w pierwszej części tej 80-letniej nocy? Zanim co zaczęło być wylewane? Kiedy była północ tej nocy? Na jakie niebezpieczeństwa pozafiguralnego pierworodni Izraela są wystawieni? Do czego te niebezpieczeństwa pobudziły pozafiguralnych Izraelitów? Dlaczego pominiemy pierwsze sprawy w. 12 bez komentowania? Kogo przedstawiają władcy egipscy? Co będzie stanowiło sąd władców pozafiguralnych? Co gwarantuje to? Kiedy będzie sądna część „nocy”? Co było znakiem, żeby ominąć domy Izraelskie i zachować ich pierworodnych? Co jest pozafigurą tego i skutkiem? Co Bóg czyni podczas zachowania pierworodnych pozafiguralnego Izraela? Jak my możemy być pominięci? Do czego to powinno nas pobudzić?

      (C. d. n.)

kol. 1

PRZYPOWIEŚCI

P. 1946, 57. (Ciąg dalszy)

      W rozdziale 12 Przypowieści jest dalej omawiane przeciwieństwo między sprawiedliwością a bezbożnością i między sprawiedliwym a bezbożnym. Miłośnik ćwiczenia ma dobrą wolę względem zdobycia mądrości; ale ten co nienawidzi karność jest brutalnym (1). Bóg daje Swoją łaskę dobrym ; ale ten co knuje zło otrzyma potępienie Boże (2). Człowiek nie ugruntuje się nieprawością; ale fundament sprawiedliwych nie będzie poruszony (3). Żona stateczna jest chwałą męża swego; ale która go do hańby przywodzi jest jako zgnilizna w ciele jego (4). Plany sprawiedliwych są prawe; ale plany niezbożnych są błędem (5). Nauki idących na wtórą śmierć są śmiertelne; ale mowa zacnych wybawia ich (6). Ci, którzy idą na wtórą śmierć, doznają porażki w sporze i przestają istnieć; ale Kościół jest zwycięski (7). Człowiek bywa chwalony według miary jego roztropności; ale kto jest przewrotnego. serca ma być wzgardzony (8). Lepiej być lekceważonym a mieć pomocników, niż być poważanym ale nie mieć utrzymania (9). Sprawiedliwi są litościwi nawet dla zwierząt; ale najbardziej uprzejme uczynki tych, którzy idą na wtóra śmierć, są mordercze w celach i w skutkach (10). Kto jest pilnym w pracy, będzie miał dostatek; ale kto postępuje za ludźmi złymi, brak mu rozumu (11). Ci, którzy idą na wtórą śmierć, domagają się ofiar od swej klasy; ale fundament świątobliwych jest trwały (12). Idący na wtórą śmierć są usidleni błędem; ale świątobliwi wychodzą cało z utrapień. (13). Ze skutków swych nauk mąż Boży będzie zupełnie zadowolony i nagrodę za swą pracę odbierze (14).

      Rozumni myślą, że są na drogach właściwych; ale posłuszny prawdzie jest mądrym (15). Bezrozumny zaraz objawia swój kłopot; ale ten co ignoruje zniewagę jest roztropny (16). Krzewiący Prawdę objawia świątobliwość; ale nauczyciel błędu krzewi złudzenia (17). Mowa niektórych rani jako miecz; ale Prawda wypowiedziana krzewi zdrowie i żywot (18). W sercach spekulantów jest błąd; ale ci, co rozpowszechniają pokój, sprawiają radość (20). Żadne duchowe zło nie przypadnie na świątobliwych; ale idący na wtórą śmierć będą pełni duchowego zła (21), Błędne nauki są wielce obrzydliwe Bogu; ale wierzący w Prawdę i czyniący ją są radością Bogu (22). Ostrożni wstrzymują od niedojrzałych twardy pokarm; ale bezrozumnym sprawie przyjemność wypowiadanie niestosownych i szkodzących rzeczy (23). Moc pilnych będzie panowała; ale leniwi będą podbici i poddani (24). żal odczuwany w sercu sprawia ból; ale prawda trafnie wypowiedziana pociesza smucącego (25). Człowiek świątobliwy prowadzi bliźniego po właściwych drogach; ale nauki i praktyki tych co idą na wtórą śmierć zwodzą ich (26). Leniwiec chociaż zacznie pracę, to nie dokończa ją skutecznie; ale pilni wielce powiększają swoją majętność (27). Droga świątobliwych przynosi żywot; a na ścieżkach jej nie ma wtórej śmierci (28).

      W rozdziale 13 jest dalej omawiane to samo ogólne przeciwieństwo, między sprawiedliwością a bezbożnością, i między ludem świątobliwym, a członkiem wtórej śmierci, tak jak już było podane w rozdziałach 10-12. Prawdziwy członek Prawdy Epifanicznej daje baczenie na nauki posłańca Epifanicznego:
kol. 2
ale naśmiewca nie zważa na strofowania jego (1). Nauczyciel Prawdy i ten, co ją w czyn wprowadza przyswaja sobie Ducha Prawdy jako owoc Pochodzący z nauk Prawdy; ale zdradliwi w całej istocie przyswajają sobie ducha złego (2). Ten, co kontroluje swoje nauki w Prawdzie, strzeże swój żywot; lecz ten, co wylewa ładne wyrażenia jako powódź, przynosi zniszczenie na siebie i na drugich (3). Chociaż cała istota leniwca pragnie by się spełniły jej życzenia, nic jednak nie osiąga; ale wzbogacona będzie istota pracowita (4). świątobliwi nienawidzą błędu; ale ci, co idą na wtórą śmierć, są bardzo obrzydliwi i odziedziczą hańbę (5). świątobliwość strzeże świątobliwych w Prawdzie i jej Duchu; ale zły umysł grzeszników, grzeszących przeciw ich poświęceniu, wyrzuca ich z wysokiego powołania (6). Niektórzy przez Pozyskanie ziemskich bogactw zubożeją w swoim nowym stworzeniu; a inni przez ofiarowanie wszystkiego swego mienia wzbogacą swoje nowe stworzenia. (7). Jeżeli ktoś ofiarowuje swoje całe człowieczeństwo jako ludzkie mienie, taki nabywa. w zysku żywot wieczny; ale ci, którzy zubożeli w Prawdzie i jej Duchu, nie chcą słuchać karcenia (8). Prawda, którą sprawiedliwi posiadają, sprawia im wielką radość; ale Prawda, którą raz posiadali ci, którzy idą na wtóra śmierć, zamienia się w całkowity błąd (9). Ci, którzy pragną świecić przed drugimi i wywyższać się ponad drugich, wzbudzają złośliwe spory; ale w mądrych i skromnych jest Prawda (10). Bogactwo ducha zdobyte chciwością będzie zmniejszone; ale to, które jest zgromadzone właściwą pracowitością, będzie zwiększone (11). Ludzie często zniechęcają się, gdy długo czeka: muszą za rzeczami upragnionymi i spodziewanymi, ale wypełnienie się nadziei pobożnych daje energię do więcej życia (12).

      Ktokolwiek z ludu Bożego gardzi Słowem Bożym dozna ruiny; ale ten, co poważa przykazania Boże, będzie wielce wynagrodzony (13). Słowo Boże przyjęte do serca przez lud w Prawdzie, staje się dla nich źródłem obecnego i przyszłego życia i daje im możność ujścia błędu i grzechów, które prowadzą na wtórą śmierć (14). Prawda przyjęta do głowy i serca pomnaża łaskę Bożą; ale ten, co gwałci swoje przymierze ofiary, wprowadza siebie w trudne doświadczenie (15). Każdy kto ma znajomość niebiańskiej Prawdy zgodnie z nią postępuje; ale głupiec rozszerza błąd (16). Poseł wtórej śmierci wyrządza psoty sobie i drugim; ale święty ambasador Boży szerzy duchową żywotność i życie (17). Duchowe ubóstwo i hańba będzie cząstką tego, co odrzuca napomnienie; ale ten który poważa napomnienie, będzie poważany (18). Wypełnione pragnienie jest zadowoleniem istocie ludzkiej; ale porzucić błąd i grzech jest obrzydliwością głupim (19). Kto ma społeczność z pouczonymi Prawdą Poucza się Prawdą: ale kto towarzyszy z głupim jest głupim (20). Nieszczęście następuje po nieszczęściu dla. gwałcicieli przymierza; ale świątobliwi będą wynagrodzeni (21). Małe Stadko zostawia dziedzictwo dla Młodocianych świętych i dla swoich późniejszych dzieci – klasy restytucyjnej; ale przywileje utracjuszy koron są dane wiernym członkom Małego Stadka, którzy otrzymali ich utracone korony (22). Leżąca odłogiem ziemia utracjuszy koron. gdyby była uprawiana., mogłaby wydać plon obfitego błogosławieństwa; ale błogosławieństwo było powstrzymane

poprzednia strona – następna strona