Teraźniejsza Prawda nr 106 – 1946 – str. 58
jako moc mający”, a nie w sposób służalczy i oschły „jako nauczeni w Piśmie” (Mat. 7:29); Jego kazania i nauki były przeciwne ich tradycji, Jego cuda w Sabat, Jego pobijania i potępiania ich fałszywych nauk i praktyk, Jego nie schlebianie im, pociąganie wielkich liczb za sobą, a odciąganie ludzi od nich Jego używanie nowych metod w głoszeniu Ewangelii tak bardzo odmiennych od ich sposobu głoszenia, Jego uprzejme przyjmowanie i przebywanie w pośród celników i grzeszników, których oni nienawidzili i unikali, Jego wyrozumiałość względem Samarytanów i płacenia podatku cesarzowi, Jego nazywanie się Synem Bożym, a którego Ojcostwa On im zaprzeczał, Jego dowodzenie, że jest posłanym od Boga i bez grzechu, Jego czynienie uczni i prowadzenie ruchu nie poddanego żydowskiej hierarchii, Jego otwarta mowa nie wstrzymująca się od potępiania ich grzechów, błędów i samolubstwa, Jego czynienie cudów, które potępiały ich opozycję do Niego jako rzekomego zwodziciela, Jego tryumfalny wjazd do Jeruzalem, Jego oczyszczenie świątyni i potępienie ich za jej splugawienie, itd. Powyżej opisane nauki i czyny, aż do ostatnich trzech wymienionych, były powodem ich zajadliwej opozycji, lecz ostatnie trzy wpłynęły na nich aby Go odłączyć na śmierć w dniu 10-go Nisan. Przez te nauki i czyny Jezus im rozkazał, aby Go odłączyli jako pozafiguralnego Baranka, w dniu 10-go Nisan, 33 R.P.
(6) W figurze baranek miał być użyty w każdym domu – w każdej rodzinie (baranka według domu”, wiersz 3). Każda rodzina była tym sposobem użyta by przedstawiała całe domownictwo wiary a każdy baranek przedstawiał Jezusa, naszego Baranka. Jeżeli rodzina była za mała by mogła spożyć całego baranka, to miała się złączyć z drugą podobną rodziną w pobliżu, tak aby obie razem mogły stanowić jedną rodzinę podczas Wielkanocy, która by mogła spożyć całego baranka (w. 4); to przedstawia że domownictwo wiary nie będzie małe ale duże, a to że mieli spożyć całego baranka oznacza, że nic nie ma być zmarnowane w nieużyciu Chrystusowej przypisanej zasługi. W tym się również zawiera myśl, że zasługa Chrystusowa będzie prawie całkowicie użyta poczytalnie, co znaczy, że wielu z tych, za których będzie przypisaną, będą tak upadłymi. od doskonałości, że potrzeba będzie użyć prawie całą zasługę, ażeby ich przyprowadzić do doskonałości – nie wielu mądrych według ciała, nie wielu możnych i zacnego. rodu, ale co głupiego u świata tego … mdłego … podłego rodu i wzgardzone wybrał Bóg … (1Kor. 1:26-29). Baranek, z owiec albo z kóz (w. 5), miał być wzięty, ażeby przedstawić niewinność, czystość i nieszkodliwość Jezusa. Z tego powodu On jest nazwany Barankiem Bożym (Ew. Jan 1:29, 36), naszym Barankiem Wielkanocnym (1Kor. 5:7), Barankiem nie opierającym się (Izaj. 53:7), Barankiem niewinnym i niepokalanym (1Piotra 1:19), Barankiem zabitym (Obj. 5:6, 12; 13:8), i Barankiem, którego krew omywa i wybiela (Obj. 7:14), i daje zwycięstwo (Obj. 12:11). Było również wymaganym aby baranek był bez zmazy (w. 6), który przedstawiał Jezusa jako doskonałego pod względem fizycznym, umysłowym, moralnym i religijnym, a także doskonałym w Jego ludzkim charakterze. Tym sposobem Jezusowe człowieczeństwo wolne od grzechu i błędu i Jego doskonałość w każdej dobrej rzeczy były tu zobrazowane. (Psalm 45:2, 7; Izaj. 7:14-16; 63:9; Dz.Ap. 13:28; 2Kor. 5:21; Żyd. 4:15; 1Jana 3:5). Baranek, będąc samcem przedstawiał doskonałą siłę charakteru Chrystusowego jako istoty ludzkiej; a że był ,jednorocznym miało gwarantować, że to będzie baranek, a nie owca, lecz jako prawdziwy baranek miał przedstawiać naszego Pana .jako Baranka Bożego, a nie Owcę Bożą. Zastrzeżenie, że baranek mógł być wzięty z owiec albo z kóz, było dla wygody Izraelitów; gdyż jedni, mieli tylko. młode owce,
kol. 2
drudzy zaś tylko młode kozy, rozporządzenie miało zatem obejmować stan posiadania każdej rodziny Izraelskiej. Przeto nie myślimy żeby coś specjalnego było przedstawione w tej wolności wyboru danej Izraelitom.
(7) Rozporządzenie, żeby odłączyć baranka ze stada i chować na odosobnieniu (w. 6), przedstawiało że chociaż przeznaczono naszego Pana na śmierć w dniu 10-go Nisan, 33 R.P. to jednak aktualnie nie prędzej został zabity aż 14-go Nisan. Rozkaz że zabije go wszystko zebranie zgromadzenia Izraelskiego, nie przed 14-tym ale w dniu 14-go Nisan wyobraża iż nasz Pan w styczności z Izraelitami tak się zachowywał od 10 do 14 Nisan, że nie dał im sposobności na pochwycenie i zabicie Go przed 14-tym Nisan natomiast Jego dobrowolne poddanie się im, zabronienie uczniom by Go bronili przed pojmaniem w ogrodzie Jego cierpliwe niesprzeciwianie się podczas rozprawy sądowej i domagania się śmierci przed Sanhedrynem, i dozwolenie Żydom na uzyskanie od Piłata wyroku na ukrzyżowanie, były sposobami, przez które On, z rozporządzenia Bożego, rozkazał, aby cały dom Izraelski zabił Go jako pozafiguralnego Baranka w dniu 14-go Nisan. Cały dom nominalnego Cielesnego Izraela .brał w tym udział reprezentacyjnie, przez wielką liczbę narodu i ich wodzów którzy domagali się i pragnęli Jego śmierci. Baranek był zabity między dwoma wieczorami; pierwszy z tych wieczorów zaczynał się około godziny 3-ej po południu i trwał do godziny 6-tej, drugi od godziny 6-ej do godziny 9-ej a od godziny 9-ej zaczynała się noc, według zapatrywania żydowskiego. Te dwa wieczory są jasno zaznaczone jako osobne i odrębne w Ew. Mat. 14:15, 23. gdy weźmiemy pod uwagę wiersze załączone pomiędzy tymi dwoma wierszami. Zgodnie z tym. koniec pierwszego i początek drugiego wieczora były, według ogólnego pojęcia, o godzinie 6-tej wieczorem, czyli zachód słońca, lecz według ścisłego pojęcia byłby pomiędzy wieczorami. Baranek miał być zabity w tym czasie, w którym rozpoczynał się 14-ty dzień miesiąca Nisan i wyobrażało nie tylko, że nasz Pan był zabity 14-go Nisan – ale również wskazywało iż miało się to stać akurat przy końcu Wieku Żydowskiego – 1845 lat do śmierci Jakuba – i że od tego czasu rozpoczynał się Wiek Ewangelii. Z tego punktu zapatrywania noc 14-go Nisan przedstawiałaby cały Wiek Ewangelii. tak jak nasz Pastor podaje w tomie VI, na str. 568, par. 2. a początek tego wieczoru przedstawiałby dzień śmierci naszego Pana.
RODZINA BOŻA JEGO ULUBIEŃCAMI
(8) Dom (w. 7), gdzie Izraelici jedli baranka (jak również Izraelici w nim się znajdujący), przedstawia rodzinę Bożą, z punktu zapatrywania się na naczynie położone dla rzeczy mieszczącej się w nim. nieco według przykładu świątyni i kapłanów w niej usługujących. Z tego punktu zapatrywania słowo dom jest także użyte w tym rozdziale na przemianę w znaczeniu rodziny i mieszkania gdzie rodzina mieszkała. Krew baranka, przedstawia. złożone życie, czyli śmierć naszego Pana. przeto Jego ludzka zasługa, która składa się z doskonałego człowieczeństwa. z prawem do życia i prawami życiowymi, z powodu Tego doskonałej sprawiedliwości. (1Piotra. 1:18, 19; 1Kor. 6:20; 7:23; Obj. 5:9). Kropienie krwią baranka przedstawia przypisanie zasługi naszego Pana.. (3Moj. 16:14: Rzym. 3:25, 26: 1Jana 2:2; 4:10; Obj. 1:5). Trzeba zauważyć, że jest dwojakie przypisanie zasługi naszego Pana (1) Nasz Pan przypisuje za nas Swoja zasługę na ubłagalni (Do żyd. 9:24; 1Jana 2:2; 4:10): i (2) Bóg przypisuje nam zasługę naszego Pana, potem gdy nasz Par przypisał ją za nas. a to przypisanie nam zasługi Chrystusowej staje się naszym jako szata sprawiedliwości: (Do Rzym. 3:21-26; 10:4; 1Kor. 1:30;