MYŚLI NA CZAS WIELKANOCNY

      „Albowiem ilekroćbyście jedli ten chleb, i ten kielichbyście pili, śmierć Pańską opowiadajcie, ażeby przyszedł” (1Kor. 11:26).

      Czas Wielkanocny zbliża się i zainteresowanie się chrześcijan figurą jest szczególnie ześrodkowane w zabiciu baranka, który poprzedza święta wielkanocne i który przedstawia baranka Bożego, Jezusa Chrystusa. Nasze obchodzenie Wielkanocy odnosi się zatem do tego wielkiego pozaobrazu. W tym czasie my, jako chrześcijanie, obchodzimy największe wydarzenie z całej historii, ofiarniczą śmierć Zbawcy świata. Nasze obchodzenie tej Pamiątki w tym roku właściwie zaczyna się po 6-tej godzinie wieczorem 14-go kwietnia, gdyż wtedy zaczyna się 14 Nisan. Z ubolewaniem wspominamy, że chociaż miliony wyznawających chrześcijan i żydów obchodzić będą w sposób ceremonialny i powierzchowny, to najważniejsze wydarzenie, to jednak bardzo mało członków tych religii rozumie prawdziwe znaczenie tego obchodzenia.

      Gdyby ich umysły mogły być zupełnie obudzone odnośnie tego prawdziwego znaczenia, to nastąpiłoby religijne ożywienie jakiego świat nigdy nie zaznał. Ale jak święty Paweł oświadcza, „bóg świata tego oślepił umysły” wielu; a nawet i takich, których oczy wyrozumienia zostały częściowo otwarte. Św. Piotr określa ich jako ślepych i niewidzących daleko. Oni nie mogą rozumieć głębokich rzeczy Bożych odnośnie tych ceremonii, które były obchodzone przez 3560 lat w figurze i pozafigurze.

      Izraelitom było rozkazane obchodzić Wielkanoc jako pierwszy zarys Prawa Zakonu i jako jedną z największych pamiątek narodowych. Przeto dowiadujemy się, że w pewnym stopniu Wielkanoc jest obchodzona przez żydów we wszystkich częściach świata, nawet przez niektórych co twierdzą, że są niedowiarkami. Oni mają jeszcze w pewnej mierze poszanowanie do Wielkanocy, jako do starego zwyczaju. Ale czyż to nie jest dziwnym, że żydzi posiadający bystre umysły nie mogą pojąć właściwego znaczenia tego rozkazu? Dlaczego baranek wielkanocny był zabijany i jedzony? Dlaczego krwią jego były pokrapiane odżwia i nadprożniki domów? Rozumie się Bóg tak rozkazał; ale i jaki był powód, pobudka, lekcja i cel Boskiego rozkazu? Napewno że rozumny Bóg daje też i rozumne rozkazy; i w swoim czasie Jehowa da Swemu wiernemu ludowi zrozumieć znaczenie każdego wymagania. Jeżeli żyd może zrozumieć, że jego Sabat jest figurą na nadchodzącą
kol. 2
Epokę odpoczynku, błogosławieństwa, zwolnienia z pracy, smutku i śmierci, to dlaczego nie może zrozumieć, że podobnie wszystkie szczegóły z Zakonu Mojżeszowego były zamierzone od Pana, aby były cieniami różnych błogosławieństw, które mają być udzielone „we właściwym czasie”? I że „we właściwym czasie” Pan ich udzieli.

      Błogosławieni są ci, których oczy wyrozumienia mogą widzieć, że Jezus był rzeczywiście „Barankiem Bożym, Który gładzi grzech świata”; że zmazanie grzechu świata ma być uskutecznione przez zapłacenie kary nałożonej na człowieka, przez zastosowanie we właściwym czasie ofiarniczej zasługi śmierci Jezusowej za grzechy rodzaju ludzkiego. Tylko Kościół dotąd korzystał z zasługi śmierci Jezusowej. Wielce uprzywilejowani są ci, którzy mogą zrozumieć, że tak, jak cały świat utracił łaskę Bożą i przyszedł pod Boski Wyrok śmierci, z jej towarzyszącym smutkiem i bólem, tak też było koniecznym, aby zadość uczynić sprawiedliwości, zanim ten wyrok, czyli przekleństwo mogłoby być usunięte; i że dlatego, jak Apostoł mówi. „Chrystus umarł za nasze grzechy” sprawiedliwy za niesprawiedliwych, „aby nas przywrócić do Boga. Tym sposobem On otworzył nową drogę – drogę do zbawienia wiecznego. Pismo święte nazywa Kościół Chrystusowy zgromadzeniem (Kościołem) Pierworodnych,” „niejakimi pierwiastkami stworzenia Jego,” „pierwiastkami Bogu i Barankowi.” (Żyd. 12:23; Jak. 1:18; Obj. 14:4). Z tych wyrażeń wynika, że ostatecznie będą inni z rodziny Bożej zrodzeni później; to znaczy, będą owoce po pierwiastkach. Chrześcijanie na ogół, zdaje się, nie zauważyli tych ustępów, o ile się tyczy zastosowania ich, i ogólnie zdaje im się, że tylko ci mają być zbawieni którzy są w Piśmie św. nazwani Pierwiastkami – że nie będzie owoców po pierwiastkach.

      Lecz figura Wielkanocy wskazuje, że celem Bożym było, aby uwolnić wszystkich Izraelitów; i jako naród oni przedstawiali cały rodzaj ludzki, który przyjdzie do harmonii z Bogiem i któremu będzie udzielone życie wieczne w ziemi Obiecanej. Zauważmy, że były dwa Przejścia. Pierwsze to, gdy anioł śmierci ominął tylko pierworodnych. którym groziła. śmierć i drugie większe, przy Morzu Czerwonym, gdy przez moc Bożą

poprzednia strona – następna strona