Teraźniejsza Prawda nr 103 – 1946 – str. 16
(4Moj. 25:1-18). Pastor Russell cierpiał wielkie utrapienie (Putyjel – zn. utrapiony dla Boga) w jego gorliwości dla Boga, gdy był fałszywie przedstawiony, bluźniony i znieważony przez fałszywe nauki i błędne praktyki Obozu, które czyniły jego twarz silną – „przedstawiał śmiały front” – (rozwinął się w Fineesa, mosiężnej twarzy) przeciw takim naukom i praktykom. Przeto Finees przedstawia go, jako kapłana w jego stosunku do błędu i złych praktyk nominalnego Kościoła. Możemy być pewni, że postawa twarzy jego była silną jak mosiądz przeciw błędom i złym praktykom. Imię żony Eleazara nie jest nigdzie wspomniane w Biblii o ile mogliśmy to stwierdzić. To może przedstawiać ten fakt, że pozaobrazowy Eleazar nie wykonywał innych zalet i nauk, jak tylko swoje zwykłe zalety i nauki spełniane jako kapłan między prawdziwym ludem Bożym gdy rozwijał się w zakresie służby Fineesa, do wykonywania pracy dla nominalnego ludu Bożego. Powyższe grupy i jednostki (w. 2moj6:25) dane nam są pod uwagę, jako przeważnie czynne w czasie wyzwolenia tj., w Parousji i w Epifanii.
(16) Powyżej podaliśmy dostateczne komentarze do wierszy 26-30, które są powtórzeniem wierszy 10-13, a od których był odcięty rodowód nawiasowy zawierający się w wier. 14-25. Zatem ukończyliśmy nasze badanie 6-go rozdziału 2Księgi [Mojżeszowej i przystępujemy teraz do 7 – go rozdziału, który będzie tłumaczony tylko od wier. 1-13 . Wszystkie zatem wierze od 2Moj. 7:14-10:24 zostaną opuszczone. Powód opuszczenia jest ten, że te wiersze omawiają pierwsze dziewięć plag, których szczegółowe omawiania pozostawiamy do czasy kiedy będziemy tłumaczyć trzy biady i siedem ostatnich plag z Objawienia. Nie możemy jednak pozostawić tłumaczenie dziesiątej plagi nią, później, ponieważ ona jest ważna i pośrednio spokrewniona z wyzwoleniem Izraela; a ponieważ jej ogólna myśl już była dana przez naszego Pastora, natomiast on bardzo mało pisał o pierwszych dziewięciu plagach. Chcemy tu tylko tyle nadmienić o pierwszej pladze, że nie jest ona w figurze ani w pozafigurze trzecim znakiem danym na przekonanie Izraela; ponieważ ten znak był użyty przez Aarona prawie natychmiast po jego i Mojżeszowym przybyciu do Egiptu, i to prywatnie tylko przed Izraelem (2 Moj. 4:30), gdy zaś pierwsza plaga. była dokonana na wszystkich Egipcjan i to w publiczny sposób. Czynimy tę uwagę ponieważ mniejsze lub większe podobieństwo pomiędzy trzecim znakiem, a pierwszą plagą nie powinno nas doprowadzać do utożsamienia ich, tak jak nie powinniśmy utożsamiać pierwszego znaku obrócenia laski w węża z Aaronowa potyczka z egipskimi magikami gdzie również było obrócenia laski w węża; a zatem pierwszy, drugi i trzeci znak był dany tylko na przekonanie Izraelitów, natomiast zejście się z egipskimi czarownikami (2Moj. 7:8-13) było w celu sprzeciwienia się Faraonowi. Czynimy powyższa uwadze, ażeby nasi czytelnicy nie brali tych dwóch rzeczy za jedno i to samo. biorąc te myśl z tłumaczenia o trzecim znaku przez naszego Pastora, że znak ten stosował się do Prawdy rozpowszechniana w gazetkach rozdawanych przez ochotników, która stała się krwawa i wstrętna Egipcjanom i przez twierdzenie, że pierwsza figuralna plaga wypełniła się przez zbijającą Prawdę daną w drugim tomie, jakoby on sługa utożsamiał te oba tłumaczenia.(Obj. 16:3). Ta ostatnia uwaga wskazuje,
kol. 2
że liczbowy porządek biad i plag podany w Objawieniu, nie jest taki sam jak w dziesięciu plagach podanych w 2Księdze Mojżesza.
WŁADZA JEZUSA I KOŚCIOŁA POWIĘKSZONA
(17) W 2Moj. 7:1-7, Jehowa daje dalsze władze, zachętę i pouczenie Mojżeszowi i Aaronowi, ażeby przez to uzdolnić ich do dalszej zwiększonej pracy, co jest figurą na Jego danie Jezusowi i Kościołowi dalszych władz, zachęt i pouczeń do powiększonej pracy, w którą mieli wstąpić we wrześniu, 1881 r., i w której mieli trwać podczas Parousji i Epifanii. Dotąd Mojżeszowi nie była dana większa władza niż Faraonowi, a nawet miał dotąd mniej władzy niż Faraon. Ale, gdy on został upełnomocniony być bogiem Faraonowi, (w. 1), to otrzymał większa moc od Faraona i władzę nad Faraonem. Aaron miał mieć udział w tej powiększonej władzy, ponieważ on miał być mówczyni narzędziem (w. 1) tego, który otrzymał wielkie powiększenie władzy. Tak też było w pozafigurze, od października 1874 do września 1881 r., nasz Pan w Swoich czynnościach nie używał więcej władzy niż Szatan. Do tego czasu, tak jak Jego figura Mojżesz, Jego użycie władzy przeciw szatanowi odnośnie niewoli i wyswobodzenia ludzkości, było ograniczone prawie wyłącznie do moralnego przekonywania – rzecz, która była prawie w porównaniu bez wpływu, o ile się tyczyło postępowania Faraonego i szatanowego, którzy odepchnęli i pogardzili nią. Lecz Jehowa zmienił tę sprawę od r. 1881; ponieważ w tym roku On zaczął używać naszego Pana w posługiwania się władzą wyższą od szatana. Już w r. 1880, Pan otrzymał powiększenie władzy, chociaż się nią zaraz nie posługiwał odnośnie szatana. (2Moj. 6:10-13, 28-30). Bóg już dał wzmiankę o tym w 1878, widząc, że Chrystus jest ramieniem Boskim (Izaj. 53:1; 2Moj. 6:1, 6). Lecz tą dodatkową władzę Pan nie prędzej zaczął używać przeciw Szatanowi aż dopiero we wrześniu 1881. Rozkaz (w, 2) dany Mojżeszowi, ażeby mówił wszystko co mu Jehowa rozkazał, znaczy, iż On oznajmił Aaronowi, jako jego mówczemu narzędziu, a który następnie miał oznajmić Faraonowi i Izraelowi według wymagania sprawy, (w. 2). To co Aaron miał powiedzieć było rozkazem, tj., że miał wypuścić lud Izraelski z Egiptu, i już nie więcej prośbą odrzuconą przez kaprys Faraona. Tak też było i w pozafigurze, iż rozkaz był dany Jezusowi, że miał oznajmić wszystko co Ojciec objawił Mu w sprawie wyswobodzenia Kościoła i świata z pod tyranii i królestwa szatana; lecz to wszystko miał oznajmić prywatnie Kościołowi, a następnie przez publiczną pracę szatanowi. O to co Kościół miał powiedzieć, nie miało być już więcej prośbą pokornie przedstawioną szatanowi i spolegającą na jego kaprysie, czy się on zgodzi, lub nie, lecz żądaniem popartym takim stopniem Boskiej mocy, która miała go zmusić do zgodzenia się na takież żądanie. A żądanie było, żeby uwolnił lud Boży z opresji i tyranii przekleństwa.
ZATWARDZENIE SERCA FARAONA
(18) Boskie oznajmienie Mojżeszowi (w. 3), że On zatwardzi serce Faraonowe, a wskutek dobroci Swej usuwa jedną plagę po drugiej na prośbę Faraonową popartą obietnicą, że wypuści Izraela, już było tłumaczone. Powód zatwardzenia jest podany: „I rozmnożę znaki Moje i cuda