Nadwyżka z przeszłego roku – $ 2489,89
Ze sprzedaży książek – $ 1234,80
Razem – $ 6456,51
Rozchód:
Drukowanie i matryce – $ 1879,54
Przechowanie książek – 180,00
Razem – $ 259,54
Nadwyżka – $ 4396,97
Nadwyżka w Funduszu Prawdy – $ 1143,67
Nadwyżka w Funduszu Książek – $ 4390,97
Razem w obydwóch funduszach – $ 5540,64

kol. 1

NIEWOLA I WYZWOLENIE IZRAELA

(2Moj. 1:6-7:16; 10:24-15:22; P’32, 20)

Trzy początkowe części tego artykułu znajdują się w numerach:
99, 100 i 101, tj. z marca, maja i lipca 1939 r.

      Ponieważ pozafiguralny Izrael nie słuchał poselstwa Mojżeszowego, to było powodem zwiększenia pozafiguralnej opresji, będącej przeszkodą do przyjęcia Prawdy, tak jak o zwiększonej opresji mamy pokazane w 2Moj. 5. To poselstwo’ było powtórzeniem tego jakie znajdujemy w  6:1-8, i które Mojżesz dał natychmiast Izraelowi (6:9). Gdy spoglądamy na to pozafiguralne zwiększenie opresji, szczególnie z punktu zapatrywania się na błąd, to ono staje się widocznym. Na wiosnę w 1878 roku, nie tylko, że bracia spodziewali się powrotu łaski do Izraela (B245, paragraf. 2), i że święci, którzy byli zasnęli, będą przemienieni 16-go Nisan, 1878, roku, ale także spodziewali się przemiany żyjących świętych, jako równoległość zmartwychwstania Pańskiego, (Z’16, 38, 4). O tym głoszono nie tylko prywatnie, ale także publicznie, i gdy przemiana żyjących świętych nie nastąpiła, jak przepowiadano, to spowodowało (1) że wielu z publiczności odwróciło się od ruchu Prawdy, jako od fałszywego proroka; i (2) doprowadziło do tego, że Barbour w celu zachowania swego wpływu i odwrócenia uwagi od swojej pomyłki (który wówczas radykalnie i dogmatycznie głosił o przemianie, podczas gdy brat Russell, chociaż spodziewał się przemiany, to jednak mówił braciom, żeby nie byli zanadto pewni tej rzeczy), zaprzeczył doktrynie Okupu, a tym sposobem wprowadził i powiększył pierwsze przesiewanie żniwa, które w całości rozwinęło się około października, 1880 roku. Pozafiguralni Izraelici, tak spłodzeni, jak i nie spłodzeni z Ducha, poza ruchem Prawdy, przypatrując się tym doświadczeniom fałszywej przepowiedni K powodu jej niewypełnienia i sporowi na tle Okupu wśród ludu w Prawdzie, naturalnie trzymali się zdała od ich poselstwa. Ponadto wiele pozafiguralnych Izraelitów, nie wiedząc o tych dwóch powyżej wspomnianych nieprzyjaznych warunkach, było jednakowoż tak zaślepionych przez babilońskie błędy o Kościele w planie Bożym, o teraźniejszym życiu, kończącym wszystkie sposobności zbawienia, o wiecznych mękach, o dniu sądnym, o sprawiedliwości Bożej, o dniu gniewu, itd., że myślało, iż poselstwo o restytucji jest za dobre, żeby mogło być prawdą, a wysokie powołanie jest za wielkie, żeby się można o nie ubiegać. Przeto nie usłuchali poselstwa, jakie Jezus dał pomiędzy kwietniem 1878, a październikiem 1880. Wzmaganie się opresji w formie grzechu, w jego różnych kierunkach, jak było pokazane w ostatnim wydaniu, spowodowało, że niektórzy ulegli słabościom, co było powodem ich częstych upadków i co zniechęcało ich do postępowania według zasad Prawdy; opresja to samo czyniła z innymi, powiększając ich trudności w zwyciężaniu jej, co powstrzymało ich od poznania Prawdy, gdyż nakładało trudniejsze wymagania na ich władze zwyciężające. A więc przez ten cały czas około 2¹/₂ lat,
kol. 2
z powodu ściśnionego ducha i ciężkiej niewoli, pozafiguralni Izraelici nie słuchali głosu Jezusa, mówiącego do nich przez poselstwo Prawdy, zobrazowane w zdaniu wierszu 9, i w łączności z myślą zawartą w wiersz. 1-8 . Niezmiernie smutniejszy był stan wynikający z pozafiguralnej opresji niż stan z figuralnej, wspomniany w wierszu 9, ponieważ pozafiguralna opresja była gorsza.

      (7)    W tym samym okresie, od kwietnia 1878 do około października 1880, Bóg zachęcał naszego Pana, żeby zaczął jeszcze jeden publiczny wysiłek w kierunku podobnym do wysiłków od kwietnia 1877 do kwietnia 1878, co jest pozafigurą drugiego zlecenia Mojżeszowi, aby poszedł do Faraona i prosił go, o wypuszczenie Izraela z jego ziemi (w. 10, 11); ponieważ trzeba pamiętać, że prywatna praca, wykonana wśród pozafiguralnego Izraela, była pozafigurą pracy, wykonanej w figurze wśród figuralnego Izraela, natomiast publiczna praca czasu żniwa była pozafigurą przemówień próśb i żądań czynionych do Faraona. I takie publiczne wysiłki, chociaż bardzo słabe i małe, jednak były próbowane podczas tych około 2½ lat, słabe i małe było powodzenie z powodu niesprzyjających warunków ruchu Prawdy i nieposłuszeństwa ze strony uciemiężonych pozafiguralnych Izraelitów nie będących w Prawdzie. A tak, jak wskazane powyżej, prawie żadnych nowych członków nie pozyskano do Prawdy i bardzo mało zwracano uwagę na poselstwo w publicznych zebraniach, w pracy strzeleckiej i ochotniczej, w korespondencji, lub rozmowie. Te warunki sprawiały, iż te 2½ lat były najbardziej bezowocnymi latami z całego okresu żęcia. Odpowiedź Mojżesza odnośnie zlecenia Pańskiego w w. 10, 11, jest bardzo znacząca, i zdawała się być silnym argumentem i trudną do odparcia, jeżeli pozyskanie natychmiastowych skutków byłoby jedyną rzeczą, pobudzającą kogoś do wykonania zlecenia Pańskiego; ponieważ Izraelici nie słuchali Mojżesza, to nie można było się spodziewać, żeby Faraon to uczynił. Zauważmy różnicę w wyrażeniach: Rzekł tedy Jehowa do Mojżesza; rzekł Mojżesz przed Panem. Widocznie Mojżesz nie powiedział myśli w wierszu 12 wprost do Boga, lecz do drugich, szczególnie do Aarona (w. 13), ale z konieczności tak, iż Jehowa słyszał rozmowę o sprawach tyczących się Boga, więc mówił to w objęciu słuchu Jehowy. To, myślimy, jest znaczeniem różnicy w tych dwóch wyrażeniach.

      (8) Wierzymy, iż to odnosi się w pozafigurze do usposobienia naszego Pana, odnośnie prawie bezskutecznej publicznej pracy w czasie tych 2½ lat, które jakby wyrażało: daremnie jest tracić energię na tak bezskuteczną pracę. Jego usposobienie, bez wątpienia, odbijało się w usposobieniu pozafiguralnego Aarona, odnośnie prawie bezowocnej publicznej pracy wykonanej w owym czasie. Tym to sposobem usposobienie naszego Pana, względem prawie bezowocnej

poprzednia strona – następna strona