Teraźniejsza Prawda nr 99 – 1939 – str. 25
Faraonowego zarzucania Zeforze. Gniew papiestwa i odwetowania królom Chrześcijańskim i obywatelom za „dawanie schronienia heretykom”, np., przeciw Fryderykowi Mądremu i Saksonom za ich początki chronienia Lutra, przeciw radzie miejskiej i obywatelom Zurychu za ich początki chronienia Zwingliego, itp., są pozafigurą Faraonowego zarzucania Fuy. I wielu z nas mniej więcej wie z doświadczenia, jak byliśmy zachęceni iść naprzód w służbie Chrześcijańskiej przez ludzi z Nominalnego Kościoła, gdyśmy okazywali pierwsze znaki specjalnej czynności.
(8) Odpowiedź akuszerek (w. 19) nie była fałszywym wykrętem. Nawet do dzisiejszego dnia łatwość i szybkość rodzenia odznacza Żydowskie matki. Pozafiguralnie to wskazuje, jak nagle Prawda i słudzy Starego Testamentu przyprowadzili wodzów do wybitności, co można widzieć z nagłości, z jaką prorocy byli wzięci na urząd proroków. Samuel, Jeremiasz, Ezechiel, Daniel, Ozeasz, Eliasz, Jan Chrzciciel, itd., są dobrymi przykładami tego 2 cielesnego Izraela. Jezus, apostołowie, członkowie sześciu gwiazd po apostołach, są dalszymi przykładami. Możemy przytoczyć Lutra, jako świetny przykład nagłego powstania, jako reformator w zupełnym tego słowa znaczeniu. Nasz Pastor jest drugim przykładem do punktu, nagle stając się, jako młody człowiek, bez wykształcenia gimnazjalnego, kolegialnego, lub seminaryjnego, wodzem w całym tego słowa znaczeniu. Wyznaniowe teorie i praktyki i sługi tych są pozafiguralnymi matkami egipskimi. Egipskie matki, mając długie i ciężkie porody, reprezentują długie lata ćwiczenia się na wodzów wśród sług Szatana. Oni muszą długo się kształcić w wyższych zakładach naukowych, potem służyć długo, jako pomocnicy, zanim staną się wodzami. Natomiast Nom. Żyd. i Nom. Chrzęść. Kościół stał się świadomy rozwinięcia się wodza w obydwóch Izraelach, to powstał jako wódz w Prawdzie, w zupełnym tego słowa znaczeniu, co było zobrazowane przez matek Izraelskich rodzenie bez pomocy, lub wiedzy Zefory i Fuy. Bóg, czyniąc dobrze onym babom (w. 20), reprezentuje, jak Bóg poszczęścił i pobłogosławił nominalnemu cielesnemu i duchowemu Izraelowi, jako Kościołom, za takie pozafiguralne staranie się o rozwijających wodzów obydwóch Izraelów. (Ps. 45: 9). To dobre postąpienie ze strony Boga z tymi akuszerkami, sprawiając większe rozmnożenie się Izraela, reprezentuje, jak Jego czynność w błogosławieniu obydwom pozafiguralnym nominalnym Kościołom sprawiło powiększony wzrost w liczbie ludu Bożego obydwóch Wieków. Ta pobożność względem Boga, okazana przez te dwa nominalne Kościoły, sprawiając ich przyjście po opieką Bożą i inne błogosławieństwa, jest pozafigurą bogobojności tych dwóch akuszerek, otrzymujących dom od Boga.
SZATAN USIŁUJE ZATAPIAĆ W ŚWIATOWOŚCI
(9) Rozkaz Faraona (w. 22) żeby hebrajscy chłopcy byli wrzucani w rzekę reprezentuje rozkaz Szatana, żeby zatopić tych, którzy zaczynają się rozwijać na wodzów w cielesnym i duchowym Izraelu, w pogaństwie i światowości. Ta rzeką tutaj jest Nil w tym miejscu reprezentuje ludność, zgodną z obecnym złym światem. Ponieważ pierwszy wysiłek Szatana, ażeby Nominalny Żydowski i Chrześcijański Kościół odciąć od społeczności i służby rozwijających się wodzów ludu Bożego obydwóch Wieków, nie udał się dlatego, on się wziął za inny chytry sposób niszczenia ich, tj., usiłował zatopić ich w świeckich i fałszywych religijnych dążeniach. Podczas Wieku Żydowskiego on starał się czynić to przez wprowadzanie pogańskiej światowości i religii w Izraelu. Stąd też ten wysiłek podczas okresu sędziów i królów, ażeby wprowadzić
kol. 2
czczenie Baala, Asterota, Molocha itp. w Izraelu; stąd takie wysiłki, ażeby zawojować i zwyciężyć Izraela przez narody z bliska i z daleka podczas tych okresów; stąd takie wysiłki, ażeby wprowadzić zwyczaje, systemy i mody sąsiednich krajów, z wszystkimi ich upadlającymi i poniżającymi zabobonami i niemoralnościami. Nie udając mu się w tym po wielu stuleciach wysiłku, zmienił swoją taktykę; i podczas panowania Grecji i Rzymu starał się ich zgreczyć i zrzymianizować. Jeden z najwyraźniejszych takich wysiłków był za panowania Antiochusa Epiphanesa, który przez torturę i śmierć starał się zmienić Żydów i zniszczyć służbę w Żydowskiej świątyni i przerobić ją na bałwochwalczą, nawet ofiarowując krew wieprzową na miedzianym ołtarzu i postawiając posąg Zeusa w świątnicy najświętszej, co spowodowało bunt Machabeuszowy, przez który Grecy byli wypędzeni i potem wielu Żydów, włączając jednego arcykapłana, stało się Greckimi w wierze i postępowaniu. Lecz w tym Szatan był zawiedziony. Ci nowo rozwijający się wodzowie nie byli zatopieni w światowości; ponieważ jakikolwiek był charakter formalności Żydowskiej, ona skutecznie pokonała wysiłki, żeby zpoganizować Izraela.
(10) Lecz mistrzowski wysiłek Szatana około tej linii był zostawiony do Wieku Ewangelii. Wnet przez odpadanie, zaczęte już za czasów Św. Pawła (2 Tes. 2: 7), Szatan usiłował uczynić Kościół światowym i stopniowo wprowadzał takie zmienione nauki, praktyki i uczucia, że do około 315 r. P. było uważane za właściwą rzecz połączyć Państwo Rzymskie z Kościołem, po którym to złączeniu się nastąpił upadlający i światowy duch, nauki i praktyki, zawierając się w takiej unii. W Obj. 17; Obj. 18; 19 ta unia Kościoła z Państwem – symboliczne wszeteczeństwo – jest obwiniona za wszystkie fałszywe doktryny, światowe praktyki i ducha światowego, które, jako plugawa powódź, zalały nominalny Kościół. To umożliwiło wprowadzić wszystkie ważne teoretyczne i praktyczne elementy pogańskich religii pod nazwami Chrześcijańskimi do nominalnego Kościoła i wprowadzić papiestwo na tron, tj., człowieka grzechu do Kościoła. I nie ma wątpliwości, że to stało się powodem uczynienia Babilonu z Nominalnego Kościoła. Lecz to nie dopięło celu Szatanowego, żeby pozatapiać w światowości nowo rozwijających się wodzów ludu Bożego. Pogańskie prześladowania pierwszych czterech stuleci naszej ery miały ten sam cel na widoku. Tak, nawet pomimo tych, i z powodu nich, wierni wodzowie powstali i poprowadzili takie ruchy, jakie Bóg zamierzył. Tak jak Faraon rozkazał swemu ludowi, a nie już więcej akuszerkom Żydowskim, ażeby wprowadził r czyn ten okrutny rozkaz w figurze, tak Szatan przez ducha, którego on pobudził w prześladującym państwie Rzymskim i w nominalnym Kościele, przez zła towarzyszące i wynikające z unii Kościoła z Państwem, rozkazał wszystkim swoim sługom zatopić nowopowstałych wodzów ludu Bożego wśród ludu w znaczeniu uczynienia ich światowymi, a tym sposobem częścią ludu, zgadzającego się z obecnym złym światem. Podczas całego Wieku Ewangelii to było czynione, nie tylko w greckich i rzymsko katolickich kościołach, ale także w protestanckich kościołach. I nawet za naszych dni ten sam duch jest widoczny w przesiewaniu kombinacjonizmu i reformizmu. Rozkaz dany wszystkiemu ludowi Faraona, a nie Zeforze i Fuy, co reprezentuje fakt, że nie przez Żydowski i Chrześcijański Kościół nominalny, jako taki, usiłował Szatan zatopić rozwijających sług Bożych miedzy ludem w światowości, lecz przez wszystkie jednostki, które były jego sługami, przez ich przykłady, nauki i wpływ. On nie dbał