Teraźniejsza Prawda nr 91 – 1937 – str. 89
zachować żywo (w. 18) panny, które są figurą na prawdziwie poświęconych (Obj. 14:1-5; Mat. 25:1-12; Psalm 45:14,15; Pieśń 6:8,9; Przyp. 31:29), jak również rozkaz, aby pozabijać nie-panny i chłopców, był dany przez naszego Pana w obydwóch wypadkach przez dotyczące nauki Prawdy i opatrzności. Pozafiguralne panny były zachowane żywo dla ludu Bożego przez miłą opiekę i dokładne nauki, jakie one otrzymały od braci, W odcinaniach jak i w zachowaniach byli to wodzowie, co byli najczynniejsi, a których postępowanie względem obydwóch urzeczywistniło zamiar Boży względem nich.
Wytłumaczywszy dotąd 4Moj. 31:1-18 postąpimy teraz dalej z naszym badaniem tego rozdziału, zaczynając od w. 19. Od w. 15-20 Mojżesz przemawia, i przedstawia tu naszego Pana, jako Wykonawcę, Mówcze Narzędzie i Wodza, od Boga naznaczonego dla pozafiguralnego Izraela podczas Żniwa Wieku Ewangelii. Tak jak we w. 19, 20 Mojżesz rozporządził odnośnie oczyszczenia figuralnych wojowników i pojmanych, tak nasz Pan w czasie Żęcia dał pozafiguralne instrukcje odnośnie oczyszczenia pozafiguralnych wojowników i ich pojmanych. Rozkaz (w. 19), żeby ci zostali poza obozem Izraela, wskazuje, że ci byli nieczystymi i, że ich pozafigury będą nieczyste. Pozostanie poza obozem przez siedem dni. jest figurą na pozostanie pozafigur za pozafiguralnym obozem (tutaj, królestwem) do czasu ich zupełnego oczyszczenia. Obóz tu widocznie nie znaczy zgromadzenie ludu Bożego jeszcze w ciele; ponieważ pozafiguralni kapitani i pojmani byli w czasie żęcia w nim i byli częściami tego zgromadzenia. Zabicie duszy (tak brzmi w hebrajskim) reprezentuje odziedziczone po Adamie słabości czynne przeciw naszemu poświęceniu, tj. samolubstwo i światowość, a dotknięcie zabitego reprezentuje zaraźliwość odziedziczonej upadłości Adamowej. W tych obydwóch znaczeniach musimy się oczyścić z pod mocy usposobienia Adamowego, jeżeli mamy wnijść do królestwa, jako zwycięzcy. Oczyszczenie się dnia trzeciego reprezentuje oczyszczenie, jakie otrzymujemy w usprawiedliwieniu, tj. od grzechu, co jest dokonane przez nasze przytłumienie go, o ile jesteśmy w stanie to uczynić. Ten bój zaczął się od naszego tymczasowego usprawiedliwienia i będzie trwał aż do śmierci.
(23) Oczyszczenie trzeciego dnia nasuwa nam na myśl to, co należy do usprawiedliwienia, jak następuje: Abraham był pierwszy, któremu tymczasowe usprawiedliwienie, wymagające życia sprawiedliwego do stopnia zdolności, było ofiarowane dlatego, iż przewidziano, że on przyjdzie w pokrewieństwo z Bogiem przez Przymierze Abrahamowe. Abraham otrzymał swoje oczyszczenie podczas trzeciego 1 000-letniego dnia historii ludzkiej. Przeto oczyszczenie trzeciego dnia jest to, które tyczy się stanu usprawiedliwienia. Rozumie się, oczyszczenie tutaj nie znaczy z pod wyroku za grzech Adamowy, które staje się tylko przez zasługę Jezusa przez wiarę; lecz jest to oczyszczenie z pod mocy grzechu Adamowego, co jest dokonane przez współdziałanie Jezusa i wierzącego przez uczynki. Oczyszczenie siódmego dnia jest figurą na zwyciężenie samolubstwa i światowości, tyczących się stanu poświęcenia. Wiemy z doświadczenia, że my przechodzimy obie te formy oczyszczenia. Czy Jezus, jako pozafigura Mojżeszowego dania rozkazów na figuralne oczyszczenia, dał rozkazy na pozafiguralne oczyszczenia? Odpowiadamy, tak. Podczas całego okresu żęcia wychodziły od Niego strofowania do wszystkich ludzi w Prawdzie, wodzów i prowadzonych przez nich, aby się oczyścili z wszelkiej nieczystości ciała i ducha i ze wszystkich form samolubstwa i światowości. On wypowiadał je przez Tomy, przeważnie 1-szy, 5-ty i 6-ty, a szczególnie ten ostatni, przez Cienie Przybytku, Strażnice, Hymny i Poezje Brzasku, Kazania, wykłady pielgrzymów, lekcje starszych i stosowne rozmowy ludu Bożego. Przeto dotyczące fakty dowodzą, że pozafigury w. 19 wypełniły się za dni usługiwania naszego Pastora, tj. w Paruzji.
(24) Szczegóły odnośnie tego, co miało być oczyszczone są podane we w. 20 — szaty, rzeczy ze skóry, wyroby z koziej sierści i każdą rzecz drewnianą, jak również osoby. Szaty są figurą na przymioty serca i urzędowe władze nowych stworzeń (Do Kol. 3:12; 2Moj. 28:2,40). Wodzowie i prowadzeni mieli oczyścić swoje przymioty serca i urzędowe władze, jako nowe stworzenia, od wszelakiej nieczystości z natury, jako odrębnej od grzesznej, samolubstwa i światowości. Aluzja do rzeczy skórzanych, zawiera w sobie te same myśli, co te zobrazowane w oponach przybytku ze skór baranich na czerwono farbowanych i skór borsukowych. Te pierwsze opony reprezentują nasze przykrycie zasługi Chrystusowej, a te ostatnie nasz wygląd, jako pogardliwy dla świata. Przeto oczyścić rzeczy skórzane jest figurą na dwie rzeczy: oczyścić wszelkie plamy z naszych szat i usunąć na bok wady, które dałyby ludowi Bożemu zły wygląd przed światem. Opona z koziej sierści, nakrywająca przybytek, reprezentuje nasze usprawiedliwione człowieczeństwo. Oczyścić każdy wyrób z koziej sierści przedstawiałoby zatem nasze oczyszczanie naszych ludzkich zalet, które są pokryte sprawiedliwością Pańską, od ludzkich wad które trzymają się ich. Drzewo w przybytku reprezentuje zniszczalne człowieczeństwo. My mamy wady w naszym człowieczeństwie, które nie są przyczepione do naszych naturalnych dobrych przymiotów lecz są im przeciwne. Te są reprezentowane w rzeczach z drzewa we w. 20. Przeto oczyścić rzeczy z drzewa reprezentuje nasze pozbywanie się takich wad. Rozkazanie, aby się oczyścili, reprezentuje rozkazanie Jezusa do nowych stworzeń, ażeby zwyciężyli swoje braki przez wyćwiczenie się w tych zaletach. Nowe stworzenie jest zobrazowane przez lnianą oponę. Przeto te pięć rzeczy, które były oczyszczone reprezentują pięć odrębnych rzeczy, które bywają oczyszczane w pozafigurze.
(25) We w. 21-24 Eleazar, jako arcykapłan, daje pewne instrukcje odnośnie pracy oczyszczenia. Różnica pomiędzy Mojżeszowym, a Eleazarowym daniem tych instrukcji jest jak następuje: Mojżesz dał je jako wykonawca naznaczony od Boga, mówcze narzędzie i wódz Izraela, natomiast Eleazar dał je, jako arcykapłan, pojednający wojowników i ich pojmanych z dobrą wolą Bożą, czyniąc ich zadowolonymi z wolą Bożą. W pozafigurze cztery funkcje pracy naszego Pana w łączności z naszym oczyszczeniem siebie są reprezentowane przez względne czynności Mojżeszowe i Eleazarowe. Jako Wykonawca Jezus daje nam doświadczenia potrzebne dla naszego oczyszczenia; jako Mówcze Narzędzie, daje nam nauki potrzebne dla naszego oczyszczenia; jako Wódz, daje nam wskazówki odnośnie naszego postępowania, które są potrzebne dla naszego oczyszczenia, natomiast, jako Arcykapłan, On sprawuje pojednanie w nas, czyni nas zadowolonymi z dobrą wolą Bożą. Doświadczenie dowodzi, że w czasie żęcia, według wymagania tej figury, Jezus oficjalnie urzędował względem wodzów i prowadzonych w te cztery sposoby. Eleazarowe mówienie (w. 21) żołnierzom, że tłumaczy im rzeczy, które Bóg rozkazał przez Mojżesza, reprezentuje fakt, że nasz Pan, jako Arcykapłan, w czasie żęcia mówił nam, że On tłumaczy pozafiguralnym żołnierzom rzeczy, które, jako Wykonawca naznaczony od Boga, Mówcze Narzędzie i Wódz pozafiguralnego Izraela, On otrzymał od Boga, jako Jego wolę odnośnie oczyszczenia