Teraźniejsza Prawda nr 91 – 1937 – str. 87
doktrynach o Okupie i Wtórej Obecności, w r. 1878, szczególnie jak one były przedstawione w gazetce pod tytułem Sposób i Cel Powrotu Naszego Pana, i w książce Trzy Światy. Wiele innych ustępów we figurach i symbolach potwierdza tę myśl. Te 12.000 zabierając te osły, byłyby figurą na Maluczkie Stadko Paruzyjne, przyswajające sobie Prawdy, które są we wyznaniach Babilonu, np. 12 szafarskich doktryn, itp. Osły tu byłyby również figurą na Prawdy, które Maluczkie Stadko podczas Parousii przyswoiło z pism Nominalnego Kościoła. A inne majętności, które te 12 000 zabrało, byłyby figurą na rozmaite Lewickie pisma, które te 12 000 sobie przyswoiło i z których dostali rozmaite językowe, tłumaczące, historyczne i systematyczne pomoce w sprawach biblijnych. Nieżywotne rzeczy, „majętności”, które te 12 000 i ich oficerowie zdobyli, zdają się być figurą na jeszcze dwie inne rzeczy: cnoty, np. jak to się okazuje z pozafigur klejnotów i odzieży, jakie Izraelici na zapytanie dostali od Egipcjan, i pewne przedstawienia Prawdy takie, jak wykłady, pisma, lekcje i materiał do rozmowy, jak to zobaczymy, gdy będziemy rozbierali w. 50-54. Wysiłki tych pozafiguralnych 12 000 podczas ich starania się by okazywać ducha Pańskiego w ich kontrowersjach z pozafiguralnymi Madianitami dały im te zalety, tj. cnoty Prawdy, jako łupy z walki. Na pewno we wojnie, toczonej podczas Paruzji, Maluczkie Stadko zabrało powyżej określonych niewolników, plony i łupy; i przez zabranie takiej zdobyczy pozostawili pozafiguralnych Madianitów, którzy uszli śmierci i niewoli, w mniejszej liczbie, ogołoconych z bogactw nauk i z cnót.
(16) W. 10 mówi nam, że Izrael spalił wszystkie ich miasta i zamki. Tym sposobem spustoszyli ziemię Madiańską, co stało się przyczyną jeszcze większego zubożenia niepojmanych z ich narodu. W symbolach biblijnych miasto reprezentuje religijny rząd, co może być widziane z wypadków Babilonu (Obj. 17:5,18), Nowego Jeruzalemu (Obj. 21:2, 10-22:3 ) i tych pięciu miast symbolicznego Egiptu, tj. pięciu denominacji, które w Europie są połączone z Państwem (Iz. 19:18). Popalić te symboliczne miasta ogniem znaczyłoby zniszczyć je Prawdą jako rzekome, od Boga upoważnione rządy religijne, tj. kompletnie wyjawić ich oszukańcze przywłaszczenie praw Kościoła Bożego. Zamki lub pałace, jako fortece, w symbolach biblijnych reprezentują główne nauki, jako mocne miejsca mieszkalne dla wierzących w te nauki (Psalm 48:3,13; 78:69; 122:7). Zamki pozafiguralnego Madjanu były jego rozmaite główne błędne nauki. W tej części Nominalnego Kościoła, tego pozafiguralnego Madjanu, takimi zamkami lub fortecami były doktryny o trójcy, ludzkiej nieśmiertelności, przytomności umarłych, o umarłych będących w szczęśliwości, lub mękach, o wiecznych mękach, o próbie ograniczonej do obecnego życia, o przyjściu Pańskim po Tysiącleciu, a sądnym dniu, itd. Błędy innych, takie jak pięć błędów przesiewań, są innymi z tych zamków. Popalenie zamków figuralnych Madyjańczyków ogniem przez 12.000 Izraela, byłoby figurą na doszczętne spalenie przez Paruzyjne Maluczkie Stadko utrzymywanych nauk Słowem Bożym, jako symbolicznym ogniem, czym ono jest odnośnie błędów (2Król. 1:10-14), powyżej wymienione i inne błędy, w których, jako we fortecach i zamkach, pozafiguralni Madjanici przebywali. Niektórzy z nas wiemy przez uczestniczenie, niektórzy z nas z obserwacji, a niektórzy z nas przez informację, że takie symboliczne spustoszenie miało swoje miejsce podczas wojny, toczonej przez Parousyjne Maluczkie Stadko. Tym sposobem Bóg i Izrael Boski Wieku Ewangelii był broniony przez wojnę toczoną przez Parousyjne Maluczkie Stadko przeciwko błądzicielom, i tą wojną zakończyło się Parousyjne wojowanie przeciwko błędom i błądzicielom, tak jak nawet te figuralne 12 000 swoim wojowaniem przeciwko Madjanitom obroniło Boga i Izraela, a wykazali Madjanitom, że są winnymi i zakończyli swoją wojnę.
ŁUPY I PLONY
(17) We w. 11,12, jest podane, co było uczynione z więźniami i z rzeczami zdobytymi. Plony zdają się odnosić do żyjących rzeczy zdobytych (w. 11, 12, 26, 27) we w. 12 wyrażenie „i łupy”, po słowie „więźnie”, powinno być przetłumaczone, nawet, (lub czyli) „plony”; a łupy zdają się odnosić do nieżywotnych rzeczy zdobytych (w. 11,12,53). Pobranie tych, podane we w. 11, zdaje się odnosić, nie do pierwotnego aktu zdobycia, o czym mówi w. 9, lecz odnosi się do lepszego zabezpieczenia i przygotowania ich do przyprowadzenia ich do obozu Izraelskiego. W pozafigurze to odnosiłoby się do lepszego uchwycenia tych symbolicznych łupów i plonów przez Maluczkie Stadko. To było uczynione przez ich gruntowniejsze, doktrynalne pouczanie symbolicznych więźniów, odnośnie ich przywilejów ludzkich i nowych stworzeń, przez ich lepsze uchwycenie Prawd, które wzięli od pozafiguralnych Madjanitów, i przez ich otrzymanie silniejszego rozwoju zdobytych zalet i specjalnych zarysów nauczania, jakie im dało ich wzięcie udziału w tej wojnie. Przyprowadzenie łupu i plonów (w. 12) przez figuralne wojsko Izraelskie do Mojżesza reprezentuje przyprowadzenie osób które Parousyjne Maluczkie Stadko pozyskało do Prawdy, przyprowadzenie Prawdy, które zabrali z wyznań i Lewickich pism, przyprowadzenie Lewickich dzieł i zalet i ich wykładów, pism lekcji i materiału użytecznego w rozmowach, do Jezusa, jako zdobycz pozyskana szczególnie dla Niego, jako od Boga naznaczonego Wodza, Wykonawcy, Mówczego Narzędzia Bożego do pozafiguralnego Izraela.
(18) Izraelici przyprowadzając je do Eleazara reprezentują Parousyjne Maluczkie Stadko, przyprowadzając te rzeczy do Jezusa, jako swego Arcykapłana. Przyprowadzenie łupu i plonów przez te 12 000 Izraelitów przed zgromadzenie reprezentuje Parousyjne Maluczkie Stadko przyprowadzając te same rzeczy przed Parousyjny lud Boży, np. gdy kiedykolwiek który z nas pozyskał kogoś do Prawdy, to przyprowadziliśmy go pomiędzy braci skoro tylko mogliśmy; i prawdziwie byliśmy uradowani z tego, że byliśmy uprzywilejowani to uczynić. Przyniesienie łupów i przyprowadzenie plonów do obozu na pola Moabskie reprezentuje fakt, że pozafigura została wykonana wtenczas, gdy lud Boży w Wieku Ewangelii był na ostatnim swoim przestanku podróży po puszczy. Ten przestanek był terytorium, czyli sferą Prawdy i jej ducha i był własnością rzymsko-katolickiego kościoła, którego zwykle reprezentuje Moabja, natomiast ziemia Ammonitów zwykle reprezentuje protestantyzm. Powodem rozłożenia ostatniego obozu Parousyjnego w poprzednim rzymskokatolickim terytorium jest to, że rzymsko-katolicyzm jest zupełnym sfałszowaniem Prawdy i jej ducha, lecz protestantyzm nie jest; przeto w otrzymaniu Prawdy i jej ducha jako obozu Parousyjnego i Epifanicznego dla siebie, Maluczkie Stadko wydarło te sfery z rąk rzymsko-katolicyzmu tj. obróciło je w prawdzie, przez konieczne zmiany fałszowanych na prawdziwe. Wyrażenie, „które są nad Jordanem przeciw Jerychu”, reprezentuje fakt, że ostatnia stacja Kościoła Wieku Ewangelii była na zewnątrz, lecz blisko nominalnego Kościoła (Jerycho), gdy prawie miał opuszczać ziemię do Królestwa przez śmierć (Jordan) rzecz, która nie była prawdą o żadnej przedżniwnej stacji Kościoła.
(19) Mojżesz, Eleazar i wszyscy książęta zgromadzę nią wychodząc przeciwko wracającemu się wojsku