Teraźniejsza Prawda nr 91 – 1937 – str. 86
zobrazowanych przez hetmanów, czyli pułkowników i rotmistrzów nad tysiącami i nad setkami (w. 14, 48-54). Pielgrzymi i posiłkowi pielgrzymi w swoich wykładach, kazaniach, w odpowiedziach na pytania, w rozmowach, sprawozdaniach z wykładów w gazetach, w debatach i listach, dali świadectwo, iż kontrowersyjny element jest obecny w ich usługiwaniu. Starsi w swoich lekcjach, odpowiedziach na pytania, listach i rozmowach, objawiali, iż kontrowersja była częścią ich usługiwania. Nieurzędowe członki wiernego Maluczkiego Stadka okazywali w swoich rozmowach i listach ten sam zarys w swoich usługach. Kolporterzy czynili to samo mniej więcej w swoich staraniach o obstalunki i w dotyczących rozmowach, i widocznie w swoim sprzedawaniu książek i broszur. Ochotnicy w swej pracy rozdawali kontrowersyjną literaturę. To samo czynili wierni bracia, którzy brali udział w innych rozgałęzieniach pracy, tacy jak wierni pracownicy w Domu Biblijnym, rozszerzający pracę, pracownicy przedstawiający fotodramę, pracownicy przy gazetach, strzelcy, itp. Po wszystkich stronach kontrowersje się odbywały. Gorliwość obydwóch stron w tej wojnie stała się okazją tego, szczególnie gorliwość wiernego Maluczkiego Stadka. Wszyscy Parousyjni członkowie Maluczkiego Stadka mogą sobie mniej więcej przypomnieć argumenty na tle Prawdy i błędu, w które oni byli wciągnięci z atakującymi Prawdę, lub obrońcami błędu w Paruzji. Tak, to był czas symbolicznej wojny, w której obrońcy błędu i atakownicy na Prawdę ulegli porażce, a w której każdy członek Maluczkiego Stadka odniósł zwycięstwo.
SZEŚĆ KLAS POBITYCH PRAWDĄ
(13) Oprócz tych wszystkich zabitych, te 12 000 zabiło też pięć królów Madyjańskich (w. 8): Ewiego (pożądliwiec), Rechema (wieloformny; upstrzony), Sura (kombinacja), Hur (szlachetny) i Rebaha (cztero-boczny), i Balaama (pożerca ludu, lub obżerca) syna Beorowego (pochodnia). Rozumiemy, że tych pięciu królów Madyjańskich jest figurą na to samo, co pięciu Parousyjnych mężów z bronią ku zabijaniu. Ci widocznie byli głównymi nauczycielami i obrońcami błędu w Parousii. Nie tylko fakty tej sprawy zgadzają się z myślą, lecz znaczenia ich imion także nasuwają nam to na myśl. Ewi, znacząc pożądliwiec, jest zgodne z tym, co św. Paweł (1 Kor. 10:6) i Mojżesz (4 Moj. 11:4,34) o nich mówią. Rechem, znaczy wieloformny, lub upstrzony, sugestionuje nam tak wiele tych subdywizji, czyli grup w każdej z trzech grup niedowiarskich przesiewaczy (tych w świątnicy, tych w dziedzińcach i tych w mieście, lub obozie), np. ci w mieście lub obozie składają się z ateistów, agnostyków, materialistów, ewolucjonistów, panteistów, sekularystów, racjonalistów, deistów, wyższych krytyków i politeistów. Rzeczywiście przesiewacze niedowiarstwa w ich trzeciej subdywizji byli wieloformnymi, upstrzonymi. Było więcej partii w tej klasie niż w której innej z przesiewających klas. Sur, znacząc kombinacja, tj. rzeczy ściśnione razem w jedną całość, od razu nasuwa nam na myśl przesiewaczy, którzy bronili kombinacjonizmu. Hur, znacząc szlachetny, sugestionuje nam szlachetność celu reformatorów w dążeniu do usunięcia złych warunków, a ustanowienia dobrych wśród ludzkości. Reba, znacząc czworo-boczny, nasuwa nam na myśl czworo-stronny atak, jakiego uczynili na Prawdę; ponieważ atakowali różne zarysy Prawdy na te cztery przedmioty: Pośrednik, Przymierza, Ofiary za grzech i Okup. A Balaam (pożerca ludu, obżerca) syn Beora (pochodnia), jest figurą na kler, jako będący mniej więcej nauczycielami Prawdy (pochodnią), którzy w ich panowaniu pożarli lud, a w ich chciwości połknęli (przyswoili sobie) wszystkie nagrody sprawiedliwości, takie jak bogactwa, honory, władze, wpływ i rozkosz, jak tylko mogli je dostać (2 Piotra 2:15; Judy 11). Pozafiguralne 12 000 zabiło ich w tym znaczeniu, że Prawdą (mieczem, w. 8) odparli ich błędy i potępili ich za czynienie złego. Wszyscy wierni członkowie Paruzyjnego Maluczkiego Stadka, którzy jeszcze pozostają przypomną sobie, że to wypełniło się wtenczas z nimi w wielu ich kontrowersjach.
(14) We w. 9 (w ang. tłumaczeniu) jest podane słowo wszystkie przed słowem żony. Lecz słowo to jest podane w ukośnym druku, co znaczy, że jest wtrącone. To wtrącone słowo jest nieszczęsnym. Jeżeliby to zdanie było prawdą, i myśl jaką to tłumaczenie nasuwa we w. 7 o wszystkich mężczyznach było prawdą, to cały naród jako taki byłby wyginął, ponieważ wszyscy chłopcy, zabrani do niewoli, byli pozabijani (w. 17,18) a wszystkie niewiasty, nie zabite, były przyłączone do Izraela. Z tak wieloma Madianitami z którymi Gedeon miał do czynienia dowodzi, że ten cały naród jako taki nie wyginął. Literalne tłumaczenie w. 9 jest: „Synowie Izraelscy pobrali w niewolę żony i dzieci Madiańczyków i pozabierali, jako łup, wszystko bydło ich, wszystkie owce ich i wszystkie majętności ich”. Innymi słowy, chociaż oni pozabijali wszystkich żołnierzy Madyjańskich i zabrali wszystką ruchomą własność ich, jako łup, i zabrali w niewolę wiele z ich żon i dzieci, to jednak cywilni mężczyźni i niektóre niewiasty i dzieci uciekły, czego dowodem jest fakt, że wielkie wojsko Madianitów wkroczyło do ziemi Chananejskiej później za czasów Gedeona. Którzy to byli tymi pozafiguralnymi Madyjańskimi żonami i dziećmi, zabranymi do niewoli? Madyjańskimi niewiastami byli to mniej więcej rozwinięci błądziciele, którzy przestali wojować, lub nigdy nie wojowali z błędami czasów Paruzyjnych; a zaś dziećmi Madyjańskimi byli nierozwinięci błądziciele, którzy doznali takiego samego doświadczenia. Jak były w pozafigurze Madyjańskie niewiasty i dzieci uczynione niewolnikami? Przez przekonanie ich Prawdą, przedstawioną im przez Maluczkie Stadko, że ona jest prawdziwie oparta na Piśmie Św. Innymi słowy, przez uwolnienie od błędu i przyprowadzenie takich pozafiguralnych Madjanitek do Prawdy przez przedstawienie im Prawdy, przez Maluczkie Stadko, oni byli uczynieni niewolnikami tych pozafiguralnych 12.000.
(15) Pozafiguralne Madyjańskie niewiasty i dzieci zabrane w niewolę były mieszanym tłumem. Niektóre były nowymi stworzeniami, co jest prawdą o wszystkich pozafigurach dziewic w pośród nich, a co było prawdą o pewnej części reszty pozafiguralnych niewolniczych niewiast, a zaś reszta z nich nigdy nie była nowymi stworzeniami. Pozafiguralni chłopcy Madyjańscy, wzięci w niewolę, także byli mieszani, niektórzy byli nowymi stworzeniami, a niektórzy nie. Przez owce, rozumiemy, człowieczeństwo nowych stworzeń jest zobrazowane, a przez bydło, był zobrazowany fakt, że ich człowieczeństwo było usprawiedliwione nawet tak jak zwierzęta w łączności z przybytkiem były użyte na przedstawienie tych rzeczy. W symbolach biblijnych osły są na ogół użyte, aby przedstawiały nauki Prawdy, co można widzieć z osła na którym Balaam jechał, przedstawiając nauki Prawdy, które niosły jego pozafigurę (4Moj. 21:21-33; 2Piotra 2:16), co można widzieć z faktu, że wierność naszego Pana Prawdzie jest symbolizowana przez Szylowe uwiązanie oślęcia swego u wybornej winnej macicy (1Moj. 49:11), i z wjechania naszego Pana do Jeruzalemu na oślicy i jej oślątku (Mat. 21:5,7; Jan 12:15), jako reprezentujące jego przyjście we władzy królewskiej do Chrześcijaństwa, wjeżdżając na