Teraźniejsza Prawda nr 89 – 1937 – str. 56
końców jego płaszcza i w ten sposób osiągnę Królestwo.” Gdy była zapytana, co ma na myśli przez to. to odpowiedziała, Br. Russell jest onym Sługą. Odpowiednio, ja będę wierzyła w wszystko, co on naucza i będę czyniła cokolwiek on powie, a to przyprowadzi mnie do Królestwa.” Zamiast poddać jego nauki, jak on to często napominał, próbie powyżej omówionej i tylko wtedy przyjmować i postępować według nich, jeżeli okazały się przez tę próbę być właściwe, to ona na ślepo uwiązała się do niego w oddawaniu czci anielskiej, zamiast uwiązać się do Pana i przeto nie budowała niezależnej struktury wiary, któraby mogła wytrzymać każdą próbę, bez względu na osobę, przez którą ona się nauczyła Prawdy. Takie postępowanie zawsze doprowadzało do utraty korony tych, co tak postępowali, jak to figura wybierania 300 przez Gedeona wskazuje. Ci 32,000, którzy przyszli na jego zawołanie reprezentują wszystkich, którzy podczas Wieku Ewangelii przyjęli zaproszenie Pańskie, aby wstąpić do walki po stronie Prawdy i sprawiedliwości. Z tych 22,000, którzy z bojaźni wrócili się, reprezentują tych usprawiedliwionych, którzy z bojaźni ,przed walkami w poświęceniu, nie idą naprzód, ażeby się poświęcić. Te 10.000, którzy zostali, reprezentują poświęconych. Ci byli wypróbowani odnośnie sposobu, jakim będą pili wodę. Ci, co pili. klęcząc, w której to pozycji oni nie mogli i nie patrzeli do góry i nie mogli i nie zegzamnowali wody, ci byli postawieni osobno, natomiast ci, co pili ją. stojąc prosto, pijąc ją z swoich podniesionych rąk, co wymagało ich spoglądania do góry, ci też byli postawieni osobno. Poprzednie 9700 reprezentuje utracjuszy koron, którzy, nie patrząc zupełnie do Pana podczas picia z wód Prawdy, kłaniali się w ludzkiej służebności posłańcom i, jako oddawający część aniołom, nie zegzaminowali i nie mogli zegzaminować dobitnie Prawdy przedstawionej im i w ten sposób połykając ją bez właściwego zegzaminowania jej, utracili swoje korony. Te 300 reprezentuje Maluczkie Stadko, które było bardzo czynne (podnosząc wodę w swoich rękach) w ich badaniu Prawdy, silnie uchwycając ją, którzy spoglądali w górę do Pana. jako Dawcy Prawdy, podczas spożywania jej, którzy po trochu lecz prędko zabrali ją i przyłączyli do prawdy biblijnej, którą już posiadali i którzy nie odawali czci posłańcom, przewodowi strumienia, chociaż słusznie przyszli do nich po Prawdę i dostali ją od nich. Przeto ci ostatni budowali na Chrystusie w mądrości, jako na Opoce, gdy zaś ci pierwsi budowali na Nim w mądrości, jako na Piasku.
(9) Drugi wzgląd, w którym nowe stworzenia budują na Chrystusie, jako na Opoce, lub na Piasku, jest wyrażony w słowie sprawiedliwością w 1 do Kor. 1:30. Chrystus stał się nam od Boga sprawiedliwością w znaczeniu, że On usprawiedliwia nas. (Do Rzym. 3:20-26; 4:1-25, 10:4; Do Gal. 2:16, 17; 3:24; Do Filip. 3:9) Łaska Boża dostarczyła Go, aby stał się naszą sprawiedliwością. Jego doskonałe ludzkie posłuszeństwo sprawiło tę sprawiedliwość. Nasza wiara otrzymuje ją, gdy On przypisuje ją nam przed Sprawiedliwością Bożą, a łaska Boża wtedy przypisuje ją nam. Tym sposobem ona była tymczasowo przypisana każdemu wierzącemu i w ożywiony sposób była przypisana każdemu poświęconemu wierzącemu, który wkrótce miał być spłodzony z Ducha. Przeto każdy nieutracjusz, jak również utracjusz korony ma Chrystusa, jako swoją sprawiedliwość, tj., jako swego Usprawiedliwiciela. Tylko wtedy, gdy ktoś prawdziwie żałował i uwierzył mógł dostąpć usprawiedliwienia tymczasowego lub ożywionego. Przeto z tego punktu nie ma żadnej różnicy pomiędzy temi dwiema klasami, do których nasz tekst się odnosi. Czy więc byłoby właściwem powiedzieć, że obie te klasy zarówno budują na Chrystusie w sprawiedliwości? Odpowiadamy, – Nie. Ta odpowiedź musi być dana z przynajmniej dwóch powodów. Pierwsze, budowanie naszego tekstu nie zaczyna się aż dopiero potem, gdy ktoś stał się nowem stworzeniem, gdy zaś zasługa Chrystusowa jest przypisana tymczasowo i ożywiająco przed spłodzeniem. Więc nieutracjusze i utracjusze koron budują na Chrystusie w sprawiedliwości. Krótkie zastanowienie się udowodni to. Ona wyrównuje cokolwiek nam brakuje do 100% sprawiedliwości. Ale to znaczy, że my musimy postępować tak sprawiedliwie jak tylko możemy, co gdy czynimy stopniowo, potrzebujemy mniej i mniej sprawiedliwości Chrystusowej, ażeby uczynić nas 100% sprawiedliwymi. Dlatego Bóg wymaga, żebyśmy postępowali tak sprawiedliwie, jak tylko możemy, zawsze pokrywając nasze upadki z powodu słabości i nieświadomości przez przyczytaną sprawiedliwość Chrystusową. Więc Wierni starają się wyrobić sprawiedliwy, prawy charakter, tj., starają się w obowiązkowej miłości miłować Boga z całego serca, umysłu, duszy i siły, a bliźniego swego jako siebie samego. Jeżeli jaką miarą samowoli oni tego nie uczynią, to przez karania i zadosyćuczynienie muszą to naprawić, ażeby mogli wyrobić właściwy charakter. To jest pierwszym zarysem ich charakteru w ich budowie wiary i charakteru. Oni w mądrości zbudowali swoją wiarę w ich strukturze wiary i charakteru. Z tego widzimy, że ci budują na Chrystusie w sprawiedliwości, jako na Opoce, tak, na Opoce Wieków.
(10) Czy utracjusze koron budują na Chrystusie w sprawiedliwości ? Odpowiadamy, – Tak; ale nie na nim, jako na Opoce, lecz jako na Piasku. Po małem zastanowieniu się stanie się to jasnem. Z powodu podanego powyżej widzimy, że ci, tak jak ci drudzy, nie budują wcale w znaczeniu budowania przed spłodzeniem z ducha, według użytku tego słowa w naszym tekstcie. Lecz po krótkiem zastanowieniu się również widzimy, że oni byli przed poświęceniem się wierni sprawiedliwości; bo inaczej to nie ofiarowaliby się nigdy; ponieważ tylko ci, co są wierni w stanie usprawiedliwionym postępują dalej do poświęcenia się. Przeto jest niemożliwem, żeby jakie budowanie na Chrystusie, jako na Piasku, mogło mieć miejsce przed spłodzeniem z Ducha. Ale kiedyś po poświęceniu, z niektórymi rychlej, z niektórymi później, niewierność do sprawiedliwości następuje w coraz to większym stopniu, która sprawuje ich budowanie na Chrystusie, jako na Piasku. Czułość ich sumienia staje się tępa. Ich nienawiść i obrzydzenie do grzechu staje się mniej ostrem. Obecnie oni stają się mniej lub więcej obojętnymi na wołania sprawiedliwości, a mniej lub więcej otwartymi na te, które grzech nasuwa. Zamiast kłaść się na spoczynek każdej nocy po właściwem obliczeniu się z Bogiem, które daje im czyste sumienie na następny dzień, to zostawiają jakiś grzech lub grzechy, za które nie żałowali, których nie wyznali i za które niezadosyć uczynili. To tak idzie dalej z coraz to większem opuszczeniem w dawaniu Bogu najwyższej miłości, a bliźniemu jako siebie samemu i z przewinieniami przeciwko im. Przeto mniej lub więcej niesprawiedliwa, połączona z mniej lub więcej sprawiedliwą oechą. charakteru, się wyłania; a to jest budowaniem ich struktury charakteru na Chrystusie w sprawiedliwości jako na Piasku.
BUDOWANIE NA CHRYSTUSIE JAKO POŚWIĘCENIE
(11) Następnie 1Kor. 1:30 podaje nam pod uwagę Chrystusa jako nasze Poświęcenie. Ten Jego urząd ma trzy oddzielne funkcje, według których on działa na nas.