Teraźniejsza Prawda nr 88 – 1937 – str. 45
zauważyć w Piśmie Św. i połączyć z Parousią w pierwszym znaczeniu, Epifanię jako okres (1Tes. 2:19; 3:13; 4:15; 5:23; 2Tes. 2:8, 9; Jak. 5:7, 8; 2Piotra 3:4, 12; 1Jana 2:28), i (3) w znaczeniu całego 1000 lat Jego Wtórej Obecności (1 Kor. 15: 23; 2Piotra 1: 16); Powyższe są wszystkie ustępy Pisma Św., które używają słowo parousia w łączności z Wtórem Przyjściem naszego Pana i one dowodzą, że C.K. i Dawn (Brzask) utracili prawdę paruzyjną odnośnie pierwszego i drugiego znaczenia tego słowa. Na tym zebraniu powyżej wspomnianym on odrzucił naukę biblijną o Epifanii, jako znaczącą okres, co Dawn (Brzask) również czyni, jak to powyższa cytata z pisma dowodzi, twierdząc, że Pastor Russell tak nie nauczał, ale, że nauczał, że słowo Epifania znaczy tylko zajaśnienie, lub jasne przyświecanie, manifestacja, tj. czynność. Biblia i br. Russell i my z nimi nauczamy obydwóch znaczeń tego słowa, chociaż br. Russell nie rozumiał, że Epifania, jako okres, będzie trwała 40 lat, ponieważ wyrozumienie odnośnie jej długości nie było na czasie aż dopiero w Epifanii. Że to słowo znaczy okres, to Biblia uczy w 1Tym. 6: 14, 15 i 2Tym. 4:1. Sam układ słów w liście 2Tym. 4:1. „Który ma sądzić …. w sławnym przyjściu (w greckim epiphaneia – (w Epifanii) i w Królestwie (Basilei)” dowodzi, że Epifania, tak jak królestwo, jest okresem. Angielskie poprawione (Improved Version) tłumaczenie wskazuje to bardzo jasno co do 1Tym. 6:14, 15: Abyś zachował to przykazanie bez zmazy, bez nagany, aż do Epifanii Pana naszego Jezusa Chrystusa, którą to (Epifanie) w jej czasach okaże On błogosławiony, i sam możny, itd. Że to słowo znaczy zajaśnienie czyli jasne przyświecanie, tj. jasne zamanifestowanie osób, zasad i rzeczy, i to w jakimkolwiek czasie, to Biblia uczy w 2Tes. 2:8 (podczas parousii i epifanii); 2Tym. 1:10 (podczas żniwa żydowskiego); 2Tym. 4:8; Do Tyt. 2:13 (podczas parousii, epifanii i Basilei). Okres pomiędzy Parousią i Basileją (królestwem) jest dlatego nazwany Epiphaneia ponieważ w tym okresie nasz Pan zamierzył uczynić specjalne zamanifestowanie odnośnie osób, zasad i rzeczy. I rzeczywiście taką czynność odznacza specjalnie okres czasu od r. 1914. Powyższe zacytowane sześć ustępów są jedynymi, w których słowo epiphaneia się zdarza w greckim Nowym Testamencie; i one dowodzą, że nasz Pastor miał słuszność w nauczaniu, że to słowo także znaczy okres, następujący po parousii, czyli okresie Żęcia, jak również znaczy zajaśniające, lub jasno przyświecające zamanifestowanie (objawienie) osób, zasad i rzeczy. I one dowodzą, że C.K. i Dawn. (Brzask) odrzucił jeszcze jedna parousyjną, jak również epifaniczną prawdę.
Oboje, C.K. i Dawn – nadmieniają, że przez badanie broszurki naszego Pastora – Powrót Naszego Pana – Jego Parousią, Epifania i Apokalipsa oni zostali przekonani, iż nie ma 40-letniego okresu parousii ani też okresu epifanii, o których by ta broszurka uczyła. Próbowali zwykłym sposobem sofistów, przez ukrycie pewnych dotyczących części, dać swoim słuchaczom i czytelnikom do myślenia, iż nasz Pastor nie nauczał, że epifania jest okresem, a że Paruzja nie jest w żadnym znaczeniu 40-letnim okresem. Następujące zacytowania z tej broszurki dowodzą, że C.K. i Dawn fałszywie go przedstawili odnośnie tego przedmiotu: „Czuwający także zauważą, iż Pismo Św. wyraźnie pokazuje, że potem gdy Chrystus Pan wykonał pewne rzeczy podczas Swej obecności (parousii), które nie będą wiadome światu. On później uczyni manifestację swojej obecności; manifestację, którą pozna cały rodzaj ludzki; a ta zewnętrzna manifestacja jest nazwana jego 'epifania'(Powrót Naszego Pana, str. 12, w nowszych 13; powyższe jest dosłownym przetłumaczeniem z angielskiego. Rozumiemy, że Polskie broszury, wydane przez Towarzystwo nie są właściwie przetłumaczone.) W czasie okresu paruzji tj. (obecności Chrystusa, która ma poprzedzić Jego epifanię, czyli zajaśnienie, pewne dzieło ma być dokonane, nieznane światu ani kościołowi z imienia, ale jedynie wiadome Jego czuwającym sługom (str. 13, par. 2.) …. Dni więc Syna Człowieczego są dniami (okresem rozumie się) Jego parousii, czyli obecności, niewidzialne i nieznane światu; znane jedynie czuwającym i widziane oczyma wiary, … Lecz dlaczego nasz Pan miałby być w taki sposób obecny? Co za zadanie miał spełnić podczas Swej obecności, poprzedzającej Jego epifanię, czyli objawienie Swej obecności światu. (str. 15, par. 1) …. Przypowieść o pszenicy i kąkolu wskazuje na okres parousii (obecności) poprzedzający Epifanię (manifestację) i przedstawia ja (Parousię) jako czas „żęcia” obecnego wieku. (str. 15. par. 2) …. Rozdzielanie pszenicy od kąkolu …. poprzedza oczyszczenie roli pszenicznej z symbolicznego kąkolu przez symboliczny „ogień”; a cała ta działalność żniwa będzie miała miejsce w czasie parousii (więc w okresie, poprzedzającym Epifanię (w obecności) naszego Pana przed Jego epifania (objawieniem czyli manifestacją) (str. 16, par. 1) …. Prawda będzie narzędziem separacyjnym i nie prędzej aż reperacja będzie kompletną…. nastąpi „ogień”, czas wielkiego ucisku, przepowiedziany przez proroka i przez naszego Pana, który, jako symboliczny ogień spali wszystek „kąkol” (str. 16, par. 2) …. Przeto, ten obrachunek (w parousii) (ze sługami) z Kościołem … nastąpi pierwej, niż epifania czyli objawienie naszego Pana (str. 18, linia 9 z dołu).W międzyczasie światu, gdzie 'Ręka jednego podniesie się na rękę bliźniego swego’, będzie dopuszczone żąć burze z samolubnego posiewu w anarchii. Epifania nowego Władcy i Jego panowanie oparte na sprawiedliwej odpłacie (podczas okresu) będzie stopniowo rozpoznawana. Zupełne objawienie czyli apokalipsa będzie miało miejsce przy końcu tej burzy (przeto epiphaneia czyli apokalipsa, jako czyny rozciągają się przez okres czasu, którym jest Epifania). kiedy wszystkie serca będą upokorzone (str. 19, par. 2) …. Aby nie popaść w błędne wyrozumienie odnośnie rozpoznania parousii Pańskiej, dobrze czynimy, gdy rozpatrzymy przypowieść o dziesięciu pannach, która zapewnię była dana w tym celu, aby rzuciła szczególniejsze światło na ten przedmiot, (str. 22, par. 1) …. Czas parousii czyli obecności naszego Pana miał się zacząć od paź. 1874 r., i pokazuje nam charakter pracy, której mamy się spodziewać, że będzie w toku podczas (okresu) jego obecności (parousii), poprzedzającej jego jawną manifestację światu, jego epifanię, jego apokalipsę, (str. 33, koniec paragrafu) …. Otóż, jeżeli z cicha mówimy: 'Oto Oblubieniec!’, to nie w nadziei, aby ludzi światowych pobudzić do wiary w obecność Pańską, itd. Później, we właściwym czasie oni o tym będą wiedzieć – w OKRESIE (wielkie litery nasze) epifanii i apokalipsy Syna Człowieczego. Oni będą przebudzeni ogromnym trzaskiem dnia wielkiego ucisku. (str. 36, par. 1.)
To co następuje jest cytatą ze Strażnicy na ten przedmiot: „Biblia wyraźnie odróżnia pomiędzy Parousią Chrystusa i Jego epifania, przy Wtórem Przyjściu. Słowo Parousią oznacza obecność …. Słowo Epifania znaczy objawienie kogoś, który już jest obecny …. Po ukończeniu pracy odłączania mądrych panien (z Babilonu w parousii czyli w czasie żęcia), … wtedy nastąpi epifania Emanuela, objawienie, okazanie. Innymi słowy, objawienie Chrystusa światu nastąpi po Tego objawieniu się klasie mądrych panien” (ang. S. r. 1914, 252, par. 6, 7).
To co teraz następuje jest cytatą z miesięcznika ang. Bibie Students Monthly, 1914 r. Num. 1, str. 1, ostatnie