Teraźniejsza Prawda nr 88 – 1937 – str. 39
francuskiej rewolucji, były bronione z nadludzką zdolnością i wymownością, gdy nauki o prawach królów, kleru i arystokracji z upoważnienia Bożego były atakowane niezbitą potęgą. Przeciw rzymskiemu kościołowi Voltaire wykrzyknął, „Zdruzgotać to haniebne podlectwo!” a Diderot zawołał, „Wyzwolenie świata może tylko przyjść wtedy, gdy ostatni król będzie zaduszony wnętrznościami ostatniego księdza!” Br. Russell zupełnie wierzył i stał przy prawdach, podanych przez tych sześciu mężów; a to jest zobrazowane w staniu Daniela przy rzece Chydekel wtedy, gdy to widzenie było na niego dopuszczone. Ponadto, w tych siedmiu latach, jak to wskazano w pierwszej części tego artykułu, on otrzymał wiele religijnych prawd; lecz w tym czasie on nie otrzymał żadnych prawd odnośnie czasu proroczego. Ks. Dan. 10:4-19 wskazuje figuralnie w jakim stanie on się znajdował prawie przed otrzymaniem ich i gdy zaczął je otrzymywać, który to stan określiliśmy odrębnie od figury w początkowych paragrafach obecnej części artykułu.
(16) W podniesieniu swoich ócz w tym widzeniu i ujrzeniu niejakiego męża, (w. 5) Daniel reprezentuje br. Russella w zwróceniu swej uwagi w badaniu na pozafiguralnego „męża niejakiego.” „Mąż niejaki”, który ukazał się Danielowi zdaje się być Gabryjelem, chociaż to nie jest wyraźnie powiedziane; jednakże Gabryjel będąc użyty w daniu poprzednich objawień Danielowi i to połączone z tym faktem, że on jest odrębny i niższy od Michała, (w. 13, 21; Dan. 12:1) zdaje się to czynić prawie pewnym. Ten „mąż niejaki” reprezentuje Jezusa w tym rozdziale, zaś Michał w tym. rozdziale reprezentuje Boga, który jest nad Chrystusem, podobnież jak Michał był nad Gabryjelem (w. 13 zob. ang. margines), (na marginesie w ang. Biblii jest: pierwszy z przedniej szych zamiast jeden z przedniejszych książąt.) Że Gabryjel tutaj reprezentuje naszego Pana okazuje się z podobieństwa symbolicznego określenia Gabryjela we w. 5, 6 , i z tego, co jest podane o naszym Panu w Obj. 1:13-15. Szata lniana (w. 5) reprezentuje sprawiedliwość i kapłański urząd naszego Pana. Biodra przepasane złotem szczerym z Ufas (przekręcenie słowa Ofir, znaczące owocny, obfity) symbolizuje gotowość naszego Pana do wykonania służby Bożej owocnie. Jego ciało (w. 6) będąc jako Tarsys (w ang. Biblii beryl) mylne przetłumaczenie wyrazu, który znaczy chryzolit reprezentuje klarowność prawdy, jaką Jezus daje. Jego oblicze, będąc jako błyskawica (w. 6) symbolizuje jasność prawdy, (2 Kor. 4:6) którą Jezus przynosi. Jego oczy podobne lampom gorejącym (w. 6) symbolizują jasność wyrozumienia prawdy jaka Jezus posiada. Jego ramiona i nogi będąc podobne miedzi wypolerowanej (w. 6) reprezentuje, że zdolność Jezusa do usługiwania, Jego zachowanie się i charakter były zupełnie wypróbowane i udoskonalone przez cierpienia. A głos jego słów będąc jako głos mnóstwa (w. 6) przedstawia fakt, że poselstwa Jezusa są dane przez Jego lud, który jest liczny. Że Daniel sam widział to widzenie (7) reprezentuje, że br. Russell sam z pomiędzy ówczesnych towarzyszy widział te poszczególne prawdy; ponieważ zainteresowanie się br. Russella czasem proroczym poodstraszało od niego członków grupy badającej Biblię, do której on wtedy (w r. 1876) należał, którzy myśleli, że on idzie w błąd. Oni nawet patrzeli z podejrzeniem na jego pogląd, że Jezus od czasu Swego zmartwychwstania jest Duchem i, że On ma przyjść niewidzialnie w Jego wtórem przyjściu; a gdy on oprócz tego zainteresował się jeszcze czasem proroczym, ci obawiając się, że on idzie w nadmierny błąd, opuścili go, co jest zobrazowane przez towarzyszy Danielowych (w. 7), w strachu uciekając od niego.
(17) Daniel pozostając sam (w. 8) reprezentuje br. Russella, opuszczonego przez jego poprzednich towarzyszy, będąc zmuszony
kol. 2
być jedynym świadkiem tego pozafiguralnego widzenia i tymczasowo jedynym, co rozumiał jego znaczenie. Daniel będąc na początku tego widzenia bez siły (w. 8) reprezentuje br. Russella w swoim bezsilnym stanie odnośnie czasu proroczego, kiedy Pan się nim zajął, aby mu go objawić. Krasa Danielowa (słowo hadar tu jest to samo słowo, co jest przetłumaczone piękność u Izaj. 53:2; hauteur) odmieniając się i stając się skażoną, reprezentuje usposobienie pogardliwego ducha, jakiego br. Russell był odnośnie mijającego czasu proroczego. To miało swój początek, gdy on czytał ten artykuł w Herald of the Morning (Zwiastun Poranny) w styczniu 1876 r., jak nadmienione powyżej. Daniel nie mając żadnej siły (w. 8) reprezentuje br. Russella nie mającego tej siły, którą on myślał, że miał przeciw proroczemu czasowi. Danielowe słyszenie głosu Gabryjela (w. 9) w obecnej scenie tego widzenia reprezentuje br. Russellowe czytanie nauk o czasie prorockim w powyżej nadmienionym artykule. Twarde zaśnięcie Daniela (w. 9) reprezentuje stan twardego snu w jakim br. Russell był odnośnie czasu proroczego, gdy zaczął czytać ten artykuł. Twarz Daniela będąc obrócona wówczas ku ziemi (w. 9) reprezentuje ziemski (światowy) pogląd br. Russella na czas proroczy w tym czasie. Ręka która dotknęła Daniela (w. 10) reprezentuje p. Barboura. który przez ten artykuł był użyty przez Jezusa do wzbudzenia zainteresowania w br. Russellu co do czasu prorockiego. Podniesienie Daniela na kolana i na dłonie rąk jego przez tę rękę (w. 10) reprezentuje danie br. Russellowi dosyć siły do wiary w czas proroczy przez Jezusa i artykuł p. Barboura, ażeby mógł zająć na pół właściwe stanowisko względem tego. Mówienie Gabryjela Danielowi, że on jest wielce przyjemny (w. 11) reprezentuje Jezusowe danie zapewnienia br. Russellowi, że on jest wielce miłowany przez Boga. Gabryjelowe zachęcanie Daniela, ażeby miał wzgląd na (zrozumiał) jego słowa (w. 11) reprezentuje Jezusowe zachęcanie br. Russella, ażeby zrozumiał zarysy czasu i inne prorockie zarysy, które miały być mu właśnie w tym czasie objawione. Gabryjelowe zachęcanie Daniela, żeby wstał na nogi (w. 11) reprezentuje Jezusowe zachęcanie br. Russella, ażeby zajął właściwe stanowisko odnośnie czasu proroczego w przeciwstawieniu z niewłaściwym stanowiskiem (twarzą ku ziemi), które on dotąd zajmował względem niego. Danielowe stanie z drżeniem (w. 11) reprezentuje naszego Pastora, przyjmując z niedowierzaniem właściwy pogląd odnośnie czasu proroczego, tj. biorąc przekonywujące zainteresowanie się tym przedmiotem – tj., chcąc dać się przekonać dostatecznymi dowodami, chociaż to było uczynione z drżeniem, w strachu, żeby nie być wprowadzony w pomyłki, gdyż on rozumiał, że czas prorocki był błędnie użyty.
JEZUS WIELKIM POCIESZYCIELEM
(18) Następne pocieszanie Daniela przez Gabryjela przeciw bojaźni (w. 12) reprezentuje dalsze pocieszanie naszego Pastora przez Jezusa, żeby się nie bał właściwego użytku czasu prorockiego. Gabryjelowe mówienie Danielowi, że Bóg wysłuchał jego pragnienie serca, aby poznać drogi Pańskie, od początku jego 21 dni poszczenia i modlitwy, i wtedy posłał Gabryjela, aby nauczył Daniela w dotyczących sprawach (w. 12) reprezentuje zapewnienie, że już w r. 1868, kiedy br. Russell silnie postanowił sobie w nic nie wierzyć jako w Boskie objawienie, jeżeli to jest sprzeczne z charakterem Bożym, Bóg był przychylnie usposobiony do jego modlitwy o prawdę i posłał Jezusa z pomocą do niego. I tak jak Gabryjel przyszedł (w. 12) w tym celu, tak Jezus wyszedł z pomocą br. Russellowi w tej sprawie. Książę królestwa Perskiego tu (w. 13) reprezentuje