Teraźniejsza Prawda nr 88 – 1937 – str. 37
Wieku Ewangelii, gdzie znajdujemy jego pozafigurę. Przeto te 70 tygodni są figura na okres od r. 1391 do r. 1881. Ponadto, tak jak klęski, (w. 26, 27) które spustoszyły Izraela przy końcu Wieku Żydowskiego, aż do 73 R.P., są w tein proroctwie podane jako skutek grzechów Izraela, popełnionych w ostatnim tygodniu, a tym sposobem jako wypadki następujące po 70 tygodniach, tak też wypadki tyczące się gniewu wylanego na chrześcijaństwo po dopuszczeniu się grzechów od 1874-1881 r., aż do 1918 r., są włączone w równoległość, jako wypadki następujące po tych pozafiguralnych 70 tygodniach. Potem dalej, tak jak wypadki, połączone z odpowiedzią na modlitwę Danielową do czasu zaczęcia się tych 70 tygodni stanowią z tymi 70 tygodniami odpowiedź Boską na jego modlitwę, że także należą do tej równoległości, jako poprzedzające wypadki tych 70 tygodni, tj. równoległy okres od 536 r. przed Chr. do 455 r. przed Chr. lub mówiąc akuratniej, jak to bracia Edgar podają, ze zgodą br. Russella, od 537 r. przed Chr. do 455 r. przed Chr., znajduje swoją pozafigurę od 1309 do 1391 r. po Chr., jako okres wypadków poprzedzających pozafiguralne 70 tygodni. Zgodnie z tym seria wypadków od 537 r. przed Chr. do 73 r. po Chr. znajduje swoją pozafigurę w równoległych wypadkach od 1309 do 1918 r. po Chr. A ostatecznie, tak jak te 70 tygodni z ich poprzedzającymi i następczymi czasami i wypadkami, połączonymi z nimi, są figurą w równoległej dyspensacji i Żniwie Żydowskim na czasy i wypadki Wieku Ewangelii i jego Żniwa, tak więc słusznie wnioskujemy, że Gabryjel w daniu figuralnemu Danielowi proroctwa o 70 tygodniach i jego poprzedzających i następujących czasach i wypadkach, połączonych z nimi, jest także figuralnym w tej sprawie, jak to już zauważyliśmy w rozdziale 8 i jeszcze zauważymy w rozdziałach 10 do 12.
POZAFIGURALNY GABRYJEL DAN. 9
(10) Kogo figuruje Gabryjel we w. 21-26 ? Odpowiadamy, widocznie tych braci pięciu razem którzy dali br. Russellowi paralele czyli równoległości co do czasów i wypadków podczas Wieku Ewangelii i jego Żniwa, zgadzające się z tymi we Wieku Żydowskim i jego Żniwie. Pierwszy z tych pięciu braci był p. Barbour, który dał br. Russellowi pięć z tych równoległych dat i wypadków. Drugim był możliwie, albo p. Paton, albo br. Keith, lecz nie byliśmy w stanie dotąd dowiedzieć się akuratnie. Trzecim i czwartym byli bracia Jan i Morton Edgarowie, którzy dali mu większą część paraleli od 1309 do r. 1914. A piątym był jeszcze jeden brat, który w grudniu 1903 r. wskazał br. Russellowi, że 69 r. p. a nie 70, zakończył czas żęcia Wieku Żydowskiego, i że odtąd 1914, a nie 1910 rok, który br. Russell wtedy myślał, zakończy nawet zebranie do gumna, zakończy żęcie Żniwa Wieku Ewangelii, nawet tak, jak on wtedy (w 1903 r.) myślał, że 1914 rok zakończy okres gniewu, jako mylna paralela ze zniszczeniem Jeruzalemu w 70 r. P. Ten piąty brat także wskazał br. Russellowi, że on (br. Russell) jest paralela Apostołów w czasie i wypadkach, podanych w Dziejach Apostolskich, i przy końcu wskazał mu w 1915 r. szczegóły paraleli, połączonych z oblężeniem Jeruzalemu, upadkiem Herodiona, Macherusa i Masady i rzezią w Aleksandrii i Cyrenei, wypadkami wydarzającymi się pomiędzy wiosna 70 a latem 73 r. P. Te paralele mają swoje równające się wypadki w Światowej Wojnie od kwietnia 1915 do lipca r. 1918. Prędkie przyjście Gabryjela do Daniela (w. 21) reprezentuje, że prędkie odpowiedzi na modlitwy br. Russella o dotyczące światło były dane jemu przez Pana za pośrednictwem tych różnych członków pozafiguralnego Gabryjela. Przyjście Gabryjela do Daniela w czasie ofiary wieczornej reprezentuje służenie br. Russellowi przez tych pięciu braci podczas żęcia i pokłosia, w czasie ofiarowania ostatniej części ofiary Wieku Ewangelii. Gabryjelowe dotknięcie się Daniela reprezentuje początek służenia br. Russellowi przez tych pięciu braci
kol. 2
w dotyczących sprawach. Gabryjelowe mówienie Danielowi, że go nauczy wyrozumienia (w 22) reprezentuje, nie słowa, ale oświecające czyny tych braci jako mówiące bez słów, do br. Russella, że oni udzielą mu pomocy odnośnie paraleli.
(11) Prędka odpowiedź, którą Bóg zarządził, aby dana była Danielowi na jego modlitwę (w. 23) reprezentuje prędkie odpowiedzi na modlitwy br. Russella o dotyczące światło, które Bóg zarządził, aby je otrzymał. Trzy razy Gabryjel mówi Danielowi, że on jest wielce przyjemnym. (w. 23; Dan. 10:11, 19). To reprezentuje zapewnienia, dane naszemu Pastorowi, że Bóg go wielce miłuje. To jest wskazane w imieniu Eldad (Umiłowany przez Boga), dane mu figuralnie w jego stanowisku, jako pielgrzym (4Moj. 11:26, 27), jak również jest wskazane w imieniu Dawid (Umiłowany), dane mu figuralnie, jako władcy nad domownikami. On rzeczywiście był umiłowany przez Boga i braci. W jesieni 1903 roku mówiliśmy do niego, „Br. Russell, bracia miłują cię wielce; tyś jest najwięcej miłowanym człowiekiem na ziemi.” Br. Russell, którego pokora wystrzegała siej pochwały, prędko odpowiedział: „Tak, ale i też najwięcej znienawidzonym, ” i potem dodał, że być tak miłowanym przez braci „jest nagrodą, jaką Bóg mi daje za służenie braciom.” Gabryjel (w. 23) zachęca Daniela, aby zrozumiał i miał wzgląd na to widzenie, tj. to które jest dane w rozdziale 8, co również można wnioskować z w. 21, gdyż w rozdziale 9 nie ma widzenia. To dowodzi, że to, co Gabryjel tutaj mówi o 70 tygodniach jest częścią widzenia z 2300 dni i uzupełnieniem tegoż. Znowu nadmieniamy, to niezbicie dowodzi, że te 2300 dni są 2300 lat. a przeto zbija J. F. R.’owe zastosowanie ich, jako 2300 literalnych dni, połączonych z jego ruchem. Zachęcanie Daniela tym sposobem przez Gabryjela reprezentuje zachęcenie br. Russella przez tych pięciu braci, ażeby zbadał to, co oni prawie mieli mu przedstawić.
(12) Teraz w skróceniu podamy paralele według czasu porządkowego, w jakim tych pięciu braci przedstawiło je naszemu Pastorowi. Był to p. Barbour, który najpierw latem 1876 roku przedstawił równoległe dyspensacje br. Russellowi do rozwagi, dając mu pięć paraleli. On zestawił równoległy ruch przedwczesny tyczący się Pierwszego Przyjścia z przedwczesnym ruchem Wtórego Przyjścia pod przewodnictwem Williama Millera od 1829 do 1843 r., kiedy to bracia najpierw spodziewali się Wtórego Przyjścia Jezusa. Potem on porównał równoległe Gabryjelowe zwiastowanie P. Marii o spłodzeniu i narodzeniu się Jezusa, w stycz. 2 Przed Ch., które było mylnie zrozumiane, iż jest to Pierwszym Przyjściem, z myślą, jaką br. Miller dostał w styczniu, roku 1844, że wtóre Przyjście nastąpi w przyszłą jesień. Potem p. Barbour porównał przedwczesne Pierwsze Przyjście, tj. narodzenie Jezusa, w październiku, 2-go roku przed Chr. z przedwczesnym Wtórem Przyjściem, w październikiem 1844 R.P. Najpierw br. Miller podał, jako datę na Wtóre Przyjście październik 1843 rok, a potem październik 1844 rok, a to dlatego, że: (1) on nie był pewny czy zacząć te 1260 dni od czasu, kiedy Ostrogoci byli zmuszeni zaniechać oblężenia Rzymu, 538 r., czy też od czasu obalenia królestwa Ostrogockiego we Włoszech 539 r.; i (2) on zaczął te 1290 i 1335 dni trzydzieści lat wcześniej niż te 1260 dni. Czwartą paralela p. Barboura było porównanie prawdziwego Pierwszego Przyjścia, październik 29 r. P., tj. pomazania Jezusa w Jordanie „Mesjasza (pomazany), Wodza (Książęcia)” (w. 25) z prawdziwym Wtórem Przyjściem, 33 R.P., i zmartwychwstania Kościoła w r. 1878. Drugi brat, kto nim jest, jeszcze