Teraźniejsza Prawda nr 86 – 1937 – str. 10
świecznika i wyłącznie oczyszczał knoty i polerował świecznik (3 Moj. 24:2-4), ale także iż on sam był jedynym, który go zapalał. Wszystkie te rzeczy są figuralne.
AARON WIEKU EWANGELJI JAKO DAWCA PRAWDY
(8) Zastanowimy się teraz nad pozafigurą. Wskazaliśmy na główny zarys tej pozafigury w tej części tytułu obecnego artykułu, który brzmi jak następuje: „… Aaron Wieku Ewangelji, jako… Dawca Prawdy”. Nieco wyjaśnienia uczyni to jasnem. Nasz Pan Sam tłumaczy, że świecznik przedstawia cały Kościół, siedem ich będąc użytych na przedstawienie całego Kościoła w jego siedmiu okresach. (Obj. 1:20.) Podkapłani także reprezentują Kościół. (1 Piotra 2:5, 9.) Te dwa fakty sprawiają zagadnienie nie kilku braciom, którzy myślą, że powyższe dwie pozafigury są sprzeczne jedna z drugą. Co następuje pogodzi i pojedna to, co zdaje się być sprzecznością: Świecznik dający światło kapłanowi w Świątnicy przedstawia Kościół w jego czynności sprawiania aby światło oświecało – nauczając braci Prawdy; podczas gdy to że kapłan widział światło świecznika reprezentuje jak bracia są oświecani (otrzymują Prawdę) od braci, którzy nauczają Prawdy. Więc kiedykolwiek nauczamy których z naszych braci biblijnej Prawdy, to w tej czynności jesteśmy przedstawieni w świeczniku wydającym światło; i kiedykolwiek jesteśmy oświeceni odnośnie jakiejś prawdy biblijnej przez naszych braci, to W takiej czynności jesteśmy przedstawieni przez kapłana widzącego światło świecznika. Knoty w świeczniku reprezentują człowieczeństwo braci w ich czynności oświecania braci. Obcinanie knotów przez arcykapłana reprezentuje naszego Pana uwalniając nas, w naszej czynności oświecania jeden drugiego, z grzechu, błędu, samolubstwa i światowości, przez nauczanie i ćwiczenie nas. Tak jak oczyszczone knoty dawały jaśniejsze i trwalsze światło, tak my nauczamy Prawdy jaśniej i mocniej, i tem więcej skuteczniej takie nauczania i ćwiczenia przyjmujemy od naszego Arcykapłana. Skutek tego jest. że lepiej oświecamy jeden drugiego. To było pierwszą pracą arcykapłana przy świeczniku.
(9) Praca napełniania świecznika olejem była drugą czynnością przy szykowaniu świecznika, który to obowiązek był zlecony jedynie arcykapłanowi. Wiemy z poprzednich opisów w naszem piśmie, że olej w tej łączności przedstawia ducha wyrozumienia Prawdy. (Ew. Mat. 25:3, 4, 8-10.) To określenie obejmuje dwie rzeczy: (1) Prawdę i (2) właściwe wyrozumienie takowej. Te dwie rzeczy nasz Arcykapłan daje nam w naszej czynności nauczania i wyrozumienia Prawdy. (1 Kor. 1 :30.) Węgiel chemiczny zawarty w tym oleju przedstawiałby Prawdę, a te części oleju, zawierające ten węgiel przedstawiałyby ducha wyrozumienia, który zawiera Prawdę. Palenie węgla chemicznego, zawartego w tym oleju spowodowało światło w Świątnicy. To reprezentuje, że dziełem Prawdy jest świecić i dawać oświecenie. Tym sposobem nasz Pan wlał ten pozafiguraly olej – Prawdę i wyrozumienie jej – w nasze serca i umysły, a my przez nauczanie Prawdy jeden drugiego podtrzymujemy im światło, które daje im wniknąć w duchowe rzeczy. Pod nieco innym użytkiem tej ogólnej figury świecznika, pewne odróżniające się szczegóły są nam przedstawione u Zach. 4:2, 3, 10-13, nie tak symbo-lizowane w 4 Moj. 8:1-4. W obydwóch ustępach świecznik reprezentuje Kościół. W 4 Moj. 8 nasz Pan jest przedstawiony przez Aarona, gdy zaś u Zach. 4 On jest przedstawiony przez czaszę w którą wpływa oliwa i przez te dwie rurki
łączące czaszę z drzewami oliwnemi, czasza reprezentuje Go, jako depozytorjum (miejsce przechowywania) Prawdy i jej wyrozumienia dla Kościoła, a te dwie rurki przedstawiają Go w Jego umysłowych władzach, przez które Prawda jest wciągana w Jego umysł ze Starego i Nowego Testamentu, pozafigur tych dwóch drzew oliwnych. (Obj. 11:3-12.) W obydwóch ustępach te siedem ramieni świecznika reprezentują te siedem okresów jednego Kościoła; a te siedem rurek reprezentują specjalne ustne narzędzia Pańskie do Kościoła, t. j. tych siedem aniołów siedmiu kościołów. (Obj. 1:20.) Te siedem posłańców są nazwani (Zach. 4:10) oczami Pańskiemi, ponieważ Pan widzi niemi za Kościół. Drzewo oliwne po prawej stronie świecznika reprezentuje Nowy Testament, a to po lewej reprezentuje Stary Testament. Ustęp u Zacharyjasza pokazuje, że nasz Pan jest depozytorjum Prawdy Kościoła i jej wyrozumienia, wciąganej do Niego (Czaszy) przez umysłowe władze (dwie rurki) ze Starego i Nowego Testamentu (dwóch drzew oliwnych) i dawana przez Niego Kościołowi przez siedem złożonych posłańców (siedem rurek), jedna z nich na każdy z siedmiu okresów Kościoła. Otóż serja symbolów połączona z uporządkowaniem świecznika przez Aarona, o ile się tyczy oli-wy, pokazuje, że według zarządzenia Bożego, nasz Pan jest przechowalnią i rozdawcą Prawdy Kościołowi.
(10) Trzecia rzecz połączona z zaopatrzeniem świecz-nika była, trzymanie go dobrze w wypolerowanym stanie. Tego również dokonywał arcykapłan, co można wnioskować z tego, że jemu był powierzony dozór świecznika. To reprezentowałoby naszego Pana przez Ducha Bożego, Słowo i opatrzność, ćwicząc, wzmacniając, zrównoważając i udoskonalając braci w ich czynności oświecania Prawdą jeden drugiego i podczas ich zajęcia w takiej czynności. Otóż, gdy oni są zajęci w pomaganiu jeden drugiemu we wyrozumieniu Prawdy, On tak zastosowuje Swoje nauki, Ducha i opatrzności do nich, ażeby uzdolnić tych, którzy są wierni w takim nauczaniu swych braci, do wzrostu w każdem dobrem słowie i pracy i ażeby stali się wzmocnieni, zrównoważeni i udoskonaleni w tychże. – 1 Kor. 1:30; Do Żyd. 13:20,21.
(11) Jeszcze jedną wyłączną czynnością arcykapłana było zapalić świecznik. To jest widoczne z 3Moj. 24:2-4; 4 8:1-4. To przyprowadza nas do specjalnego zastanowienia się nad pozafigurami 4Moj. 8:1-4. Zapalenie świecznika przez Aarona reprezentuje naszego Pana, potem, gdy On dał nam potrzebne oświecenie do tego, podawając nas w okoliczności, w których mamy sposobność oświecić naszych braci i pobudzając nas przez Swego Ducha, Słowo i opatrzności, aby im dać takie oświecenie. Że nikt jak tylko arcykapłan miał prawo zapalić świecznik to reprezentuje ten fakt, że nikt inny jak tylko nasz Pan ma siebie, lub drugich stawiać w okoliczności, w których oni mogą mieć sposobno-ści oświecania braci i pobudzić ich do takiej czynności. To pokazuje zło usiłowania „wystawić” siebie jako (mniemanego) oświeciciela braci i zło kogokolwiek, z wyjątkiem jasno objawionej woli Bożej, w usiłowaniu „wystawić” i popierać drugiego jako (mniemanego) oświeciciela braci. To również znaczy, że jest złą rzeczą nawet prywatnie usiłować, aby stać się, lub pomagać drugim stać się (mniemanymi) oświecicielami braci, z wyjątkiem objawionej woli Bożej, wskazującej na taką czynność. Najwięcej opłakane zła z powodu tak szeroko teraz rozpowszechnionego błędu wśród ludu Bożego są spowodowane przez ignorowanie pod tym względem przywileju, należącego do naszego Arcykapłana. Światło będąc skierowane, aby świeciło przed świecznik – pomiędzy świecznikiem, a pierwszą zasłoną – reprezentuje fakty, że wszystko oświecenie braci od Boga upoważnione wychodzi z Kościoła i że jest dane tylko tym, którzy chodzą pokornie, w cichości, rzetelności i święcie oddają się Kościołowi w jego działalności