Teraźniejsza Prawda nr 84 – 1936 – str. 74
jako Król. (S. ang. 1911, 120, szp. 1, par. 3) Jezus otrzymał tę zwierzchność zaraz przed Jego Wtórem Przyjściem. (Ps. 45: 3, 4). Tym ostrym sierpem jest Prawda Paruzji. Dlatego mówiono „Podobnemu Synowi człowieczemu” aby żął, „Gdyż Tobie przyszła godzina (pierwsze 412/3 lat z 1000 lat), abyś żął”. W żniwach Boskich czas żęcia znaczy wykonywanie pracy żęcia. Przeto czas żęcia i praca żęcia są jednoczesnymi. Ta godzina zaczynając się 1000 letnim dniem nastąpiła w październiku 1874 roku; więc żęcie zaczęło się wtedy; ponieważ Bóg jest punktualnym. Gdy Jego czas przyjdzie ażeby coś wykonać Bóg działa, a nie odkłada (Abak. 2:3). To jest odpowiedź na twierdzenie, że czas żęcia a nie praca żęcia zaczęła się 1874 roku. Zawołanie anioła – „Zapuść sierp twój a żnij” – reprezentuje modlitwy ludu Pańskiego, aby Bóg przysłał je, co okazały się być prawdami Paruzji i poszczęścił im i to zaczęło się przed pierwszymi przedstawieniami tych prawd. Zapuszczenie sierpa zaczęło się, jak pokazano powyżej, jesienią 1874 roku; przeto żęcie zaczęło się tego roku. Tu powinna być dana przestroga: nie mieszajmy posiadania korony, zwierzchności Boskiej, jako Król, z użyciem takiej królewskiej zwierzchności. Jezus posiadał tę zwierzchność przed Jego Wtórem Przyjściem (Psalm 45:3, 4) i podczas posiadania tej zwierzchności, zaczął w 1874 roku żąć, trzy i pół lata, zanim zaczął używać tej zwierzchności królewskiej, gdy odrzucił Babilon i obudził świętych, którzy zasnęli, w kwietniu 1878 roku. – Izaj. 52:7.
(7) Fakty obficie dowodzą, że żęcie było w toku od października 1874 roku do kwietnia 1878 roku. Proces żęcia włącza dwie rzeczy: (1) że sierp prawdy żniwiarskiej musi być zapuszczony; (2) że kłosy ziarna muszą być ścięte, tj. odłączone z miejsca, na którym wyrosły. Następujące fakty dowodną, że te dwie rzeczy odbywały się od października 1874 roku i nada1: (a) w czasie, o którym tu jest mowa następujące prawdy żniwiarskie były głoszone w rozmowach, wykładach i badaniach biblijnych: „Śmiertelność Duszy”; „Śmierć, nie Wieczne Męki jest Karą za Grzech;” '”Okup”; „Restytucja”; „Czas, Sposób i Cel Powrotu naszego Pana”; „Wybranie Kościoła”; „Tysiącletnie Panowanie Chrystusa”; „Próba w Przyszłości;” „Ziemia nie na darmo stworzona” itd., itd. (b) Oprócz ustnej proklamacji tych prawd podczas tych lat, następujące wydania w tym czasie nosiły do wielu te same prawdy przez drukowane stronice: Broszurki, „Cel i Sposób Powrotu Naszego Pana, ” wydana przez naszego Pastora i rozpowszechniana w 1875 roku; „Trzy światy”, przez p. Barboura, rozpowszechniana od kwietnia 1877 roku i nadal; i miesięczne czasopismo „Herald of the Morning – Zwiastun Poranku”, redagowany przez braci Barbour, Russell i Paton. Między innymi rzeczami nauczano w styczniowym wydaniu z 1876 roku, że Wtóra Obecność Pańska bardzo możliwie nastąpiła około października 1874 roku (c) Jako skutek tej propagandy setki braci było pozyskanych przez te prawdy i odłączonych od Babilonu. Tak więc przez sierp Prawdy ziarna pszenicy były oddzielone od kłosa, na którym wyrosły, tj. żęcie było w toku od 1874 roku i nadal, (d) znów fakt, że kilka zgromadzeń ludu w Prawdzie było sformowanych podczas tych lat dowodzi, że drugi proces żniwiarskiej pracy był w toku, tj. zgromadzenie w snopy. Jedno zgromadzenie było w Allegheny, Pa., drugie w Rochester, N. Y., i trzecie w Almont, Mich., a czwarte w Danville, N.Y. i w innych miejscach były mniejsze grupy braci, (e) Fakt, że było przesiewanie między niezadowolonymi jednostkami, zaczynające się od Wielkanocy, 1875 roku (równa się oczyszczeniu świątyni po raz pierwszy przez Chrystusa, Ew. Jan 2:13-17), między zawiedzonymi braćmi, którzy spodziewali się, że Chrystus okaże się
kol. 2
w ciele 1874 roku udowodnia tą samą rzecz. Przesiewanie następuje po żęciu. (f) Ponadto, fakt, że jako szósta czynność żniwiarska, pierwsze ogólne przesiewanie Wieku Ewangelii, równoległe przesiewaniu połączonemu ze śmiercią naszego Pana, zaczęło się na Wielkanoc, 1878 roku i to dowodzi, że przed Zielonymi Świątkami 1878 roku sześć czynności żniwiarskich było w toku i że dlatego żniwo Wieku Ewangelii zaczęło się już od pewnego czasu przed 1878 rokiem. Tak więc fakty dowodzą, że żęcie zaczęło się 1874 roku. (g) Fakty te są potwierdzone przez Piramidę, np. miarę długości podłogi Wielkiej Galerii we Wielkiej Piramidzie, kończącej się 1914 roku, jako symbolizującej koniec spłodzenia z Ducha św., tj. koniec wezwań do wysokiego powołania, dowodzi, że 40-letnia praca żniwa zaczęła się 1874 roku. Te argumenty są wystarczającymi na dowód, iż fakty pokazują, że żęcie zaczęło się 1874 r.
W powyższej dyskusji nadmieniliśmy kilka razy o równoległych okresach żniwa i dyspensacyjnych okresach równoległych, jako osobne i odrębne. Teraz podamy niektóre szczegóły o nich, które okażą się pomocne w wyjaśnieniu pewnych zawiłych rzeczy, powstających przez dodanie w czytaniu artykułu „Żniwo Nie Jest Skończone” (S. 1916, 263-265) i Przedmowy Tomu III, rzeczy nie nadmienione i nie zawierające się tam. Nasz Pastor słusznie podał śmierć naszego Pana na 33 R. P., jako początek drugiej równoległej dyspensacji, nawet tak jak śmierć Jakuba, akurat 1845 lat przedtem, była początkiem pierwszej z równoległych dyspensacji. Przeto pierwsza część równoległych dyspensacji była jedynie w toku do śmierci naszego Pana, 10-14 Nisana, 33 RP. zanim ona zaczęła, jako taka zachodzić na Wiek Ewangelii przez 40 lat; a druga część tej równoległości była jedynie w toku do 10-14 Nisana, 1878 roku, zanim ona zaczęła jako taka zachodzić na Wiek Tysiąclecia przez 40 lat. Chociaż Izrael był doświadczany przez 3 1/2 lata, od października 29 R. P. do kwietnia 33 R. P. (to będąc łaską), to gniew nie zaczął się na nich, aż 10 Nisana, 33 RP., gdy łaska była odjęta od Izraela, jako nominalnego domu, jednak przez 3 1/2 lata dłużej ona była ograniczona do jednostek w Izraelu. Tak też łaska była okazana Nominalnemu domowi Chrześcijańskiemu do miesiąca kwietnia 1878 r., chociaż od października 1874 r. do kwietnia 1878 roku (3 lata) on był doświadczony, lecz jako łaska i pomimo tego, iż łaska była ograniczona do jednostek z członków kościoła przez 3 1/2 lata. Przeto te części równoległych dyspensacji, które odnoszą się do gniewu, są od 10-14 Nisana, 33 RP. do 10-14, 73 RP. i od 10-14 Nisana 1878 roku do 10-14 Nisana 1918 roku. Dlatego tak jak nasz Pastor słusznie pokazuje w powyższych cytatach, nie mamy szukać za równoległymi wypełnieniami się pójścia domu Izraelskiego na zniszczenie od 33 do 73 RP., w łaskach okazanych prawdziwemu kościołowi chrześcijańskiemu od 1878 r. nadal. Ponadto, objawy gniewu i objawy łaski nigdy nie mają być postawione, jako równoległe sobie, gdyż one nie są równoległymi czynami, ponieważ gniew jest równoległy z gniewem, a łaska równoległa z łaską. Przeto okres gniewu Nominalnego domu Żydowskiego, od 33 do 73 R. P., ma być postawiony, jako równoległy z okresem gniewu Nominalnego domu Chrześcijańskiego, od 1878 do 1918 r. Zatem, o ile się tyczy równoległych czynów dyspensacji do 33 R. P., konstruktywne czyny łaski, naprawiające czyny łaski i czyny gniewu mają stosunkowo być postawione, jako równoległe z konstruktywnymi czynami łaski i naprawiającymi czynami łaski i czynami gniewu 1845 lat później, aż do 1878 r. Te więc są równoległymi okresami dyspensacji bez ich nastąpienia po 40 letnich okresach z wyjątkiem okresu gniewu. Jeżeli równoległe okresy dyspensacji są tak rozumiane i ograniczone, to mamy