Teraźniejsza Prawda nr 84 – 1936 – str. 73
odbywało się nadal bez nieograniczenia poza tymi względnymi datami. Innymi słowy ten artykuł odrzuca czas żęcia, jako okres 40 letni. W tym odrzuceniu nasz Pastor, gdy był chorym, osłabionym i umierającym człowiekiem, zaniechał prawdę, którą, gdy był przy lepszym zdrowiu, a przeto w lepszej sile umysłowej, Pismem św. i faktami udowodnił być prawdziwą, co też i bracia Edgar uczynili. Fakt, że to odrzucenie stało się po 1914 roku, w którym to czasie Prawda ćwicząca Maluczkie Stadko była zupełnie oczyszczona od błędu, dowodzi, że ono było pomyłką, ponieważ te dwie względne prawdy s% to prawdy, które ćwiczyły Maluczkie Stadko. Przeto trzymamy się tych nauk naszego Pastora, które on wiernie głosił przez wiele lat przed i blisko przez dwa lata po październiku 1914 roku. Teraz podani}’serie argumentów, które dowodzą, że żęcie żniwa Żydowskiego zaczęło się 29 R. P. i trwało nadal po Zesłaniu Ducha świętego.
ŻĘCIE ZACZĘŁO SIĘ W 29 I 1874 R.P.
(1) Jezus, jako pierwsze ziarno pszenicy, był zżęty jesienią 29 R. P. Ażeby zbić siłę tego argumentu, to przeczono, że Jezus był ziarnem pszenicy i twierdzono, że ziarnem pszenicy musi być upadły członek rodzaju ludzkiego. Jezus nie zgadza się z tym twierdzeniem i określeniem tego punktu; ponieważ On nazwał siebie ziarnem pszenicy (Jan 12:24). Dojrzałem ziarnem pszenicy jest charakter, czy to doskonały, czy niedoskonały, zdatny do prawdy żniwiarskiej w czasie żęcia. Takim Jezus był i Jehowa zżął Go w październiku R. P. 29.
(2) Tych 12 i 70 było zżętych dosyć długo zanim byli wysłani, jako posłańcy Ewangelii, aby żąć drugich. – Mat. 4:18-22; 9:9; Jan 1:35-51; Mat. 9:37-10; Łukasz 10:1-9.
(3) Wiele ..innych Izraelitów było zżętych podczas misji naszego Pana, z których przeszło 500 pozostało wiernych, pomimo srogiego przesiania w łączności z ostatnimi ziemskimi doświadczeniami naszego Pana. Łuk. 6:13; 1Kor. 15:6.
(4) Zdanie Jezusa w Ew. Jana 4:34-38, wypowiedziane około siedem miesięcy po Jego chrzcie, wyraźnie mówi, że oni nie tylko byli w czasie żniwa, ale że uczniowie już cośkolwiek żęcia dokonali: „Jako was posłał żąć to około czegoście wy nie pracowali; insić pracowali, a wyście weszli w pracę ich.” Ten ustęp także zbija pogląd, który mówi, że chociaż czas żniwa zaczął się 29 R. P., to praca żniwa, żęcie nie zaczęło się, aż w Dzień Zesłania Ducha św., 33 R. P.
(5) Inne wyraźne ustępy pokazują w tylu słowach, że Jezus i Jego uczniowie sprawowali pracę żęcia między 29, a 33 R. P. Mat. 9: 35 – 10: 7; Łuk. 9: 1 – 6; 10: 1 – 9; Mar 3: 13 – 19.
(6) Jan Chrzciciel, używając figury Oblubieńca, Oblubienicy i Przyjaciela Oblubienicy i pokazując, po wystąpieniu Jezusa z Jego misją, że on (Jan) starał się i pozyskiwał niektórych dla Oblubienicy Jezusa, wykonywał pracę, która pod inną figurą jest nazwana pracą żęcia, – Jan 3: 29, 30.
(7) Przed dniem Zesłania Ducha św., kiedy zgromadzanie do gumna, ostatnia czynność żniwa, zaczęła się, sześć poprzednich czynności, z których pierwszą jest żęcie, były w toku. Te drugie pięć są: wiązanie czyli zgromadzanie kłosów (przyprowadzenie do zgromadzeń) suszenie (ćwiczenie w łasce, znajomości i w służbie) młócenie, próbowanie, a to w celu wzmocnienia charakteru), odwiewanie (odłączanie od niepoświęconych). i przesiewanie, (odłączanie od tych, co idą na Wtóra śmierć i od Wielkiego Grona). Poprzednio zacytowane ustępy dowodzą, że praca żęcia, pierwsza z siedmiu czynności
kol. 2
żniwa, była wykonywaną od początku misji naszego Pana; i Ew. Łuk. 22: 31 pokazuje nam, że Piotr był przesiany; a ostatnie opisy kariery naszego Pana dają nam do zrozumienia, że wszyscy apostołowie i wielu innych było przesianych przed dniem Zesłania Ducha św. Przesiewanie jest szóstą czynnością żniwa; dlatego poprzednie czynności były w toku przed wydaniem naszego Pana. Fakt, że ostatnia czynność żniwiarska, zgromadzanie do gumna, zaczęła się w Dzień Zesłania Ducha św. (S. ang. 1916 r., 264, szp. 2, par. 2) dowodzi, że te drugie czynności były w toku przed tym dniem i że pierwsza z tych, żęcie, musiała się zacząć znaczny czas przed Dniem Zesłania Ducha św., tj. w 29 R.P. jak to już dowiedliśmy. Widzieliśmy już, że żęcie, włącznie z pokłosiem, skończyło się na wiosnę 1916 r., i daliśmy już argumenty, które po części dowodzą, że żęcie zaczęło się w 1874 roku, przeto teraz postaramy się dowieść z innych punktów o rozpoczęciu się żęcia w październiku 1874 r., jak to nasz drogi Pastor nauczał do samego końca; ponieważ, chociaż w S. 1916 r. 263 – 265, on nauczał, że żęcie jeszcze nie było skończone i może potrwać trzy lata, to jednak nauczał w tym artykule (str. 264, szpalta 1, ost. paragraf), że żęcie zaczęło się 1874 roku.
(1) Żęcie było w toku przez więcej jak 3 1/2 lata przed Dniem Zesłania Ducha świętego, 33 R. P., przeto z równoległych żniw wnioskujemy, że żęcie było w toku od października 1874 roku, a nie od kwietnia 1878 roku.
(2) 1335 dni Danielowych (Dan. 12:12) jak to wiemy, skończyły się w październiku! 1874 r. Od tego czasu i nadal sierp prawdy, według tego ustępu, gdy ich zżął błogosławił Wiernych oświeceniem, które najwięcej rozwesela serce. Przed tym czasem nasz Pastor nauczył się zrozumieć Okup, Restytucję i Cel Powrotu naszego Pana. Tego samego roku późno w wrześniu on zrozumiał Sposób Powrotu naszego Pana i z tymi doktrynami i innymi, jako sierp, on zaczął natychmiast czynną działalność na te tematy, między innymi sposobami była cyrkulacja tych myśli w 1875 r. w pierwszej publikacji żniwiarskiej, na temat „Cel i Sposób Powrotu Naszego Pana”. (S ang. 1916, 171, szp. 1, par. 1-3). Dlatego te 1335 dni Danielowych i ich wypełnione fakty dowodzą, że żęcie zaczęło się w październiku, 1874 roku.
(3) Drugie przebudzenie Eliasza i jego drugie jedzenie (1 Król 19:5-8) również dowodzą, że żęcie zaczęło się 1874 roku. Pierwsze przebudzenie i jedzenie pozafiguralnego Eliasza zaczęło się 1829 roku; jego drugie zaśniecie zaczęło się zaraz po zawiedzeniu 1844 r. a jego drugie przebudzenie i jedzenie zaczęło się 1874 roku (Mat. 25:1-6). Pierwsza część drugiego jedzenia składała się z prawd nadmienionych w poprzednim paragrafie. Te 40 dni podróżowania reprezentują 40 lat żęcia (S. ang. 1908 r., u góry na str. 223), które skończyły się 1914 roku, a po których nastąpiło 19-miesięczne pokłosie. Fakty wzmiankowane w poprzednim paragrafie udowadniają datę 1874 r., jako początek pracy żęcia z punktu drugiego przebudzenia i jedzenia pozafiguralnego Eliasza.
(4) Krzyk północny (Mat. 25: 6), jako pierwsza wspólna praca żęcia, poprzedzona przez 2J letnią indywidualną pracę żęcia, a zaczynająca się w kwietniu 1877 r., akurat w połowie 155-letniej nocy 1799 do 1954 – dowodzi, że praca żęcia zaczęła się przed kwietniem 1877 roku.
(5) Fakty symbolizowane w; dniu Przypowieści o Groszu nauczają tej samej myśli; ponieważ one pokazują między innymi rzeczami, że Jezus zaczął używać naszego Pastora w pracy w winnicy w październiku 1874 roku.
(6) Opis o Ukoronowanym Żniwiarzu i Jego pracy (Obj. 14:14-16) dowodzi, że żęcie zaczęło się 1874 roku. Złota korona, jako symbol reprezentuje Zwierzchność Boską,