Teraźniejsza Prawda nr 84 – 1936 – str. 72
Ci, ażeby usprawiedliwić swój pogląd na żęcie zaczynające się 1878 roku, a kończące się 1918 roku, ciągle cytują artykuł naszego Pastora ze Strażnicy 1 września, 1916 roku, zatytułowany „Żniwo (Żęcie) Nie Jest Skończone.” Lecz ten artykuł nie podaje daty 1878 roku na zaczęcie się, ani 1918 roku na zakończenie się żęcia, ani się też trzyma 40 – letniej długości żęcia. W dwóch miejscach w tym artykule nasz Pastor nadmienia 1918 rok, lecz dlatego, aby wskazać na równoległości gniewu odnośnie nominalnego Kościoła Żydowskiego i odnośnie nominalnego Kościoła Chrześcijańskiego i słusznie przeczy, że ta równoległość tej dyspensacji oddziałała na prawdziwym Cielesnym i Duchowym Izraelu w ostatnich 36 1/2 latach ich żniw i dlatego słusznie przeczy, że one wskazują na koniec żęcia w 40 latach od jego zaczęcia się. Punkt, który) omawia, nie jest żęciem świętych, lecz karaniem tych dwóch domów nominalnych. Te odnośniki znajdują się w angielskiej Strażnicy z 1916 roku, str. 264, szpalta 2, par. 2 i 6 (W polskiej Strażnicy byłoby ze dwa miesiące później). Nigdzie indziej w tym artykule on nie wzmiankuje 1918 roku i ktokolwiek pomiesza zarys gniewu w tych równoległościach z zarysem łaski, takim jak jest żęcie, taki jest, albo nieświadomym, albo pomieszanym, albo nieuczciwym na ten przedmiot. Nasz Pastor mówi wyraźnie w tym artykule, że on nie wie, kiedy żniwo Wieku Ewangelii, żęcie, się skończy – „My nie wiemy dokąd tu czas jest ograniczony. Na str. 263, w par. 2, tego artykułu, on podaje dwa powody, dlaczego on zmienił swoją myśl o żniwie, kończącym się w 1914 roku. Pierwszy z tych był tym, że za wiele nowych stworzeń przychodziło do Prawdy i dlatego wątpił, ażeby to miało być pokłosiem. Nasz Pan z bardzo dobrych powodów wstrzymał mu wyrozumienie tego, że większość tych nowych stworzeń była pozafiguralnym Lotem uciekającym z pozafiguralnej Sodomy w Ameryce, zanim pozafiguralna Sodoma w Ameryce zaczęła obracać się w niwecz i dlatego była mała liczba tych, pozyskanych w pokłosiu.
Drugi z tych powodów, także podany w tym paragrafie, jest ten, że on myślał, iż podczas uderzenia Jordanu, o którym on wyraźnie mówił w następnym paragrafie, że potrwa prawdopodobnie najmniej trzy lata, ziarna pszenicy będą pozyskane. Dlatego wnioskował, że żęcie może potrwa przynajmniej do jesieni 1919 roku., jeżeli nie dłużej. Lecz w ostatnim paragrafie tego artykułu on ostrzega braci, żeby pamiętali, iż on stanowczo wstrzymuje się od dania daty na koniec uderzenia Jordanu i na to, co on spodziewał się miało być jego pracą żęcia, że on nie zna żadnego zarysu czasowego dla Kościoła poza datą jego pisania i podał postępowanie drogą Eliasza i Elizeusza do niewyznaczonego miejsca jako dowód na to.. On więc w tym artykule nie ustala kw. 191, 8 r., ani żadnej innej daty jako koniec żęcia. Kwiecień 1918 jako koniec żęcia, jest tylko zgadnięciem, sprzecznym z jego wyraźną nauką. Lecz te zgadnięcia mówią proponenci żęcia jako kończącego się w 1918 roku, musimy wyczytać między liniami i wyciągnąć ostateczny wniosek, że nasz Pastor miał na myśli 1918 rok jako koniec żęcia. Na to odpowiadamy, że kto twierdzi, iż wyczytuje myśl między liniami, która sprzeciwia się temu, co jest napisane w liniach nie czyta między liniami, ale wtrąca swą własną myśl – widocznie sprzecznie z tym, co jest w liniach i pomiędzy liniami. Gdy nasz Pastor mówi (S. ang. 1916, 264, szpalta 2, par. 2), że „te 3 lata misji Jezusa były więcej czasem przygotowania apostołów na narzędzia do żniwa i przygotowaniem na naostrzenie sierpa Prawdy do późniejszej pracy, która zaczęła się w dzień zesłania Ducha św.” on rzeczywiście mówi prawdę; ale te same wyrazy, które on używa, dowodzą, że chociaż
kol. 2
ta praca przed zesłaniem Ducha św. była przeważnie „więcej” taką, to ona nie była taka wyłącznie, ale była na mniejszej skalę inną pracą, tj. pracą żęcia, jak to Pismo św. i fakty, które on podaje, dowodzą, że taką była.
W artykule, o którym tu jest mowa (S. 1916, 264, par. 5) Br. Russell wyraźnie mówi, że rok 1874 był początkiem czasu i pracy żniwa: „od tego czasu (1874) nowa pieśń (poselstwo żniwa) była na ustach ludu Pańskiego (praca żniwa), gdy dowiedzieli się o Jego dobroci przez Boski Plan Wieków.” To zdanie pokazuje, że lud Boży wykonywał pracę żniwiarską od 1874 roku. Lecz zauważcie, jaka sofisteria jest użyta, aby usunąć się od wyraźnej nauki naszego Pastora w tym miejscu i gdzie indziej w tym artykule, że poselstwo żniwa zaczęło być głoszone od samego końca 1335 dni, 1874 r. Twierdzone jest, że rok 1874 był datą na zaczęcie czasu żniwa, lecz rok 1878 był datą na zaczęcie pracy żniwa. Fakt, że od tego czasu, 1874 r., nowa pieśń była na ustach ludu Pańskiego, tj. od 1874 roku oni głosili poselstwo żniwa, co dowodzi, że od samego 1874 roku oni wykonywali pracę żniwiarską; w takim razie, co było pracą żniwiarską, jeżeli nie śpiewanie nowej pieśni (Obj. 15: 2 – 4), głoszenie poselstwa żniwa? To odróżnienie, uczynione tutaj, jest sofisteria, przeczącą dacie, danej przez naszego Pastora i temu, co było dokonane do 1914 roku od tej daty. Gdy czas przyjdzie, ażeby Bóg coś wykonał, to On wykonuje zaraz na czas, tak jak w tym wypadku ono jest wyraźnie pokazane w Obj. 14: 15: „Zapuść sierp Twój, a żnij; gdyż Tobie przyszła godzina, abyś żął (czas żniwa), ponieważ się dostało żniwo ziemi.” Jeżeli ktoś twierdzi, że zdanie naszego Pastora o zmartwychwstaniu Jezusa: „zanim żniwo Kościoła się zaczęło” jest dowodem, że żęcie zaczęło się na Wielkanoc, albo w dzień zesłania Ducha św. 33 R. P., i że przeto nasza praca żniwiarską zaczęła się 1878 roku, to odpowiadamy na dwie rzeczy: (1) Ponieważ artykuł, który omawiamy zaprzecza istnieniu okresów równoległych dyspensacji pomiędzy pracą ku prawdziwym Izraelitom w żniwie Żydowskim, a pracą ku Duchowym Izraelitom w żniwie Wieku Ewangelii, nasz Pastor nie mógł mieć na myśli tego wyrażenia w celu udowodnienia, że żniwo Wieku Ewangelii zaczęło się na Wielkanoc albo Zielone Świątki 1878 roku (2) Rozumie się, żęcie Kościoła w żniwie nie mogło się zacząć przed Zielonymi Świątkami, ponieważ to samo wyrażenie odnosi się do zgromadzenia nowych stworzeń, jako Kościół, a z nich nie było żadnych przed Zesłaniem Ducha Św.. Żęcie prawdziwych Izraelitów zaczęło się od naszego Pana, pierwszego ziarna pszenicznego (Jana 12:24) i wykonywało się dalej na apostołach, 70 uczniach i innych, aż przynajmniej 500 uczni było zgromadzonych (1 Kor. 15:6) i trwało od października 29 R. P., do Zesłania Ducha św. bez nowych stworzeń, oprócz naszego Pana Jezusa Chrystusa. Nasz Pastor słusznie przeczył, że równoległe okresy dyspensacyjne oddziaływały na prawdziwym cielesnym Izraelu po 33 roku i na prawdziwym Duchowym Izraelu po 1878 roku. Chociaż te nie działały wtedy, to równoległości żniwa były w toku od 29 do 69 r. i 1874 doi 1914 r. Niezauważenie różnicy pomiędzy tymi dwoma szeregami równoległych wypadków spowodowało zamieszanie odnośnie niektórych myśli naszego Pastora w artykule „Żniwo Nie Jest Skończone”, w Strażnicy z września 1916 roku.
Artykuł br. Russella, który omawiamy, nie porzuca 1874 roku jako daty, od której żęcie się rozpoczęło. On podaje ją jako datę na zaczęcie się żęcia. Ani też nie zaprzecza, że październik 29 R.P. jest datą na zaczęcie się żęcia w żniwie Żydowskim. Co ten artykuł przeczy jest to, że żniwo Żydowskie skończyło się 69 R. P., a żniwo Wieku Ewangelii 1914 r. On twierdzi, że w obu wypadkach żęcie