Teraźniejsza Prawda nr 84 – 1936 – str. 69
Chrześcijaństwa, gdy takowy został wplątany w wojnę światowa. A więc, gdy wojna dała się zgubnie odczuć, po calem Chrześcijaństwie, noc zaskoczyła całe Chrześcijaństwo. To było prawdą przed jesienią 1916 roku. Przeto nie można było więcej żąć potem. Dlatego praca żęcia i pokłosia skończyła się przed jesienią 1916 roku. (2) Wszyscy wybrani w każdym kraju mieli być popieczętowani na czołach, zżęci, zanim Ucisk, rozpoczęty wojną światową zaczął się w takowym kraju (Obj. 7: 1 – 3). Każdy kraj w Chrześcijaństwie był wplątany (nie koniecznie jako wojujący) w tę wojnę przed jesienią 1916 roku. Przeto wszyscy Wybrani byli popieczętowani na czołach ich i zżęci przed jesienią 1916 roku. (3) Według Izaj. 66: 7, w każdym miejscu, gdzie był Nominalny Syon, zanim zaczął tam pracować ku porodzeniu, Maluczkie Stadko tam go opuściło. To pracowanie ku porodzeniu zaczęło się od wojny światowej i się tak prędko rozszerzyło, że wczesną wiosną 1916 roku było powszechnym w Chrześcijaństwie, co dowodzi, że cło tego czasu żęcie i pokłosie było skończone. (4) Według Obj. 6: 9 – 11, wszyscy święci mieli być zabici pod Ołtarzem (ofiarowani pod Chrystusem, ich głową) zanim pomsta miała przyjść na Chrześcijaństwo. Ta pomsta zaczęła się wojną w okopach, 21 – go sierpnia, 1914 roku. Przeto przed 21 sierpniem 1914 roku cała klasa Chrystusa była ofiarowana i spłodzona z ducha, co zakończyło żęcie, jako odrębne od pokłosia. (5) Według Amosa 9: 13, oracz i ten, co tłoczy winne jagody dogonili żeńce i rozsiewającego i położyli koniec ich pracy. Oracz dogonił (przeto umożliwił jego dalszą pracę), żeńce (włączając pracowników w pokłosiu), a tłoczyciel winnych jagód dogonił rozsiewacza nasienia wszędzie tak, że wkrótce całe Chrześcijaństwo było wplątane w wojnę światową, a to było na wiosnę 1916 roku. Przeto na wiosnę 1916 całe żęcie i pokłosie było skończone.
(6) Wszyscy święci mieli mieć udział w sławie wykonywania (duchowej) pomsty i karania narodów i ludzi i w wiązaniu ich królów i szlachty (Ps. 149: 5 – 9). To było wykonane od jesieni 1914 roku do jesieni 1916 roku. Ażeby uczestniczyć w tej pracy wszyscy święci musieli być zżęci przed zakończeniem się tego okresu, (7) Ostatnią pracą pozafiguralnego Eliasza przed utraceniem swego płaszcza było uderzenie Jordanu (2 Król. 2: 8), co było uczynione od jesieni 1914 roku do jesieni 1916 roku. Ażeby być członkiem pozafiguralnego Eliasza, ktoś musiałby mieć Prawdę i być zżęty w czas, ażeby uczestniczyć w jego ostatniej pracy z płaszczem. Przeto ci wszyscy byli zżęci przed jesienią 1916 roku. (8) Biblia uczy (3 Moj. 16: 20, 21), że ostatnia ogólna praca Arcykapłana świata odnośnie Chrześcijaństwa będzie miała do czynienia z Kozłem Azazela w wyznawaniu nad nim grzechów Chrześcijaństwa, zaprowadzając go do bramy i oddając go człowiekowi na to obranemu, aby go zaniedbał dla Azazela. Przeto zanim pierwsze z tych czynności mogły być skończone, wszyscy członkowie Arcykapłana świata musieli mieć Prawdę, ażeby uczestniczyć w tej pracy, gdyż to była jego ostatnia praca i wszyscy jego członkowie musieli brać udział w niej. Pierwsza z tych prac była zaczęta jesienią 1914 roku, a skończona jesienią 1916 roku. Dlatego ostatni członek tego Kapłana miał Prawdę, był zżęty przed jesienią 1916. (9) Rozłączenie pozafiguralnego Eliasza i Elizeusza, które zaczęło się 27 – go czerwca. 1917 r., dowodzi, że przed tym czasem wszyscy „Wybrani” mieli Prawdę; ponieważ przed tym czasem oni musieli skończyć swoją pracę z swoim płaszczem względem Nominalnego Duchowego Izraela, zanim go utracili na ten Wiek. (10) Pierwsze rozdanie po Groszu (Mat. 20: 8, 9), udzielenie przywileju uczestniczenia w pierwszym uderzeniu Jordanu musiało być skończone przed jesienią 1916 roku,
kol. 2
gdy ta praca się skończyła. Przeto wszyscy musieli być zżęci przed tym czasem, ponieważ ich zżęcie poprzedziło ich otrzymanie po Groszu. (11) Wieczór Przypowieści o Groszu zakończył żęcie, ponieważ, gdy wieczór przyszedł, to szafarz zaczął dawać po groszu żeńcom, jako zapłatę za skończoną pracę tego dnia. Tym groszem był przywilej uderzenia Jordanu, który zaczął się 20 – go września, 1914; przeto żęcie skończyło się przed 20 wrześniem 1914 roku. (12) Tylko te pięć przesiewań czasu żęcia przychodzących podczas końca (czasu żęcia) drugiego z tych dwóch Wieków (1 Kor. 10: 11 – na które końce wieków przyszły poprawione tłumaczenie), Żniwo musiało się skończyć, zanim szóste przesiewanie nastąpiło, które zaczęło się jesienią 1916 roku w Anglii, a latem 1917 roku w Ameryce. Dlatego koniec Wieku (żęcia) musiał nastąpić przed jesienią 1916 roku.
(13) „On Sługa” miał powierzoną pracę nad całą czeladzią (Mat. 24: 45 – 47); więc wszyscy byli zżęci i pracowali pod jego kierownictwem przed 31 październikiem 1916, dniem jego śmierci. (14).Jako wódz klasy reprezentowanej przez męża z kałamarzem pisarskim (Ezech. 9: 2 – 5, 11) nasz Pastor, przyodziany w togę, 30 października, 1916 roku zaczął dawać sprawozdanie tego symbolicznego męża, że jego praca jest skończona, tj. kładzenie atramentu na wszystkich w mieście, co wzdychali i narzekali pieczętując Wybranych, żąć ich wszystkich. Przeto przed 30 październikiem, 1916 roku żęcie było skończone. (15) Ogłoszenie Wielkiego Grona o skończeniu się żęcia (Obj. 16: 17) 27 marca, 1918 roku, z jego poprzedzającymi wypadkami, dowodzi, że żęcie było skończone przed jesienią 1916 roku. (16) Ich praca określona w Obj. 19: 1, 2, która zaczęła się jesienią, 1917 roku, dowodzi, że na pewien czas przed jesienią 1916 roku Maluczkie Stadko było całe zżęte. (17) Pierwsza walka pozafiguralnego Gedeona zaczęła się 1914 roku, jak to figura pokazuje, przy końcu pozafiguralnych Siedmiu Lat (Sędz. 6: 1), Czasów Pogan i kończąc się jesienią 1916, dowodzi, że wszyscy Wybrani byli już poprzednio zżęci; ponieważ oni wszyscy mieli udział w tej walce, a więc musieli mieć Prawdę zanim mogli uczestniczyć w takowej. (18) Jeżeli pozafiguralni Meraryci i Gersonici (4 Moj. 7: 1 – 8) otrzymali ich sześć wozów (organizacji) które zaczęto im dawać w 1916 roku, to pozafiguralny Przybytek musiał być skompletowany i pomazany przedtem co znaczy, że żęcie skończyło się przed tym czasem. (19) Ponieważ on „wierny Sługa” zaczął znów od 1915 roku aż do czasu krótko przed jego zgonem traktować przedmiot o ożywionym usprawiedliwieniu, to kiedyś poprzednio sposobność spłodzenia z ducha, którego koniec zakończył żęcie i które jest poprzedzone przez ożywione usprawiedliwienie, ustało, tj., gdy brama symbolizująca wejście do ożywionego usprawiedliwienia zamknęła się (Ezech. 44: 1, 2). To pokazuje, że żęcie, jako odrębne od pokłosia, ustało kiedyś przed 1915 rokiem. (20) „Godzina, abyś żął” (żęcie w szerszym znaczeniu tego słowa, które włącza także pracę pokłosia (Obj. 14: 15; Mat. 24: 36; 25: 13)1/24 część 1000 – letniego dnia, tj. 41 lat i 8 miesięcy dowodzi, że do 2 – go maja, 1916 roku wszystko żęcie było skończone. (21) 1Moj. 15:7-21 dowodzi przez lata tych zwierząt i ptaków, że żęcie i pokłosie było skończone do 16 kwietnia, 1916 roku.
Teraz przedstawimy w streszczeniu inne biblijne przyczyny, dowodzące, że żęcie i pokłosie skończyło się. (22) Dzień 2Król. 2:3 – dzień z 40 lat, od 1878 roku do 1918 – wypełnił się, lecz nie skończył się, jak przepowiedziano, aż pozafiguralny Eliasz i Elizeusz byli rozdzieleni i to dowodzi, że żęcie skończyło się kiedyś przed 1918 rokiem; dlatego wszyscy musieli być zżęci zanim pozafiguralny Eliasz tymczasowo znikł ze sceny, pozostawiając