Teraźniejsza Prawda nr 81 – 1936 – str. 25
zawiera ostatnie słowa naszego Pana; lecz tu znów, tak jak w wypadku czwartego i piątego wypowiedzenia na krzyżu, pozafigura wskazuje nam czas porządkowy, ponieważ z ostatnich dwóch wypowiedzeń na krzyżu, to z Łuk. 23:46 wypełniło się wpierw.
PODLEGŁOŚĆ I ZWYCIĘSTWO
(7) Znowu podajemy nasz udział w tej pozafigurze. jako ilustracje jej wypełnienia się na wszystkich w tej całej klasie. Pamiętając, że areszt Wielkiego Jezusa stanowił wielką stratę finansową – $15.000.00. zgubione przez wyrok w sprawie woli — zanim 15 pozafiguralnych minut upłynęło po dziewiątej godzinie zaczęliśmy obawiać się, że śmierć Wielkiego Jezusa może pociągnąć za sobą nawet większą stratę finansowa niż to. Jak dziewiąta godzina ubiegała, tak obawa zwiększała się i powiększała nasze umysłowe zmartwienie. Nie udało nam się zrzucić tego zmartwienia na Pana. aż dopiero podczas naszej pielgrzymskiej wizyty w Bergen. Norwegii 25—27-go czerwca, gdy w zupełnym poddaniu się woli Bożej powiedzieliśmy Panu. że pozostawimy tę sprawę całkowicie Jego rozporządzeniu. W ten sposób otrzymaliśmy większy spokój pod tym względem. Inni bracia mieli mniej lub więcej zmartwienia pod tym samym względem, szczególnie dwóch kierowników filii, w Europie. Z pytań braci zauważyliśmy, że oni także byli w zmartwieniu co do tej sprawy, lecz ostatecznie zrzucili swój ciężar na Pana. Ostatnie słowa „Wykonało się”, wypełniły się, o ile się tyczy Redaktora, w Oslo, Norwegii, 28-go czerwca, gdy otrzymaliśmy powyżej nadmienione wycinki z gazety z Ameryki i z nich natychmiast zauważyliśmy wiadomość tyczącą się śmierci Wielkiego Jezusa. Wtedy on wiedział, że jego cierpienia z tej przyczyny się skończyły, że on otrzymał zwycięstwo w tej walce i. że powiedzie mu się nadal w Epifanicznej pracy, aż do końca, będąc przyjemnym Bogu. Nasz powyżej nadmieniony wykład i wydanie go, jako artykuł, dał te same trzy zapewnienia wiernym wszędzie, którzy słyszeli i czytali go. Tym sposobem w tych trzech zapewnieniach wypełniło się siódme wypowiedzenie na krzyżu.
(8) Teraz jesteśmy gotowi zająć się ostatnimi wypadkami Szóstego Wielkiego Cudownego Dnia. tj. wypadkami następującymi po śmierci naszego Pana. Pierwszy z tych, było rozdarcie zasłony w świątyni pomiędzy miejscem świętem a miejscem najświętszym. na dwie części, z góry, aż do dołu. To zamieniło świątynię z dwóch przedziałów na jeden i zmieniło obydwa w ich właściwości, tj. skasowało je jako świątnicę i świątnicę najświętsza, co przedstawiało, że Bóg już więcej nie uznawał służb odprawianych w żadnej z nich. To było również pokazane w inny sposób: rozdarcie tylko samej zasłony, które, bez względu na uczynienie jednego przedziału z obydwóch, przedstawiałoby skasowanie figuralnych ofiar i ich nieuznanie więcej przez Boga, gdyż druga zasłona dla Żydów znaczyła ukończenie ofiary figuralnego cielca i kozia, a rozdarcie jej na dwie części z góry. aż do dołu przedstawia odrzucenie figuralnych ofiar, jako już więcej nie przyjemne Bogu. Co przedstawia rozdarcie zasłony? Przedstawia Boskie okazanie Swego zupełnego nie potwierdzenia usług i ofiar Babilonu, jako ofiary składane jemu. Co za zewnętrzne czyny są świadectwem takiego nie potwierdzenia: (1) prawda wygłoszona na ten temat, jako część wykładu o Godzinie z Obj. 17:12, który daliśmy w Europie podczas naszej pielgrzymki w 19’33 roku i który ukazał się w Nr. 180 w Present Truth. w Teraz. Prawdzie Nr. 76. jako artykuł: (2) kompletny upadek papieskich usiłowań, by kontrolować Mussolinim. jako początek upadku papieskich usiłowań dostać w kontrolę ostatni zarys pozafiguralnego Jorama izraelskiego, tj. dyktatorstwo i pozafiguralnego Ochozjasza judzkiego, także dyktatorstwo: (3) poddańcze poparcie jakie oboje, bestia i obraz bestii dawają dyktatorom, co się powiększy, aż Armagedon wrzuci tych dwóch i smoka w symboliczne jezioro ogniste.
(9) Zostawimy rozważanie o trzęsieniu ziemi i zbudzeniu Starożytnych świętych do późniejszej części obecnego artykułu, a zastanowimy się teraz nad sceną u stóp krzyża przy śmierci Jezusa. U stóp krzyża stali, roztargnieni i w smutku, Maria, matka Jezusowa i Jan, umiłowany uczeń
kol. 2
(Jan 19:25-27), co jest figurą na kłopotliwe, a jednak współczujące zainteresowanie, jakie Młodociani święci i Lewici w Prawdzie Epifanii (jeszcze nie objawieni jako tacy) mieli w cierpieniach i śmierci Wielkiego Jezusa. Podczas początkowych scen ukrzyżowania stała też na chwilę u stóp krzyża Maria. siostra matki Jezusowej i także Maria Magdalena (w. 25). One przedstawiają: pierwsza, lepszych Lewitów Merarego. a druga lepszych Kaatytów (nie-zorganizowanych Lewitów). Ich stanie u stóp krzyża wczesna porą ukrzyżowania przedstawia tych pozafiguralnych Merarytów i Kaatytów kłopotliwe i współczujące zainteresowanie ukrzyżowaniem Wielkiego Jezusa na początku Jego ukrzyżowania. Ich oddalenie się później (Mat. 27:55.56) i przypatrywanie się na Niego „z daleka” reprezentuje zmniejszone współczucie tych dwóch pozafiguralnych klas, gdy ukrzyżowanie Wielkiego Jezusa było w jego ostatnich scenach. Te dwie niewiasty są jedyne, które są wyraźnie wymienione z pomiędzy tych niewiast, które były obecne przy pogrzebie Jezusa. Można zauważyć, że wiele innych niewiast stało ;. daleka, które usługiwały Jezusowi, począwszy od Galilei, a miedzy którymi była Salonie, która zdaje się być matką Jakuba i Jana (Mat. 27:50: Marka 15:40). Salonie przedstawia lepszych Lewitów znajdujących się wśród pozafiguralnych Gersonitów. zakłopotanych i cośkolwiek współczujących (”z daleka”) z Wielkim Jezusem, podczas jego ukrzyżowania. Nie wymienione niewiasty reprezentują lepszych Lewitów w ośmiu grupach z trzech głównych grup i pomiędzy rozmaitymi innymi grupami Lewitów. Ci wszyscy byli zakłopotani i z zainteresowaniem nieco współczuli („z daleka'”) w ukrzyżowaniu Wielkiego Jezusa. Chociaż figura tego wcale nie wskazuje, to niewątpliwie urągania obydwóch wielkich złodziei miały coś do czynienia ze zmniejszeniem się współczującego zainteresowania u lepszych pozafiguralnych Kaatytów i Merarytów. jak również po części było przyczyną małego współczującego zainteresowania u lepszych pozafiguralnych Gersonitów i lepszych członków innych Lewickich grup większych i mniejszych. Przeto oszczerstwa kalają.
(10) Jak było wykazane w Nr. 80-y m obydwaj złodzieje, niepokutujący i pokutujący reprezentują pierwszy niepokutujących złych wodzów Lewickich i ich niepokutujących złych stronników, a drugi pokutujących wodzów Lewickich i ich pokutujących stronników. Domaganie się Żydów o złamanie nóg Jezusowi i dwom złodziejom. reprezentuje domaganie się kleru i ich stronników, aby specjalnie gnębiono wszystek lud w Prawdzie od około stycznia. 1932 do lipca 1933 roku. skutkiem czego byłoby ich udowodnieniem, że oni nie umiłowali Boga nade wszystko, a bliźniego jako siebie samego, ponieważ, jak to było pokazane na innym miejscu. w naszym piśmie, nogi reprezentują te dwie części sprawiedliwości, według których ludzie chodzą ścieżkami sprawiedliwości. Takie specjalne prześladowania przypadły na wielkich złodziei, np. uwięzienia, ud.. stronników Towarzystwa w tym czasie w Ameryce, z zamierzonym i osiągniętym celem okazania ich niesprawiedliwości. Nie osiągnęli takich skutków z Wielkim Jezusem. Powiększające się prześladowania przeciwko ludziom w Prawdzie w krajach, gdzie dyktatorstwa, lub władze podobne dyktatorstwom mają przewagę nie wchodzą w ten obraz. Takie, należą do obrazu pieca ognistego. Np. powstrzymywanie naszych Epifanicznych i innych braci w Polsce. Niemczech. Austrii. Włoszech, itd., należą do pozafiguralnego doświadczenia w piecu ognistym. Złamanie nóg złodziejom i przebicie boku Jezusowi (Jana 19:32-37) widocznie stało się. zanim tych czterech surowych, podwładnych setnika ogłosiło Jezusa sprawiedliwym człowiekiem (Mat. 27:54). ponieważ po lakiem przekonaniu się żaden z żołnierzy nie byłby uczynił Jezusowi takiej zniewagi, jakiem było przebicie boku. Jak to później zobaczymy chronologia tej pozafigury potwierdza ten pogląd.
(11) Następnym wypadkiem w dniu ukrzyżowania było pójście Józefa z Arymatei do Piłata i proszenie o ciało Jezusowe. On poszedł skoro się tylko wieczór rozpoczął. Żydzi mieli dwa wieczory: pierwszy od 3-ciej do 6-tej, a drugi od 6-tej do 9-tej. Widocznie tu jest mowa o