Teraźniejsza Prawda nr 80 – 1936 – str. 3
Z tego na co patrzymy możemy wyciągnąć wniosek, że one wszystkie wypełnią się w Boskim naznaczonym czasie.
Gdy zwrócimy oczy nasze na lud Pański, to widzimy znaki Epifanicznych warunków, które się również wypełniają względem nich. Ogólnie mówiąc, są tam dwa stopnie Epifanii dla ludu Pańskiego: pierwszy stopień: kapłaństwo mające do czynienia z Wielkim Gronem jako Kozłem Azazela i nieczystymi Lewitami; i drugi stopień: kapłaństwo prowadzące dzieło oczyszczenia Lewitów; Młodociani Święci mają dział z kapłaństwem lub z Wielkim Gronem w tych dwóch czynnościach, zależnie od ich charakterów. W międzyczasie Bóg powołuje Młodocianych Świętych jako klasę. Te dwa dzieła są teraz na czasie i bywają obecnie spełniane. Było przywilejem naszego drogiego Pastora być ziemskim wodzem pierwszej i drugiej części dzieła spełnianego względem Kozła Azazela, a mianowicie wyznawania dobrowolnych grzechów chrześcijaństwa nad głową jego i odwiązania go. I wierzymy, że oba te dzieła zostały dokonane zanim on przeszedł poza drugą zasłonę. Zeszłego roku. zwracaliśmy uwagę w naszym raporcie na szybkość rozpoczęcia dzieła wyznawania grzechów nad Kozłem Azazela, potem gdy ostatni członek przyszedł do Ciała Chrystusowego i otrzymał przypisanie z drogocennej zasługi naszego Pana (3 Moj. 16: 19, 20), i z jaka szybkością odwiązanie Kozła odbyło się. Również wykazaliśmy z jaką szybkością po odwiązaniu Kozła nastąpiła rewolta i rozpoczęty opór kapłaństwa tej rewolucji. Wszyscyśmy świadkami tego faktu, że wszechświatowa rewolucja tego Kozła często powstawała i wzmagała się, jak również świadkami jesteśmy, że ilekroć tego rodzaju rewolucja powstawała tylokrotnie kapłaństwo dawało odpór tejże rewolucji, tj. prowadziło Kozła do bramy. Byliśmy także świadkami jak kapłaństwo oddawało go naznaczonemu na to człowiekowi i pozostawiało go w rękach Azazela. Wszystko to świadczy, że dzieło Epifaniczne (2 Tym. 4: 1; Obj. 7: 14) odnośnie Kozła Azazela odbywało się. W międzyczasie dobrzy Młodociani Święci pomagają kapłaństwu w jego dziele, podczas gdy źli podlegają doświadczeniom cokolwiek podobnym do doświadczeń Kozła Azazela, chociaż ma się rozumieć nie tym doświadczeniom, którym podlega Kozioł, ponieważ nie są jego członkami.
Idąc ręka w rękę z dziełem względem Kozła Azazela uważamy, że wyganianie utracjuszy koron ze Świątnicy gdy się buntują jest również dziełem kapłańskim. To jest tylko odwrotną stroną obrazu Wielkiego Grona, albowiem człowieczeństwo Wielkiego Grona jest przedstawione przez Kozła, podczas gdy ich nowe stworzenia przez rozwiniętych w Epifanii, spłodzonych z Ducha Lewitów. Obraz Najwyższego Kapłana i Kozła Azazela, tak jak obraz Eliasza i Elizeusza pokazuje rozdzielenie Maluczkiego Stadka, podczas gdy obraz Lewitów załączony w 60 – ciu głowach Lewickich, w 60 – ciu słupach dziedzińca, w 60 – ciu mocarzach broniących łoża Salomonowego (Prawdy Chrystusowej, Pieśń 3: 7), i w 60 – ciu żonach królewskich (Pieśń 6: 7), pokazuje Wielkie Grono, składające się z 60 – ciu grup. Formacja tych grup postępuje dość prędko. Tylko jeszcze kilka brakuje. Widzimy zatem, że pierwsza faza rozwoju dzieła Epifanicznego dobiega szybko do końca. I to wskazuje, że jesteśmy blisko końca pierwszej części Epifanii odnośnie pokrewieństwa do ludu Bożego.
Jeszcze jedna rzecz zdaje się, iż zawiera w sobie co następuje: Zdaje się nam, że znajdujemy się około końca 18 – go stulecia z Większego Miniaturowego Wieku Ewangelii. Jak już zwracaliśmy uwagę na fakt, że są dwa Miniaturowe Wieki Ewangelii w Epifanii. Mały Miniaturowy Wiek Ewangelii był przeznaczony na objawienie złych Lewitów pod złym kierownictwem. To się wypełniło w ten sposób, że jeden dzień w Małym Miniaturowym Wieku Ewangelii przedstawia rok we właściwym Wieku Ewangelii. W tym Małym Miniaturowym Wieku Ewangelii, zostały objawione trzy główne grupy złych Lewitów (Gersonitów, Merarytów i Kaatów), w ośmiu subdywizjach: GERSONICI zostali podzieleni na subdywizje Lobnitów i Semitów; MERARYCI na Mahalitów i Muzytów;
kol. 2
i KAATYCI na Hysyjelitów, Hebronitów, Izaarytów i Amramitów, wszyscy pod złem dowództwem. Wielki Miniaturowy Wiek Ewangelii zdaje się posiadać podwójne przeznaczenie co do Objawienia Lewitów: (1) objawienie mniej złych Lewitów, którzy stanowią większość innych grup Lewickich i z których zdaje się, iż ma się uformować jeszcze kilka grup; i (2) objawienie Dobrych Lewitów, wodzowie tych ostatnich są dobrymi i różnią się od poprzednich, gdyż charakter wodzów tych poprzednich Lewitów jest” pośredni między złymi i dobrymi Lewitami. Ten wielki Miniaturowy Obraz Wieku Ewangelii, dobiegający końca jest jeszcze jedną rzeczą, pokazującą, że pierwsza część Epifanii odnosząca się do ludu Bożego jest bliską uzupełnienia.
Pierwsza i druga część tegoż Wielkiego Miniaturowego Wieku Ewangelii, zachodzi jedna na drugą, a to zachodzenie prawdopodobnie jest poświęcone na objawienie się dobrych Lewitów i zrozumienie stanowiska wszystkich Lewitów łącznie z Młodocianymi Świętymi i to są cele Pańskiej Epifanii względem ludu Bożego. To znaczy pogodzenie lecz nie połączenie między ludem Bożym, będącym obecnie w sporze ze sobą. Ostatnia część tego okresu zachodzenia będzie prawdopodobnie świadkiem połączenia się wszystkich kapłanów i przyjęcia przez nich Prawdy Epifanii, jak również przez Lewitów. Potem następuje Wielkie Miniaturowe Tysiąclecie. Małe Miniaturowe Tysiąclecie miało 1000 dni i nastąpiło po zakończeniu się Małego Miniaturowego Wieku Ewangelii w sierpniu 1920 roku. Małe Miniaturowe Tysiąclecie jako takie było przeznaczone na jasne wyjawienie złego stanu oraz na srogie kary jakim podlegali wodzowie złych Lewitów, które zdaje się odpowiadać Tysiącletniemu traktowaniu niepoprawnych. (Izaj. 65: 20). Zgodnie z tym sądzimy, iż Wielki Miniaturowy Wiek Ewangelii będzie raczej odpowiadał w jego czynnościach traktowaniem poprawnych w Tysiącleciu właściwym; w którego obrazie trzy grupy Lewitów odpowiadają trzem grupom Lewitów Tysiąclecia i w którego obrazie kapłani na ziemi odpowiadają Chrystusowi w Tysiącleciu, a także zdaje się, iż Chrystus poza zasłona w owym czasie, odpowiadałby Bogu w czasie Tysiąclecia właściwego, i tak dalece, na ile to się tyczy Obozu Epifanicznego, który w owym czasie będzie odpowiadał Obozowi Tysiącletniemu, a który będzie przyprowadzony do egzystencji po większej części przez dzieło Lewickie. Widzimy zgodnie z tym „wspaniałe posunięcia naszego Boga” pracującego nad stopniami Epifanii, które powinny powiększyć naszą wiarę w plan Boży jako skutecznie postępujący w przedsięwzięciach Epifanicznych będących na czasie. Jak wielce wzmacniającymi powinny być dla nas te rozważania, drodzy bracia! Przedstawiliśmy powyższe rzeczy by były pomocne dla lepszego ocenienia naszego stanowiska w tym czasie.
Teraz przedstawimy szczegóły raportu. Moglibyśmy powtórzyć w tym raporcie te same uwagi jakie podawaliśmy w raporcie zeszłorocznym odnośnie rodziny w Domu Biblijnym w węższym i szerszeni znaczeniu, oraz o członkach zboru filadelfijskiego, którzy pomagają w regularnym zawijaniu naszych pism; ponieważ ta ich praca jest tak samo oceniana tego roku, jak była zeszłego; lecz tym razem zamiast wspominania o niej odsyłamy naszych drogich czytelników do raportu zeszłorocznego. Chcemy tylko nadmienić, że wszyscy pracujemy tutaj jak najlepiej możemy, lecz pomimo najlepszych wysiłków wszystkich nas razem wziętych są one jednak niedoskonałe; i dlatego nie mogą oddać służby bez omyłek. Niekiedy coś się nie uda z powodu błędu tu popełnionego. Jesteśmy zawsze zadowoleni, gdy na tego rodzaju omyłki jest nam zwrócona uwaga, by je poprawić; i zapewniamy naszych braci, iż jest to naszą przyjemnością poprawiania wszelkich braków w celu lepszego im służenia. Jeżeli się zdarzy, że długi czas. nie przychodzi zamówienie lub prenumerata, pragniemy aby nas o tym zawiadomiono, podając równocześnie wszelkie szczegóły, a my postaramy się, ażeby to naprawić. Niekiedy zdarza, się, że zamówienie lub Teraźn. Prawda zgubi się przy wysyłce lub na poczcie; innym zaś razem nieprzyjaciele naszego pisma zatrzymują je przed braćmi.