Teraźniejsza Prawda nr 79 – 1935 – str. 88
przedstawionemi w kapłaństwie, a ich człowieczeństwo w koźle Pańskim ; lecz ci, którzy się później stali częściowo niewiernymi (Wielka Kompanja), lub zupełnie niewiernymi (klasa Wtórej Śmierci), nie są przedstawieni ani w Kapłaństwie, ani w Koźle Pańskim w skończonym obrazie. Powyższe przykłady są wystarczającymi, na udowodnienie, że w typach klasowych tylko skończony obraz powinniśmy brać pod uwagę. Dlatego typy, czyli figury podane z punktu Boskiego zapatrywania odnoszą się tylko do takiej klasy, która trwa wiernie do końca w skończonym obrazie, a nie do klasy tymczasowych członków, którzy wypadają z owej klasy. Ta zasada dopomoże nam do zbudowania pozafigury o doradzie Eliasza i odpowiedzi Elizeusza, którą teraz badamy.
(32) Odpowiedź Elizeusza (2 Król. 2:9), którą powyżej właściwie wytłumaczyliśmy, była prośbą, ażeby on mógł stać się następcą Eliasza, jako głównego proroka Bożego do Izraela. Wszyscy prorocy byli uważani jako jedna rodzina prorocza, on zatem chciał otrzymać dział pierworodztwa pomiędzy prorokami uważanymi za synów tejże figuralnej rodziny (5 Moj. 21:17). To miało go uczynić następcą Eliasza, ponieważ Eliasz był głównym prorokiem Pańskim do Izraela, a Elizeusz, mając dział pierworodztwa, byłby głównym prorokiem między Pańskimi prorokami do Izraela, to jest prorocy w Izraelu byli wyobrażeni jako figuralne dzieci ich wodza – Eliasza – a jego następca byłby w ten sposób wodzem i figuralnym ojcem tych drugich proroków, choć zawsze pozostawałby (figuralnym) synem (podrzędnym do) Eliasza. To też uczyniło Elizeusza pierworodnym w rodzinie proroków i to jest tą właśnie rzeczą, o którą on prosił (po szczegółowe określenie tego wyrażenia przejrzyjmy pierwsze cztery paragrafy z Ter. Prawdy numeru 5, na str. 60. pod nagłówkiem „Dwójnasobne”). Teraz powstają pytania: Co doradzał pozafiguralny Eliasz, pozafiguralnemu Elizeuszowi zanim miał być odłączony od niego? I jaką odpowiedź dał mu pozafiguralny Elizeusz? Odpowiadamy, iż w obydwu wypadkach było to spełniane przez czyny, a nie słowa. To zaś nasuwa pytanie jakiego rodzaju były te czyny, które Bóg uznaje jako doradę, o którą miał prosić pozafiguralny Elizeusz przed rozłączeniem i odpowiedź jego na tą doradę? Pytania te przemawiają wyraźnie do naszych umysłów.
(33) Sądzimy, że uczynki, przez które pozafiguralny Eliasz doradzał pozafiguralnemu Elizeuszowi, ażeby prosił go o jaki dar przed ich rozdzieleniem, były usiłowania pozafiguralnego Eliasza, aby sporządzić spis talentów Prawdy, doświadczeń, prób i sposobności tych, których późniejsze wypadki dowiodły, iż byli pozafiguralnym Elizeuszem. Wysiłek, aby posiadać tego rodzaju spis zapoczątkowany, rzecz naturalna, przez wodza klasy Eliasza – Wiernego Sługę. On rozpoczął tego rodzaju starania się o to w ostatnich trzech paragrafach artykułu znajdującego się w Watch Tower z roku 1916-go str. 141 zatytułowanego: „Bracia wasi nienawidzący was” (Your Brethren That Hated You); i ma się rozumieć, że reszta wiernej klasy Eliasza postępowała za Nim w tej pracy, zachęcając tych, którzy później okazali się, że są pozafiguralnym Elizeuszem, aby wysyłali mu swe sprawozdania ze swych talentów Prawdy, doświadczeń, prób i sposobności do zarejestrowania w biurze w Brooklynie na liście J.H.S. (Jezus Salvator Hominum, co znaczy: Jezus Zbawca ludzi). Lecz ktoś mógłby się zapytać: na co potrzebny był spis tego rodzaju? Odpowiadamy na to, aby znajdowała się pod ręką lista braci zdolnych do różnych działów służby, ażeby w razie potrzeby można ich było prędko zgromadzić i dla których były czynione wówczas przygotowania. I jaką była ta praca? Była ona przyszłem i dlatego drugiem uderzeniem Jordanu, gdy pierwsze uderzenie postępowało już przez rok i pół. Nasz Pastor chciał wiedzieć, do jakiego rodzaju służby każdy z członków miał specjalne talenta, ażeby w razie rozpoczęcia się drugiego uderzenia Jordanu mógł każdego szybko naznaczyć do odpowiedniej służby. I jak odpowiedział pozafiguralny Elizeusz na doradę, aby prosił o dar nim pozafiguralny Eliasz miał go opuścić? Po pierwsze, przez pragnienie, aby mieć udział w tem, co dowiodło, że było drugiem uderzeniem Jordanu; po drugie, przez danie bratu Russellowi i innym wiernym braciom
kol. 2
sprawozdania ze swych talentów, doświadczeń, prób i sposobności w Prawdzie, jakie miały być potrzebne do tego co dowiodło, iż było drugiem uderzeniem Jordanu; po trzecie, ażeby być w pogotowiu na to, co dowiodło, że było drugiem uderzeniem Jordanu.
(34) Lecz ktoś by mógł dać zarzut, że pozafiguralny Eliasz, domagający się takiego sprawozdania od pozafiguralnego Elizeusza nie wiedział, że mu udzielał daru przed rozdzieleniem, lub że go przygotowywał do drugiego uderzenia Jordanu i że pozafiguralny Elizeusz,, biorący udział w trzech powyżej wymienionych czynnościach nie myślał, że mu jest potrzebny dar przed rozdzieleniem, lub, że będzie brał udział w drugiem uderzeniu. Zgadzamy się z tem, że te zarzuty sprawiają trudności w pierwszej myśli, lecz chcemy dodać, że brak stosownego wyrozumienia nie decyduje kwestji, lecz Boski pogląd na sprawę decyduje ją. Czy pozafiguralny Eliasz rozumiał, czy nie rozumiał, że on przez stosowne czyny udzielał, przywileje przed rozdzieleniem pozafiguralnemu Elizeuszowi, to jednak Bóg wiedział, że tak miało być i dlatego sporządził typ w taki sposób, aby typ wyrażał Jego wyrozumienie, jakiemi miały być stosowne wysiłki pozafiguralnego Eliasza i co one wyobrażały według skończonego obrazu. Bez względu czy pozafiguralny Elizeusz rozumiał, czy nie rozumiał, że on przy pomocy pewnych czynników prosił o udział w drugiem uderzeniu Jordanu, co miało oznaczać, że stanie się następcą po pozafiguralnym Eliaszu oraz mówczem narzędziem do świata, to jednak Bóg wiedział o tem, że to miało być tem, co On zamierzył, aby było, to jest, że oznaczało następcę pozafiguralnego Eliasza i drugie uderzenie Jordanu, i dlatego sporządził typ w taki sposób, aby ten typ mógł wyrażać Jego wyrozumienie, jaka miała być stosowna odpowiedź okazana w czynach pozafiguralnego Elizeusza i co ona rzeczywiście wyobrażała w skończonym obrazie.
(35) Boski pogląd na sytuację jest dominującym czynnikiem w tej sprawie. Bóg wiedział, że pozafiguralny Elizeusz, jako następca po pozafiguralnym Eliaszu miał uderzać Jordan poraz drugi; a ponieważ On wiedział, że spis, o który pozafiguralny Eliasz starał się, był w rzeczywistości spisem tych, którzy mieli być czynnymi w drugiem uderzeniu Jordanu ; a ponieważ Bóg wiedział, że pozafiguralny Elizeusz jako następca po pozafiguralnym Eliaszu w publicznem przemawianiu do świata będzie uderzać w drugiem uderzeniu Jordanu, a więc od tego czasu, czego domagał się pozafiguralny Elizeusz z punktu zapatrywania Boskiego było urzeczywistnione w drugiem uderzeniu – stając się następcą po pozafiguralnym Eliaszu, jako mówcze narzędzie do świata – Bóg włożył w usta Elizeusza prośbę, która odpowiada na życzenie, które miało się urzeczywistnić w pozafigurze, tj. przy drugiem uderzeniu Jordanu, jako pierwszą publiczną czynnością następcy pozafiguralnego Eliasza, jako mówczego narzędzia do świata. Te wydarzenia dowodzą, że Bóg sporządza typy stosowne do faktów, jakie mają wypełnić się w pozafigurze, a nie do braków wyrozumienia, jakie niektórzy w pozafigurach posiadają. Któżby pomyślał bez Pańskiego oświecenia, że w rozporządzeniach prośby o spis do braci z ich talentów, doświadczeń, prób i sposobności, jakie mieli w Prawdzie była ukryta pozafiguralna dorada Eliasza dla Elizeusza, ażeby prosił go (Eliasza) o dar przy rozdzieleniu? I któżby pomyślał bez Pańskiego oświecenia, że w pozafiguralnej odpowiedzi Elizeusza, na prośbę o taki spis było ukryte pozafiguralne żądanie Elizeusza? Od Pana to się stało i jest dziwnem w oczach naszych! Chwalmy zatem Pana za jeden jeszcze promień postępującego światła!
ROZDZIELENIE – FIGURA I POZAFIGURA
(36) Mając w pamięci, że chodzenie i rozmawianie Eliasza z Elizeuszem aż do czasu ich rozłączenia się reprezentuje w pozafigurze ich sympatyczną nierozerwalną harmonię w sercu, myśli i pracy. Musimy jeszcze raz zwrócić uwagę na to, co powiedziano powyżej i powtórzyć z naciskiem, że to, co zerwało zgodę w sercu, myśli i pracy między ludem Bożym, musi być pozaobrazem tego, co rozłączyło Eliasza i Elizeusza. Niezawodnie, iż tą zerwaną zgodą, jaka egzystowała między ludem Bożym, był kłopot, w jaki została wciągnięta organizacja, przez którą dzieło