Teraźniejsza Prawda nr 77 – 1935 – str. 52
Nowego Przymierza, będziemy podawali krótkie odparcia rozmaitych innych jego błędów, wchodzących w skład tego przedmiotu. Ma się rozumieć, iż nie będzie możebnym wchodzenie we wszystkie szczegóły jego niedorzecznej pisaniny, jakie podaje na przeszło 60 – ciu stronicach Strażnicy. Pominiemy zupełnym milczeniem jego ustawiczne powtarzanie poglądów, które pobiliśmy w przeszłości. Lecz przy pomocy Pańskiej, pobijemy w zupełności jego główne punkty, a tym sposobem całą jego teorię całkowicie obalimy, albowiem silnym w Prawdzie, przeciwnej jego błędom jest Bóg, który go sądzi!
Przystępujemy teraz do naszej dyskusji, podając naprzód niektóre potrzebne definicje i wyjaśnienia. Słowo przymierze w odniesieniu się do Boga jest używane w trzech znaczeniach w Biblii, a mianowicie: (1) w znaczeniu obietnic, zobowiązujących albo jedną stronę – przymierze jednostronne czyli bezwarunkowe, albo zobowiązujące różne strony jedne do drugich na pewnych warunkach przymierze obustronne czyli warunkowe; (2) takie same obietnice z wszelkimi stosownymi pouczeniami, instytucjami, urządzeniami itd., i (3) takie same obietnice z wszelkimi stosownymi pouczeniami, instytucjami, urządzeniami itd., oraz sługami, którzy usługują tym, którzy są poddani przymierzu tych obietnic, z wszelkimi stosownymi pouczeniami, instytucjami, urządzeniami itd. Z tego, co było podane powyżej można zauważyć, że w każdym następnym znaczeniu tego słowa zawiera się to wszystko, co było w poprzednim znaczeniu, a w dodatku coś więcej. A to więcej jest wykazane tłustym drukiem, tak w drugim jak i w trzecim znaczeniu tego słowa. Możemy zatem mówić o pierwszym z tych znaczeń, jako o przymierzu w węższym znaczeniu tego słowa, o drugim zaś, jako o przymierzu w szerszeni znaczeniu tego słowa i o trzecim, jako o przymierzu w najszerszym znaczeniu tego słowa. Te znaczenia są wszystkie znaczeniami biblijnymi.
Do niektórych Boskich przymierzy były dołączone różne ustawy, które nie nakładają zobowiązań na poddanych przymierzom; lecz są to urządzenia, które oni mają przywilej używać, ażeby zapewnić sobie przebywanie w błogosławieństwach wypływających z przymierzy np. do Przymierza Sary jest dołączony Orędownik, Kapłan, Prorok, Król, którego dziełem jest przyprowadzenie Ciała Nasienia do tego stanu, w którym mogłoby otrzymywać i trwać w błogosławieństwach wypływających z tegoż Przymierza; lecz odnośne obowiązki owego Orędownika, Kapłana, Proroka, Króla, względem Ciała Nasienia nie są obowiązkami tegoż Ciała; ponieważ oni mają tylko przywilej korzystania z błogosławieństw, które sprowadza dla nich Ten, który wspomniane urzędy zajmuje. Do starego przymierza zakonu były dołączone takie urzędy, jak np. pośrednik, kapłaństwo, proroczość, królewskość, z odnośnymi funkcjami, które nie były częściami przymierza obowiązującego lud, by pełnił obowiązki osób posiadających te urzędy, ponieważ nie były aktualnymi częściami kontraktu pomiędzy Bogiem i Izraelem; lecz były to urządzenia, prowadzące, by przymierze działało pomyślnie dla Boga i ludu. Z tego to powodu wiele pozafigur, mających łączność z tymi zarysami, które zostały dołączone do Przymierza Zakonu należy do Wieku Ewangelii, tj. do Chrystusa i Kościoła, gdy zaś te zarysy Przymierza Zakonu, które obowiązywały lud izraelski są figurami na zarysy Nowego Przymierza, należące do Wieku Tysiąclecia. Ten sam objaw ukazuje się w niektórych zarysach dołączonych do Nowego Przymierza, a mianowicie: jest tam Pośrednik, Najwyższy Kapłan, Prorok, Król, Sędzia dołączony do Nowego Przymierza, nie znaczy to jednak, aby te zarysy miały obowiązywać ludzi, by pełnili obowiązki Tego, co te urzędy będzie zajmował, ale jedynie w tym celu są dołączone, ażeby przymierze pomyślnie działało dla Boga i dla ludzi. Ażeby nie popaść w zamieszanie odnośnie przymierzy, musi być w umyśle zatrzymaną zasada o przymierzu z dołączonymi zarysami, które nie obowiązują ludzi, będących pod odnośnymi przymierzami, lecz które przez inne przymierza obowiązują ich urzędników, a które są tylko przywilejami tych, co są poddanymi pod te przymierza, by je mogli używać w celu zapewnienia sobie błogosławieństw, wypływających z przymierzy, np. zamieszanie może łatwo powstać co do czasu działania Nowego Przymierza, jeżeli klasa Chrystusowa*, stanowiąca Pośrednika, dołączona do Nowego Przymierza, będzie uważana za poddanych, zamiast za administratorów ustaw tegoż przymierza dla błogosławienia ludzi, które to urzędy należą się Chrystusowi, Głowie i Ciału, ze względu na Przymierze Związane Przysięgą i ich poświęcenie. Z powodu, że J. F. R. nie bierze pod uwagę tej zasady, dlatego jest odpowiedzialny za tak wielką ilość fałszywych zastosowań, jakie podał w przedmiocie o przymierzach. Wykażemy niektóre z nich.
Jako niektóre przykłady jednostronnego przymierza, czyli przymierza wiążącego tylko jedną stronę, które jest bezwarunkową obietnicą lub obietnicami, możemy przytoczyć Boskie przymierze dane Noemu, że karania ziemi (symbolicznej ziemi czyli społeczeństwa, ponieważ literalna ziemia nie była ani nigdy nie będzie zniszczoną. 1Moj. 9: 8 – 17) potopem już więcej nie będzie; następnie, nasze poświęcenie, które jest Przymierzem Ofiarniczym (Psalm 50: 5); dalej zaciemniające Przymierze, które nazywamy Przymierzem Abrahamowym (1 Moj. 12: 2, 3), a które jest streszczeniem całego Planu Bożego; oraz Przymierze Związane Przysięgą, którego częścią jest Przymierze Sary (1 Moj. 22: 16 – 18). To są zatem przymierza wiążące tylko jedną stronę – dlatego są zwane przymierzami jednostronnymi; stąd też obietnicami bezwarunkowymi. Z tego to powodu Przymierze Abrahamowe i Przymierze Sary są często zwane obietnicami, które obowiązują tylko Boga. (Rzym. 9: 8, 9; Gal. 3: 8 – 22, 29; 4: 23 – 31; Żyd. 6: 12 – 19). Jako przykłady przymierzy, które jako obietnice są warunkowymi, przez wypełnienie pewnych zobowiązań, przyjętych na siebie przez strony, wchodzące w przymierza lub obietnice czyli przymierza obustronne możemy przytoczyć Przymierze Mojżeszowe i Nowe Przymierze. (Efez 2: 12; niektóre szczegóły z obietnic Abrahamowych są tutaj również załączone). W pierwszym wypadku Bóg i Izrael weszli ze sobą w przymierze czyli kontrakt; Bóg obiecał, że Jego część przymierza lub kontraktu da Izraelowi życie, prawo do życia i życiowe prawa, jeżeli Izrael zachowa dane od Boga nauki, instytucje, urządzenia itd., (Gal. 3: 12, 10), Izrael zaś ze swej strony przymierza obiecał, iż zachowa je, gdy Bóg wynagrodzi posłusznych żywotem wiecznym (2 Moj. 24: 3; Gal. 3: 12; 5 Moj. 30: 15 – 20). Te warunkowe obietnice stanowią Przymierze Zakonu w węższym znaczeniu. A że Nowe Przymierze składa się z obietnic, które Bóg i człowiek uczynią ze sobą na pewnych warunkach w Tysiącleciu i po Tysiącleciu, jest jasnym z Proroctwa Ezechiela 18: 1 – 24; a te warunkowe obietnice stanowić będą Nowe Przymierze w węższym znaczeniu. Boskie dwa warunkowe przymierza są kontraktami, których warunki wiążą ze sobą Boga i Izraela.
Jako przykład słowa przymierze, użytego w drugim lub szerszeni znaczeniu tego wyrazu możemy przytoczyć Przymierze Zakonu, jako składające się nie tylko z wyż wymienionych warunkowych obietnic, lecz także z nauk, urządzeń, instytucji itd., które były podstawą przymierza w węższym znaczeniu, a które, jako takie, były zobowiązaniami stron wchodzących do przymierza (2Moj. 24:3, 7; 34:27, 28; 5Moj. 4:13; Ew. Jana 1:17; Żydów 9:1-10; 10:1-4). W tym znaczeniu przymierze rozwijało się przez czterdzieści lat (Żydów 8: 9; 3: 7, 9), którego pierwszymi częściami były pewne (nie wszystkie) zarysy święta Przejścia, dane im zanim opuścili Egipt, Sabat był im zaś dany zanim przyszli do góry Synaj, a szczegóły tegoż były im dane przy górze Synaj, gdzie kontrakt czyli przymierze w węższym znaczeniu zostało z nimi uczynione, a różne szczegóły przymierza były im dawane po opuszczeniu Góry Synaj aż do czasu gdy byli gotowi do wejścia do
____________________
* Słowo Chrystus podane tłustym drukiem w tym artykule, znaczy, iż nie odnosi się do samego Jezusa, lecz do Jezusa i Kościoła, tj. Głowy i Ciała. – Przyp. tłum.