Teraźniejsza Prawda nr 74 – 1935 – str. 14
Br. Russella myśl, gdzie kadzidło było ofiarowane, jest właściwą, tak jak pozaobraz także pokazuje, że wonność jest ofiarowana, w pozaobrazowym miejscu Św.
Pytanie: Czy bracia Wielkiego Grona są latoroślami Winnej Macicy, czy są odciętymi ?
Odpowiedź: Wielkie Grono jako takie nie jest wcale przedstawione w tym obrazie Winnej Macicy i latorośli. Wiemy, że utraciciele koron przez cały wiek byli przez Boga liczeni jako zarodki Chrystusa, aż do jesieni 1916 Pan zaczął prowadzić ich od Miejsca Świętego na dziedziniec. Z tego samego stanowiska byli oni w Winnej Macicy jako latorośle podczas wieku Ewangelii. Dlatego nie są oni tymi latoroślami, które zostały odcięte i spalone. Tymi jest klasa Wtórej Śmierci, których Wtóra Śmierć symbolizowana jest przez ogień i zniszczenie odciętych latorośli (gałęzi).
Pytanie: Czy upadli Aniołowie stali się niedoskonałymi w ich organizmach (ciałach duchowych) jako też w ich charakterach?
Odpowiedź: Grzeszny upadły stan upadłych Aniołów jest jawnym dowodem, że stali się niedoskonałymi w ich charakterach. Lecz dla dobrych przyczyn nie stali się niedoskonałymi w ich duchowych ciałach, tak jak ludzkość. Działanie wyroku śmierci jest przyczyną cielesnej niedoskonałości upadłej ludzkości; lecz upadłych Aniołów Bóg nie oddał pod wyrok śmierci. Bóg oddał ich raczej wyrokowi więzienia, w którym byli w stanie objawiać się tylko w ciemności, w atmosferze około ziemi, w tym ich więzieniu. (2 Piotr. 2: 4 słowo tartaros jest tu przetłumaczona „strąciwszy ich do piekła.” Jest to czasownik i powinno być przetłumaczone „uwięził ich” (Jud 6; Ef. 2: 2). Tak więc uwięzienie w atmosferze naszej ziemi aż do sądu wielkiego dnia. a nie śmierć, jest wyrokiem dla upadłych Aniołów. Dlatego są oni pod wyrokiem, którego Bóg im dał, a nie pod wyrokiem, którego im Bóg nie (lał. Z tej przyczyny ich ciała nie podlegają procesowi umierania, tak jak niedoskonałe ciała. Dlatego ich ciała nie są zepsute i z tej przyczyny nie są niedoskonałe. Ciała upadłych Aniołów są dlatego doskonałe.
Pytanie: Proszę zharmonizować podania, że Lewici wyobrażają (1) usprawiedliwionych z wiary, (2) Wielkie Grono, i (3) Starożytnych Świętych, Wielkie Grono i Młodocianych Świętych.
Odpowiedź: „Badacze Biblii mogą przypomnieć sobie , że w „Cieniach Przybytku” jest pokazane, że Lewici byli typem na usprawiedliwionych z wiary; w VI tonie zaś jest podane, że lewici byli typem na Starożytnych Świętych, Wielkie Grono itd., a w Strażnicach od roku 1907, że byli typem na Wielkie Grono. Te różne pozafigury sprawiają niektórym braciom trudności wyrozumienia tak jakoby nie były w harmonii jedna z drugą. Harmonia tych różnych podań stanie się jasna, gdy podobnie jak brat Russell, dobrze rozbierzemy Słowo Prawdy, z punktu patrzenia na Wiek Ewangelii, Wiek Tysiąclecia i przejściowy okres. (Epifanię Czas ucisku 40 lat od 1914 do 1954). Rozumiemy, że wszystkie trzy podania myśli brata Russella są właściwe. Wiek Ewangelii ma jego szczególny podział pozaobrazowych lewitów, usprawiedliwionych z wiary; Wiek Tysiąclecia, szczególnie jego koniec, ma swój szczególny podział lewitów, Starożytnych Świętych, Wielkie Grono i Młodocianych Świętych; i okres który tworzy przejście między tymi dwoma wiekami, to jest żniwo, a mianowicie okres Epifanii ma jego szczególny podział Lewitów, to jest Wielkie Grono i Młodocianych Świętych. Dlatego rozumiemy, że te trzy różne wyjaśnienia o lewitach nie sprzeciwiają się jedno drugiemu. Ma się rozumieć, że nie możemy je mieszać jedne 7. drugimi w wiekach. Jeżeli wstawimy każdy pogląd lewitów do ich szczególnego okresu czasu, jak powyżej, to będą w harmonii jedne z drugimi. Fakt, że lewici w typie wyobrażają trzy różne podziały w pozaobrazie, nie jest wyjątkowym. Takie rzeczy napotykamy często w Piśmie Św. na przykład Samson, Jozue, Dawid itd. są typy różnych części w pozafigurze: a że jeden jest użyty do wyobrażenia różnych pozafigur. Jehowa pokazuje przez to Jego rozliczną Mądrość.
kol. 2
Gdy mówimy o pozaobrazowych lewitach, będzie dla nas dobrą rzeczą zauważyć, że ci, którzy teraz w Epifanii przychodzą do szczególnej uwagi Kościoła (4 Moj. 8: 9) jako Wielkie Grono, mogą dla lepszego określenia być nazwani przejściowymi lewitami. W tym przesiewaniu byli podzieleni na 8 główne grupy. Cztery z nich stosują się do czterech familii Kaatów, to jest Amramici (potomkowie Amrama przez Mojżesza, nie przez Aarona. którego familia składała się z Kapłanów 1Kron. 23:12-17) Izaryci, Hebronici i Huzyelici. Dwie z nich stosują się do Nahelitów (Naheli) i Muzytów; a pozostałe dwie sosują się do dwóch familii Gersona, to jest Lobnitów i Semeitów. (4Moj. 3:17-21). Podług 4Moj. 7:9 żadni z pozaobrazowych Kaatów nie mieli symbolicznych wozów, organizacji, przez które by wypełniali ich służbę; gdy zaś ci inni pozaobrazowi lewici tego przejściowego okresu mają takie organizacje, jako wozy do ich służby. (4 Moj. 7: 3 – 8). Oprócz osiem głównych podziałów, w które Wielkie Grono było z początku podzielone, jest ich teraz około 50; a przy końcu Epifanii będzie ich razem 60. ile słupów na dziedzińcu. Oprócz tego będą jeszcze dwie dywizje między ludem Bożym, to jest Maluczkie Stadko i Klasa Wtórej Śmierci.
Pytanie: Co miał nasz Pan na myśli przez wyrażenie podane w Ewangelii Jana 10: 9: „wnijdzie i wynijdzie, a pastwisko znajdzie?”
Odpowiedź: Naszego Pana myśl stanie się jasną, jeżeli spamiętamy obraz który łącznie z nią był użyty – obraz pasterza i jego owiec. Pasterz w Palestynie wprowadzał owce do owczarni dla protekcji przeciwko niebezpieczeństwom nocy; a rano wypuścił je z owczarni na pastwisko. Jak owczarnia była protekcją dla owiec, to trafnie wyobraża stan, że znajdujemy się pod Boską protekcją. Jak owce były prowadzone do owczarni przez pasterza, to pięknie wyobraża jak my, jako Pańskie owce, prowadzeni jesteśmy przez Jezusa, naszego Pasterza, pod opieką i protekcją Boskiej opatrzności tak więc wchodzimy. Innymi słowy, wchodzenie owiec, wyobraża, że wchodzimy do udziału Boskiej opieki i protekcji, którą wytwarza Boska opatrzność. Ta część obrazu wyobraża dlatego stan, że jesteśmy pod Boską opatrznością. Ta druga cześć tekstu „wynijdzie i pastwisko znajdzie” wyobraża inne szczególne przywileje Boskich owiec. Jak palestyński pasterz rano wyprowadził owce na pastwisko, ażeby je nakarmił, to wyobrażało, jak nasz Pan Jezus, nasz Pasterz, daje nam inny przywilej Boskich owiec – że karmi nas Słowem Bożym. W pastwiskach Jego Słowa jesteśmy prowadzeni przez naszego Pasterza do najodświeżających uczt Prawdy. Za to chwalimy Pana, że pozwala nam wejść że udziela nam błogosławieństw przez Jego opatrzności i że pozwala nam wyjść – to jest, że karmi nas Jego Słowem, pokarmem na czasie, którego Bóg obficie nam dostarcza w Chrystusie.
Pytanie: Jak możemy na pewno wiedzieć, że Nowe Stworzenie jest Wielkim Gronem?
Odpowiedź: Przez jego wyraźną rewolucję przeciwko Pańskim naukom i zarządzeniom. – Psalm 107:11. zobacz również artykuł: „Kozioł Azazela” w Teraźniejszej Prawdzie.
Pytanie: Z punktu widzenia ogólnych Biblijnych nauk że nie ujrzy Boga człowiek, aby żyw został (2 Moj. 33: 20), jak mamy rozumieć 2Moj. 24: 10.11?
Odpowiedź: W 2Moj. 33: 20 jest powiedziane, że nikt nie może widzieć literalnego oblicza Boga i żyć. Chwalebne światło świecące z chwały Bożej jest tak silne, że zniszczyłoby ludzką istotę, jeżeliby miała je widzieć. Co jest dane w 2 Moj. 24:10, 11 względem tych co widzieli, nie widzieli ciała Jehowy, lecz raczej otrzymali wizję (widzenie – przedstawienie) Jego Ciała. Nie tylko jest to nadmienione w 10 wierszu, o nogach Jehowy i o chodniku z kamienia pod Jego nogami, lecz również przez słowo 11 wierszu, że widzieli Boga. To słowo jest hebrajskim słowem chasah, z którego żydowskie słowo widzący i wizja pochodzą; na przykład chasah, widzący w 2Sam. 2:11; chazon, wizja w Abak. 2:2, 3; chazoth, wizje w 2Kron. 9:29; chazooth, wizja w Izaj. 21:2: chizyon, wizja w Joel. 2:28. Hebrajskie dlatego podaje, że widzieli wizję, wyobrażenie Boga, a nie Samego Boga.