raczy na mnie dopuścić, dlatego, że cokolwiek by się stało, wiarą wiernie ufam Jemu.

      Dotąd postanowienie Poranne. Lecz dwie małe poprawki są podane dla Młodocianych Świętych. Dla Młodocianych Świętych wyrażenie, jako święty Boży, w pośrodku drugiego paragrafu Postanowienia Porannego,
kol. 2
powinno być zmienione na wyrażenie, jako Młodociany Św. Także ostatnie słowa tego paragrafu są nie stosowne dla Młodocianych Świętych i dlatego radzimy, ażeby zamiast słów „Niebieskie współdziedzictwo z moim Odkupicielem” zastąpione zostało następującymi słowami: „lepsze zmartwychwstanie wspólnie ze Starożytnymi Świętymi.”

kol. 1

ODPOWIEDZI NA ZAPYTANIA

      Pytanie: Co należy rozumieć pod wyrażeniem Nowy Ład (New Deal)?

      Odpowiedź: Wyrażenie Nowy Ład jest używane w d wojakiem znaczeniu t. j. w szerszeni i węższym znaczeniu. W szerszeni znaczeniu to wyrażenie oznacza wszystkie sposoby postępowania pana Roosevelta, przez które on pragnie usunąć depresję. W tym znaczeniu, zawierają się metody niesienia pomocy takie jak np.: pożyczki na hipoteki, gwarancje hipotek, bezpośrednie niesienie pomocy ludziom znajdującym się w nędzy, pożyczki ludziom ubogim, tworzenie pracy dla bezrobotnych przy robotach cywilnych i przy zakładaniu lasów, udzielanie pożyczek na domy i gospodarstwa rolne itp., a również niektóre metody faszystowskie mające na celu kontrolę produkcji i dystrybucji rolnej i fabrycznej, pośredniczenie między pracodawcami a robotnikami, interesem a pieniądzem, handlem i bankowością, kolejami a pracą itd. Z tego widzimy, że w szerszeni znaczeniu to wyrażenie zawiera w sobie programy pana Roosevelta, za pomocą których stara się usunąć depresję. Zaś w węższym znaczeniu, Nowy Ład zawiera w sobie tylko powyżej wspomniane cechy faszystowskie 7. programów pana prezydenta; ponieważ węższe znaczenie tego wyrażenia zawiera w sobie tylko niektóre z cech zawartych pod wyrażeniem w szerszeni znaczeniu; podczas gdy szersze znaczenie tego wyrażenia obejmuje w sobie wszystkie jego sposoby postępowania; którymi stara się usunąć depresję. Tylko te z cech nowego ładu, które mają charakter faszystowski i autokratyczny, są przedstawione przez złoty posąg”. Inne części nowego ładu takie jak udzielanie pożyczek na hipoteki, gwarantowanie hipotek, bezpośrednie niesienie pomocy potrzebującym, dawanie zajęcia bezrobotnym pod różnymi administracjami rządowymi itd., wszystko to nie jest objęte figurą złotego posagu i dlatego lud Boży może z tych zarządzeń korzystać. Niektórzy posunęli się do< skrajności, uważając, iż każda część nowego ładu jest objęta figurą złotego posągu, wskutek tego odmawiają nawet przyjęcia pomocy od różnych cywilnych zarządzeń przeznaczonych dla niesienie ulgi ludziom znajdującym się w potrzebie i dlatego nie starają się o pożyczki rządowe, ani nie chcą korzystać z biur dobroczynnych itp. zarządzeń. Niepochwalanie tego rodzaju usiłowań rządowych, by przez nie można usunąć klęskę z powodu depresji, nie jest duchem zdrowego rozumu. Pan Roosevelt jest godzien pochwały za takie dobroczynne zarządzenie i każda potrzebująca jednostka poświęcona lub niepoświęcona może z dobrym sumieniem i wdzięcznym sercem korzystać z pomocy.

      Pytanie: „Jezus wiedział od początku, kto Go miał wydać.” (Jan 6: 64). „Czym nie wybrał was dwunastu, a jeden z was jest diabeł?” (Jan 6: 70). Jeżeli Jezus wiedział z początku, że Judasz miał Go wydać, dlaczego go wybrał?

      Odpowiedź: Jan 6:64 zostało niedobrze przetłumaczone. Jeżeli ten 64 wiersz jest właściwie przetłumaczony, trudność, jaka przychodzi z A. V. (Autoryzowanego Wydania) tłumaczenia, znika. Uważamy następujące tłumaczenie 64 wierszu za prawdziwe: „Lecz znajdują się niektórzy między wami, którzy nie wierzą, ponieważ Jezus wiedział od początku, że byli niektórzy z nich, co nie wierzyli i że ktoś miał Go zdradzić.” Greckie słowo „tis” może być albo pytającym zaimkiem „kto, „, albo nieokreślającym zaimkiem „ktoś.” Z trzech wyrażeń tego słowa „tis” w tym wierszu, autoryzowane wydanie podaje je dwa razy, jako pytające „kto, ” a raz jako nieokreślające „ktoś, ” lecz myślimy, że w tym wierszu wszystkie trzy słowa są nieokreślającymi zaimkami „ktoś”, jak powyżej na polski język podaliśmy. Według tego tłumaczenia, wiersz mówi nam, że nasz Pan wiedział, że byli niewierzący
kol. 2
między Jego ludem i że także wiedział, iż ktoś miał Go wydać, wiedział te rzeczy od początku, znaczy od początku, Jego poselstwa i usługiwania. Na puszczy w czasie kuszenia, prawdopodobnie przyszedł do wyrozumienia, że Jego poselstwo miało być przez Jego lud odrzucone i że nawet jeden z Jego uczni miał Go wydać. Ostatnia myśl otrzymał prawdopodobnie z Psalmu, który mówi „Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał. który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mię.” 1P.s. 41: 10). Dlatego dajemy następującą odpowiedź: Choć Pan wiedział, że wielu z Izraela nie mieli Mu wierzyć, że On był Mesjaszem i że mieli współdziałać ku Jego potępieniu, i że choć wiedział, że ktoś z tych, których wybrał sobie za uczni, miał Go wydać, to jednak nie możemy z tego wiersza wnioskować, że Jezus wiedział od początku. który z uczni miał Go wydać. Byłoby to przeciwnym charakterowi naszego Pana, gdybyśmy twierdzili, że On miałby wybrać takiego, o którymby wiedział, że nie byłby godnym za apostoła do takiego urzędu; tak więc Pan wiedział, że jeden z dwunastu miał Go wydać, lecz kiedy dowiedział się o tym później, że to był Judasz, tego nie wiemy. Prawdopodobnie przypuszczał to z Judasza różnych samolubnych rzeczy, które przy końcu czynił, co objawiało jego nielojalność serca, której jednak nie posiadał, gdy został wybrany za ucznia, ponieważ Judasz, podobnie do innych z dwunastu, był prawdziwym Izraelita, w którym nie było zdrady, gdy został wybrany.

      Pytanie: Czy jest właściwą rzeczą używać Niebiańską Mannę przy zebraniach Oświadczeń.

      Odpowiedź: Ma się rozumieć, że jest. Gdy nasz brat Russell zarządził na ułożenie Manny, on nie myślał, że będzie mogła być użyta do dobrych zebrań modlitw; lecz później Pan wskazał mu do dania myśli na taki użytek, a to dowiodło, że Manna stała się bardzo bogatym błogosławieństwem w tych zebraniach, jak również wielkim błogosławieństwem w codziennym użytku. Nie było więc by żadną dobrą przyczyną, ażeby usunąć użytek Manny przy zebraniach modlitw. Sofisterie, jakie brat Rutherford podaje, aby ją usunąć, mogą być dobrze zauważone przez tych, co to widzą. Jego postępek na tym punkcie jest jeszcze inną manifestacją jego rewolucji, przez którą usuwa jedno zarządzenie po drugim, co Pan dał przez „onego sługę, ” a na miejsce tychże daje takie, które Azazel daje mu do przedstawienia, aż ostatecznie usunie wszystko co Pan dał Swemu ludowi przez „wiernego i roztropnego sługę”. Tego możemy się od „złego sługi” i od „głupiego i niepożytecznego pasterza” spodziewać. Rzeczywiście musimy sympatyzować z naszymi drogimi braćmi w towarzystwie, którzy dozwalają być tak wielce zwiedzionymi przez br. Rutherforda.

      Pytanie: Czy 3Moj. 16: 12 porównując z 3Moj. 16: 2 dowodzi, że wonność była ofiarowana w miejscu Najświętszym?

      Odpowiedź: Nie myślimy. Właściwe tłumaczenie wierszy, na których pytający opiera swą myśl, dowodzi, że wonność była ofiarowana w miejscu Świętym, przy drugiej zasłonie. Ostatnia część 12 wierszu powinna być podaną, jak następuje: „przyniesie (z dziedzińca) w środek (miejsca Świętego) przed zasłonę.” Zamiast słowa przy, po hebrajsku jest podane przed słowem na zasłonę, la, lecz nie było podane przez A.V. (amerykańskiego wydania) tłumaczy. W wierszu 2 część kwestii powinna być przetłumaczona jak następuje: „Mów do Aarona, brata twego, żeby nie przychodził przy wszystkich sposobnościach w miejsce Święte (Najświętsze) ze środka (Świętego) do zasłony obecności ubłagalni”. W A.V. tłumaczeniu, tłumacze nie podali dobrze dwóch słów. la i me (przy i od). Wiersze właściwie przetłumaczone dowodzą, że naszego

poprzednia strona – następna strona