Poniżej jest statystyka biorących udział przynajmniej 10 osób:

Warszawa. Polska – 331
Lódź, Polska – 192
Poznań, Polska – 106
Philadelphia, Pa. – 83
Losiniec, Polska – 76
Bydgoszcz, Polska – 68
Pabjanice, Polska – 62
Lwów, Polska – 54
Bruay, Francja – 54
Lublin, Polska – 50
Obsza, Polska – 48
Biszcza, Polska – 47
Grudziądz, Polska – 45
Olszyce, Polska – 42
Portland, Ore. – 42
Georgetown, Bryt. Gwiana, P. Am – 39
Chicago, Ill. – 38
Włodzimierzec, Polska – 38
Jacksonville, Floryda – 37
Konstantynów, Polska – 36
Holendry, Polska – 36
Milatycze, Polska – 34
Jeziernia, Polska – 33
Cewków, Polska – 33
Stare Sioło, Polska – 31
Vancouver, B. C, Kanada – 30
Detroit, Mich – 29
Kingston, Jamajka – 29
Lipiny, Polska – 29
Tołszczów, Polska – 26
Katowice, Polska – 26
Copenhagen, Dania – 26
Springfield, Mass. – 25
Denain, Francja – 25
Strzelno, Polska – 25
Charleroi, Belgia – 25
Budki Kaleńskie, Polska – 24
Bałuczyn, Polska – 24
Falmouth, Jamajka – 24
New Haven, Conn. – 24
Randers, Dania – 24
Paryż, Francja – 23
Newark, N. J. – 22
San Antonio, Texas – 21
Luboń, Polska – 21
Cieląż, Polska – 21
Buffalo, N. Y. – 20
Calone Ricouart, Francja – 18
Panama, Panama – 18
Minneapolis, Minn. – 17
Croffts Hill, Jamajka – 17
Carron Hall – 17
Los Angeles, Calif. – 17
Thottakad, Indje – 17
Ricamari, Francja – 16
Kansas City, Mo – 16
Aleksandrów, Polska – 15
Częstochowa, Polska – 15
Dobra, Polska – 15
Edinburgh, Szwecja – 15
New York, N. Y. – 15
Ampain, Belgja – 15
Winnipeg, Kanada – 15
Lausanne, Szwajcaria – 15
Bergen, Norwegia – 15
Lipniki – Zagórze, Polska – 14
Cleveland, Ohio – 14
West Frankfort, Ill. – 14
Conners, Jamajka – 14
Reading Anglia – 14
Segofiellie, Francja – 14
Port Antonio, Jamajka – 13
Pawłów, Polska – 13
Woła Komborska, Polska – 12
Lens, Francja – 12
Houston, Texas – 12
Prairie Grove, Arkansas – 12
Hanówka, Polska – 11
Duwały, Polska – 11
Różaniec, Polska. – 11
Rockford, Idd. – 11
Czerpień, Polska – 10
Dobromił – Grabowice, Polska – 10
Mentów, Polska – 10
Goczałki, Polska – 10
Strzelce – Majdan, Polska – 10
Wołomin, Polska – 10
Załąże, Polska – 10
Gajdy, Polska – 10
Chatham, Ont. – 10
Akron, Ohio – 10
Milwaukee, Wis. – 10
Trinidad, B. W. I. – 10

kol. 1

OFIARY KSIĄŻĄT WIEKU EWANGELII

(4 Moj. 7:48-59; P. 26, 164) Ciąg Dalszy

SILNE ZBIJANIA ATAKÓW

(74) Gdy papiści przytoczyli argumenty, że usprawiedliwienie znaczy uczynić kogoś sprawiedliwym i że otrzymuje się je za pomocą dobrych uczynków, pozafiguralny Elisama odpowiedział, co do tego przedmiotu, że słowo usprawiedliwienie nasuwa na myśl scenę w sądzie i jest użyte w znaczeniu sadowem, przeto znaczy ogłosić lub uznać kogoś za sprawiedliwego, a nie uczynić sprawiedliwym (Przypowieści 17:15; 2 Mojż. 23:7; 5 Mojż. 25:1; Izaj. 5:23; Rzym. 4:3-8, 11, 22-24). Gdy papiści argumentowali, że przez uczynki zakonu, przez które nikt nie może być usprawiedliwiony, św. Paweł miał na myśli obrzędy zakonne jako odrębne od dziesięciu przykazań, pozafiguralny Elisama odpowiedział, że zakon obrzędowy w swoich ofiarach figuralnie usprawiedliwiał a nie potępiał. Ponadto on dowiódł, że moralny zakon tj. zakon miłości, znajdujący się w dziesięciu przykazaniach był tym zakonem, o którym Apostoł Paweł mówił, że przez uczynki zakonu człowiek nie może być usprawiedliwiony (do Rzym. 7:5-8; 3:10-20); przykłady uczynków tu przytoczonych należą do dziesięciu przykazań, a nie pod zakon obrzędowy. Na wywody papistów, że sama natura dobrych uczynków jest, aby usprawiedliwić, pozafiguralny Elisama odpowiedział: (1) że religijne uczynki pogan – uważane przez nich za dobre – były powodem gniewu Bożego i nie usprawiedliwiły ale potępiły ich (do Rzym. 1:19-25, 32); (2) że uczynki ludzkie tak zwane dobre uczynki nominalnego ludu Bożego nie przynoszą usprawiedliwienia, ale naganę od Boga (Mat. 15:9; Izaj. 1:12); (3) że prowadzenie życia według praw natury przez nieusprawiedliwionych nie usprawiedliwia ich przed Bogiem, ponieważ ono jest niedoskonale (do Rzym. 2:14, 15; 3:9, 19) i (4) że najlepsze wysiłki tych pod zakonem nie usprawiedliwiły ich (Mat. 5:20; Dz.Ap. 13:39; do Rzym. 3:19, 20; do Gal. 3:10-12). Gdy papiści twierdzili, że Bóg nie dałby zakonu jako sposobu, przez który możnaby osiągnąć żywot, gdyby człowiek nie mógł go zachować, pozafiguralny Elisama odpowiedział, że Bóg Sam powiedział, że niedoskonały człowiek nie może zachować doskonałego zakonu i przez niego osiągnąć żywota (do Rzym. 3:19, 20; 8:6-8; do Gal. 3:10-12, 21; Dz.Ap. 13:19), ponieważ doskonały zakon jest miarą zdolności doskonałego człowieka i dlatego jest ponad zdolność człowieka, gdy tenże nie jest zupełnie doskonałym i że Bóg dał zakon z innych przyczyn, szczególnie, aby człowiek poznał grzech jak i to, że nie jest w stanie sam siebie uratować (do Rzym. 3:20; 7:7-13), ale by odczuł potrzebę Zbawiciela (Rzym. 7:15-24) i aby zakon przyprowadził go do Zbawiciela (do Galat. 3:24). Gdy papiści sprzeciwiali się, mówiąc, że wiara, którą oni określili jako wierzenie, nie może usprawiedliwiać, pozafiguralny Elisama dowiódł. Że ich określenie wiary jest fałszywe, gdyż według Pisma Św.,
kol. 2
wiara jest umysłowym ocenieniem i spoleganiem serca (do Żyd. 11:1) i dowiódł, że Bóg powiedział, iż taka wiara usprawiedliwia (do Rzym. 3:21; 5:1). Gdy papiści sprzeciwiali się temu, że sprawiedliwość jednego nie mogłaby usprawiedliwić drugiego, pozafiguralny Elisama dowiódł, że może usprawiedliwić (do Rzym. 3:25-28; 4:3-8, 11, 22-24; 1Kor. 1:30; Filip. 3:9) i to w ten sam logiczny sposób, jak grzech jednego mógł potępić drugiego (do Rzym. 5:12-19; 1Kor. 15:21, 22.).

(75) Gdy papiści spierali się, że Bóg nie dozwoliłby Kościołowi mylić się o usprawiedliwieniu albo w innym przedmiocie, pozafiguralny Elisama odpowiedział, że Bóg nigdy nie obiecywał utrzymywać prawdziwego Kościoła od błędu, a bynajmniej Kościół rzymski, lecz że Bóg przepowiedział, iż pod manipulacjami Antychrysta Kościół rzymski będzie bardzo błądził (2Tes. 2:4-11; Obj. 13:1-10; 17:3-6; 18:2-24; 19:2, 3). Gdy papiści cytowali te ustępy, które pokazują, że dobre uczynki muszą być wykonywane, jeżeli ktoś chce osiągnąć królestwo, pozafiguralny Elisama odpowiedział, że one nie należą do usprawiedliwienia, ale do poświęcenia, co było prawdą, ale taka odpowiedź nie tłumaczyła tych ustępów zgodnie z jego myślą, że usprawiedliwienie czyni kogoś godnym niebieskiego dziedzictwa bez dobrych uczynków, jak on twierdził, że było skutkiem prawdziwej usprawiedliwiającej wiary i że to dowodziło, że ona jest taką. Chociaż ta odpowiedź potwierdzała usprawiedliwienie z wiary, to jednak nie potwierdziła ich poglądu, że usprawiedliwienie z wiary, które się tyczy człowieczeństwa, czyni człowieka godnym dziedzictwa niebieskiego, jako rzecz należąca dla nowego stworzenia. Gdy papiści twierdzili, że zasługa Chrystusa w usprawiedliwieniu nie pozyskuje dla nas zadowolenia Boskiej sprawiedliwości, a przeto przebaczenie grzechów od Boga, lecz że ona pozyskuje dla nas wylanie tej miłości, przez którą jesteśmy uczynieni sprawiedliwymi, pozafiguralny Elisama wykazał, że wylanie miłości należy do uświęcenia, które przychodzi po usprawiedliwieniu (do Rzym. 12:1; 2:6, 7; 3:3-6; Gal. 5:22-25; Efez. 5:9; Kol. 3:1, 12-14) i wykazał, że zasługa Chrystusowa zadowalnia Boską sprawiedliwość, a tym samym przebaczenie dla nas (Mat. 20:28; 1Tym. 2:5, 6; 2Kor. 5:18, 19; Efez. 1:7; 2:13-11; Kol. 1:14, 20-22; 2:14; Rzym. 3:22-26; 4:6-8, 25; 5:8-11; Żyd. 7:27; 9:11-15, 22, 24, 26; 10:12, 18, 19; 13:12; 1Jana 1:7-2:2; 4:10). Gdy katoliccy teologowie nalegali, ażeby doktryna katolicka była przyjętą na ten przedmiot, jako będąca doktryną z Boskiego nieomylnego „źródła”, pozafiguralny Elisama powiedział, że to „źródło” nie otrzymuje swych wód z wód-zbioru Prawdy – Biblii – musi zatem je otrzymywać z bagniska błędów, a przeto nie może być tern źródłem, którego nauki są czyste i godne przyjęcia (Gal. 1:6-9; Izaj. 8:20; Dz.Ap. 5:29; Jan 17:17; 2Tym. 3:15-17). Tak więc z tych punktów zapatrywania, jak również z wielu innych punktów,

poprzednia strona – następna strona