Teraźniejsza Prawda nr 73 – 1934 – str. 83
do którego należy włączyć także utracjuszy koron, dopóki nie byli objawieni, jako członkowie Wielkiego Grona. (Potem podaje on swoje tłumaczenie o dwóch laskach, ale zanim zaczniemy o tym opisywać, chcemy wyjaśnić, co następuje: W proroctwie Zachariasza 11:7, 10, 14, jest podane o dwóch laskach, z których jedna jest nazwana w Biblii polskiej laską Uciechy, a druga laską Związujących. W angielskich tłumaczeniach Biblii pierwsza jest nazwana laską Piękność (Beauty), a druga laską Węzłów (Bands). Uważamy, że angielskie tłumaczenie jest w tym miejscu lepsze i dlatego podawać będziemy nazwy tych lasek według nazw Biblii angielskich. – Przyp. tłum.). Otóż więc w par. 7 twierdzi on, że laska Piękność, reprezentuje to, co on nazywa przymierzem wiecznym, a że laska Węzły reprezentuje to, co on nazywa przymierzem dla królestwa. Wieczne Przymierze, on mówi, jest zapewnieniem między Bogiem a rodzajem ludzkim i było ono zawarte po potopie, w którym Bóg przyrzekł więcej potopem ziemi nie karać, jeżeli człowiek nie będzie przelewać krwi. Przeciwko takiej myśli odpowiadamy, że Bóg uczynił bezwarunkową obietnicę rodzajowi ludzkiemu, przyrzekając, iż nigdy nie będzie więcej karał potopem, bez względu na to, co człowiek uczyni lub nie uczyni. To było jednostronne przymierze, obietnica bezwarunkowa, tak jak przymierze Abrahamowe i Sary, czyli obietnica, o której Sam Bóg mówi (Izaj. 54: 9; Gal. 3: 20), a zatem przymierze zobowiązywało tylko Samego Boga. Jej bezwarunkowość była zagwarantowana przez tęczę, która była dowodem, że wody „nad rozpostarciem” więcej nie istniały, a więc drugi potop wody był niemożliwy. Chociaż Bóg zabronił ludziom wykonywanie pewnych rzeczy (1Moj. 9:4-6) po przymierzu z Noem, to jednak rzeczy te nie były częścią tego przymierza; ani też nie były warunkami przymierza. Myślą J.F.R. jest (par. 14), że człowiek mordując jeden drugiego po całym świecie, złamał swoje przyrzeczenie zawarte w tym rzekomym wiecznym przymierzu, dlatego Bóg nie jest dłużej zobowiązany do Swojej części tego rzekomego i warunkowego przymierza i dlatego złamie je przez wprowadzenie Armagedonu, o którym Bóg miał rzekomo ogłosić światu przez książkę J.F.R. pod tytułem Rząd! Lecz to przymierze zobowiązało Boga bezwarunkowo nigdy więcej potopem ziemi nie karać. To przymierze nie obiecywało warunkowo lub bezwarunkowo, nie sprowadzać czasu ucisku. Przeto ucisk nie przyjdzie z powodu Boskiego złamania rzekomego wiecznego przymierza, jak J.F.R. twierdzi, że takie jest znaczenie wierszu 10. Zatem wieczne przymierze, według pojęcia J.F.R. jest błędem, bez najmniejszej podstawy Pisma świętego, rozumu lub faktu. A zatem to jego wieczne przymierze nie może być laską Piękność, której porąbanie nie może znaczyć, jak on twierdzi (w par. 12, 13), udaremnienie niezmiennego przymierza z Noem. Jeżeli przez przymierze dla królestwa, o którym on twierdzi, że jest laską Węzłów (par. 7), on rozumie coś innego, niżeli przymierze ofiary, które jest bezwarunkowym przymierzem obowiązującym nas samych względem Boga (Psalm 50:5), i przymierze Sary, które jest bezwarunkowym przymierzem obowiązującym Boga Samego względem Nasienia, to on znowu rozumie coś takiego, co nie ma żadnej podstawy Pisma świętego, ani rozumu lub taktu. Że laska nie jest zarysem figury przymierza, lecz jest zarysem figury pasterza, jest samo przez się widoczne. Laska nie może przedstawiać przymierza, lecz coś takiego, co ma łączność z pasterzem. Laska pasterza w Piśmie Św. zawsze reprezentuje nauki pozafiguralnego pasterza, gdy zaś kij pasterza w Piśmie św. zawsze reprezentuje urzędowe postępowanie, czyny, praktyki i zarządzenia pozafiguralnego pasterza (Psalm 23:4; Izaj. 9:4; 10:15, 24; 14:5; 30:31, 32; Jer. 48:17; Oz. 4:12). Nawet tam, gdzie obraz pasterza nie jest użyty, laska często przedstawia nauki (Zach. 8:4; Żyd. 11:21). Biblia nigdzie nie używa laski pasterza, aby reprezentowała przymierze. A zatem ani laska Piękność, ani laska Węzły nie reprezentuje przymierza. J.F.R. bez żadnego dowodu podaje taki pogląd, aby tylko unieważnić nasze wytłumaczenie o lasce Piękność, jako reprezentującą Prawdę Paruzji, która tyczyła się wyćwiczenia Maluczkiego Stadka i laską Węzły jako reprezentującą Prawdę Epifanii,
kol. 2
tyczącą się wyćwiczenia Wielkiego Grona. I tak jak wszystkie jego wykręty, tak i ten głupi wykręt chciałby przedstawić za piękność i mądrość wyjaśnień Prawdy. Stosowność tych figur, ich zgodność z Pismem świętem, ich rozumność i faktyczność dowodzą, że nasze wyrozumienie tych dwóch lasek jest prawdziwe, gdy zaś niestosowność, niezgodność z Pismem świętem, nierozumność i niefaktyczność wyjaśnień J.F.R. dowodzą, że jego pogląd jest błędny. To, cośmy powiedzieli powyżej o, jego wiernym przymierzu, pokazuje, że to są charakterystyki jego tłumaczenia o lasce Piękność; a to co teraz powiemy o jego nauce o lasce Węzły, pokaże, iż takie same charakterystyki stosują się do niej. (1) Jeżeli laska Węzły jest przymierzem królestwa, to ono nigdy nie będzie złamane w znaczeniu, w którym on mówi o złamaniu przymierza, usunięcie tj. przez usunięcie tegoż przymierza; ponieważ to przymierze pozostaje niewzruszone względem wiernych i ono nigdy nie stosowało się do niewiernych. (2) Jego nędzne usiłowanie, by wyjaśnić swoje poglądy o złamaniu laski Węzły, którą gdyby rzeczywiście wyjaśnił, to zauważyłby swój jawny błąd; bo chociażby jego określenie o złamaniu tej laski, tak jak on ją określił, iż odnosi się do złamania (odrzucenia) jego wiecznego przymierza, było prawdziwe, ależ tam wcale nie było żadnego łamania laski Węzły. (3) Biblia nie mówi o złamaniu, lecz o porąbaniu lasek Piękność i Węzły, a porąbanie znaczy dobre rozbieranie Słowa Prawdy. (4) Jego pierwsza myśl że złamanie laski Węzły znaczy złamanie przymierza królestwa z organizowanym chrześcijaństwem (par. 21), jest niemożliwą do przyjęcia przez to, że przymierze ofiary i przymierze Sary nigdy nie były zawarte z organizowanym chrześcijaństwem; a zatem tylko ofiarowani czynią z Bogiem przymierze przy ofierze; i Bóg Sam zawiera przymierze (Sary) z Nasieniem, tj. tylko z wiernymi nowymi stworzeniami. (5) Jego druga myśl jest, że przymierze dla królestwa zostało złamane z powodu niewierności ofiarowanych i zostało dokonane rozdzielenie (wzruszone braterstwo) 'między jego zwolennikami (Juda) i tymi, których on nazywa niewiernymi (Izraelem), i że z tej okazji jego zwolennicy otrzymali w roku 1931 nowe imię „Świadkowie Jehowy”; taka myśl jest fałszywą, płytką, głupią i niefaktycznym wyjaśnieniem rzeczy; ponieważ jego zwolennicy na wiele lat przed przyjęciem sekciarskiej nazwy, byli już odłączeni od tych, których on nazywa niewiernymi. Ani nadanie sekciarskiej nazwy jego zwolennikom nie może ich odłączyć od tych, których on nazywa niewiernymi; to raczej dowodzi, że on i jego zwolennicy są tymi niewiernymi. (6) W chaotyczny sposób zmieszał on złamanie laski Węzły z rozerwaniem braterstwa między Juda a Izraelem, gdy zaś Pismo św. pokazuje, że to ostatnie jest wynikiem poprzedniego.
PORĄBANIE LASEK PIĘKNOŚĆ I WĘZŁY
Prawdziwe wytłumaczenie porąbania laski Piękność, okazuje się z faktu, że ono wynikło przy pasieniu owiec (w. 11), które poznały, że ono jest Słowem Pańskim. Umiłowani Bracia i Siostry, czy właściwe rozbieranie Prawdy Paruzji uniemożliwiło nam poznanie tej laski, że ona jest Prawdą – Słowem Bożym? – Rzeczywiście, że tak. Tak i J.F.R. kiedyś uznawał ją za Prawdę. A czy właściwe rozbieranie Słowa Prawdy nie było wynikiem Boskiego zerwania Swego przymierza z całym nominalnym ludem Bożym? Ponieważ, gdy Bóg uczynił Swój lud Paruzyjny, to jest tych, przez których On dobrze rozbierał Słowo Prawdy, czy On nie złamał z Kościołem nominalnym Swego wiekowego zarządzenia przymierza chociaż przez całe wieki używał ten Kościół za ustne narzędzie Swoje? Bóg złamał tę ugodę w roku 1878 kiedy odrzucił Kościół nominalny („wzruszywszy przymierze Moje” w. 10), a wskutek tego było przyjęcie Jego prawdziwego ludu za Swoje wyłączne mówcze narzędzie, na początku Paruzji, do pracy dobrego rozbierania Słowa Prawdy. Przeto Pismo święte, rozum i fakty są przeciw poglądowi J.F.R. o lasce Piękność, a przychylają się na stronę naszego poglądu. Tak samo się rzecz ma względem laski Węzły, która jest prawdą Epifanii tyczącą się wyćwiczenia Wielkiego Grona. Jaki był skutek jej dobrego rozebrania? Skutek był ten, że rozdzielenie nastąpiło między wiernymi w Prawdzie