Teraźniejsza Prawda nr 71 – 1934 – str. 59
nauki, że „Koniec czasów Pogan” jest „identyczny z Czasem Końca”, i że te 1250 dni następowały zaraz po jego Czasie Końca prze: , co wskazuje, że czas końca nie przekracza poza „rok 1914 w przybliżeniu około 1 – go października.” Ma się rozumieć, że jego pogląd zmusza do odrzucenia prawie wszystkiego z III tomu. I nie zapominajmy o tym, że przez jego przekręcanie przygotowuje swoich zwolenników, aby odrzucili pogląd, że żniwo rozpoczęło się w roku 1874, a zgodzili się na jego pogląd, że rozpoczęło się w roku 1918. Zauważcie przebiegłość jego postępku.
ZBIJANIE ZARZUTÓW NOWEGO POGLĄDU
Przeciw jego poglądowi mamy wiele zarzutów:
(1) Daniel mówi nam, że w przeznaczonym czasie samowładny król miał najechać i zwyciężyć Egipt, potem przez porażkę swej floty wojennej miał powrócić do Egiptu, a ponieważ królowie z północy i południa mieli złączyć się przeciwka niemu, miał powrócić do swej własnej ziemi akuratnie na początku Czasu Końca. (Dan. 11:29, 30, 40-45). Takie wypadki nie miały miejsca „około 1 Października 1914 roku”, ani podczas jakiegokolwiek czasu wojny światowej; ani nie wypełniły się nawet 100 lat przed rokiem 1914; lecz wypełniły się akuratnie przed i w październiku 1799 roku a nie później; dlatego Czas Końca nie zaczął się ani się nie skończył w roku 1914; lecz zaczął się 115 lat przed rokiem 1914, to jest w październiku roku 1799. To dowodni, że jego Czas Końca jest fałszywym.
(2) Czas Końca jest rozległem, okresem czasu, ponieważ zaczął się, jak dowiedliśmy, w październiku 1799 roku i skończy się krótko przed zmartwychwstaniem Daniela i jego nagrodą jako Starożytnego Świętego. (Dan. 12:13). To się jeszcze nie wypełniło i nie wypełni się jeszcze przez wiele lat. A to więc pobiją jego wypowiedzenia się, że datą rozpoczęcia się Czasu Końca jest czas „około 1 Października 1914 roku.” Gdy nasz Pastor pisał III tom, on wierzył że ucisk skończy się w październiku 1914 i że ziemska faza królestwa będzie wtenczas ustanowioną i dlatego w tym tomie uczył, że Czas Końca, który zaczął się w październiku 1799 roku miał zakończyć się w październiku w roku 1914. Gdy w roku 1904 wywnioskował, że ucisk dopiero się zacznie w roku 1914, odmówił naznaczenia końca ucisku, jak również zaznaczył że koniec Czasu Zamierzonego czyli Czas Końca skończy się później aniżeli w roku 1914, lecz odmówił naznaczenia daty.
(3) Północ z przypowieści (Mat. 25:1-12) była w kwietniu 1877, gdy powstał krzyk: „Oto Oblubieniec”; lecz ta noc zaczęła się 1 Października 1799, jak pokazaliśmy (Present Truth 27, 13 odnośnie Mar. 13:35; Łuk. 17:34) dlatego ta noc przychodzi do jej pierwszego końca w roku 1954, na początku zejścia się jej z okresem królestwa. Ta noc jest okresem Czasu Końca, którego zajście w królestwo będzie trwać 25 miesięcy dłużej, t. j. do listopada 1956, po którym to czasie Daniel powróci. Dlatego to obala pogląd, że Czas Końca i Koniec Czasów Pogan są jednoznacznymi i że oba te okresy kończą się około października 1914 roku „
(4) „Tego czasu” (w jęz. heb. jest słowo be co oznacza na polskie w); a zatem powinno być: W czasie końca powstanie Michał, Dan. 12:12. To było 10-go dnia miesiąca Nisan 1878 (w równoległym czasie, gdy Jezus wjechał do Jerozolimy 1845 lat przedtem, odrzucił Izraela i oczyścił świątynię) gdy zaczął wykonywać Swój autorytet w odrzucaniu Babilonu, i gdy przez pierwsze przesiewanie żniwa zaczął wyganiać Prawdą klasę niegodną z Jego świątyni. To trwało aż do obudzenia śpiących świętych czyli do dnia 16 miesiąca Nisan 1878 roku i połączenia ich z Nim w królestwie. Następstwem Jego powstania było atakowanie Prawdą królestwa Szatańskiego (Szatan będąc indywidualnie wiązany od roku 1874 do 1878 w przygotowaniu do rozchwycenia jego domu, Mat. 12:29) W jego religijnych, arystokratycznych, politycznych i przemysłowych zarysach, atak ten spowodował taki rozdział w królestwie Szatana między klasą konserwatywną a masami radykalnymi, że groził niebezpieczeństwem obalenia go przez rewolucję niezadowolonych mas. Ażeby temu zapobiec, i utrzymać swoje królestwo, Szatan zebrał narody w dwa wojenne obozy do wojny, w której miał nadzieję usunąć różnicę między konserwatystami a radykałami, aby przez to po każdej stronie narodów mogli wierzyć, że przeciwna strona chciała zniszczyć ich narodową egzystencję. Dlatego powstała Wojna światowa. Tak więc Chrystusa ataki Prawdą na królestwo szatana od roku 1878 do 1914 były częścią powstania Michała. Początek tego powstania w 1878 „w Czasie Końca, ” dowodzi, że Czas musiał zacząć się długo przed „1 październikiem 1914 rokiem.” Równoległe dyspensacje dowodzą tej daty na rok 1878, a znaki czasów to potwierdzają, t. j., że Chrystusa ataki Prawdą, jak powyżej podaliśmy, już tak rozdzieliły Chrześcijaństwo, że w roku 1882 i 1905, Trójprzymierze i Trójporozumienie były zupełnie uformowane na szatański sposób przeciwdziałania i „jako współzawodnicy nadzwyczaj rozjuszonych grup narodów. W roku 1914 wojna się zaczęła, która ze strony szatana była zamierzoną aby usunąć niebezpieczeństwo rewolucji, która by mogła zniszczyć jego królestwo. Jak artykuł, którego przeglądamy twierdzi, Michał nie zaczął powstawać „około 1 Października 1914” chociaż około tego czasu ważna faza Jego powstania nastąpiła. Jego powstanie zaczęło się w 1878 i będzie trwać przeciw królestwu szatana, aż do końca anarchii i ucisku Jakuba.
Możemy jeszcze nadmienić, że przez wyrażenie „Tego Czasu” u Dan. 12:1 ( w hebr. „w tym czasie”) nie mamy rozumieć, że to odnosi się do samego końca wypadków opisanych w poprzedzających wierszach,
kol. 2
lecz mamy rozumieć, że to odnosi się do całego okresu do którego te wypadki należą.
Mamy podobne wyrażenie „tedy” znajdujące się u Mat. 25:1. To również nie odnosi się do czasu kilka poprzedzających wierszy, które traktują c czynnościach J.F. Rutherforda jako złego sługi, lec: , do okresu Czasu Końca opisanego u Mat. 24:14-51, (ostatni stopień pracy opowiadania Ewangelii na świadectwo [wiersz 14] był wykonany przez misjonarzy i Towarzystwa Biblijne, a to zaczęło się zaraz na początku „Czasu Końca”, jak fakty historyczne tego dowodzą).
(5) Podczas Czasu Końca cały ucisk musi się wypełnić Proroctwo Daniela 12:1 nie mówi, że tylko w rychłym początku wojny części tego, ucisku, jak artykuł który przeglądamy twierdzi, lecz id cały czas ucisku wypełnia się w Czasie Końca, włączając wszystkie stopnie tegoż: wojnę, rewolucję, anarchię i ucisk Jakuba. połączone z głodem i morem; ponieważ przyczyną ucisku jest właśnie powstanie Michała , do zaatakowania królestwa Szatana, począwszy od 1878, aż zupełnie przez powyższe uciski je zniszczy. Twierdzenie Rutherforda, że wyrażenie czas ucisku jakiego nie było odkąd narody poczęły być, oznacza Wojnę światową a przez wyrażenie „ani potem będzie”, Jezus miał na myśli inny ucisk, gorszy, tj. Armagedon jest to jego czystym wynalazkiem któryby chciał wprowadzić do tekstu; ponieważ Jezus wyraźnie mówi, że wielki ucisk miał być większym aniżeli jakikolwiek inny ucisk jaki miał się wydarzyć do Jego czasu (pierwszej obecności) i po Jego czasie. W tym tekście nie znajdujemy takiego przeciwieństwa, o jakiem wspomina przeglądany artykuł, co też i wiersz pokazuje Albowiem naonczas będzie wielki ucisk, jaki nie był od początku świata aż dotąd (gdy to Jezus mówił) ani potem będzie”. (Mat. 24:21) Podobne wysłowienie znajduje się także u Mar. 13:19. Pismo św. nigdzie nie używa na przykład następującego wyrażenia: „czas ucisku jaki nigdzie nie był jako były narody do owego czasu, ani nie będzie potem.” Zauważyć różnicę w wyrażeniu Daniela „aż do tego czasu” i naszego Pana „aż dotąd” (Jego czasu). Ponieważ Dan. 12:1 uczy, że w Czasie Końca cały ucisk się wypełni, widocznie Czas Końca nie jest jednakim z Końcem Czasów Pogan. Zaczął się przed zakończeniem Czasów Pogan i kończy się później.
(6) Dan. 12:1 uczy jeszcze, że podczas Czasu Końca cały wybrany Kościół „ktokolwiek będzie znaleziony zapisany w księgach” żywota, będzie wyswobodzony t. j. z grobu i tej ziemi przez pierwsze zmartwychwstanie. Dlatego Czas Końca i Koniec Czasów Pogan nie mogą być jednakowymi. Równoległe dyspensacje dowodzą, że zaśnięci święci zostali wzbudzeni w roku 1878, gdy niektórzy z świętych nie są jeszcze wyswobodzeni z tej ziemi; dlatego Czas Końca zaczai się przed rokiem 1878 i jeszcze potrwa wiele lat, a to zbija właśnie błąd którego przeglądamy.
(7) W Czasie Końca miało być wiele podróżowania i rozmnożeniu się umiejętności we wszystkich kierunkach myśli ludzkiej, tak religijnej, jak i świeckiej. (Dan. 12: 4) Takie podróżowania zaczęły się z wynalazkiem parowców zaraz po roku 1799, trwało, a wynalazkami kolei żelaznych, elektrycznych, samochodów, aeroplanów i balonów. A jak cudownym rozmnożeniem się świeckiej i religijnej umiejętności odznaczył się ten okres od roku 1796. Gdyby Czas Końca był równoznaczny z końcem Czasów Pogan i gdyby ten koniec Czasów Pogan miał przypuśćmy co najwyżej 50 dni, a co najmniej jeden dzień [tj. według żydowskiej rachuby od 10-go dnia piątego miesiąca (odpowiadającego dacie 1-go sierpnia 1914) do 1-go dnia siódmego miesiąca odpowiadającego dacie 21-go września 1914), czyli tak zwanego „około 1-go października 1914], to i tak nie byłby dostatecznie długim okresem na przepowiedziane podróżowanie, a zupełnie niewystarczającym nr, wzrost umiejętności na której osiągnięcie potrzeba więcej aniżeli pięćdziesiąt dni, a nie tylko jeden dzień. A więc te dowody obalają myśl, że Czas Końca był od 1 sierpnia do 21 września 1914 roku, lub tylko 21 wrzesień w roku 1914, tak zwany „około” 1 Października.
J.F. Rutherford stara się uniknąć myśli o podróżowaniu i rozmnożeniu się różnego gatunku umiejętności, twierdząc że tylko duchowa umiejętność jest podana u Dan. 12:4 tj. to co on od roku 1918, 1922 i 1926 dawał swoim zwolennikom. Na to odpowiadany/: jeżeli jego myśl jest prawdziwą, sprzeciwiałaby się jego poglądowi, ponieważ ustęp mówi, że umiejętność miała przyjść w Czasie Końca, o którym twierdzi, że jest jednakowym z Końcem Czasów Pogan; dlatego jego rozmnożenie się umiejętności przychodzi kilka lat po jego Czasie Końca. Dowodzi jakoby wyrażenie „biegać tam i sam” nie znaczyło „podróżować”, lecz twierdzi, że to znaczy badać t. j. obecną jego Prawdę. Zaprzeczamy prawdziwości jego twierdzenia. Podaje on miejsca w których znajduje się wyrażenie „tam i sam” 2Kron. 16:9; Jer. 5:1; Zach. 4:9, 10 i Amosa 8:11, 12, twierdząc, że to nie znaczy podróżować, lecz badać. Odpowiadamy, że w każdym wypadku myśl o podróżowaniu jest podana i że w innych czasownikach tych zdań myśl o badaniu lub innych przedmiotach jest dodana. Jeżeli wiec w 2Kron. 16:9 mówi, że „oczy Pańskie biegną tam i sam przez ziemię, aby okazał się Mocnym dla tych, których serca są doskonałe ku Niemu”, jest myślą, że Boskie władze obserwują, biegną z miejsca na miejsce do każdej części ziemi dla protekcji i wzmocnienia Jego wiernego ludu. Tu podróżowanie jest określone w przenośnym znaczeniu, ponieważ oczy tu są obrazowe; dlatego umysłowe podróżowanie z jednego miejsca do drugiego jest tu wskazane. Jer. 5:1, napomina niektórych do podróżowania literalnymi nogami przez