Teraźniejsza Prawda nr 69 – 1934 – str. 29
i pokaż jej pozaobraz między ludem w Prawdzie w dziewiątej godzinie.
(41) Pokaż pozaobraz tegoż między nominalnym ludem Bożym w dziewiątej godzinie.
(42) Pokaż pozaobraz tegoż w świecie.
(43) Opisz symbol i rzeczywistość czwartej broni ku zabijaniu, władających i ich czynności w świątyni, dziedzińcach, i mieście.
(44) Zbij fałszywą chronologię jedenastej godziny i podaj prawdziwa.
(45) Podaj fakty, ajencje, czynniki i wyniki wezwania jedenastej godziny.
(46) Skreślij historię z 4 Moj. 15:37; 16:50; daj dowód jej obrazowego charakteru; pokaż pozaobrazy jej osób, wypadków, dni i rzeczy.
(47) Opisz symbol i rzeczywistość piątej broni ku zabijaniu, władających i ich czynności w świątyni, dziedzińcach i mieście.
(48) Opisz pozaobrazy Korego i jego synów i pokaż ich teraźniejsze i przyszłe stanowisko.
(49) Jakie dwa fakta dowodzą, że szóste przesiewanie miało nastąpić po żęciu i co czynią te fakta z fałszywą i prawdziwą chronologją Przypowieści?
(50) Opisz grosz i tych, którzy najprzód go otrzymali; i jak i kiedy prawdziwy szafarz go dał najprzód. Dlaczego niektórzy nie otrzymali i dlaczego inni otrzymali grosz przy pierwszym rozdawaniu?
(51) Jak wypełniają się zwykle przypowieściowe i obrazowe rozmowy? Jak był grosz tem samem w obu rozdaniach? Jak i kiedy dał prawdziwy szafarz grosz drugi raz?
(52) Co spowodowało (Mat. 20:10) szemranie? Jak szemrali przywłaszczyciele władzy i ich obrońcy?
(53) Czem było to szemranie? Kto prawdziwym, a kto fałszywym szafarzem? Dlaczego? Jak sprzeciwia się czas fałszywego szafarza, dającego fałszywy grosz, chronologji fałszywego dnia?
(54) Pokaż niezgodność faktów z poglądu brata Woodwortha o groszu, porządek rozdania i tych co go otrzymali. Jak możemy te dwa poglądy przypowieści scharakteryzować? Co dowodzi Mat. 20:12 przeciw szemraczom?
(55) Kogo wyobraża „przyjaciel”? Kiedy otrzymał swój grosz? Przez kogo i jakim sposobem został strofowany? Jaki postępek został potem przez niego powzięty?
(56) Jakie są myśli w Mat. 20:15, 16?
(57) Wyjaśnij szóstą broń ku zabijaniu, jej dwie części, jej władających i ich czynności w formie klerykalizmu między ludem w Prawdzie. Przez kogo i gdzie była dana przestroga przeciwko klerykalistom? Którzy są główni klerykaliści? Która z tych grup broni się daremnie przeciwko skargom o rewolucji?
(58) Wyjaśnij dwie formy badania Biblji, jako ustępową Książkę w ich czynnościach i skutkach. Co czyni i do czego doprowadzi Rewolucja między poświęconymi? Co objawi?
(59) Wyjaśnij symbol i rzeczywistość szóstej broni ku zabijaniu, jej władających i ich czynności na dziedzińcach.
(60) Wyjaśnij te same zarysy w mieście. Jaka była czynność w mieście z wnioskiem do szóstej broni ku zabijaniu? W jakim czasie było szóste przesiewanie rozeznane? Z pomiędzy których zaczęły się wszystkie przesiewania, jak postępowały i gdzie się kończyły?
(61) Jak mianowicie różni się szóste przesiewanie od wszystkich innych? Dlaczego? Jak długo może trwać to ostatnie przesiewanie? Kiedy pozna się Wielkie Grono jako takie?
(62) Jakich lekcji powinniśmy nauczyć się z tego badania?
TP ’34, 18-29.
SPROSTOWANIE
W styczniowym wydaniu Teraźniejszej prawdy w No 68 zaszły następujące pomyłki drukarskie:
str. 3, szpalta 1, wiersz 41 od dołu, po słowie pewni zostały opuszczone słowa że grzecznie.
W 3 – im wierszu poniżej od powyższego miejsca zamiast, zauważmy stopniowo powinno być zauważmy stopnie.
str. 4 – ta, szpalta 2, wiersz 50 od dołu zamiast prostowania powinno być pozostawania.
str. 5 – ta, szpalta 1, wiersz 33 od dołu zamiast wyrażenia: musiałaby długo czekać na jej przyszłe dzieci, zanimby mogły zostać jej mężami – powinno być: musiałyby długo czekać na jej przyszłe dzieci zanimby mogły zostać ich mężami.
str. 7 – ma, szpalta 1, wiersz 24 od góry zamiast gościć, powinno być gasić.
poprawiono błędy w druku
kol. 1
RUTA – FIGURA I POZAFIGURA
Present Truth 1933, 82 (Dokończenie z nr 68 Ter. Pr.)
(20) W sprawie Ruty nie ma nic napisane o jej zdjęciu trzewika i plunięciu w twarz krewnemu, który odmówił pojęcia jej w celu wzbudzenia nasienia Mahalonowi, jak to figura pokazuje (5 Moj. 25:9). że tak miało być uczynione. Tak nie było, ponieważ okoliczności były inne, a cała sprawa była załatwiona przez Booza zamiast Rutę, i to w jej nieobecności, gdy zaś w typie wdowa sama miała załatwić tę sprawę ze starszymi. Lecz w sprawie bliższego krewnego Ruty, w figurze i pozafigurze, trzewik był zzuty i pozafiguralne splunięcie nastąpiło. Śliny z ust ludu Bożego są dobrą rzeczą i są używane do przedstawienia Prawdy, ponieważ ich usta reprezentują mówcze narzędzie Boskie (Obj. 3:16; Jana 9:6, zobacz komentarz). Splunąć komuś w twarz reprezentuje używać mowy w sposób ujemny i hańbiący temu, w którego twarz ktoś napluje. Jeżeli to jest lud Boży, co czyni to symboliczne naplucie, ono reprezentuje używanie Prawdy w sposób ujemny i hańbiący względem danej osoby. Bo jak fakta tego dowodzą, to nie tylko pozafiguralny Booz dokonywał tego spluwania, lecz, na ile Młodociani Święci przychodzili do poznania Prawdy na czasie, to i oni to samo czynili dyrektorom i redaktorom Towarzystwa, a specjalnie ich naczelnemu wodzowi, zaś inni z ludu Bożego, chociaż nie są wyraźnie potrzebni przez „ten szczególny typ, jednakowoż są objęci przez starszych jako wodzów z ludu i innych biorących w tem udział, czynili i będą to czynić, tj. używać Prawdę na czasie, która posłuży na ujmę, wstyd i hańbę pozafiguralnemu najbliższemu krewnemu Boozowe przywołanie starszych i ludu, aby byli świadkami jego odkupu roli (w. 9), reprezentuje, że przez wszystkie artykuły marcowe Present Truth (Ter. Pr.) z roku 1920 to jest przez takie artykuły jak np.:”Przegląd o Starożytnych i Nowoczesnych Świętych” o „Młodocianych Świętych” i „Przeszkody do owocnej Pracy”, nasz Pan zawezwał te dziesięć grup wodzów klas i wszystkich braci, aby byli świadkami, że On odebrał wszystkie prawa odnoszące się do Wielkiej Kompanji i Młodocianych Świętych od dyrektorów i redaktorów Towarzystwa i wyjawił ich zło i błędy wychodzące w Strażnicy, które są dowodem ich złego stanu i złych praktyk; Booz (w. 10) wzywając tych dziesięciu starszych, aby byli świadkami jego odkupu Ruty, w celu wzbudzenia nasienia Mahalonowi i aby tym sposobem zachować jego rodzinne dziedzictwo w Izraelu, reprezentuje jak nasz Pan w całym
kol. 2
pierwszym, drugim i trzecim z powyżej wymienionych artykułów, mianowicie pierwszym, przyznał się do Swego pokrewieństwa z Młodocianymi Świętymi i że On przyjął tę klasę za Swoją własną, by tym sposobem mógł wzbudzić wiernych tymczasowo usprawiedliwionych jako specjalną klasę naonczas możliwą do wzbudzenia, tj. klasę Młodocianych Świętych, albowiem wszyscy inni z klasy Tymczasowo Usprawiedliwionych, gdyby nie poświęcili się, tem samem utraciliby swoje tymczasowe usprawiedliwienie. Starsi i wszyscy obecni przy bramie mówiący (w. 11): „Jesteśmy świadkami”, reprezentują lud Boży w ogólności i dobrych wodzów, uznających Prawdy, które nasz Pan podał w tych trzech artykułach i Jego ostateczne uznanie Młodocianych Świętych i przyjęcie ich do łączności z Sobą w celu rozwinięcia więcej członków tej klasy. Dobre życzenia starszych i ludu (w. 11) dla Ruty i Booza, reprezentuje dobre życzenia ludu Bożego w ogólności i dobrych wodzów tych dziesięciu grup, aby Młodociani Święci byli owocnymi w pozyskiwaniu wielu członków z ich klasy i aby nasz Pan zdobył bogactwa i chwałę, a przytem obfity owoc Boskiej Prawdy w obecnym czasie. Życzenie (w. 12) aby dom Boozowy rozwinięty przez Rutę stał się jako dom Faresa, reprezentuje życzenie pozafigur, aby Młodociani Święci byli tą klasą książęcą, tak jak książęcym był figuralny dom Faresa.
POŁĄCZENIE SIĘ JEZUSA Z MŁODOCIANYMI ŚWIĘTYMI
(21) Booz, biorąc sobie Rutę za żonę (w. 13), a przez nią zostawszy ojcem Obeda (służebny) reprezentuje połączenie się Pana naszego z Młodocianymi Świętymi, a przez nich rozwinięcie wielkiego mnóstwa nowych Młodocianych Świętych. Nie mamy wnioskować, że połączenie się Pana naszego z pozafiguralną Rutą dowodzi, że ona musi być figurą na Kościół, ponieważ tak jak Salomon w swoich Pieśniach, który przedstawia naszego Pana w Wieku Ewangelii, miał 60 królowych i 80 założnic, jako symboliczne żony (Pieśń 6:8, 9) to jednak