Kto uczestniczył w nich? Przez co jest to pokazane w figurze? Co reprezentuje Boozowe położenie się przy stogu jęczmienia? Co przedstawia przyjście Ruty po cichu do Booza, odkrycie mu nóg i położenie się tam? Boozowe zerwanie się ze snu? Jego obrócenie się i ujrzenie Rutę? Przez co to było pozafiguralnie uczynione? Co reprezentuje pytanie Boozowe? Ruty odpowiedź? Jej prośba, żeby Booz rozciągnął swój płaszcz na nią? Jej przyznanie się, te on jest jej bliskim krewnym?

      (15) Co reprezentuje Boozowa pochwalająca odpowiedź? Jego zachęcanie Rutę? Jego obiecanie zadość uczynić jej prośbom? Jego przyznanie się do pokrewieństwa? Jego nadmienienie, iż jest drugi jeszcze bliższy krewny? Jego radzenie Rucie czekać na wynik tej sprawy? Jego danie przyrzeczenia Rucie? Jego mówienie Rucie, żeby spała aż do poranku?

      (16) Jak jest pokazane w figurze i pozafigurze, iż Ruta zgodziła się na to żądanie? Co reprezentuje działanie w tajemnicy i radzenie zachowania tajemnicy i w Ruty odejściu póki ciemność nie pozwoliła nikomu jej poznać? Co przedstawia, że Booz kazał jej trzymać fartuch aż namierzy jej jęczmienia? W czem była ta rada daną pozafiguralnie? Co reprezentuje jej usłuchanie go? Danie jej sześć miarek jęczmienia? Ruty przyniesienie tego do Noemi? Opowiadanie Ruty co jej Booz powiedział? Jak ta pozafigura była wykonana? Co reprezentuje Ruty pokazanie Noemi tych sześć miarek jęczmienia? Rada Noemi?

      (17) Jak długi był pozafiguralny okres Ks. Ruty 4? Co reprezentuje, że Booz przyszedł do bramy i tam usiadł? Co reprezentuje, że bliższy krewny przyszedł do bramy? Boozowe zawołanie go i poproszenie, żeby usiadł przy bramie? Jego usłuchanie? Co reprezentują dziesięć starszych? Boozowe mówienie im, żeby sądzili jako świadkowie? Że starsi usiedli? Boozowe oznajmienie powinowatemu o Noemi sprzedaniu działu roli po Elimelechu?

      (18) Co reprezentuje Boozowe oznajmienie krewnemu, że en zadecydował dać mu sposobność odkupienia roli publicznie? Boozowe zapytywanie się czy ją chce odkupić, czy nie? Boozowe zapewnienie, że on ją odkupi, jeżeli tamten odmówi? Co reprezentuje krewnego obietnica odkupu? Boozowe oznajmienie mu, że on musi z rolą pojąć i Rutę za żonę, aby wzbudzić nasienie zmarłemu? O jakie tu małżeństwo nie chodziło? Dlaczego nie?

      (19) Dlaczego pokrewny nie zgodził się na to? Co jest pozafigurą tego? W czym, przez kogo i jak dyrektorzy i redaktorzy odmówili pozafiguralnej propozycji Booza? Kiedy był ten artykuł przygotowany? Co reprezentuje, że bliższy krewny zezwolił Boozowi mieć tę sposobność? Wytłumacz jaki był zwyczaj zdejmowania i oddania trzewika przy wykupnie albo zamianie dóbr, i odmówieniu pojęcia wdowy po bracie? Dlaczego takie transakcje były złe? Co one reprezentują dla czterech klas w duchowym Izraelu? Pod jakie inne zło były one poddane? Co reprezentuje zżucie trzewika i oddanie go Boozowi? Określ szczegółowo następujące złe pozafiguralne czyny.

NASZE PIĘTNASTE
ROCZNE SPRAWOZDANIE

      Znów z zakończeniem roku mamy przywilej i przyjęty obowiązek, aby przedstawić Kościołowi nasze roczne sprawozdanie z pracy naszej, nad którą, jako szafarz Pański, otrzymaliśmy przywilej dozorowania jej. Z tym sprawozdaniem podajemy naszym czytelnikom wykaz piętnastego roku spełniania pracy naszej Epifanicznej, której Present Truth (Teraźniejsza Prawda – ang.) była głównym organem literackim. Praca Epifaniczna zaczęła się właściwie 20-go września 1914 roku, gdy Najwyższy Kapłan świata z tamtej strony zasłony, a z tej strony przez naszego Pastora, jako Jego usta, który na konwencji w Forth Worth, w czasie swego publicznego wykładu o powodach, które doprowadziły do wojny światowej, zaczął wyznawać nad Kozłem Azazela dobrowolne grzechy Chrześcijaństwa popełnione w Kościele, Państwie, Pracy i Arystokracji. I w następnych kilku dniach przeszło 2000 gazet ogłosiło jego wykład po całym świecie. Był to pierwszy wykład, którego nasz Pastor (on wierny i roztropny sługa) przygotował do druku zaraz po wybuchu wojny, co następujące wspomnienie wykaże: Wzięło tydzień czasu na przygotowanie i ustawienie czcionek i zrobienie płyt z kazań naszego Pastora. Potem wyznaczono sześć tygodni czasu na oddanie tych płyt do rąk prasy, ponieważ te kazania miały się ukazać w prasie po całym świecie w następnych kilku dniach po wygłoszeniu takowych z platformy. Te sześć tygodni czasu były wyznaczone na wysłanie tych płyt z fabryki, w której były robione, ponieważ niektóre z nich miały być wysłane do Indii, Australii i Nowej Zelandii, a więc, aby te płyty mogły być doręczone na czas z powodu możliwych opóźnień okrętowych potrzeba było na to sześć tygodni czasu. Otóż pierwsze kazanie, które Brat Russell mógł przygotować po wybuchu wojny 1-go sierpnia 1914, nie mogło być gotowe i wysłane w płytach aż około soboty dnia 7-go sierpnia. Czas zaś naznaczony na wysłanie tego kazania był tak obliczony, aby wydawnictwa gazet mogły go otrzymać w sobotę dnia 19-go września. Następnego dnia Brat Russell wygłosił kazanie, a w najbliższych kilku dniach zostało ogłoszone w gazetach po całym świecie.

      Ten fakt dowodzi, że Najwyższy Kapłan świata zaczął wyznawać dobrowolne grzechy Chrześcijaństwa nad Kozłem Azazela w dniu 20-go września 1914. Dobrze pamiętamy to wydarzenie! Z łaski Bożej mieliśmy przywilej być na konwencji w Forth Worth w dniach 18-20 września 1914 roku i siedzieliśmy między publicznością słuchając tego kazania. Zauważyliśmy, że całe to kazanie wyjaśniało Wojnę światową, jako początek gniewu Bożego i ostrożnie wskazywało na grzechy Kościoła, Państwa, Pracy i Kapitału, które doprowadziły i spowodowały wojnę. Był to odpowiedni czas dla Najwyższego Kapłana świata, który miał zacząć pracę wyznawania grzechów nad Kozłem Azazela po tej stronie zasłony przez specjalne ziemskie mówcze narzędzie, naszego Pastora. Był to odpowiedni czas, albowiem podczas przygotowania tego kazania, które miało być wygłoszone i opublikowane podczas pierwszego tygodnia po spłodzeniu ostatniego członka Maluczkiego Stadka z Ducha, które to spłodzenie według Piramidy zakończyło się 16-go września 1914 roku; a według 3 Moj. 16:18-20, wyznawanie grzechów miało nastąpić zaraz po skończeniu ubłagania za ołtarz, które zostało dokonane przez przypisanie Chrystusowej zasługi za ostatniego członka, który miał był spłodzony z Ducha. Z tego widzimy, te dwie daty, tj. data 16-go września 1914, w której nastąpiło przypisanie zasługi za ostatniego członka i spłodzenie, oraz data 20-go września 1914, w której rozpoczęła się czynność Najwyższego Kapłana świata z Kozłem Azazela są rzeczywiście pamiętnymi. Przez to można widzieć, że przez dwa lata i przeszło miesiąc Najwyższy Kapłan świata dozorował nad Swą pracą Epifaniczną przez onego sługę, tak w teorii jak i w praktyce, na tyle, na ile była wówczas ta praca na czasie. Z tego też powodu nasz Pastor podczas tego przeszło dwudziesto-pięcio-miesięcznego okresu miał tak wiele do mówienia i pisania odnośnie Kozła Azazela, Eliasza i Elizeusza, wiązania królów i szlachty oraz wykonywania zapisanego nad nimi sądu.

kol. 2

      Podczas tego czasu nie tylko on sam używał swego czasu do publicznej pracy wyjawiania dobrowolnych grzechów Chrześcijaństwa, które były przyczyną gniewu, a przez to wykonał swój dział wyznawania grzechów nad Kozłem Azazela, ale tak zarządził, że i inni także wykonywali tę pracę, jak np. pielgrzymi, kolporterzy i ochotnicy. Tym więc sposobem był on użyty przez Pana do nadzorowania nad fundamentem pracy Epifanicznej, a skończywszy takową, został powołany do swej chwalebnej nagrody. Jednym z powodów jego zabrania było i to, że jego pozostawanie w ciele nie dozwoliłoby na kompletne odwiązanie Kozła Azazela i rozdzielenie Maluczkiego Stadka i Wielkiego Grona, ponieważ podczas jego pozostawania tutaj na ziemi nie mógłby się rozpocząć bunt, ani Wielkie Grono w Prawdzie, będąc przekonane, że on był tym wiernym sługą nie chciałoby się odłączyć od tych, co na nim polegali. Dla tej to przyczyny koniecznem było, by on odszedł od nas za drugą zasłonę, by tym sposobem Pański plan mógł się w dalszym ciągu rozwijać, bo z uzupełnieniem się Maluczkiego Stadka miał się następnie rozwijać plan, odnoszący się do pracy Wielkiego Grona i Młodocianych świętych jako klas. A zatem, ażeby mogły rozwijać się dalsze zarysy Epifanji potrzebnem było, aby „Wierny Sługa” był usunięty z ziemi, a praca nadzorowania nauk i praktyk Epifanicznych została powierzoną drugiemu bratu. Ten drugi brat przez pierwsze dwa lata wykonywał swą pracę prawie ustnie, bez pomocy regularnego pisma jako środka, przez który mógłby więcej braci dosięgnąć ponad to co ustnie dosięgnął. I to jest powodem tego faktu, że chociaż jego specjalna posługa epifaniczna jest już wykonywaną przez więcej niż siedmnaście lat, to jednak podaje on teraz tylko piętnaste roczne sprawozdanie.

      Pańskie postanowienia względem kapłaństwa w Epifanji są te: że najważniejszą ich pracą kapłańską jest praca ku Wielkiemu Gronu, a mniej ważną ku Młodocianym świętym i to głównie stanowi ich czynność kapłańską. W Epifanji nastąpiła dla nich zupełna zmiana pracy od tej pracy jaką wykonywali w Parousji, zamiast miłościwego dawania świadectwa w celu pozyskania wiernych z Maluczkiego Stadka, ich główną pracą Epifaniczną jest usuwanie nowych stworzeń Wielkiego Grona ze świątnicy, a wyprowadzenie człowieczeństwa Wielkiego Grona (Kozła Azazela) z dziedzińca. Dlatego ta łagodność, uprzejmość i miłe usposobienie ducha, które charakteryzowały kapłaństwo w Parouzji i charakteryzują w Epifanji jednych względem drugich, nie ukazują się w ich postępowaniu z nieczystymi członkami Wielkiego Grona, lecz gdy ono później będzie oczyszczone Kapłani znowu będą z nimi działać w sposób łagodny uprzejmy i miły. Lecz, gdyby Maluczkie Stadko postępowało z nimi teraz w sposób łagodny wskazywałoby ze strony Maluczkiego Stadka na brak miłości Prawdy i Sprawiedliwości, oraz, że nie miałoby w obrzydzeniu grzechu i błędu, z tego też powodu Wielkie Grono byłoby zatwardziałem na grzech, błąd, a to doprowadziłoby je do Wtórej śmierci. Widzimy stąd, że jest właściwą rzeczą, ażeby Kapłaństwo stanowczo sprzeciwiało się nieoczyszczonym Lewitom i aby obchodziło się z nimi w sposób mniej więcej surowy tak w mowie jak i uczynku.

      Takie właśnie postępowanie obraża często tych, którzy myślą, że Kapłaństwo powinno objawiać tę samą łagodność, uprzejmość i miłe usposobienie względem buntowniczego Wielkiego Grona, jak to zawsze czyniło i czyni względem Maluczkiego Stadka. Z tej przyczyny wiele nowych stworzeń, nawet niektórzy Kapłani między nimi myślą, że Kapłaństwo oświecone Epifanią posiada niewłaściwego ducha, szorstkiego i srogiego. Tacy bracia co tak myślą, niech zastanowią się nad rozdziałem

poprzednia strona – następna strona