Teraźniejsza Prawda nr 62 – 1933 – str. 8
wymaga od nas, abyśmy rozpoczynali dzień księżycowy według czasu Jeruzalemskiego. Z tego widzimy, że Boska reguła jest teraz ta sama, jaką była w Izraelu za czasów biblijnych, a dowodem tego są wypełnione Równoległości. (Szczegóły prosimy zobaczyć w tym numerze w art. Sprostowanie). Z tego widzimy, że w zasadzie ta reguła jest ta sama. Ze względu na te fakty, nie możemy przyjmować propozycji podawanej nam przez P.B.I., tj. brać datę Wielkanocną według nowoczesnego kalendarza żydowskiego, który różni się znacznie od kalendarza jaki był za czasów Jezusa.
Już poprzednio daliśmy odpowiedź w Teraźniejszej Prawdzie angielskiej w pięciu artykułach na rozmaite twierdzenia P.B.I., co do daty Wielkanocnej. Wierząc, że byłoby wygodniej dla naszych czytelników mieć wszystkie pięć poprzednio wydane artykuły w jednym wydaniu, dajemy je teraz przedrukować z poprawkami jako resztę obecnego artykułu i prosimy naszych czytelników, ażeby pamiętali, że te artykuły nie były pisane w tym roku. Dwa z nich pisane w r. 1920, jeden w 1921, jeden w 1923 a jeden, który cytujemy na początku, w r. 1924. Zatem wyrażenie „tego roku”, które zdarza, się w nich, nie znaczy rok 1933-ci, ale rok, w którym odnośny artykuł ukazał się. Dla wygody braci i lepszego zrozumienia przedmiotu, umieściliśmy te lata w nawiasach, do których odnoszą się te artykuły.
Pytanie zachodzi dlaczego lud w Prawdzie obchodzi Wielkanoc w różnych datach? Odpowiedź nasza jest, iż jest to po części z tego powodu, że niektórzy liczą Nisan jako rozpoczynający się pierwszym pełnym dniem następującym po pierwszym nowiu księżyca, po wiosennym porównaniu dnia z nocą i niedorzecznie starają się połączyć tą regułę z żydowskim kalendarzem, który czasami zaczyna Nisan nowiem księżyca przed porównaniem dnia z nocą. Inni opierają miesiąc Nisan na nowiu księżyca, będącego najbliżej wiosennego porównania, ale przyjmują za pierwszy dzień Nisan, pierwszy cały dzień następujący po rozpoczęciu się nowiu księżyca we Filadelfii, Pa., według czasu miejscowego. Zaś niektórzy przyjmują wieczór w czasie pełni księżyca za 14-ty Nisan. Ostatecznie, my odtąd opierać będziemy Nisan na nowiu księżyca będącego najbliżej wiosennego porównania, ale przyjmować będziemy za pierwszy dzień Nisan, ten dzień, w którym rozpoczyna się nów podług czasu Jeruzalemskiego, skąd Bóg liczy początek miesiąca księżycowego. Niektórzy postępują według reguły podanej w uwadze w Tomie VI 580, (chyba, że żydowski kalendarz podaje inną datę) tj. przyjmują początek Nisan w czasie ukazania się nowiu księżyca po wiosennym porównaniu. Ze względu na fakt, że przed i po wydaniu 6-go tomu, nasz Pastor ogłaszał daty na obchodzenie Pamiątki opartej na nowiu księżyca, ukazującego się przed wiosennym porównaniem; nadto, ze względu na fakt, że jego postępowanie było zgodne z regułą rozpoczynania miesiąca Nisan, gdy się ukaże nów księżyca najbliższy wiosennego porównania; a więc nie było w tym różnicy, czy ten księżyc był przed, czy po wiosennym porównaniu; a ostatecznie, ze względu na fakt, że dwa razy od czasu wydania 6-go tomu (S 1907, 88, par. 3; S 1915, 70 par. 1) on podał regułę, że Nisan rozpoczyna się nowiem księżyca najbliższym wiosennego porównania dnia z nocą, wnioskujemy z tego, że zachodzi tam niedostrzeżona omyłka drukarska w pierwszej linii w uwadze w 6-tym tomie str. 580, gdzie słowo „po” dostało się przez nieuwagę zamiast słowa „najbliżej”. Jest rzeczą pewną, że za czasów Chrystusa Nisan był uzasadniony na nowiu księżyca najbliższym wiosennego porównania dnia z nocą, ponieważ Józefus (Starożytności, Ks. III, roz. 10, część 5-ta ang.) wyraźnie mówi, że Święto Przejścia musiało być obchodzone póki słońce bywało w Aries, tj. w znaku Barana, który jest pierwszym znakiem zodiaku, gdzie ono wtedy tam dochodziło przy wiosennym porównaniu i gdzie pozostawało przez 30 dni, tj. aż do 20-go kwietnia. Przeto, jeżeli Żydzi byliby się wtenczas stosowali do reguły, że Nisan musi być uzasadniony na nowiu księżyca ukazującym się po wiosennym porównaniu, często byliby obchodzili Święto Przejścia potem, gdy słońce opuściło znak Barana. Zgodny z regułą, jaką Józefus podaje
kol. 2
jest i ten fakt, że pierwiastki dojrzewały w Palestynie za czasów biblijnych na kilka tygodni przed wiosennym porównaniem dnia z nocą (chociaż teraz dojrzewają kilka tygodni później, niż za czasów naszego Pana, ale nawet i teraz dojrzewają przed wiosennym porównaniem), a więc pierwiastki były gotowe na 16-go Nisan (3Moj. 23:9-15), który opierał się na nowiu księżyca przed wiosennym porównaniem, jeżeli nów znajdował się najbliżej porównania.
NOWOCZESNY KALENDARZ ŻYDOWSKI NIEWIARYGODNY
Ze względu na niewiarygodność dat połączonych ze Świętem Przejścia w żydowskich kalendarzach i zgodnie z naszym postąpieniem zeszłego roku (1919), pisaliśmy do Profesora Doolittle w Uniwersytecie Pensylwańskim, który jest znaną powagą w naukach Astronomii, prosząc go uprzejmie, by nam podał, według czasu w Greenwich. datę, godzinę, minutę i sekundę, kiedy księżyc najbliższy wiosennego porównania dnia z nocą, staje się nowym w bieżącym roku (1920). Z przyjemnością podajemy naszym czytelnikom tą część listu, która posiada jego odpowiedź na nasze pytanie, gdyż jesteśmy pewni, że ocenią jego życzliwość:
„Mój drogi Profesorze Johnson: Słońce przechodzi przez równik w 1920 roku o 9-tej godzinie 59 minut, O sekund wieczorem, 20-go marca. Bardzo łatwo można poznać, który nów księżyca jest najbliższy tej daty, ponieważ nów księżyca rozpoczyna się tego samego dnia. Akuratny czas na nów księżyca w dniu 20-go marca jest 10-ta godzina, 55 minut, 48 sekund rano. Tak więc początek ukazania się nowego księżyca odbędzie się 11 godzin, 3 minuty i 12 sekund przed wiosennym porównaniem dnia z nocą. Sprawia mi to wielką przyjemność, iż mogę usłużyć Panu przesyłając tak małą informację
Zasyłając me najlepsze życzenia, pozostaję, Prawdziwie życzliwy
[Podpis] ERIC DOOLITTLE.”
Z powodów podanych poniżej otrzymaliśmy fakty podane nam przez Profesora Doolittle, które dowodzą, że nów najbliższy wiosennego porównania w tym roku (1920) rozpoczyna się 20-go marca o godz. 1, minut 16, sekund 42 po południu, według czasu miejscowego w Jeruzalemie. którego czas jest o 2 godziny 20 minut i 54 sekund rychlejszy od czasu w Greenwich, gdyż Jeruzalem jest 35°, 13′, 30″na wschód od Greenwich; według tej metody liczenia pierwszy i drugi dzień miesiąca Nisan rozpoczynał się o godz. 6-tej wieczorem, względnie 19-go i 20-go marca, a 14-ty Nisan przypadał o godz. 6-tej wieczorem 1-go kwietnia według czasu lokalnego w Jeruzalemie. Żydzi rozpoczynali 14-ty Nisan tego roku (1920) według swego kalendarza o godz. 6-tej wieczorem w dniu 1-go kwietnia, co jednak było właściwym, ale sprzeciwiało się regule P.B.I., według której pierwszy dzień miesiąca Nisan rozpoczyna się nowiem ukazującym się dopiero po wiosennym porównaniu.
Niektórzy proponują, ażeby za 14-ty Nisan przyjąć ten wieczór, w którym rozpoczyna się pełnia księżyca. To przecież byłoby błędem, ponieważ często się zdarza, że 14-ty Nisan przypada lub nie przypada przy pełni Księżyca. To można łatwo zauważyć z kilku faktów. (1) Miesiąc księżycowy ma być liczony od czasu, gdy rozpoczyna się nów księżyca, a jego drugi dzień rozpoczyna się pierwszym pełnym 24-ro godzinnym dniem nowego księżyca, czyli, że rozpoczyna się o godz. 6-tej wieczorem; gdy zaś 14-ty dzień miesiąca księżycowego następuje po nowiu, tj. po niespełna 13-tu dniach. (2) Gdyby nie było żadnych aberracji (zboczeń księżyca), które przeszkadzają w nowiu i pełni księżyca w tym samym miesiącu, jak to się często zdarza, że nie ma, to byłoby tam 143/4 dni między tymi dwoma wypadkami; ponieważ miesiąc księżycowy ma przeciętnie 291/2 dni. W takim razie pełnia nie mogłaby nastąpić przed 15-tym Nisan, jeżeli księżyc staje się nowiem w przeciągu 18 godzin przed pierwszym dniem nowego miesiąca; ponieważ pełnych 14 dni skończyłoby się z końcem 14-go Nisan, a 14 dni – czas, w którym normalnie księżyc staje się pełnią – nie mogłyby się skończyć przed południem 15-go Nisan, tj. przeszło 18 godzin