Teraźniejsza Prawda nr 62 – 1933 – str. 12
blisko 300 lat po napisaniu ostatniej księgi Biblii, co można zauważyć z następującej cytaty z Encyklopedii McClintock’a i Strong’a, tom VI, str. 547, par. 1, pod artykułem, Miesiąc: W Nowoczesnym kalendarzu żydowskim dodany (trzynasty) miesiąc jest wtrącony siedem razy w każdych 19 latach, według cyklu Meton’a, który był przyjęty przez Żydów około 360 r. po Chr.” Zobacz również poparcie tych faktów w Encyklopedii Schaff Herzog, tom IV, str. 2563, kol. 1, par. 1, wydanie z r. 1894, pod artykułem, Rok. (5) Kalendarz żydowski w użytku za czasów Nowego Testamentu, wymagał według Józefusa (Starożytności, ks. III roz. 10, część 5), by 14-ty Nisan przypadał w obrębie jednego miesiąca po, ale nigdy przed Wiosennym porównaniem dnia z nocą. Jest to więc inny sposób określenia reguły, że nów księżyca najbliższy Wiosennego porównania dnia z nocą decyduje o rozpoczęciu się 1-go Nisan. Ale według kalendarza żydowskiego na ten rok miesiąc Nisan przypada aż 32 dni po wiosennym porównaniu dnia z nocą, a więc przeszło miesiąc po czasie a zatem w sprzeczności ze zwyczajem praktykowanym za czasów Nowego Testamentu według zdania Józefusa. W ostatnich 87 latach 14-ty Nisan według kalendarza żydowskiego przypadał cztery razy po 32 dni i dwa razy po 33 dni po Wiosennym porównaniu. Zatem nie był to kalendarz w użytku za dni naszego Pana, ale różniący się od tamtego. Ich obecny kalendarz jest dowolnie ułożony, ażeby zgadzał się co 19 lat z kalendarzem słonecznym, bez względu na ustalone pokrewieństwo nowiu księżyca do Wiosennego porównania dnia z nocą. Zatem kalendarz pogański przyjęty przez Żydów setki lat po czasach biblijnych, nie ma nic wspólnego z poparciem biblijnym, ani nie może nas zobowiązywać. Dlatego kalendarz, którym Herald się posługuje i którego broni nie jest biblijnym.
Herald na dowód, że ma rację na tym punkcie, mówi, iż z wiarogodnych źródeł cytuje opowiadanie podróżnych, zwiedzających Palestynę, którzy twierdzą, że jęczmień, którego pierwiastki były używane w usłudze wspomnianej w 3 Moj. 23:9-14, nie prędzej dojrzewa aż w dwa tygodnie po wiosennym porównaniu nawet w najcieplejszych częściach Palestyny (Te ich wiarogodne źródła zostały wyciągnięte ze Słownika Biblijnego Smith’a, a podane w Strażnicy ang. 1908, 35, par 2). Na to odpowiadamy co następuje: (1) Ten fakt przeczy ich twierdzeniu; ponieważ klimat Palestyny i ziemia wielce się zmieniły na gorsze od czasów biblijnych; w dawnych czasach bywała większa urodzajność ziemi i łagodniejszy klimat zimowy, a to dozwalało temu zbożu dojrzeć, o wiele rychlej, niż obecnie to się dzieje. Nadto pierwiastki i dzisiaj dojrzewają dwa do trzech tygodni wcześniej aniżeli reszta zbioru, jako całość dojrzewa, a to również tak bywało w czasach starożytnych. Dlatego dojrzewanie pierwiastków nie wymagało takiego opóźnienia miesiąca Nisan, jak Heraldowi się zdaje; a więc ten sani punkt, który oni podają na dowód tak późnego biblijnego Nisana przeczy temu. Dlatego obecny kalendarz żydowski nie zobowiązuje nas ani logicznie ani biblijnie w decydowaniu dat wielkanocnych według niego. (2) Od czasu zburzenia świątyni Jerozolimskiej Żydzi nie przynoszą już więcej na ofiarę snopa jako pierwiastku (3Moj. 23:9-14), która była sprawowaną w miejscu najświętszym, jako figura zmartwychwstania Pańskiego 16 – go Nisana; więc od owego czasu Żydzi nie czekają już więcej za pierwiastkami na taką ofiarę któreby wykazały im datowanie kalendarza, który przyjęli 290 lat po zburzeniu świątyni, (3) twierdzenie Herald’a o czasie dojrzewania pierwiastków sprzeciwia się właśnie żydowskiemu kalendarzowi, którego Herald broni; ostatnim dniem, w którym pierwiastki mogły być zżęte do ofiarowania na rano 16 – go Nisan, był dzień 14-ty Nisan (gdyż 15-ty Nisan był dniem odpoczynku); a więc gdyby żydzi jeszcze obchodzili ofiarowanie pierwiastków to od roku 1824 – 1924, 14-ty Nisan przypadałby, według tego kalendarza, aż dwadzieścia i dwa razy w różne daty przed 1-szym kwietniem, a jeśliby twierdzenia Herald’a były na tym punkcie prawdziwe, to dojrzewanie pierwiastków byłoby nastąpiło od 10 do 24 dni prędzej, jak Herald dowodzi, że następowało.
Te dwadzieścia dwa razy były w następujące lata,
kol. 2
i w każdym z tych lat 1-szy Nisan żydowskiego kalendarza przypadał przed Wiosennym porównaniem: 1828, 1831, 1839, 1842, 1847, 1850, 1858, 1861, 1866, 1869, 1877, 1880, 1885, 1888, 1893, 1896, 1904, 1907, 1915, 1918, 1923. Dodatkowo było jeszcze dwanaście innych lat w tym okresie, w których 1-szy Nisan, według żydowskiego kalendarza, przypadał przed Wiosennym porównaniem jak następuje: 1825, 1833, 1836, 1844, 1852, 1855, 1863, 1874, 1882, 1901, 1912, 1920. Zobacz Żydowski kalendarz na sto lat. Tak więc 34 razy w stu latach, ten kalendarz zaczyna miesiąc Nisan nowiem księżyca, przed Wiosennym porównaniem.
Faktycznie tylko z kilku wyjątkami ten kalendarz zgadza się z regułą naszego Pastora, że najbliższy nowy księżyc – czy to przed, lub po – Wiosennym porównaniu decyduje 1-szy Nisan. Jeżeliby czas na dojrzewanie pierwiastków był prawdziwy tak jak Herald podaje, to nów księżyca bez żadnej zmiany następowałby po Wiosennym porównaniu; ale nasz pierwszy zarzut na ich punkt pod tym nagłówkiem dowodzi, że jęczmień za czasów biblijnych dojrzewał na kilka tygodni wcześniej, jak oni twierdzą, tak iż nów najbliższy Wiosennego porównania, gdyby nawet nastąpił i przed porównaniem, mógłby rozpocząć pierwszy dzień miesiąca Nisan, tak dalece na ile to się tyczy zbioru pierwiastków. Z tych trzech powodów wymienionych przez nas ich narzucanie obowiązku przestrzegania obecnego Żydowskiego kalendarza i jego reguł o przypadaniu nowin księżyca po Wiosennym porównaniu dnia z nocą z punktu zbioru pierwiastków upada zupełnie. Te trzy punkty również zbijają ich skrajny nacisk jaki oni kładą na trzynasty miesiąc, VeAdar, powodując by 16-ty Nisan nie przypadał rychlej jak przy końcu pierwszego tygodnia kwietnia. Zobacz Żydowski Kalendarz Na 100 Lat.
PRZEKRĘCANIE NAUK „ONEGO SŁUGI”
Przetoż ich wysiłki względem tego, by dowieść biblijnie i logicznie, że Nisan jest decydowany przez nów księżyca po Wiosennym porównaniu dnia z nocą. Na koniec Herald cytuje z S. ’06, 101, podając ten wyjątek jako dojrzałą myśl naszego Pastora, że akuratność co do właściwej daty nie jest ważną. Nasi czytelnicy przypominają sobie, że zeszłego roku (1920) odpowiedzieliśmy na ich poprzednie oszukańcze nadużycie tego artykułu. (TP ’20, str. 25, par. 2, ang. (obecny artykuł zawiera ten nadmieniony artykuł) gdzie odnośniki są cytowane na dowód, że on przed i po napisaniu tego artykułu usilnie radził, ażeby określony dzień 14 Nisan, a nie żaden inny był obchodzony). W załączeniu powtarzamy naszą ostatnią uwagę podaną w powyżej nadmienionym ang. artykule: „Myśl Onego Sługi” na ten przedmiot (czy akuratna data ma być obchodzona czy nie) uległa trzem zmianom, tak jak to miało się z Nowym Przymierzem, najpierw właściwa, druga na krótki czas mylna, a trzecia i ostatnia właściwa. Dlatego Herald w latach 1919, 1920 i 1921 niewłaściwie przedstawił jego myśli; ponieważ cytował (i teraz czyni to samo po dwóch rocznych poprawkach) chwilowo błędną myśl brata Russella na dowód swego twierdzenia, gdy zaś myśli jego właściwe odrzucił.” Innymi słowy oni traktują jego myśl na tym punkcie w taki sam akurat sposób, jak gdyby ktoś traktował jego mylną myśl o Nowym Przymierzu myśl, którą on potem odrzucił jak gdyby była jego dojrzałą myślą na ten przedmiot. Czy jest czemu się dziwić, że tacy co tak przekręcają jego pisma błądzą w ciemności?
Bracia, w tej sprawie trzymajmy się więc tej reguły, iż przyjmować będziemy ostatnią i najdojrzalszą myśl naszego Pastora odnoszącą się do metody obliczania 1-go Nisan myśl, która według Józefusa przeważała w czasach Nowego Testamentu, tj., że nów księżyca najbliżej wiosennego porównania – czy to przed czy to po wiosennym porównaniu wykazuje 1-go Nisan (Strażnica ’15, 70, par. 1; S ’07, 88, par 3. ang.) bez względu czy się zgadza z pogańsko wynalezionym Żydowskim kalendarzem czy nie. Ponadto równoległe daty w takich równoległościach, jak np. 1845 lat i 2520 lat dowodzą, że Biblia daje do zrozumienia, że Jeruzalemski nów księżyca najbliższy wiosennego porównania rozpoczyna dzień 1-szy Nisan; np. data 17-go grudnia 1912 r. przypadająca na dziesiąty dzień dziesiątego miesiąca opartą na nowiu księżyca Nisanowego,