Teraźniejsza Prawda nr 60 – 1932 – str. 68
1916, kiedy on ułożył regulaminy przy pomocy których miał się wynieść i zapewnić sobie urząd kierowniczy i wykonawczy w Towarzystwie, a po otrzymaniu stanowiska przez uzurpację powiększył je do tego stopnia iż zdobył kontrolerstwo całego interesu i spraw Towarzystwa. Dla takiego człowieka uważanie ruchu, który on kontroluje i naucza za najwyższy szczyt wszystkich Boskich dzieł połączonych z Jego Kościołem na ziemi, jest na pierwszy rzut oka świadectwem jego pychy, choć on słowami stara się dać wrażenie wielkiej pokory. Jego aroganckie czyny, choć nie zawsze poparte słowami, pokazują jego rzeczywisty charakter pod tym względem. Jako ilustracje jego udanej pokory możemy przytoczyć jego odmówienie podania ręki stosunkowo małej gromadce braci w strefie kanału panamskiego (a to z tego powodu, że prawie wszyscy bracia są tam murzynami) rzekomo twierdził on, że gdyby przywitał się z nimi przez podanie im ręki to okazałby przez to pychę, ponieważ to dałoby im powód do uważania go za wielkiego, albo też, on sam byłby kuszony by myśleć o sobie, że jest jakimś wielkim! Nieszczera wymówka!
W S ’32, str. 3-12, znajduje się artykuł „Wyuczeni Od Boga, ” który powinien być zatytułowany, „Boska Organizacja”, ponieważ z tego punktu zapatrywania są tam omawiane jego myśli. Daremnie w całym tym artykule szukamy za jasnym określeniem tego, co on ma na myśli, przez to niebiblijne wyrażenie, które się daje różnie tłumaczyć. Jest prawdą, że on nazywa je Syonem, niewiasta z 1 Moj. 3:15 i Boską niewiastą; ale co on rozumie przez te trzy wyrażenia nie jest określone. W S ’32, 3-12, par. 3, on mówi, że Boska niebiańska organizacja musiała istnieć od początku, ponieważ Bóg jest Bogiem porządku. A więc z tego wychodzi, że stworzenie rodziny ludzkiej, według jego pojęcia, byłoby wcześniejsze; ponieważ mówi, że od Edenu aż do roku 1914 wyglądało jakoby Bóg zaniechał swoją niewiastę (S. ’32, 5, par. 9); gdyż w tym miejscu nie robi ograniczenia co do wytworzenia Kościoła wybranych, Głowy i Ciała, podczas gdy jest zrobione ograniczenie do Górnego Jeruzalemu, niebiańskiego Syonu, niewiasty 1Moj. 3:15 i Sary. (Izaj. 54 i Gal. 4). Przez Boską uniwersalną organizacje, on może rozumie Boski uniwersalny porządek rzeczy od początku, według pierwszego, drugiego i ostatniego zdania par. 3. Na pozór z tego paragrafu wygląda, że Boska organizacja zawsze posiadała część niebieską; i ma tę część, jaka ukazała się między ludźmi. Obie te części stanowią jego uniwersalną organizacje, która jest przedstawiona przez ziemskie Jeruzalem.
Jako przykład konfuzji teraz zacytujemy ten cały trzeci paragraf i wierzymy, że każde szczere dziecko Boże zgodzi się z nami, że on jest na tym punkcie bardzo nie jasny: „Jehowa czyni każdą rzecz według ustawy i stąd też musimy wnioskować, że on miał organizacje od samego początku. Organizacja ta jest przedstawiona czyli zobrazowana przez jego niewiastę i przez niego znamionowana Syjonem. Jehowa założył miasto Jeruzalem i położył w nim Swe imię, co też z przyczyny tej przedstawiało czyli obrazowało jego wszechświatową organizację. Organizacja Jego przedstawiona jest przez 'Syjon’ i 'Jeruzalem.’ Jeruzalem było ziemską organizacją Jehowy i pierwowzorem, a stąd obrazowało czyli przepowiadało Jego niebiańską organizację. Napisane jest: 'Lecz ono górne Jeruzalem (niebiańska organizacja) – jest matką wszystkich nas.'(Do Galatów 4:26). Przytoczenie to oznacza, że tworzący organizacje Jehowy są potomstwem Jego niewiasty. Nazwa 'Syjon’ była również stosowana do miasta Jeruzalem, ponieważ było obrazem wszechświatowej organizacji Jehowy: 'Miasto Dawidowe, które jest Syjon’. – 1Król. 8: 1.”
W tym parag. on miesza figuralne miasto Jeruzalem i Syjon z „teraźniejszym Jeruzalem” z listu do Gal. 4:25, które odnosi się do Przymierza Zakonu i sług którzy zastosowywali go ku wyćwiczeniu Izraela. W ten sam sposób miesza on swoją własną wynalezioną „niebiańską organizacje”, którą nie określił, z „onym górnym Jeruzalem”, które odnosi się do obietnic danych pod przysięgą, które rozwijają Chrystusa i sług zastosowujących te obietnice ku wyćwiczeniu klasy Chrystusowej. W tym parag. robi on z literalnego miasta Boską ziemską organizację Starego Testamentu! Jego niebiańska organizacja z punktu jej porodzenia narodu „narodzenie Narodu, ” którą on określa jako Boskie usadowienie Jezusa na stolicy i wysłanie Go w roku 1914 z władzą, rządzenia (S ’32, 5, par. 8), mówiąc logicznie, to musiał to być Bóg, ponieważ tylko Bóg usadowił Jezusa na Swoim tronie i wysłał Go z upełnomocnieniem aby panował. Otóż Bóg musi być Ojcem i Matką tego narodu! Tu nasuwa się pytanie jak jedna osoba może być narodem? Jeżeli narodzenie tego narodu nastąpiło w 1914, przez Jezusa umieszczonego na Boskim tronie z upoważnieniem panowania i przez wysłanie Go w 1914 w Jego rzekomym Wtórem Przyjściu, ażeby walczyć z Szatanem i zrzucić go z jego aniołami z nieba na ziemię, to sam Jezus musiał być tym narodem narodzonym za jeden dzień, według wyników powstałych z rozumowań Rutherforda. Jeżeli tak jak on mówi, że wywyższenie naszego Pana do tronu, władzy i urzędu przeciw szatańskiej organizacji było narodzeniem narodu, w tym znaczeniu, że rozpoczęło się rodzenie tego narodu, wtenczas narodzenie się reszty tego narodu musi znaczyć umieszczenie reszty Maluczkiego Stadka na Boskim tronie, z władzą i upoważnieniem zrzucenia szatańskiej organizacji, co znaczyłoby że ich pierwsze zmartwychwstanie musiałoby te czynność poprzedzać, gdy zaś on twierdzi że w dodatku do tego narodu dzieci porodzone po boleściach porodowych Syonu (jego walka w niebie w 1914 i nadal) są także tymi którzy od roku 1918 byli przyprowadzeni do jego rzekomej świątyni i byli uznani za dzieci i stali się częścią jego rzekomej ziemskiej organizacji Jehowy. Jest to jawną konfuzją, aby z wyniesienia Chrystusa na tron, nadania Mu władzy i urzędu, robić z tego narodzenie i że to miało mieć miejsce w roku 1914. On twierdzi, że radowanie się zamieszczone w proroctwie Izaj. 54:1 odnosi się do radości w niebie z narodzenia się narodu – jednostki, Jezusa, posadzonego na stolicy pełnomocnictwa i władzy! (S ’32, 5, par. 8). Pomimo równoległości Izaj. 54: 1, które pokazują, że wyrażenie „która nie rodzisz, ” i „która w porodzeniu nie pracujesz, ” jest jednym i tym samem, on twierdzi, że wyrażenie, „która w porodzeniu nie pracujesz” znaczy, że jego niebiański Syon porodził dziecię bez pracowania, tj. bez walki wyganiania Szatana itd., z nieba! Według tego to niewiasta – pozafiguralna Sara musi mieć inne dzieci oprócz tego jednego dziecięcia! Bo przecież niewiasta z 1Moj. 3:15, Izaj. 54:1 nie dała pełnomocnictwa Chrystusowi by panował, a bynajmniej od roku 1914; ponieważ ta niewiasta jest na ziemi. Wiele z wyż pomieszanych pojęć jest wynikiem odrzucenia jasnych i faktycznych tłumaczeń danych nam przez naszego Pastora na Izaj. 66:7-9 jako odnoszące się do Maluczkiego Stadka uwolnionego z nominalnego duchowego Syonu zanim ucisk zacznie szkodzić temu ostatniemu, i do Wielkiego Grona które zostanie uwolnione z niego w czasie ucisku, a zastosowujące ten ustęp Pisma Świętego do urojonego Syonu jako rzekomej niebiańskiej organizacji Boga, która w pierwszym porodzeniu staje się Bogiem!
Takie konfuzje, sprzeczności i niedorzeczności jak powyżej wykazane, są najpewniejszym dowodem, że zachwalane światło J.F. Rutherforda jest błędnym ognikiem – stara ciemność w każdej prawdzie, czyli nasuwanie błędów na sposób papieski. Jedną charakterystyką Prawdy zadawalającą serce i umysł jest jej prostota, drugą harmonia, a trzecią przekonująca moc dla poświęconego serca i umysłu. Żadnej z tych charakterystyk nie można się dopatrzyć w dziwnych wymysłach wysyłanych Kościołowi i światu od roku 1917 przez J.F. Rutherforda, rozpoczynającego do świata ze swym sfałszowanym pierwszym uderzeniem Jordanu, a w r. 1918 z nauką, że miliony z obecnie żyjących nigdy nie umrą po r. 1925. Prostota, zgodność i przekonująca moc Prawdy o symbolicznej niewieście Jehowy z 1 Moj. 3:15; Izaj. 54 i Gal. 4 jest świadectwem o jej prawdziwości. Porównanie Izaj. 54 i Gal. 4 dowodzi, że mowa jest do pozafiguralnej Sary u Izaj. 54. Kto jest pozafiguralna Sara Pismo Św. jasno uczy: (1) Przymierze dane pod przysięgą i (2) ci którzy zastosowywali to