Teraźniejsza Prawda nr 59 – 1932 – str. 50
TROCHĘ PIJACKICH GŁUPSTW
OD ZAĆMIENIONEGO PRAWEGO OKA
Przedruk No. 52 (P. T. March, 1931)
W „PRESENT TRUTH” z Kwietnia 1930 roku podaliśmy 14-to miesięczny przegląd niektórych głupstw, pochodzących z zaćmionego prawego oka, jakie okazywały się w artykułach Strażnic J. F. Rutherforda. Od tego czasu ogłaszał on w dalszym ciągu swoje przypuszczalne postępujące światło, które jest raczej nocną halucynacją, okazując przez to coraz więcej głupstw pijackich i coraz większe zaciemnianie się prawego oka. Nie dziwi nas to wcale, że jeszcze więcej postępuje w błąd, a można się było tego spodziewać, ponieważ Pismo Św. wyraźnie uczy, że takim miał być jego bieg, aż jego prawe oko całkiem zaćmione będzie (Zach. 11: 15 – 17). Albowiem taki los czeka głupiego i niepożytecznego pasterza, a zataczania pijackie są charakterystyką, czyli oznaką „złego sługi” (Mat. 24: 47 – 51), tak się wypełnia, jak też i było o nim przepowiedziane. Prawie wszystko, co pisze dla ludu Bożego jest faktycznie coraz większym dowodem, że wypełnia on rolę głupiego i niepożytecznego pasterza i złego sługi. Taki sposób jego postępowania doprowadzi do tego, że wielu z tych, którzy postępowali za nim, opuszczą go, a wynikiem tego będzie coraz większe usychanie jego ramienia czyli wpływu, który z czasem całkiem uschnie.
Gdyby powyższe rzeczy nie wypełniały się, mielibyśmy powód do powątpiewania, czy stosowanie Zach. 11: 15 – 17 i Mat. 24: 47 – 51, do niego jest właściwym. Ten niniejszy przedmiot jest wyprowadzony z tych dwóch powyższych pism i z 2Tym. 3: 8, które odnoszą się do niego; pierwsze i drugie Pismo odnosi się do niego jako do indywiduum, a trzecie do niego, jako głównego wodza pozaobrazowego Jambresa między ludem Bożym w Prawdzie.
Aby podać przegląd w tym artykule, musieliśmy przejrzeć Strażnice od 1Kwietnia 1930 do 15 lutego 1931. Praktycznie w każdym jego artykule prezydent Towarzystwa powtarza, że Pan nasz przyszedł do Swej Świątyni w 1918 roku i że od 1919 roku zgromadza wiernych do tej Świątyni, a niewiernych odrzuca. Nie podał on ani jednego stosownego dowodu na to, że Pan przyszedł do Swej Świątyni w 1918 roku. Równoległe dyspensacje, chronologia, Znaki Czasów i Piramida dowodzą, że Pan przyszedł w roku 1874. Gdyby Pan miał gromadzić wiernych do Świątyni, począwszy dopiero od roku 1919 przez dawanie im specjalnej nagrody, to znaczy, że nie znajdowali się tam przedtem; Pismo Św. jednak dowodzi, że wierni znajdowali się już w Świątyni od czasów Zielonych Świątek: (1Kor. 3:16, 17; 6:19; 2Kor. 6:16; Efez. 2:21; 2Tes. 2:4; Obj. 8:4 11:1; 15:6). Oprócz tego, gdyby nie byli tam zebrani przed rokiem 1919, w takim razie nikt z wybranych przed tym czasem nie mógłby należeć do Kościoła. Jak tedy lud Boży przedstawiony w siedmiu aniołach mógł wychodzić z Kościoła z siedmioma czaszami od roku 1886? Jego fałszywe „nowe poglądy” na Objawienie, które, począwszy od 4 rozdziału zastosowywa do czasu rozpoczynającego się z rokiem 1919, zmusiły go do tego, z powodu jego błędów odnoszących się do świątyni, podczas gdy wykazane wypełnienie się większości Objawienia przed rokiem 1914 dowodzą, że te jego „nowe poglądy”, odnoszące się do Objawienia i Świątyni są błędne.
Prawie w każdym jego przeglądanym artykule powtarza swoją myśl, że Szatan wyzwał Boga do walki, urągał i zarzucał Bogu, że Bóg nie może wykazać takiej istoty, któraby mogła zachować wierność i czystość obyczajów pod różnego rodzaju doświadczeniami (zobacz Strażnica 1930, str. 195, par. 1, 2; str. 212, par. 9). Jednak Biblia nigdzie nie podaje takiej myśli. Lecz on stara się wyprowadzić takie myśli z Hioba, jako domniemanego typu na człowieka przed upadkiem, po upadku i w czasie restytucji. Na to odpowiadamy: (1) że Szatan nie domagał się, aby Bóg doświadczał w Hiobie człowieka, czy dochowa swej wierności; lecz Bóg powiedział Szatanowi w odpowiedzi na jego oskarżenie, że może doświadczyć wierności Hiobowej w celu udowodnienia swego oskarżenia. (Ijoba 1:6-12; 2:1-6).
(2) Hiob nie jest typem na doskonałą upadłą i przywróconą do doskonałości ludzkość, chociaż jak nasz Pastor powiedział, że może być użyty za ilustracje ludzkości w pewnych ograniczonych względach. Dlatego widzimy wielką różnicę między ograniczoną ilustracją a typem, ponieważ typ musi odpowiadać w każdym szczególe między obrazem a pozaobrazem, podczas gdy jest rzeczą niemożebna. aby znaleźć taką zgodność szczegółów pomiędzy pobożnym, prześladowanym i cierpiącym Hiobem, a upadłym człowiekiem,