Teraźniejsza Prawda nr 56 – 1932 – str. 10
pozafiguralnej wtórej walki Gedeona i po pozafiguralnym strofowaniu Janowem i jego ścięciu, świątynia pozafiguralnych Filistynów będzie doszczętnie zniszczoną, a praca Laodycejskiego posłańca i publicznego oponenta sekciarskiego błędu zakończy się.
(11) W krótkości streściliśmy początkowe wyjaśnienie pozafiguralnego Samsona, ponieważ to dopomoże nam do lepszego wyrozumienia pozafigury drugiego zakazu z 4Moj. 6 — „brzytwa nie postoi na głowie jego”. Z opisu Samsona dowiedzieliśmy się, że moc jego była we włosach (Sędz. 16:17). Przeto włosy Nazarejczyka figurują moc, czyli władzę sług Kościoła; a jak władza pozafiguralnego Nazarejczyka wyrastała z jego urzędu, podobnież głowa Nazarejczyka figuruje urząd pozafiguralnych Nazarejczyków, z której wyrasta ich władza, np. specjalnemi władzami urzędu apostolskiego były: pełnomocnictwa, natchnienie, nieomylność, związywanie, rozwiązywanie i udzielanie darów Ducha świętego. Jako specjalne władze urzędu „drugorzędnych proroków” mieli oni działać, za ich czasów, jako Pańskie oko, usta i ręka w łączności z naukami i uczynkami na czasie. Te władze wyrastały z ich urzędów — symbolicznych głów. Figuralny Nazarejczyk pozwalający na wzrost swoim włosom figuruje, że pozafiguralni Nazarejczycy mają wciąż używać i rozwijać swoje władze; a Nazarejczyk pozwalający na obcięcie swoich włosów, byłby figurą na pozafiguralnego Nazarejczyka, któryby dozwalał innym, aby go pozbawili wykonywania jego urzędowych władz; Nazareiczyk obcinający włosy sam sobie, figurowałby na pozafiguralnego Nazarejczyka zaniedbującego wykonywanie swych urzędowych władz. Św. Paweł, nie pozwalając na odebranie sobie władz apostolskich jak o tem świadczą listy do Koryntów i do Galatów figuruje, że to, co on uczynił jest pozafigurą Nazarejczyka niedozwalającego, aby brzytwa miała być na głowie jego; podczas gdy powyżej wzmiankowani dziesięciu reformatorów, zezwalających aby sekciarze pozbawiali ich władzy w ich własnych ruchach reformatorskich, są pozafigurą Nazarejczyka dozwalającego na obcięcie swych włosów. Pozafiguralne ostrzyżenie zawiera w sobie albo pewną dozę niewierności, lub co najmniej niedbalstwo w wykonywaniu pozafiguralnych władz Nazarejskich (jak np. w figurze Samsona), chyba gdyby wyraźny rozkaz, Pański zezwalał na wykonanie tego pozafiguralnemu Nazarejczykowi. Jan Wesel odrzucając swoje nauki pod groźbą inkwizycji, a przez to samo pozbawiający się swoich urzędowych władz, zdaje się być pozafigurą Nazarejczyka, który obciął swoje włosy. Nasz Pan przez Apostołów Piotra i Pawła napomina sługi Kościoła, aby byli wiernymi w używaniu ich urzędowych władz (1Kor. 4:1, 2; 1Piotra 5:1–4), a przez świętego Pawła mówi do Tymoteusza: „wykonywaj uczynek kaznodziei”, „usługiwania twego zupełnie dowodź”, po części jest to pozafigurą rozkazania Bożego figuralnemu Nazarejczykowi, aby dozwalał na porost włosów swoich. Jeżeli zastanowimy się nad wyjaśnieniami dopiero co uczynionymi, odnoszącemi się do pozafiguralnego Nazarejczyka głowy i włosów, zapuszczenia i obcinania włosów, to łatwo zauważymy ich Biblijność, rozumność i faktyczność.
(12) Trzeci zakaz w 4Moj. 6:6–9 zabraniał Nazarejczykom splugawienia swych głów przez dotknięcie się, albo znalezienie się w obecności umarłego. Z powodu, że śmierć przychodzi na cały rodzaj ludzki, jako skutek Adamowego grzechu (Rzym. 5:12), dlatego umarli są obrazem na grzech i grzeszników. (4Moj. 19:11–22). Tak jak dotknięcie się umarłego było przyczyną, iż Nazarejczyk stał się figuralnie nieczystym, tak „dotknięcie się grzechu i grzeszników, lub branie udziału z nimi w grzechu” oznacza, grzeszyć, czyli stać się pozafiguralnie nieczystym, czyli splugawionym. Wiersze 7, 8 pokazują, że ktoby się dotknął umarłego, straciłby przez to swoją świętość; i to jest dowodem, że grzech i grzesznicy są figurowani przez umarłych, i że dotknięcie się ich, albo nagłe znalezienie się w ich obecności figuruje na akt grzechu. Grzech jest tym powszechnym kazicielem, który czyni nas nieczystymi przed Bogiem; a splugawienie się nim jest stosownie figurowane przez umarłych; ponieważ śmierć jest jego skutkiem (Rzym. 6:23; 5:12; 1Moj. 2:17). Dlatego zakazywanie Nazarejczykowi, aby się nie dotykał ani nie wchodził tam, gdzie znajduje się umarły jest figurą na zakaz Jehowy, aby słudzy Kościoła nie splugawili się grzechem. Dotknięcie się umarłego jest figurą na cięższy grzech, aniżeli grzech sam figurowany przez znalezienie się w obecności umarłego. Wszyscy przyznają, że Bóg szczególnie zakazuje czynić tego sługom Kościoła, chociaż On również zakazuje, aby tego nie czynili wszyscy członkowie Kościoła. Te trzy pozafiguralne zakazy dane do przestrzegania pozafiguralnym Nazarejczykom — to jest nieprzyjmowanie fałszywych nauk, zasad i obecnie powstających błędnych wniosków; niezaniedbywanie i niepozwalanie, aby pozbawiano ich mocy czyli władzy; i niesplugawienie się grzechem; a wiec wszyscy muszą przyznać, iż to obejmuje te wszystkie Boskie zakazy dane Jego pozafiguralnym Nazarejczykom; a te trzy zakazy dowodzą w każdym wypadku, że nasze wyrozumienie o pozafiguralnych Naza-rejczykach jest właściwe. Niema w nim fantastycznego tłomaczenia. ani próżnej spekulacji ale raczej są to tłoma-czenia zgodnie uzasadnione na podstawie Pisma Świętego, rozumowania i faktów, a przedstawione do naszego przyjęcia.
CZYSTOŚĆ SŁUG WYMAGANIEM BOSKIEM
(13) Wiersz 6 pokazuje nam, że zakaz figuralnego splugawienia obejmował cały czas pozostawania we figuralnem Nazarejstwie. To dowodzi, że zakaz pozafiguralnego splugawienia ma również obejmować cały czas pozostawania w pozaobrazowym Nazarejstwie. Albowiem Bóg wymaga od Swych sług, aby byli czystymi. „Czystymi bądźcie wy, którzy nosicie naczynia Pańskie” (Izaj. 52:11). Słudzy Pańscy splugawieni grzechem byliby przeszkodą w swobodnem przesyłaniu Ducha i Słowa Pańskiego, gdy zaś czyści słudzy starają się o popieranie sprawy Pańskiej i są błogosławieństwem dla tych, którym służą (2Tym. 2:21). Dlatego Bóg dał figuralne i pozafiguralne zakazy splugawienia się nad umarłymi. Przeto niechaj słudzy Kościoła starają się. aby byli wolnymi od wszelkiej zarazy grzechu.
(14) W wierszu 7, Pan daje nam szczegóły odnoszące się do figuralnego splugawienia, które człowiek naturalny uważałby je za krańcowe; ale one są zamieszczone we figurze jedynie na to, aby pokazywały, iż nie robi różnicy, jak bliskie pokrewieństwo mogłoby istnieć pomiędzy Nazarejczykiem a umarłym, to jednak żadne splugawienie nie miało być dopuszczone — nie tylko przez dotknięcie się umarłego, ale nawet nie można było znajdować się w obecności zmarłego ojca, matki, brata lub siostry. Ta zdająca się krańcowość była dlatego tylko, że miała przedstawiać pozafigurę. Ponieważ duchowe zakażenie się grzechem łatwo mogło być przyjęte od zmarłego duchownego ojca, matki, brata lub siostry. Widoczne z tego, iż naszym zmarłym duchowymi ojcem nie mógł być nasz Bóg, jako ojciec sług Prawdy; ponieważ w Nim niemasz grzechu ani zaćmienia. Lecz Pismo Święte mówi o tych, których Bóg używa w usługiwaniu zapłodnienia nas, jako o duchowych ojcach naszych. Dlatego Apostoł Paweł mówi o sobie, jako o ojcu braci w Koryncie jak również, iż jest ojcem Tymoteusza i Tytusa, ponieważ on usługiwał im w zapłodnianiu ich Słowem Prawdy (1Kor. 4:15; 1Tym. 1:2; Tytus 1:4). Zmarły ojciec reprezentowałby taką osobę, która odwróciła się od Pana do grzechu. Przeto rozumiemy, że zakaz splugawienia się Nazarejczyka nad ojcem zmarłym jest figurą na zakaz, który nie dozwala słudze Prawdy, plugawienia się w grzechu z takim bratem, który mu usługiwał w duchowem zapłodnieniu, gdyby umarł duchowo, aby nie mógł wpłynąć na niego i pociągnąć go za sobą do grzechu. Przez pozafiguralną matkę Nazarejczyka nie moglibyśmy rozumieć tutaj Przymierza Sary; ponieważ w tem przymierzu niema grzechu ani ciemności. Lecz tak jak Pismo Św. nazywa duchowymi matkami tych braci, którzy dopomagają do rozwinięcia nowych stworzeń (Gal. 4:19, 27; Izaj. 54:1, 5, 13, 17), tak i my rozumiemy, że umarłymi matkami pozafiguralnych Nazarejczyków są tutaj bracia, którzy dawniej odżywiali duchowe życie tych zarodków, ale później odpadli.