NIEKTÓRE GŁUPSTWA ZAĆMIONEGO PRAWEGO OKA

(P 1930,51)

      Przez trzy następujące po sobie większe złudzenia, nie wspominając o niniejszych. J.F. Rutherford starał się pociągnąć uczni za sobą (Dz.Ap. 20:29, 30). W lecie w roku 1917 był mocno zaniepokojony z powodu kłopotów w towarzystwie powstałych po całym świecie, które stara się obecnie albo ignorować lub błędnie przedstawiać, jakoby działo się to w roku 1918, obiecywał braciom że jeżeli tylko „wejdą do woza,” potwierdzą i poprą jego plany, to mieli do 27 marca 1918 roku – na Wielkanoc – być „zabrani do nieba.” Gdy mu się to nie udało, twierdził, że to było datą zamknięcia drzwi do wysokiego powołania; lecz niestety, ponieważ wielu przychodziło do prawdy i chcieli należeć do wysokiego powołania, starał się wymyśleć inne drzwi, takie które za popchnięciem otwierają się w obie strony i przez które mogliby wejść ci wszyscy nowi przybysze, którzy pragną wejścia. Drugie wielkie złudzenie przez które starał się znowu pociągnąć uczni za sobą rozpoczęło się w roku l918, hasłem że po roku 1925. ”miliony z obecnie żyjących nigdy nie umrą”, a przez wypełnienie przepowiedni powrotu Starożytnych Świętych spodziewano się potwierdzenia propozycji o milionach. Lecz niestety, i to mu się nie udało, bo miliony po tym czasie umierały w dalszym ciągu i Kościół jeszcze był w ciele, a Starożytni Święci nie powrócili, pomimo jego twierdzenia sprzeciwiającego się oponentom, którzy stanowczo twierdzili, że ci nie powrócili i nie ukrywali się w jakimś skryłem miejscu w Palestynie.

      Kilka lat przed rokiem 1925 pisaliśmy w naszym piśmie, że gdy rok 1925 dowiedzie, że jego twierdzenie o milionach było złudzeniem, on aby odwrócić uwagę od nieudanego drugiego złudzenia, będzie się starał podsuwać dalsze złudzenia, aby tylko utrzymać uczni przy sobie. Teraz to trzecie wielkie złudzenie – jak przepowiedzieliśmy, jest twierdzeniem że żniwo zaczęło się w 1918 i trwa dotąd – to złudzenie jest największem i najgorszem ze wszystkich trzech złudzeń. Gdyby to miało być prawdą, to brat Russell byłby jednym z największych religijnych zwodzicieli jacy kiedykolwiek powstali w ciągu Wieku Ewangelii. ponieważ jego złudzenie wymaga odrzucenia niemal wszystkich proroczych pism naszego Pastora, wiele jego nauk i prawie wszystkie jego dzieła, jako złudzenie Pastora Russella.

      Zwracamy szczególną uwagę na zasadę, którą J.F. Rutherford w jego grudniowych artykułach ogłasza względem Czasu końca i dni Danielowych i tym sposobem daje
kol. 2
upust mnóstwie błędów, dając przez, to szatanowi podatni grunt do odrzucania takich nauk z pism Pastora Russella które mu się nie podobają; jego twierdzenie, że Czas Końca jest tym samym czasem co Czasy Pogan, i że dlatego, Pańskie specjalne Prawdy dla Jego ludu w .lego wtórej obecności nie mogły być przed rokiem 1914 jasno widziane. Ta zasada jest właśnie powodem mnóstwa błędów w ostatnich Strażnicach, a zawiera w sobie każdy następny numer Strażnicy więcej błędów, aniżeli poprzedni.

      W liście do 2Tym. 3:1-9 Św. Paweł mówi o Jannesie i Jambresie, jako typy na odstępczych nauczycieli ostatnich dni – dnia Paruzji i dnia Epifanii. Fakta dowodzą, że Jannes – ciemięzca – wyobraża przesiewaczy, którzy w dniu Paruzji zwiedli Klasę wtórej śmierci przez pozaobrazowe czary – złudzenia ; i że Jambres – buntownik – wyobraża tych przesiewaczy którzy w Epifanii zwodzą Wielkie Grono pozaobrazowymi czarami – złudzeniami. (2Tes. 2:9-11). Po opisaniu ich bezbożnych charakterów i dzieł Św. Paweł mówi (w. 9) że głupstwo ich będzie jawne wszystkim poświęconym braciom. J.F. Rutherford jest głównym członkiem jednej części pozaobrazowego Jambresa ludu w Prawdzie; druga część pozaobrazowego Jambresa znajduje się w nominalnym Kościele, tak jak były w Paruzji dwie części pozaobrazowego Jannesa. W tym przeglądzie niektórych jego ostatnich złudzeń udowodnimy, że nie tylko są błędne, lecz wykażemy ich „głupstwo”. Dlatego zatytułowaliśmy ten artykuł: „Niektóre Głupstwa Zaćmionego Prawego Oka”, zgodnie z 2Tym. 3:9; Zach. 11:15-17, które odnoszą się do niego, pierwsze wskazuje na klasę, której on jest głównym wodzem między ludem w Prawdzie, drugie wskazuje na niego jako jednostkę. Błędy które przeglądamy są tak liczne, że nasze zbijania i wyjawienia takowych muszą z konieczności być zwięzłymi jeżeli to pragniemy uczynić w jednym wydaniu.

      Jego teraźniejszym poglądem jest, że nowa dyspensacyjna linia zaczęła się w roku 1918. Nazywa on to teraz pracą Elizeusza, że Eliasz wyobraża przypuszczalnie nie klasę, lecz pracę do roku 1918, a Elizeusz wyobraża przypuszczalnie nie klasę, lecz pracę od tego czasu. Pamiętamy, że w roku 1918 w pierwszym wydaniu „Present Truth” daliśmy dowód na jego twierdzenie w Strażnicy z lutego 1918, że w rozłączeniu w 1917 zwolennicy Towarzystwa byli pozaobrazowym Eliaszem, a „opozycja” pozaobrazowym Elizeuszem, że to sprzeciwiało się faktom i dowiodło

poprzednia strona – następna strona