Teraźniejsza Prawda nr 46 – 1930 – str. 47
z 1874 i 29 po Chr.; a ponieważ Zielone Świątki 1878 były równoległością Zielonych Świątek w 33 po Chr., gdy Kościół był spłodzony, tak samo 2878 będzie w pewnych względach równoległością do 1878 i 33 po Chr. Może być, że w 2874 Starożytni Święci, a w 2878 Młodociani Święci, będą spłodzeni Duchem, albo może być, że obie klasy będą razem spłodzone Duchem – w 2874 lub w 2878 – po którym czasie ich nowe stworzenia przejdą przez próbę przymierza posługi łącznie z stosownymi zarysami Przymierza Abrahamowego. (P. 30, 32).
Pytanie: Co znaczy wyrażenie „dobry lewita”?
Odpowiedź: Na epifanię dobry lewita jest nowym stworzeniem, który jakoby nie osiągnął korony, który nie pochwala buntu przeciwko prawdom i zarządzeniom Parousii, i który nie przyjął ani nie służył prawdzie epifanii, lub w przyszłości przyjmie i będzie jej służyć, i który przed objawieniem się jako lewita, zbuntuje się przeciwko zarządzeniom, lecz nie prawdom epifanicznym (P. 30, 32).
Pytanie: Co było wyobrażone przez niewiastę (matkę) przynoszącą ofiarę jej oczyszczenia przy końcu 80 dni po urodzeniu córki – 3Moj. 12.
Odpowiedź: W numerze 121 Present Truth wykazaliśmy, że matka przynosząca ofiarę jej oczyszczenia przy końcu 40 dni po narodzeniu syna wyobraża dzieło Maluczkiego Stadka od jesieni 1914 do jesieni 1916, przedstawione w różny sposób, jak pozaobrazowego Eliasza uderzenie Jordanu, Najwyższego Kapłana Świata wyznawanie grzechów pozaobrazowego Izraela nad Kozłem Azazela, pozaobrazowego Gedeona, wtóra walka, wykonywanie pomsty i kary nad narodami i wiązania królów i szlachty ich okowami żelaznymi. W tym samym artykule oświadczyliśmy, że nie wiedzieliśmy o pozafigurze ofiarującej matki 80 dni. po narodzeniu córki. Lecz wierzymy, że od tego czasu ten zarys tego obrazu stał się nam jasnym. Według Pisma Św. są dwa wielkie dzieła, które Wielkie Grono, po jego oczyszczeniu się od Azazelowych plam, wykona: (1) Sformuje obóz epifaniczny, to jest po zniszczeniu Babilonu, przekona żyjące ludy chrześcijaństwa między rewolucją a anarchią do wiary i prawdy, jaka jest podana w 1 – ym tomie Wykładów Pisma Św. (4 Moj. 8:6 – 22; Obj. 19:5 – 8); i (2) Przekona Izraela do Jezusa, jako ich Mesjasza. Ostatnia praca będzie wykonana łącznie z uciskiem Jakuba i przy końcu tegoż. A ponieważ epifania a czas ucisku są tym samym okresem czasu, rozumiemy, że anarchią skończy się w październiku 1954. Zaraz potem nastąpi ucisk Jakuba i nawrócenie Izraela (Zach. 12:2 – 14; 14:1 – 3). Według Pisma Św. Wielkie Grono otrzyma ten zaszczyt nawrócenia Izraela (Pieśń 5:2 – 6:1). Dlatego uczynią oni to w czasie, gdy Izraela nawrócenie odbędzie się, to jest podczas i przy końcu ucisku Jakuba, który, jak powyżej wskazaliśmy, zacznie się w 1954. Ten czas jest także końcem 80 pozaobrazowych dni. Z faktu, że Kościół ofiarował ofiarę przy końcu pozaobrazowych 40 dni, przez 25 miesięcy od października 1914 do listopada 1916 – wnioskujemy, że Wielkie Grono wypełni jego ofiarę w równoległym czasie w tak samo długim okresie czasu, to jest od października 1954 do listopada 1916.
Pytanie: Co myślisz o Zion’s Messenger, piśmie, które odrzuca naszego Pastora dwa zarządzenia jubileuszowe na 1874 i wkłada je do października 1932 roku jako czasu pozaobrazowego jubileuszu i powrotu Starożytnych Świętych, gdy Maluczkie Stadko ma otrzymać jego wyzwolenie, krótko przed październikiem 1932?
Odpowiedź: Myślimy, że ten pogląd jest błędnym. Biblia uczy, że jeżeli ustanowiony czas na typ się kończy, jego pozafigura zaczyna się. A ponieważ dwudziesty jubileusz nie mógł odbyć się i nie odbył się, kiedy ziemia była spustoszeniem, pozaobrazowy wielki cykl musiał zacząć się przy końcu ostatniego obchodzonego jubileuszu w 626 przed Chr. i cykl prowadzący do jubileuszu musi mieć pozafigurę. A ponieważ według reguły Pisma Św. policzona liczba niższego okresu prowadzi i przedstawia następny wyższy, tak jak to można widzieć z pomnożenia sabatów tygodniowych, (7×7=49) prowadząc i przedstawiając pięćdziesiątnicę czyli Zielone Świątki, i że mnożenie rocznych sabatów prowadzi i przedstawia jubileusz lat, a ponieważ ten 50 letni jubileusz jest najwyższym świątecznym typem, te 50 lat trzeba pomnożyć na 50, co wykazuje nam pozaobrazowy cykl prowadzący do pozaobrazowego jubileuszu, rok 1874. Także jedyne podanie, że miało być 70 jubileuszy i podanie, że były zupełnie trzymane w czasie 70 letniego spustoszenia ziemi, dowodzi, że cykle po tej strony spustoszenia ziemi muszą być bez jubileuszów; dlatego były po 49 lat każdy i także doprowadziły do 1874. Twierdzenie Zions Messenger’a, że pierwszy rok pierwszego obrazowego jubileuszu zaczął się, gdy podbito ziemię, jest podwójnie błędnym; ponieważ zupełne podbicie ziemi nie odbyło się prędzej aż za czasów Dawida; cykl także nie zaczął być rachowany od podzielenia ziemi przez Jozuego; lecz tedy już, gdy Izrael wszedł do ziemi i ją zabrał (3 Moj. 25:2), co zaczęło się na wschód od Jordanu w październiku 1576 przed Chr.; ponieważ Bóg dał Izraelowi nie tylko ziemię na zachód od Jordanu, lecz także tyle ziemi na wschód od Jordanu. Dwa i pół pokolenia osiedliły się tam i zaczęli w jesieni tego samego roku obsiewać ziemię, w innym razie nie mieli by chleba na przyszłą wiosnę i rok. (Jozue 6:11, 12). Także jubileusz w typie zaczął się z trąbieniem trąby (3 Moj. 25:8, 9) a nie potem, jak Zions Messenger twierdzi. Dlatego, gdy Pan dał bratu Russellowi pierwszą prawdę żniwa – sposób wtórego przyjścia naszego Pana co on i inni na czas ogłosili, oni byli właśnie tymi pozaobrazowymi kapłanami, którzy trąbą jubileuszową zaczęli trąbić; dlatego pozaobrazowy jubileusz zaczął się w 1874. Twierdzenie Zions Messenger, że pozaobrazowy jubileusz nie mógł zacząć się prędzej, aż dwójnasób Izraela w 1878 roku się zakończył, a czasy pogan w 1914, jest absolutnie bez żadnego dowodu Pisma Św., i jest zbite faktem, że pozaobrazowa trąba zaczęła trąbić i przez to wielki jubileusz przedstawiać, przed skończeniem się tych zarysów czasu. Oprócz tego zaczęcie łaski nad Izraelem było właśnie wypadkiem jubileuszowym, a domaganie się mas o ich prawa przeciwko uprzywilejowanym klasom przez 40 lat, uprzedzając i prowadząc do wojny światowej, która przyszła przy skończeniu się czasów pogan, było właśnie pozaobrazowym wołaniem jubileuszowym, domagającym się przywrócenia ojcowizny. Dlatego koniec dwójnasobu i koniec czasów Pogan musiały, po zaczęciu się pozaobrazowego jubileuszu nastąpić. Jest to prawdą, że gdy pozaobrazowy jubileusz się skończy, że uwolni rodzaj ludzki od przekleństwa; lecz to nie znaczy bynajmniej, że przy jego zaczęciu się szatan nie miał już być bogiem tego świata, że nie miał już działać w jego ziemskiej fazie panowania przez kler, władców i arystokrację; tak jak w typie wzięło pewien czas do przywrócenia odstawionych majątków z obcych rąk do rąk prawdziwych ludzi i to często po różnych dyskusjach i walkach, które były typem na warunki od roku 1874. Kościół musiał w czasie rychłej części pozaobrazowego jubileuszu być na świecie, aby mógł w pozaobrazowa trąbę jubileuszową trąbić, a to zbija także twierdzenie Zions Messenger’a, że Kościół musi opuścić świat przed zaczęciem się jubileuszu. Odnośnie przedmiotu o jubileuszach radzimy przeczytać na nowo Tom II. rozdział 6 Wykładów Pisma Świętego i P ’21, 100-104 dla szczegółów. Będzie to szczególnie pomocnym dla brata E. J. H., jeżeli on, jak zostaliśmy poinformowani, jest wydawcą Z. M. i żeby, jako proroczy badacz pamiętał o tym, co twierdził, że Kościół miał opuścić świat w 1918, 1921, 1922 i w 1924 lub 1925 i 1926, a teraz w 1932, w którym to czasie spodziewa się, że rewolucja i anarchią się skończą. Jego przyczyny na ostatnią datę są tak samo niebiblijne i nie pewne, jak jego dawniejsze i doprowadzą do takiego samego zawodu – a to dowodzi, że jest fałszywym prorokiem. Jego bunt