Teraźniejsza Prawda nr 46 – 1930 – str. 42

Pierwsza rzecz, która podała prawdziwość tego wielkiego poglądu były trojakie wizyty Judasza do głównych kapłanów. W poprzednim artykule pokazaliśmy, że Judasza trojakie zdradzieckie Wizyty do nich – odbyły się w sobotę, wtorek i czwartek wieczorem. W okresie czasu w pozaobrazie widzimy, że zaprzańcy okupu zaczęli swe zdradzieckie czynności w 1878, a to stosuje się do pierwszej wizyty Judasza do kapłanów; że zaprzańcy ofiary za grzech zaczęli swe czynności w 1908 – to jest po 30 latach czyli po trzech pozaobrazowych dniach, dlatego pozaobrazowy wtorek wieczór stosuje się do drugiej wizyty Judasza do kapłanów; i że w pewnym czasie po październiku 1924 i przed października 1929 wodzowie złych lewitów w nominalnym kościele z wsparciem wodzów złych lewitów w prawdzie wykończą zdradziecką czynność pozaobrazowego Judasza. Na pewno nie możemy wiedzieć naprzód akuratnie o czasie tej trzeciej zdrady, ponieważ akuratny czas trzeciej wizyty Judasza nie jest podany. Pierwsza akuratna godzina, wyraźnie podana między 6tą godziną czwartkiem a szóstą godziną piątkiem, jest godziną, w której Pan nasz został przybity cło krzyża (Mar. 15:25) choć ostatni wyrok przez Sanhedryn na niego odbył się około 6-tej wieczorem, co stosuje się do października 1929; i kilka minut później został oddany Piłatowi. (Mat. 27:1, 2; Mar. 15:1). Pozaobraz trzeciej wizyty, będąc jeszcze w przyszłości, i dlatego, że akuratny czas w typie nie był dany, dlatego jej natura i czas nie mogą być teraz wyraźnie opisane, lecz rozumując czas dwóch pierwszych pozaobrazowych wizyt, trzecia może być w pewnym czasie w roku 1928. Lecz z postawionego tu czasu można bardzo wyraźnie widzieć, że pierwsza i druga pozaobrazowa wizyta wypełniły się w potrzebnych okresach czasu. (Pierwsze pozaobrazowe dwie wizyty są także pozaobrazem tego o czym Pismo Św. mówi, to jest o pierwszym i drugim uderzeniu opoki przez Mojżesza, co wiemy, że wyobrażają (1) pierwsze uderzenie, zaprzańców okupu i (2) drugie uderzenie, zaprzańców udziału Kościoła w ofierze za grzech). Lecz, jak zobaczymy, wszystkie inne szczegóły są w porównaniu do ich czasu i faktu figury i pozafigury, także godne uwagi.

      Przystąpimy teraz do opisania szczegółów w krótkości, ponieważ wyjaśniliśmy te rzeczy przez porównanie w poprzedzającym artykule o ośmiu małych cudownych dniach, które dla korzyści mogą być przejrzane i dlatego damy krótkie streszczenie tych tu szczegółów. Uczta w Betanii (Jan 12:1-8; Mat. 26:6-16; Mar 14:3-11) wyobraża udział w pierwszych zarysach Prawdy Parousii, mianowicie owych odnoszących się do sposobu, czasu i celu powrotu naszego Pana i do powrotu łaski dla Izraela od 1874 do 1878. Szymon trędowaty zdaje się wyobrażać Wielkie Grono, szczególnie w nominalnym kościele, jego domu; Jezus, Maluczkie Stadko, mianowicie Jego wodzów; Maria Maluczkie Stadko, mianowicie z punktu dawania poparcia wodzom Maluczkiego Stadka; Marta prospektywnych członków Wielkiego Grona, służących w prawdzie i nominalnym kościele; Łazarz cielesnego Izraela, który krótko przed 1874 zaczął patrzeć w stronę do Syonu, choć jeszcze żadna łaska nie przyszła do niego – mimo tego ich nowoczesna kolonia zaczęła się w Palestynie w 1874; Judasz klasę wtórej śmierci w Prawdzie i w nominalnym kościele, mianowicie w tym wypadku zaparcicieli okupu (zob. No. 28, str. 47 w Ter. Pr. „pierwsze przesiewanie i broń ku zabijaniu”); jedenastu pozostałych Apostołów – Wielkie Grono w Prawdzie i nominalnym kościele, przewidziane w podziałach, jakim miało być w skończonym obrazie, najprzód w trzech wielkich grupach, potem później było podzielone na 8 mniejszych grup. Ci jedenastu wyobrażają także usprawiedliwionych jako poczytalnych lewitów i prospektywnych Młodocianych Świętych jako trwałych lewitów. Pozaobrazowy Judasz dla władzy dowództwa, w Prawdzie i nominalnym kościele zgodził się zdradzić prawdziwych nauczycieli, dla władzy przez zaparcie się okupu. To było uczynione przez znalezienie winy w pozaobrazowej Marii, że ta popierała wodzów Maluczkiego Stadka, w której to winie lub zarzucie prospektywni członkowie Wielkiego Grona, poczytalnie usprawiedliwieni i (później) nawet wielu Młodocianych w Prawdzie i po za jej obrębem dołączyli się do tego.

      Typ nic nie mówi, co uczynił Judasz po pierwszej wizycie do najwyższych kapłanów, aż w poniedziałek rano, gdy Jezus wjechał triumfalnie do Jeruzalem. Jak nasza tablica wskazuje, czas od 6-tej wieczorem w niedzielę do 6-tej wieczorem w poniedziałek, stosuje się do czasu między październikiem 1884 a październikiem 1894. Poniedziałek o 6-tej rano stosuje się do października 1889. Pozaobrazowe wypadki wejścia Jezusa do Jeruzalemu, Jego oczyszczenie świątnicy, obwołanie Go przez dzieci, zawistne przeciwieństwa i plany Jego śmierci ze strony wodzów żydowskich muszą dlatego być typem na wypadki między październikiem 1889 a październikiem 1894. Pierwszy i drugi tom Wykładów Pisma Św. zdają się stosować, pierwszy do oślicy, drugi do oślątka, na których Maluczkie Stadko mianowicie brat Russell zrobił publiczne wejście do chrześcijaństwa, co się tyczy nauk prawdy w pokrewieństwie. Zob. nr. 28, par. 44-49 Ter. Pr. trzecie wezwanie, przesiewanie i broń ku zabijaniu. Wierni za ich nauki, byli rzeczywiście powitani przez cichych w prawdzie i poza prawdą – przez poza obrazowych dzieci. Oczyszczenie świątyni było uczynione mianowicie przez stosowne nauki o żniwie w III tomie i przez artykuł br. Russella przeciwko Parlamentowi Religii, przez co wyjawiony i oczyszczony został skalany stan świątyni Bożej. Pozaobrazowi zazdrośni przeciwnicy kler starał się różnymi wysiłkami zatrzymać dzieło żniwa; a ustawiczne trwanie wiernych w tej pracy było odmówieniem pozaobrazowej klasy Jezusa do powstrzymania się od witania jej przez pozaobrazowych dzieci i do zaprzestania pracy oczyszczania. Plany śmierci żydowskiego kleru wyobrażają postanowienie kleru chrześcijaństwa, aby odciąć żniwiarzy od wszelkiej społeczności i czynności w chrześcijaństwie.

      Jedyny wypadek we wtorek, stosując do czasu od października 1894 do października 1904 było przeklęcie bezowocnego figowego drzewa (Mat. 21:18, 19; Mar. 11:12-14) co na osiem wielkich cudownych dni wyobraża denuncjację niepłodnego chrześcijaństwa i jego osądzenie do nieustannej bezowocności. To było uczynione mianowicie IV tomem, który wyszedł w 1897 i którego poselstwo w Piśmie, wykładach i rozmowach ludu w Prawdzie rzeczywiście przeklęło chrześcijaństwo za to, że nie przyniosło od Boga spodziewanego owocu, i osądziło je na wieczną niepłodność względem takiego owocu. I możemy być pewni, że Babilonu powiększające się krętactwa prawdy i sprawiedliwości wzrastająca jego światowość, niewiara i fałszywa wiara były obfitymi dowodami, że takie przeklęcie miało skutek.

ŚRODA, WIELKI DZIEŃ

      Czas od wtorku 6-tej godziny wieczorem do środy 6-tej godziny wieczorem Jezusa w ciele stosuje się do okresu czasu od października 1904 do października 1914, który był bardzo napełniony wypadkami i naukami, także w czasie pozafigury z punktu ośmiu wielkich cudownych dni. Jak już pokazaliśmy, Judasza druga wizyta do głównych kapłanów

poprzednia strona – następna strona