Teraźniejsza Prawda nr 44 – 1930 – str. 10
gdy zaś ten sam wierny postępek, dając wrażenie na pozaobrazowych lewitów i izraelitów, jest dla nich wstrętnym, jak było pokazane w skórach, które z wyjątkiem wypadku arki, były wszędzie zewnętrznym przykryciem i jedyną rzeczą, którą obrazowi lewici i izraelici widnieli.
WYSZCZEGÓLNIENIE OBRAZU
(7) Mając teraz niektóre potrzebne ogólne wyjaśnienia do zrozumienia 4Moj. 4:5-20 jako całości, będziemy teraz to Pismo w szczegółach rozbierać. W wierszach 5, 15 jest wzmianka o ruszeniu się obozu. Zachodzi teraz pytanie: co to wyobrażało, jak izraelici podróżowali z jednego miejsca na drugie? Pozaobrazowe podróżowanie stanie się jasnym, gdy spamiętamy, że Izraela podróż z Egiptu do ziemi Chananejskiej wyobraża, jak lud Boży opuszcza teraźniejszy świat zły i postępuje do królestwa. Izraela podróże wyobrażają dlatego postępki w łasce, znajomości i służbie, prowadzące nas do królestwa. Każda próba doświadczenia Izraela odbyła się, gdy leżeli obozem. Dlatego próby odnośnie przyszłego wzrastania w łasce, znajomości i służbie są wyobrażone przez różne stosowne leżenia obozem. Rozbieranie obozu wyobrażałoby przejście z jednej skończonej próby do świeżych sposobności rośnięcia w łasce, znajomości i służbie; gdy zaś ustawianie nowego obozu wyobrażało by doświadczenia prowadzące do prób w linii z zaraz przychodzącym wzrastaniem. Jak w typie rozbieranie obozu zaczęło się (wiersz 15) gdy kapłani zaczęli nakrywać święte naczynia i sprzęty, tak w pozafigurze kapłani zawsze najprzód dawają wierną posługę względem rzeczy około linii postępowania w łasce, znajomości t i służbie, które ma być uczynione, i gdy kapłani uczynili początek w każdej fazie pozaobrazowego przykrycia, to potem pozaobrazowi lewici zaczęli ich pracę około tych stosownych linii, a później pozaobrazowi izraelici zaczęli stosownie działać.
(8) Nakrywanie Arki drugą zasłoną przez Aarona i synów jego wyobraża, jak wierna ofiara kapłaństwa w jego różnych członkach aż do śmierci zakrywała pozaobrazową Arkę Boga i całego Chrystusa – pomazańca – przed pozaobrazowymi lewitami i izraelitami. Ta ofiarnicza śmierć członków Chrystusowych będąc wstrętem do pozaobrazowych lewitów i izraelitów (Żyd. 13:12, 13) jest pokazana przez nakrywanie borsukowymi skórami. Lecz choć ci teraz nie rozumiejąc Boga i Chrystusa za drugą zasłoną, później przyjdą do poznania ich, że tacy byli wierni, było pokazane przez nakrycie zupełnym doskonałym niebieskim płótnem jako ostatnim przykryciem arki. Dwa drążki (wiersz 6), które były włożone w pierścienie Arki do noszenia takowej przez lewitów, zdaje się wyobrażają stary i nowy testament; ponieważ tymi środkami usługiwali pozaobrazowi lewici pozaobrazowym kapłanom i izraelitom, co się tyczy spraw Boga i Chrystusa za drugą zasłoną, to jest nieśli pozaobrazową Arkę. Założenie drążków do pierścieni przez kapłanów wyobraża, jak pozaobrazowe kapłaństwo zaleca nowy i stary testament pozaobrazowym lewitom jako środki przez które mogą służyć Bogu i uwielbionemu Chrystusowi, pozaobrazowej Arce.
(9) Nakrywanie stołu, jego chleba i naczyń jest opisane w wierszach 7, 8. Stół wyobraża Kościół jako wzmacniający braci chlebem żywota. Pokrycie stołu niebieskim płótnem wyobraża, że wierna usługa udzielana kapłanom dla ich rośnięcia w łasce i służbie przez więcej rozwiniętych kapłanów, którzy ich wzmacniają chlebem żywota, okazuje się przed Bogiem i kapłaństwem jak jest w czynie i prawdzie – wierną, niebieską. Kładzenie stosownych naczyń i chlebów pokładnych na niebieskie płótno wyobraża, że wiernie posługujący kapłani chlebem żywota, używają z tym także popierających i stosownych prawd, jako środków do ułatwienia wzmacniania ich braci. Talerze wyobrażają Pisma ku naprawie; łyżki (które były użyte
kol. 2
mianowicie do wdzięcznej wonności – 4Moj. 7:14 itd.) wyobrażają Pisma lub nauki w ćwiczeniu ku sprawiedliwości; czasze wyobrażają strofowanie (zbijanie) błędów; a kubki do nalewania wyobrażają nauki (doktryny). Kubki były używane łącznie z mokrymi ofiarami, które podobnie do mięsnych ofiar wyobrażają nasze wychwalanie i uwielbianie, to jest w służbie Jehowy. Uwielbiamy Go przez służenie Jego celowi, i wychwalamy Go przez wypowiadanie Jego Planu, który wyjawia Jego chwalebny charakter innym. Dlatego kubki wyobrażają nauki Jego Planu, które, ma się rozumieć, pokazują chwałę Bożą. (1 Pio. 2:9) Szarłatne płótno, (w. 8) które było na nie włożone wyobraża zasługę (ofiarę) naszego Pana, która musi zakryć Kościół (stół) gdy karmi braci wzmacniającym Słowem, aby ich służba była przyjętą; a jego używanie łącznie z stołem i jego przynależnościami także daje myśl, że wzmocnieni bracia uczą i kładą nacisk na kapłaństwo, że przez ich wzmocnienie w rośnięciu w każdym dobrym słowie i uczynku muszą mieć Pańską zasługę dla siebie, aby mogli być przyjęci w rośnięciu jako nowe stworzenia. Kładzenie ostatnich nakrywań ze skór borsukowych na stół, jego naczynia i chleb, wyobraża, że wierność pozaobrazowych kapłanów w takiej służbie, czyni wstręt na te rzeczy, wstręt ze strony tych, którzy nie są kapłanami. Drążki i kładzenie takowych w pierścienie stołu ma podobne znaczenie do tych samych rzeczy i czynu łącznie z Arką, z tym wyjątkiem, że stół wyobraża kościół jako wzmocnicieli braci, a nie Boga i Chrystusa w niebie – pozaobrazową Arkę.
(10) Wiersze 9, 10 traktują o nakrywaniu świecznika i jego naczyń. Świecznik wyobraża kościół jako oświecający braci, a jego naczynia wyobrażają nauki, których oświecający bracia dla oświecenia ich współkapłanów używają. Z tych naczyń były 4 gatunki: lampy, kleszcze, czyli szczypki, kaganki i naczynia do oliwy. Lampy wyobrażają pisma do nauki, które głównie oświecają; kleszcze czyli szczypki do oczyszczenia knotów itd. wyobrażają pisma zbijające błąd (Izaj. 6:5-7); kaganki do obciętych resztków z knotów, brudu itd. wyobrażają pisma do naprawy złej natury i postępków; naczynia do oleju, które zawierały w sobie olej, wyobrażają pisma w ćwiczeniu ku sprawiedliwości, w których duch wyrozumienia (olej) się zawiera. Kapłani nakrywający świecznik niebieskim płótnem, wyobraża fakt, że wierna pozaobrazową służba przeciwko pozaobrazowemu świecznikowi wygląda dla Boga i kapłanów wierną; a ich nakrywanie naczyń wyobraża fakt, że ich pozafigury wiernie używają pozaobrazowych naczyń – nauk – do oświecenia braci i są uznane przez Boga i kapłaństwo, że są wykonane wiernie; gdy zaś wstręt niekapłanów do kościoła i jego nauk w zdolności oświecania, gdy wiernie wykonane, jest pokazany przez nakrycia świecznika i jego naczyń z skór borsukowych. Włożenie przykrytego świecznika i naczyń na drążek w miejsce do użytku lewitów, aby mogli nieść świecznik i jego naczynia, wyobraża wiernych kapłanów zalecających nowy testament lewitom dla ich użytku w posługiwaniu pozaobrazowym kapłanom i izraelitom odnośnie pozaobrazowego świecznika i jego naczyń.
(11) Wiersze 11, 12 traktują o nakryciu złotego ołtarza i jego naczyń. Choć te wiersze nie mówią wyraźnie o naczyniach łącznie z złotem ołtarzem, to wiersz 12 nadmienia, że były naczynia łącznie z złotem ołtarzem przez wyrażenie: wszystkie naczynia usługi, którymi służą w świątnicy, to jest w miejscu świętym, jako odrębnym od dziedzińca i miejsca Najświętszego. Oprócz naczyń, które należały do stołu i świecznika i które były pokryte wraz z stosownymi sprzętami wszystkie naczynia miejsca świętego należały do złotego ołtarza. Inne jeszcze zastanowienie jest w linii z tą myślą: W 3Moj. 16:16 (przybytek zgromadzenia) jest mowa o miejscu świętym, gdy zaś w wszystkich innych miejscach 3Moj. 16 rozdziału