Teraźniejsza Prawda nr 24 – 1926 – str. 75
stopniowo go opuszczać, aż nikt z nowych Stworzeń i Młodocianych Świętych z nim nie pozostanie – jego ramie zupełnie uschnie co się tyczy względem nowych stworzeń i Młodocianych Świętych.
SKRÓCENIE ONYCH DNI
W Z 25, 131-137 (angielskiej Strażnicy) znajduje się aro. z pod jego pióra na przedmiot ” Dla wybranych” („For the Elects’ sake”). Ten artykuł odrzuca naszego brata Russella wyjaśnienie na Mat. 24:21, 22. Brat Russell uczy, że skrócenie okresu ucisku będzie przy jego końcu, i że przetłumaczone niewłaściwie wyrażenie „dla wybranych” powinno być „przez wybranych” (zobacz choć komentarz na te wiersze) to jest, że wybrani za drugą zasłona przeszkodzą i zatrzymają anarchię i ucisk Jakuba ostatnie części ucisku – ażeby takowe nie doszły cło zupełności ich naturalnego biegu, ażeby przeto nie zniszczyły całej rodziny ludzkiej. Z upewnieniem Biblia uczy tego względem Izraela, którego wyzwolenie od zniszczenia z rąk pozostałych anarchistów będzie kredytem cudnego Boskiego pośrednictwa. (Ezech. 39). Mat. 24:21, 22 uczy o skróceniu ucisku, nie jak artykuł, którego przeglądamy, uczy o skróceniu zarysu wojny ucisku. Artykuł którego przeglądamy, twierdzi, że w wszystkich krajach, gdy już wojna była w toku, znajdował się lud z wybranych lud który mógł by stać się z wybranych lecz który nie był zżęty – popieczętowany na czołach; że stan wojenny przeszkodził temu żęciu; i że Pan skrócił wojnę raptownie zakończył ją ażeby zżąć tych wybranych lub na wybranych. Dlatego podług tego nowego poglądu wojna została skróconą, ażeby osiągnąć tych braci. Artykuł więc uczy, że takim jest podanie naszego Pana, że względem wybranych ucisk miał być skrócony.
Przeciwko temu nowemu poglądowi, o którym wszyscy możemy powiedzieć, że odrzuca naszego brata Russella prawdziwy pogląd, damy jeszcze następujące zarzuty: (1) ustęp mówi, że ucisk – „owe dni”, czas ucisku a nie tylko jeden zarys ucisku (jakim zarysem była wojna) jest rzeczą, która ma być skrócona. Skrócenie wojny bynajmniej nie skróci ucisku; ani nie skróciło, ponieważ już by go nie było; ponieważ czas ucisku w dalszym ciągu po zakończeniu wojny postępuje, choć nie w takim natężonym stopniu, jak w czasie wojny. Gdyby wojna miała być ostatnim zarysem ucisku, wtenczas skróceniem jej byłoby skróceniem okresu ucisku. Lecz wojna będąc pierwszym wielkim zarysem ucisku, skrócenie jej nie skróciło okresu ucisku. Dlatego wyjaśnienie artykułu, którego przeglądamy, nie pokazuje wcale skrócenia czasu ucisku, i dlatego nie może być prawdziwym tłumaczeniem.
(2) Zgodnie z Pismem Św. wybrani w każdym kraju musieli wszyscy być popieczętowani nim wojna miała wciągnąć je w takową. Dlatego nie mogli znajdować się nie popieczętowani w jakimkolwiek kraju, jeżeli takowy został wciągnięty w wojnę. To zbija przypuszczalny pogląd, jakoby Pan raptownie zakończył wojnę, ażeby w tych krajach wciągniętych w wojnę popieczętować przypuszczalnie nie popieczętowanych wybranych, których popieczętowanie nie mogło się od być podczas wojny; i w sposób zbija się nowy pogląd że skrócenie „onych dni” znaczy skrócenie wojny,
kol. 2
ażeby pozostałych, w wojnę wciągniętych krajach wybranych popieczętować. Obj. 7:1-3 uczy naszej myśli. Rozumiemy, że cztery węgły ziemi są cztery podziały społeczeństwa: Rząd, Arystokracja, Burżuazja, (średnia klasa – rzemieślnicy) i Praca, czterech aniołów stojących na nich: panujących (Królów), arystokratów, właścicieli, i robotników, z których ci wszyscy przez samolubstwo sprowadzają ucisk jako posłańcy gniewu; cztery wiatry wyobrażają upadłych aniołów, którzy już setki lat temu sprowadziły by ucisk, gdyby te cztery klasy nie używali samolubnie pewnych Boskich zasad w taki sposób, ażeby powstrzymać ich od tego; ich powstrzymanie (trzymanie) od wysiłków do wiania wiatru na ziemię, znaczy zapobieżenie wojny światowej przed czasem, jako pierwsza faza ucisku; a popieczętowanie wybranych na czołach znaczy udzielenie dostatecznej ilości Prawdy do wyzwolenia wybranych z Babilonu lub świata. Tak więc ten ustęp uczy, że wszyscy wybrani w każdym kraju mieli być popieczętowani przed braniem udziału takiego kraju w wojnie. To więc kompletnie zbija nowy pogląd. Ażeby ujść od tej prawdy, artykuł, którego przeglądamy, sprzeciwia się naszego brata Russella wyjaśnieniom o wiatrach i wietrze pierwszego wierszu (zobacz Bereański Komentarz) i miesza wiele rzeczy: (a) wiatry pierwszego wierszu, które są upadli aniołowie, z wiatrem, którym jest wojna światowa – 1Król 19:11; Psalm 48:8;107:25; (b) wiatry, które są upadli aniołowie, lecz które artykuł fałszywie określa, że wyobrażają niszczące władzę, z wichrem, którym jest rewolucja i anarchia czasu ucisku (Jer. 25:30 – 38); i (c) cztery wiatry w Jer. 49:32 – 36; Ezech.5:10 12;17:21; Dan. 11:4, które wyobrażają cztery miejsca kompasu, z fałszywie określonymi i symbolicznymi wiatrami, wiatrem i wichrem.
(3) Biblia również wszędzie uczy, że żęcie miało skończyć się krótko przedtem nim wojna miała zająć żeńce, (Amos 9:13). Oracz tego wierszu jest czas ucisku, który zaczął się wojna światową. Żeńce są słudzy Boży, od 1874 do 1914, zbierający lud Boży do Prawdy. Wojna jako pierwsza część ucisku wybuchła 29 lipca 1914 (według Boskiego czasu 8.30 wieczorem 28 lipca) między Austrią a Serbią, i 1 Sierpnia 1914 między Niemcami a Rosją. W październiku 1914 (data piramidy wskazuje akuratnie na 16 września 19 14) żęcie było skończone, a pokłosie na Wielkanoc 1916. Oracz zajmujący miejsce literalnego żeńcy zatrzymał by żeńce nim by jego miejsce do orania zajął, a potem nie mogłoby być żadne żęcie wykonane, ponieważ pole było by zorane. Tak więc ten ustęp, podobnie jak Obj. 7:1-3 uczy, że krótko nim wojna miała wciągnąć w nią kraje, żęcie i pokłosie (które, szeroko się zapatrując, jest częścią żęcia) miało się skończyć, i w świetle wypełnionych rzeczy miała dowieść że żęcie i pokłosie wszędzie miało skończyć się długo przed tym nim wojna się skończyła. Już daliśmy w naszym Piśmie 50 dowodów, że żęcie skończyło się w październiku 1914, a pokłosie na Wielkanoc 18 kwietnia 1916. Na inne temu podobne dyskusje zobacz Ter. Prawdę (24, 78-80).
Te 50 dowodów, do których dwa powyższe należą, zupełnie zbijają nowy pogląd, że „skrócenie onych dni” względem wybranych znaczy raptowne zakończenie