Teraźniejsza Prawda nr 23 – 1926 – str. 59
i Klerykalizmu, w pozaobrazie pokłosia; ponieważ nie zapominajmy tego, że jak w typie nie byli owi 300 co w pierwszej walce zabijali, lecz Madianici, nie będąc w stanie rozpoznać się w ciemności, zabijali (Sędz.7:22) tak w pozaobrazie pozaobrazowi Madianici którzy przez ich uczynki i debaty mające łączność z wojną zabijali jedni drugich ich błędnymi poglądami, mianowicie względem doktryn Boskiego Prawa; pozaobrazowi 800 nic nie czynili jak tylko tłukli swe dzbany, trzymając pochodnie i trąbiąc w ich trąby. W obrazowej i pozaobrazowej pierwszej walce, zwycięstwo było uczynione za pośrednictwem Jehowy. (Sędz. 7:22) „obrócił Pan miecz jednego przeciwko drugiego”). Dlatego do czasu wtórej pozaobrazowej walki, nasz Pan mógł prawdziwie powiedzieć, że większe były rezultaty osobistych wysiłków Młodocianych Świętych, między którymi było zwycięstwo nad Sekciarstwem, aniżeli rezultaty osobistych wysiłków naszego Pana Jezusa przez Jego pozaobrazowych 300 w ich pozaobrazowym zbieraniu wina („cóżem ja takiego uczynił, jak wy?”). Nasz Pan dał tę odpowiedź pozaobrazowo przez ogłoszenia Jego ludu, gdy odróżnił tę stosunkowo małą pracę uczynioną od 1914 do 1916 od wielkiej pracy począwszy od 1917 roku. Może być, że ta część tej myśli była wyrażona pozaobrazowo w uprzedzającym zdaniu subtytułu „Jak mądrym jest nasz Bóg” w angielskiej Teraz. Praw. (19, 92, K 2).
(59) Jest dobrze podane w Słowie Bożym (Przyp. 15:1) że „odpowiedź łagodna (grzeczna) uśmierza gniew. „To było prawdą w wypadku Gedeona („tedy się uśmierzył duch ich przeciw niemu itd.) mówiąc do rozgniewanych Efraimitów. I w wielu wypadkach można było pozaobrazowo zauważyć, w wypadku naszego Pana, mówiąc przez Jego Kapłanów do Młodocianych Świętych. Dlatego radzimy ludowi Bożemu, ażeby był mówczym narzędziem Pańskim w dawaniu takiej odpowiedzi Młodocianym Świętym, jeżeli ostatni urażają się, że nie otrzymali przywileju Wysokiego Powołania. Niech chwalą pracę Młodocianych Świętych, mianowicie przeciwko sekciarstwu i klerykalizmu, ponad ich własną pracę w pierwszej walce.
(60) Pytanie może zachodzić, jak mogli brać udział Młodociani Święci, którzy nie chcieli brać udziału w różnych lewickich odłamach w ich publicznej pracy z powodu rewolucji lewickich, lecz raczej zostali z Kapłanami i pomagali im przeciwko rewolucyi lewitów, jak mogli brać udział w schwyceniu i zabiciu pozaobrazowego Oreba i Zeba? Odpowiadamy: Oni schwycili zabili pozaobrazowego Oreba, sekciarstwo, i Zeba klerykalizm, jak te objawiły się w praktyce różnych grup lewickich. Z Kapłanami ustawicznie sprzeciwiali się sekciarskiemu i klerykalistycznemu duchowi między ludem w Prawdzie; i dlatego wierzymy, że Pan chwali ich i wynagradza więcej nad innych Młodocianych Świętych, którzy weszli w walkę przeciwko pozaobrazowym Madianitom towarzysząc i wspólnie nie działając z lewitami. Dlatego możemy pocieszyć ich tym słowem: Zostaliście uprzywilejowani ponad innych braci Młodocianych Świętych w walce przeciwko pozaobrazowym Madianitom.
(61) Patrząc wstecz do naszego badania, Gedeona – figury i pozafigury, tak dalece danego znajdujemy w danych wypadkach w pozafigurze bardzo
kol. 2
jasne wypełnienie się obrazowej historii Gedeona. Jak dotychczas przedstawione, wszystko jest harmonijne, wszystko jest jasne, wszystko jest biblijne, wszystko jest rozumne i faktyczne. Tu niema potrzeby do żadnych niewyraźności, żadnych strugań, żadnych przekręceń, żadnych rozcięgnień, żadnych modyfikacji stłumień, żadnych wykrętów. Wierzymy, że nasze przedstawienie tego przedmiotu okazuje się samo przez się, że jest prawdziwe. Gdy je porównywamy z niewyraźnościami, jakie towarzystwo i brat Olson nam dawają na ten przedmiot Gedeon – figura i pozafigura, to zaraz możemy widzieć, jak wielką i pobijającą jest Prawda Epifanii i jak samowidoczną słabością jest błąd lewicki!
(62) Teraz będziemy badać następną sześć historii Gedeona (Sędz. 8:4-9), która również miała swoje pozaobrazowe wypełnienie się. Porównując Sędz. 7:25 (ostatnią część) – 8:3; Sędz. 8:4 mamy świetną ilustrację tego, co często było wspomniane w tych trzech kolumnach, co działo się w biblijnej i innych historiach, to jest, że wypadki nie zawsze są dane w chronologicznym porządku, lecz raczej łączące się wypadki są często traktowane do kompletności, choć to czyni je częściami wypełnienia się ich przez wypadkami, które wypełniły się przed pierwszymi; innymi słowy, logiczność często usuwa chronologiczny porządek. Wiersz z 8 rozdziału Sędziów mówi o Gedeonie i jego 300 przechodząc przez Jordan ze zachodu na wschód, gdy zaś wypadki opis. w ostatniej części Sędz. 7:25; Sędz. 8:1-3 wypełniły się na wschód od Jordanu. Dlatego wypadek opisany w wierszu 4 wypełnił się przed wypadkami ostatniej części Sędz. 7:25; Sędz. 8:1-3. Wyjaśnimy to, jak następuje: Święty historyk opisał najprzód całą pierwszą walkę Gedeona (Sędz. 7:9-25); potem opisał tę całą walkę, w której Gedeon nie brał osobistego udziału (Sędz. 7:23-25); potem opisał to co się stało po tej walce (Sędz. 7:25) – ostatnie zdanie) – 8:3; potem w Sędz. 8:4 wracając się do końca Gedeona pierwszej walki, święty historyk opisuje Jordan wycofujących się Madianitów z pierwszej walki z Gedeonem i jego 300, którzy szli za nim od doliny Ezdrolon do Jordanu, potem przez Jordan na wschód Tak patrząc, wypadek z Sędz. 8:4 uprzedził wypadki podane w ostatnich słowach Sędz. 7:25 i Sędz. 8:1-3.
(63) Widzimy, dlaczego to było umieszczone w 4 wierszu. Aby pokazało, że w pozaobrazie przygotowanie i walczenie w drugiej walce pozaobrazowego Gedeona wtórej walce miało odbyć się, po przekroczeniu Jordanu przez wierny lud Pański. Nawet epizody dane w wierszach 5-9 dowodzą że przygotowania i walczenie w pozaobrazowego Gedeona wtórej walce miało odbyć się nie tylko po rozdzieleniu pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza (Sokot), lecz po czasie, gdy jeszcze ostatnia grupa zorganizowanych lewitów (Fanuel) miała być odłączoną i odróżnić się od wiernych. Otwarcie 11 wiersza pokazuje, że jak pozaobrazowy Gedeon maszerował do wtórej walki, on przeszedł za ostatnią grupę tych lewitów, którzy nie wierzą w Kontrolujące ich pracę organizacje (tych, którzy mieszkali w namiociech) – wiersz 11). Tak więc druga walka nie miała prędzej zacząć się aż wierni mieli być odłączeni od wszystkich