Teraźniejsza Prawda nr 22 – 1926 – str. 42
prawda wyobrażona przez tę skałę 20 wierszu, zdaje się wyobrażać Prawdę, którą Piotr wypowiedział (Mat 16:15-18). To było właśnie tą opokową prawdą, która podtrzymywała naszego Pana ofiarę; i Słowo Boże mówiło (rzekł do Niego anioł Boży) Mu, aby Jego ofiara była ugruntowana na prawdzie, że On był właśnie tym Mesjaszem, który miał wybawić świat z wyroku Adamowego przez Jego ofiarę (Izaj. 53:1-12) Tak więc przed Jego chrztem było dane Mu zrozumienie przez Słowo Boże, że przez Jego chrzest miał wypełnić symbolicznie wszelką sprawiedliwość (Mat. 3:15), (1) co było aktualnie uczynione przez Jego zadowolenie wymagań zakonu za życie świata, przez Jego śmierć, wyobrażoną przez Jego zanurzenie w wodzie; i (2) przez zadowolenie wymagań zakonu dla posłuszeństwa wszystkich znajdujących się pod tymże, przez Jego zgadzanie się do wszystkich wymagań zakonu, chodząc w nowości żywota, wyobrażone przez Jego podniesienie z wody. Jego rozkosz w czasie Jego poświęcenia, aby czynić wolę Bożą przez ofiarowanie Samego Siebie, ugruntowana na Jego wierze, że On był Mesjaszem, jest pokazane w typie w Gedeonie ofiarującym ofiarę na skale, jak Anioł polecił.
(9) Wiersze 21-23 w krótkości wyobrażają naszego Pana drogę, kończąc ją w scenach Getsemanu i Kalwarii. W symbolach Biblijnych laska wyobraża urząd lub pracę. Tak więc laska pasterza wyobraża pasterski urząd lub pracę. Laska Anioła dlatego wyobraża urząd lub pracę Słowa Bożego, którego jednym z dzieł jest spłodzenie z Ducha Świętego (Jak. 1:18; 1Piotra 1:23). Dotknięcie ofiary końcem laski zdaje się wyobrażać spłodzenie z Ducha. Ogień wychodzący ze skały wyobraża moc Bożą w Prawdzie, że On był Mesjaszem, co przyczyniło Jego nowe stworzenie do spożycia Jego człowieczeństwa w ofierze. Tak więc w krótkości Jego trzy i pół lat ofiarowania Samego Siebie jest tu wyobrażone. Anioł odchodzący od Gedeona (wiersz 21) wyobraża, że przez krótką godzinę, w Getsemańskim ogrodzie, nauki Słowa Bożego odnośnie Jego wierności aż do śmierci, miały odejść od Jezusa ócz wyrozumienia. W Getsemańskiej czarnej godzinie, Jezus był przez pewien czas bojaźliwym, że może nie uczynił Swej ofiary doskonale; a także bał się, że nie będzie w ciągu dalszym mógł doskonale postępować i dlatego bał się też że nie będzie mógł być zbawionym (przez zmartwychwstanie) z śmierci. (Żyd. 5:7) Tak więc przez krótki czas utracił Pan Słowo Boże; które przepowiedziało Jego wierność aż do śmierci. Może i niepewność naszego Pana na Krzyżu (Mat. 27:46) jest również w tym Gietsemańskim doświadczeniu, w tym pod rozwagą zarysie typu, załączona. Gedeona widzenie Anioła (wiersz 22) wyobraża naszego Pana głębokie poczucie odpowiedzialności (w Getsemane), które przyszło do Jego Mesjańskiej posługi i wynikające z niej niebezpieczeństwa w wyrozumieniu tegoż (widząc Anioła twarzą w twarz). Gedeona bojaźń śmierci wyobraża bojaźń wtórej śmierci naszego Pana za przypuszczalne lub prospektywne chybienie w wierności – bojaźń, która tak go mocno ogarnęła w Getsemane. Lecz jak Pan (wiersz 23) pocieszył Gedeona pokojem i upewnieniem, że nie umrze, tak samo
kol. 2
Ojciec Niebieski pocieszył Jezusa błogosławieństwem pokoju i upewnienia, że był i że w ciągu dalszym będzie wiernym, i dlatego nie umrze wtórą śmiercią. (Żyd 5:7; Łuk. 22:43). To wzmocniło Pana do ukompletowania Jego ofiary; i jak Gedeon (wiersz 24) przez Pańską pociechę był w stanie zbudować ołtarz pokoju od Jehowy dla Izraela (Jehowah – shalom), tak Jezus po skończeniu Jego ofiary był wstanie zbudować ołtarz – Jego ofiarę okupu – który woła pokój od Boga dla pozaobrazowego Izraela. Ten ołtarz znajduje się już nawet w zarodkowym Królestwie Bożym (Efra) między tymi, którym Ojciec pomaga (Esrowego).
(10) Tak znajdujemy, jak powyżej podaliśmy w wierszach 11-24, krótką obrazową historię doświadczeń naszego Pana, począwszy krótko przed Jego poświęceniem i kończącą się krótko przed zesłaniem Ducha Świętego. W pozostałych wierszach tego rozdziału możemy zauważyć typowe obrazy znacznych zarysów Jego czynności w wieku Ewangelii z Jego naśladowcami w walce przeciwko błądzicielom, jako przygotowania do obalenia głównych błądzicieli i ich błędów. To okaże się jasne w badaniu figury i pozafigury w pozostałych wierszach tego rozdziału.
OFIARA KOŚCIOŁA
(11) Jeden z głównych zarysów naszego Pana czynności wieku Ewangelii jest Jego towarzyszenie człowieczeństwu Kościoła z Nim w Jego ofierze i w Jego czynnościach przeciwko błędu i błądzicielom. To jest obrazowo pokazane w wierszach Sędz. 6:23-27. Rozumiemy, że drugi cielec Ojca Gedeonowego (wiersz 25) wyobraża człowieczeństwo Kościoła, którego ofiarowanie przez naszego Pana następuje po naszego Pana zbudowaniu ofiary okupowej, jako ołtarz mówiący pokój od Jehowy. Fakt, że cielec miał siedem lat, wyobraża przypisaną doskonałość człowieczeństwa Kościoła, Ołtarz Baalowy jest klasa Kleru w cielesnym Izraelu, gdzie nauczeni w Piśmie, Faryzeusze i Kapłani składali ofiary szatanowi przez przywłaszczenie władzy i panowanie nad cielesnym Izraelem za czasów Jezusa. Fakt, że Joas miał ten ołtarz, dowodzi, że on nie był obrazem na Jehowę, jako Ojca Jezusowego, jak niektórzy mogliby wnioskować z faktu, że on był ojcem Gedeona, który był typem na Jezusa, ponieważ Jehowa nie zbudował i nie trzymał ołtarza dla Baala, szatana. Jako ojciec Gedeona, Joas wyobraża prawdziwych Izraelitów, z których Jezus był jednym z nich tak jak Aaron w 4 Moj. 16 rozdziale wyobraża całe kapłaństwo; a na koniec wieku Ewangelii Eleazar, jeden z synów Aarona, wyobraża brata Russella. Lecz z faktu Aaronowego ojcostwa Eleazara, nie mamy wnioskować, że całe Kapłaństwo, lub jakakolwiek część jego jest ojcem jakiegokolwiek Kapłana; synostwo tu znaczy raczej członkostwo w klasie wyobrażonej przez ojca. Tak więc w tej szczególności ten fakt jest równoległością, że pozaobrazowy Joas nie jest Jehową, Ojcem naszego Pana Jezusa, lecz jest klasą prawdziwych Izraelitów, której Jezus był członkiem. Pozaobrazowy Joas żniwa Żydowskiego, przed staniem się duchowym Izraelem, na pewno wspierał tych, którzy siedzieli w miejscu Mojżesza, pomimo ich klerykalizmu, i w ten sposób mieli ołtarz Baalowy.