służy do ogrzania małych kurcząt i aby ochronić i schować ich od nieprzyjaciół, którzy mogliby je atakować. Nie tylko silne ochraniające skrzydła, lecz także pierze piersi takiej matki kury są użyte dla protekcji młodych kurcząt. Widzieliśmy już często zaniepokojenie, jakie taka matka kura w niebezpieczeństwach okazała, i słyszeliśmy jak wołała na swoje kurczęta. Gdy się zgromadziły do niej pod skrzydła, były zupełnie zadowoleni i uwolnionemi od bojaźni w bezpiecznym miejscu. Często można było zauważyć, jak wyciągali swe małe główki i jak wyglądali oczkami, będąc w zupełnem bezpieczeństwie.

      I tak samo z nami. Naszego Ojca Niebieskiego miłość, opieka i protekcja są Jego skrzydłami i piórami, broniąc nas od uszkodzenia, trzymając nas ciepło i bezpiecznie. On jest w stanie, ażeby każde doświadczenie naszego życia oddziałało dla naszego dobra Musimy jednak pamiętać o tem, że ta obietnica, iż Bóg uczyni,
kol. 2
ażeby wszystkie rzeczy były dla naszego dobrego, jest obietnicą dla nowego Stworzenia, a nie dla starego. Częstokroć sprawy nowego stworzenia i starego stworzenia różnią się. Bóg interesuje się wszystkim względem nas, i dozwala, ażeby nasze doczesne sprawy służyły jak najlepiej sprawom duchowym. Gdyby nam się za dobrze powodziło, mogłoby to nam zaszkodzić jako nowym stworzeniom.

      Bóg może dozwolić, że nasze doczesne sprawy pójdą bardzo opacznie. Sami nie jesteśmy dosyć mądrymi, abyśmy wiedzieli, coby mogło być najlepszem dla naszych nowych stworzeń i co by mogło nam najwięcej pomagać w naszej walce przeciwko światu, ciału i szatanowi. Dlatego mamy uciekać do Pana i przyjąć jakiekolwiek doświadczenia, któreby były najlepszymi dla nas, i mamy starać się ażeby otrzymać potrzebną lekcyę wiary i posłuszeństwa z takowych.

kol. 1

GŁUPI I NIEPOŻYTECZNY PASTERZ

(Zach. 11:15-17; P ’22, 185).

      Pismo Święte w jego typach i proroctwach często wskazuje na osoby, które w pewnej przyszłości miały czynić pewne rzeczy. Możemy to zauważyć najprzód z przepowiedzianych Pism o Jezusie; i wszyscy wiemy o tem, jak Jezus i Apostołowie stosowali Pismo do Judasza. Tak samo był Cyrus wykazany, nawet po jego nazwisku, około 200 lat przed uczynieniem tych rzeczy, o których proroctwa mówiły o nim. (Izaj. 44:28; 45:1-5). Dwunastu Apostołów i siedemdziesięciu podrzędnych proroków obu żniw, ci byli wykazani przez dwanaście źródeł i siedemdziesiąt drzew palmowych w Elim. (2Moj. 15:27); i ci podrzędni prorocy byli również wykazani przez 70 sędziów (4Moj. 11:24-30). Dwunastu Apostołów było również wyobrażonych w dwunastu synach Jakuba; a także Apostoł Paweł i oni byli wyobrażeni w Eleazarze, (4Moj. 4:16; 19:4): a równoległość pokazuje, że 4Moj. 4:16; 16:35-39 odnosi się także do brata Russela. W jedenastym rozdziale Daniela (Dan 11), proroctwa wskazują na następujące jednostki: Kambyses, Smerdis, Darius Hystaspes i Herxes, (wiersz 2) Alexander Wielki (wiersz 4), (jego czterech następców, Cassander, Selencus, Ptolemy i Lysimachus są proroczo wskazani w Dan. 8:8) Ptolemy Philadelphos (wiersz 5), Antyochus Teos Bcniec i Ptolemy Philadelphos (wiesz 6), Catinicus (wiersz 7), późniejszego synowie i Antiochus Magnus (wiersz 10), ostatni i Ptolemy Philopater (wiersz 11), Antiochus Epiphiines (wiersz 12), Scopes (wiersz 15), Mark Antoni i Kleopatra (wiersze 17-19), Augustus (wiersz 20), Tyberyusz (wiersze 21-24), Aurelian i Zenobia (wiersze 25, 26, 28) i Napoleon (wiersze 29, 30, 36-45). Jan Chrzciciel jest podany w Izaj. 40:3-5; Mal. 3:1. Cztery osoby są wskazane w Zach. 11:8, 15-17; a brat Russell i Rutherford szczególnie są wskazani w Mat. 24:45-47; Mat. 24:48-51. Według tego widzimy, że Biblia często w jej proroctwach i typach wskazuje nie tylko klasy, lecz również i jednostki, które miały mieć czynność w przyszłości.

      Wszystek lud w Prawdzie zdaje się zgadzać z myślą że Zach. 11:15-17 odnosi się do jednostki. Choć nasz drogi brat Russell tego nic uczył, to jednak wielu z ludzi w Prawdzie byli pod tem wrażeniem, że p. Barbour, który odrzucił okup w 1878, był tą jednostką. Niektórzy nawet
kol. 2
dodali do ich wyobrażeń na ten przedmiot, twierdząc, że jego literalne oko zostało zaćmione (zaślepione) i że jego literalne ramię zostało sparaliżowane. Do tego powinni dodać jeszcze więcej literalnego zastosowania tego ustępu Biblii, powinni wnioskować, że i miecz 17 wierszu musiałby być literalnem. W 1905 odwiedziliśmy Rochester. N.Y., gdzie p. Barbour mieszkał i od niektórych jego zwolenników dowiedzieliśmy się, że ani jego literalne oko nie było zaciemnione, ani też jego prawe ramię nie było sparaliżowane. Jak już wiemy o tym, VII tom również stosuje ten ustęp do p. Barbour’a. Zach. 11:1-7 bezwatpliwie omawia o czynnościach i nagrodach różnych pasterzy miedzy Pańskimi owcami przy końcu Wieku Ewangelii: i z różnych przyczyn wierzymy, że p. Barbour nie może być ta jednostką, do której Zach. 11:15-17 się odnosi. Podamy wiec tu nasze przyczyny: (1) p. Barbour, jak rozumiemy, był pierwszym z owych trzech pasterzy, o których wiersz 8 mówi, i dlatego, nie mógł by być opisany w wierszach 15-17, gdzie mówi o jeszcze jednym pasterzu. Miesiąc wierszu 8 nie jest miesiącem dni, lecz lat, dlatego wyobraża 30 lat. (Obj.9:5; 15:5-13 ) Wierzymy, że te 30 lat zaczęły się w 1878 i skończyły się w 1908 Pan Barbour jako pierwszy z owych trzech pasterzy, pierwszy z nich na początku odrzucił okup W 1908 przy końcu, p. Henninges tak sobie postąpił, że stał się wodzem przesiewania 1908-1911, którego główny doktrynalny błąd był zaparciem się udziału Kościoła w ofierze za grzech. Rozumiemy więc, że on był tym trzecim pasterzem 8 wierszu. Widocznie p. Paton, wódz przesiewania 1881-1884 był drugim z rzędu z tych trzech pasterzy Dlatego też p. Barbour podany jest w wierszu 8 i nie mamy dobrej przyczyny, zastosować wiersze 15-17 do niego, ponieważ te odnoszą się jeszcze do innej czynności, („weźmij sobie jeszcze”). (2) Czynności głupiego pasterza wiersze 15-17) według tego rozdziału proroctwa Zachariasza miały odbyć się długo po czynnościach p. Barboura między Pańskimi owcami, a to jest widocznem z wiele podanych rzeczy w tym rozdziale. (1) Czynności głupiego pasterza zaczynają się długo potem, gdy już słudzy Prawdy, przedstawiciele Jezusa jako klasa wyobrażeni przez Zachariasza, wycofaliby posługiwanie od klasy wtórej śmierci: „nie będę was karmił, które umiera, niech umiera”, (wiersz 9).

poprzednia strona – następna strona