Teraźniejsza Prawda nr 20 – 1926 – str. 14
którego żaden papież względem nauk o przewodzie nie twierdził. Jest to obowiązkiem zborów, nie rozszerzać żadnej literatury towarzystwa, oprócz Strażnicy i tych rzeczy, które brat Russell napisał. A starsi i inni członkowie zboru są obowiązani sprzeciwiać się temu aż do końca, w zebraniach i po za zebraniami zborowymi, papieskiej absolucji i lewickiej rewolucji, w których towarzystwo – brat Rutherford – jest winnym na tym punkcie. Jakie wielkie odstępstwo od wolności Chrystusowej. (Gal. 5:1) i od prawa Kościoła doświadczać i próbować wszystkie nauki i dzieła, (1Jan. 4:1; 1Tes. 5:21) musiało wtargnąć się między naszych drogich braci w towarzystwie, ażeby udzielić takich papieskich twierdzeń.
Pytanie: Czy towarzystwo ma prawo zmienić Cienie Przybytku?
Odpowiedź: Oprócz Strażnicy, towarzystwo nie ma prawa wydawać żadnych innych Pism, oprócz tych co wydał brat Russell, a to znaczy, że nie ma prawa przekręcać jego Pisma, jak to czyniło z Cieniami Przybytku. Ma się rozumieć, że „on zły sługa”, ten „głupi” i „niepożyteczny pasterz” jest odpowiedzialnym za te zmiany w Cieniach Przybytku; ponieważ tylko „zły sługa” który „je i pije z pijanicami” i który, jest „głupim i niepożytecznym pasterzem” którego „prawe oko zaciemnia się”, taki człowiek może być tylko winnym takiej nieprawości, głupstwa i niepożyteczności. A Sąd Boży będzie na pewno palić się – nawet już się pali – przeciwko niemu za takie nieprawości.
Pytanie: Co znaczy przemiana?
Odpowiedź: Idea nominalnego Kościoła względem przemiany jest odwróceniem się grzesznika od grzechu i niewiary do pokuty ku Bogu i do wiary w naszego Pana Jezusa. A ta idea nominalnego kościoła była przez około rok skrycie rozszerzaną w Strażnicy, ażeby zakryć Prawdę, która ma łączność z poczytalnym usprawiedliwieniem. Biblijna nauka na ten przedmiot, jak nasz brat Russell pokazał, (Bereański komentarz na Dz.Ap. 3:19) zawiera w sobie myśl stopniowego wyrabiania charakteru, aby stać się podobnym naszemu Panu. Dlatego jest do dziełem całego życia, jak on uczył w tym kazaniu, na którym komentarz się opiera.
Pytanie: Co mamy rozumieć przez pokropienie krwią Baranka wielkanocnego podwoi drzwi i nadpróżków?
Odpowiedź: Naszą odpowiedź otrzymujemy z głównego faktu pozaobrazu, jaki użytek jest uczyniony z krwi Jezusa, naszego Baranka, przez którą przebywamy w pozaobrazowym domu, którego pozaobrazowe nadpróżki i podwoje drzwi są kropione Jego krwią, przez co uciekamy od Wtórej Śmierci. Na czym więc jest krew Jezusa kropiona? Odpowiadamy, na Boskiej Sprawiedliwości. Co tam ta krew czyni? 1) udziela zniesienia Adamowego wyroku z wszystkich, za których jest kropiona i 2) zbawia od wtórej śmierci wszystkich, którzy pod nią (krwią) pozostawają. Dlatego rozumiemy, że nadpróżki i podwoje drzwi, czyli załączenie do drzwi, wyobraża Boską sprawiedliwość, i że pokropienie krwią Baranka, wyobraża przypisanie zasługi Jezusowej. Ktokolwiek wszedł by do Domu Bożego, musi to uczynić przez Jezusa, te Drzwi, którego zasługa na pozaobrazowych podwojach drzwi i nadpróżkach czyni Jezusa zdolnego Zbawiciela, otoczonego i przymocowanego na miejscu przez
kol. 2
zadowoloną Boską Sprawiedliwość. Jak w typie, ci którzy znajdowali się z drugiej strony drzwi, które były otoczone pokropionymi podwojami i nadpróżkami, znajdowali się w bezpieczeństwie anioła śmierci, który zabijał wszystkich pierworodnych, którzy nie znajdowali się w takim domu, tak samo w pozaobrazie, jesteśmy w bezpieczeństwie, jeżeli pozostaniemy w Domu Pańskim, którego domu drzwiami, Jezus, otoczony sprawiedliwością, zadowolił przez Jego zasługę; gdy zaś ci, co wychodzą z tych Drzwi, wychodzą z zadowolonej Boskiej Sprawiedliwości i wynikiem tego idą na wtóra śmierć. W ostatnich przedstawieniach Wieczerzy Pańskiej nasz brat Russell wskazał nam, że kropienie krwią Baranka wyobrażało przypisanie zasługi Jezusowej. Dlatego z tej przyczyny nadpróżki i podwoje drzwi wyobrażają Boską Sprawiedliwość, przez którą zasługa naszego Pana jest za nas złożona, i do której jest dana dla naszego przypisania.
Pytanie: Jakimi jesteśmy synami, czy przez przyjęcie, czy przez spłodzenie?
Odpowiedź: Aktualnie Synami Bożymi jesteśmy przez spłodzenie, a nie przez przyjęcie (po angielsku: adoption) przez przybranie, jak ludzie często rozumieją, że to znaczy wzięcie pewnej osoby i uznawanie jej za syna, choć ten syn przez tę osobę nie był zrodzony (spłodzony), lecz wzięty za syna. Słowo przetłumaczone przysposobienie (przybranie) po grecku znaczy hyiothesia. Hyios znaczy syn, a thithemi, z którego thesia w słowie hyiothesia pochodzi, znaczy 1) włożyć, 2) uczynić, i 3) postanowić. Że tithemi także znaczy uczynić, możemy zauważyć z następujących wierszy: Łuk. 20:43; Rzym. 4:17; Żyd. 1:2; 1Tym. 2:7; 1Kor. 9:18. W tych wierszach, gdzie my jako Nowe Stworzenia jesteśmy zatwierdzeni słowem hyiothesła, słowo to znaczy uczynić synów. Jest właściwym dla nas mówić o sobie, że dostaliśmy od Boga przyjęci, jeżeli mamy na myśli ideę, że jesteśmy takimi synami, że żeśmy otrzymali życie prosto od Boga jako od aktualnego, a nie jedynie od prawnego Ojca naszych nowych stworzeń. Słowo przysposobienie (przy branie) jest używane w prawach i w zwykłej mowie, lecz nie określa właściwie pokrewieństwa naszego nowego stworzenia do Boga jako Jego dzieci.
Pytanie: Jak mamy rozumieć podanie z 3Moj. 16:6 „ofiaruje za się i za dom swój.”
Odpowiedź: W Strażnicy (angielskiej) z 15 lipca 1922 jest podane wyjaśnienie, jako jedno z wypracowań brata Rutherforda na Cienie Przybytku, że wyrażenie „za się” wyobraża Aarona jako jednostkę, a nie jako w jego ciele reprezentującego jego synów, i że wyrażenie „dom jego” znaczy za jego synów, a nie za pokolenie Lewiego. Na szczęście Pan wyjaśnił nam, że wyrażenie „za się” w 3Moj. 16:6 za co Aaron ofiarował, nie było za osobistego (samego) Aarona, ale za jego synów w jego ciele. To wyjaśnienie znajduje się w liście do Żyd. 7:27, gdzie różne roczne ofiary dwóch obrazowych ofiar są przeciwstawione z jedna ofiarą dwóch pozaobrazowych ofiar, i gdzie to, co Najwyższy Kapłan świata w Jego Głowie raz uczynił za Jego grzechy – Jego Ciała, Kościoła – i gdzie to, co On w Jego Głowie i Ciele później raz uczynił „za grzechy ludu” są podane jako pozaobrazy tego, co obrazowi figuralni Najwyżsi Kapłani często czynili dla ich grzechów i często za grzechy ludu.