Teraźniejsza Prawda nr. 18 – 1925 – str. 74
Dlaczego żeśmy to wiedzieli? Ponieważ jego postępki były podobne do owych p. Barboura, jako też jego charakter i biblijne określenie go; dlatego wiedzieliśmy, że to uczyni, i teraz widzimy, jak się to wypełnia przed naszymi oczami.
METODY ZWODZENIA
Po adwokacku przedstawia nadal myśl, że jego nauki odnośnie 1925 są prawdziwe, lecz w inny jak się spodziewano sposób wypełnia! Na tym punkcie zaczyna od Starożytnych Świętych w 1 i 2 Pytaniu (Z ’25, 23) gdzie ostrożnie uprawia drogę do przyjęcia jego krętactw, że Starożytni Święci może powrócą z umarłych przed opuszczeniem świata Maluczkiego Stadka i Wielkiego Grona! Jednakowoż podaje, że jeżeli wypadki by tego wymagały, może ten pogląd odrzucić. Celem tych dwóch pytań jest, aby zesłabić wiarę w biblijność poglądów brata Russella na Starożytnych Świętych czas, sposób i porządek zmartwychwstania. Jeżeli kto jest więc obeznany z jego dawniejszymi metodami zwodzenia, będzie mógł zaraz widzieć jego zamiary. W harmonii z poglądem naszego brata Russella uczył, że Kościół i Wielkie Grono opuści świat, nim Starożytni Święci powrócą z grobu; także nauczał, że te dwie klasy pozostaną na ziemi, aż do początku anarchii; i dobrze wie o tym, że ani rewolucja, ani ósma bestia, które mają być przed anarchią, nie przyszły jeszcze, ani w tym roku te rzeczy nie mogą przyjść, ani się wypełnić. Dlatego przestrzega, że możebną może być rzeczą, że Starożytni Święci powrócą przed opuszczeniem Maluczkiego Stadka i Wielkiego Grona świat; ponieważ dobrze wie o tym, że Maluczkie Stadko i Wielkie Grono nie opuszczą świat w tym roku.
Zobaczmy teraz, co Bóg mówi o porządku zmartwychwstania tych klas: „Lecz każdy w swoim rzędzie, Chrystus (Maluczkie Stadko; zobacz komentarz) jako pierwiastek, a potem ci, co są (staną się) Chrystusowi, podczas (1000-lecia) przyjścia Jego (ci którzy przez Nowe Przymierze staną się Jego dziećmi, to jest Starożytni Młodociani Święci i posłuszni z ludzkości).” (1 Kor. 15: 23). „A gdy to, co jest skazitelnego, przyoblecze nieskazitelność, i to co jest śmiertelnego, przyoblecze nieśmiertelność, tedy się wypełni ono słowo, które napisane: Połkniona jest śmierć (Adamowa śmierć w której Starożytni Święci jak i reszta ludzkości się znajdują) w zwycięstwie” (1 Kor. 15:54). „Pomarli w Chrystusie powstaną najpierwej. Potem my żywi, którzy pozostaniemy, wespół z nimi zachwyceni będziemy (przed innymi) w obłokach, aby spotkać się z Panem na powietrzu” (1Tes. 4:16, 17) „Błogosławiony i Święty, który ma część w pierwszym zmartwychwstaniu… bo będą kapłanami Bożymi i Chrystusowymi i będą z Nim królować tysiąc lat.” (Obj. 20:6). Te ustępy jasno dowodzą, że Maluczkie Stadko uprzedzi wszystkie inne klasy w zmartwychwstaniu umarłych.
To samo można widzieć z obrazu wesela Baranka i Jego małżonki, i małżeńskiej wieczerzy Baranka. Porządek wypadków jest następujący: Najprzód wesele, – pierwsze zmartwychwstanie, potem wieczerza weselna, na którą panny – Wielkie Grono jako goście są przyprowadzeni przez ich zmartwychwstanie. Gdy wieczerza się skończy, dzieci są spładzani i narodzeni. Pierwsza klasa tych dzieci będą Starożytni Święci, których spłodzeniem
kol. 2
będzie ich obudzenie z umarłych do doskonałych zdolności. Obraz ofiary za grzech pokazuje to samo. Ponieważ Maluczkie Stadko i Wielkie Grono muszą najprzód zmartwychpowstać, nim krew pozaobrazowego Kozła może być dla reszty ludzkości zastosowana; a najwięksi i najgłówniejsi z ludzkości będą Starożytni Święci. Obraz pośrednika dowodzi tego samego. Tak więc widzimy, że ustępy i doktryny biblijne dowodzą, że Maluczkie Stadko i Wielkie Grono uprzedzają Starożytnych Świętych w Zmartwychwstaniu. A jeżeli prezydent towarzystwa mówi, że Pismo Św. tego nie naucza, lecz że możemy otrzymać wniosek tylko przez proces analizy, dowodzi, że nie jest przygotowanym, ani nie godnym zaufania jako biblijnego tłumacza. Jeżeli mówi, że Żyd. 11:40 odnosi się tylko do udoskonalenia charakteru Starożytnych Świętych, myli się mocno. Odnosi się to do fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej doskonałości i dlatego też musi to obejmować ich obudzenie z umarłych do ich wszystkich doskonałych zdolności; potem będą prędko udoskonaleni w ich charakterach, ponieważ będą posiadali doskonałe wole.
Ma się rozumieć, że zostaną obudzeni, nim Nowe przymierze z resztą ludzkości będzie uczynione; z nimi Nowe Przymierze będzie najprzód uczynione; i nie zmartwychwstaną prędzej, aż będzie uczynione (zapieczętowane krwią Chrystusowa) względem Boga. Tak więc w dwuznaczny sposób, jego „metodą zwodzenia” stara się zakrywać prawdę. Jego twierdzenie, że 45 Psalm nie przedstawia powyższych klas w porządku ich zmartwychwstania, jest jeszcze innym złudzeniem; ponieważ porządek zmartwychwstania klas jest tam podany w takim porządku, jakiego Biblia przez inne ustępy potwierdza. Oprócz tego, choć jest prawdą, że jest różnica między obudzeniem a zmartwychwstaniem w wypadku świata; to w wypadku Maluczkiego Stadka, Wielkiego Grona, Starożytnych i Młodocianych Świętych ich obudzenie i zmartwychwstanie są jednoznacznymi. Jego twierdzenie, że lepsze zmartwychwstanie Starożytnych Świętych odbędzie się przy zmianie do duchowej natury przy końcu Tysiąclecia, jest dotykalnym błędem. Jak to? Ponieważ gdy żyli, nic nie wiedzieli o Boskim zamiarze, że będą duchowymi przy końcu tysiąclecia. Dlatego ich nadzieje były ziemskie. Dlatego wyrażenie „będąc rozciągnieni na próbach, nie przyjąwszy wybawienia, aby lepszego dostąpili zmartwychwstania” (Żyd. 11:35) względem ich nadziei, nie może znaczyć ich zmartwychwstanie jako duchowe, lecz jako ludzkie istoty przy początku tysiąclecia. To wszystko odnośnie naszego zbicia jego „nowych poglądów” na czas, porządek i naturę zmartwychwstania Starożytnych Świętych.
W Z ’25, 35-41 można widzieć jego zaciemnianie się prawego oka odnośnie szaty sprawiedliwości Chrystusowej. W tym artykule zapiera się, że szata sprawiedliwości Chrystusowej jest tą sprawiedliwością Chrystusa, która nam jest aktualnie przy ożywieniu naszego usprawiedliwienia przypisana – Jego ludzka sprawiedliwością, lub, faktycznie, jakąkolwiek inna sprawiedliwością. Na tym punkcie odpowiadamy, jak następuje: Chrystus posiada jeszcze inna sprawiedliwość – Jego sprawiedliwość jako Boska istota, której by nam nie mógł dać; ponieważ nie posiadał by tedy żadnej sprawiedliwości.