Teraźniejsza Prawda nr. 15 – 1925 – str. 29
Nad tym jeszcze się zastanawiając i złączając to z poprzedniem, pokazuje, że żęcie zostało ukompletowanie. przynajmniej 22 dni przed zielonymi świątkami. W podaniu tych punktów wyrachowaliśmy ten czas w jak najkrótszy sposób, lecz w praktyce bez wątpliwie trwało dłużej niż to.
(6) Ponieważ tylko żęcie pierwiastek zboża (co było typem na poświęconych) mogło być użyte za typ żęcia żniw wieków Żydowskiego i Ewangelii, jeżeli by nowy pogląd złego sługi był właściwym, to jest, że dzień literackiego żęcia wyobraża rok na pozaobrazowe żęcie i że żydowskie żęcie było od 16 miesiąca Nisan do zielonych Świątek, tedy żęcie pierwiastek musiało uprzedzać późniejsze plony i dlatego musiało być ukompletowane jeszcze rychlej niż 23 dni przed zielonymi świątkami.
(7) Ponieważ Biblia nigdzie nie podaje liczby dni jakiegokolwiek żydowskiego żęcia, ani nawet żadnego żydowskiego żęcia pierwiastek, dlatego dni żęcia nie mogły być obrazem na liczbę lat czasu żniw wieków Żydowskiego i Ewangelii; ponieważ nigdzie w Piśmie Św. nie jest podana liczba dni jakiegokolwiek żydowskiego żęcia, dlatego nie może być typem, aby na tym postawić pozafigurę lat. Dlatego „zły sługa” nauczając o 50-dniowym biblijnym żęciu przez Żydów, dodaje do słowa Bożego, ażeby fałszywą doktrynę wprowadzić. On dlatego w zasadzie przychodzi pod przekleństwo Obj. 22:18. Te siedem dowodów kompletnie obalają jego „nowy pogląd” o 50-letnim żęciu.
Dalej twierdzi, że wypełnione fakta – jego określenie gładkiego wyrażenia „fizyczne fakta” – dowodzą 50-letni okres żęcia. Lecz temu trzeba absolutnie zaprzeć, ponieważ jak on twierdzi o wypełnionych faktach, one są następujące, tak jak każdy z nas może to widzieć.
(1) żęcie zaczęło się w 1874, a skończyło się 1914.
(2) Od jesieni 1914 do jesieni 1916, wierni postępując za przykładem wiernego sługi (co jednak zły sługa nie czynił) przestali pracy żęcia, ale w tym czasie wyznawali pozaobrazowo grzechy nad Kozłem Azazela, rozdzielili Jordan, walczyli w pierwszej walce Gedeona, wiązali królów i szlachtę prawem zapisanem, lecz żadna z tych czynności nie należała do dzieła żęcia.
(3) Podczas większej części czasu takiej działalności wiernych, pozaobrazowi biedni – wielkie grono – i pozaobrazowi przychodnie – Młodociani Święci (3 Moj 23:22) wykonywali pracę pokłosia, kończąc ją 18 kwietnia 1916.
(4) Wierni będąc więc zżęci i pozbierani, od 16 września 1914 i 18 kwietnia 1916 jako klasa, (różnie w indywidualnych członkach, każdy podług swego wypadku) przechodzili i będą przechodzić aż do końca sześć procesów żniwa, które następują po żęciu i pokłosiu, to jest wiązanie, suszenie, młócenie, przewiewanie, przesiewanie i wzięcie do gumna.
(5) Jako części Najwyższego Kapłana Świata, ci pod dowództwem ich głowy, prowadzili i prowadzą od 25 listopada 1916 kozła Azazela do bramy, oddawając go tam przeznaczonemu człowiekowi, ażeby potem dostał się w ręce Azazela.
(6) Wielkie Grono od 16 września 1914 przechodzi
kol. 2
siedem części doświadczeń jako kozieł Azazela. (1) słyszy najwyższego kapłana wyznawanie grzechów nad nim, (2) zostaje odwiązane od drzwi przybytku (3) jest prowadzone do bramy, (4) oddane przeznaczonemu człowiekowi, (5) prowadzone na puszczę, (6) wypuszczone na puszczę, i (7) wchodzące w ręce Azazela.
(7) Pan od 18 kwietnia 1916 trwa w dziele, które przedtem rozpoczął, wywołując członków Wielkiego grona z Nominalnego Kościoła i innych osób od nominalnego Kościoła i z świata, do prawdy, aby się stali młodocianymi świętymi, przeważnie przez wielkie grono w prawdzie, którą to pracę wielkie grono źle rozumie, i myśli, że żnie maluczkie stadko.
PRZEGLĄD OKUPU ZA WSZYSTKICH
W Strażnicy z 1 marca 1924 „zły sługa” pisze względem okupu i pojednania, że te słowa znaczą odsunięcie (Z ’24, 68, par. 12) co jednak jest błędem. Okup nie znaczy odsunięcie – po angielsku enstrangement. – Okup wyobraża zbankrutowanego dłużnika, którego wierzyciel (kredytor) bierze jego cały dług, i przyjaciela dłużnika, który zapłacił cały dług wierzycielowi za dłużnika. W historyi odbyło się wiele tranzakcyi okupu bez żadnego odsunięcia: Na przykład Booz odkupił rolę od najbliższych krewnych. Dlatego słowo okup nie znaczy odsunąć. Znajduje się jednakowoż odsunięcie między Bogiem a człowiekiem: lecz to pokrewieństwo między Bogiem a człowiekiem nie pokazuje się przez obraz okupu, lecz przez obraz kapłana w którym kapłan pojednuje Boga z człowiekiem, to jest przez ofiarę za grzech czyni pojednanie między Bogiem a człowiekiem, którzy są odsunięci. Gdy mówi w następnym paragrafie, że okup – równoważna cena – „nie mógł być pokazany w obrazie lub typie”, to także jest błędem. Jest to prawdą, że to nie jest uczynione w typach, gdzie zwierzęta były ofiarowane za lud; lecz w tranzakcyach pieniędzy, jak w powyższem wypadku Booza.
Gdy mówi, że odpowiedzialność żydów powiększyła się przy większem świetle, z tem zgadzamy się; lecz nie możemy powiedzieć, że ich odpowiedzialność zwiększyła się do ostatecznej granicy: ponieważ gdy Pan karał śmiercią i innemi karami pod zakonem (Nadab, Abiju, Kore, Datan, Abiram, Marya, Mojżesz, Dawid) Apostoł Paweł wyraźnie mówi, że to nie były najsroższe karania – wtóra śmierć (Żyd. 10:28, 29) – Żyd. 10:26-30 wyraźnie uczy że tylko członkowie klasy Chrystusa (ciała) podczas wieku Ewangelii mogą przez dobrowolny grzech iść na wtórą śmierć: „Jeżelibyśmy dobrowolnie zgrzeszyli po wzięciu znajomości prawdy, nie zostaje już ofiara za grzech” lecz „sroższe karanie”. Jeżeli jego „nowy pogląd” miał by być prawdziwym. Apostoł Paweł pisałby: „Jeżeli by ktokolwiek grzeszył dobrowolnie po wzięciu pewnej wiedzy o okupie itd.” lecz tak Paweł nie pisał.
Przy końcu ostatniej kolumny na stronie 69 stara się wciągnąć brata Russela, jakoby zgadzał się z jego nowym poglądem. Podaje w cały paragraf z Z ’11, 405, par. 3, że to odnosi się do nowych stworzeń w nominalnym kościele, którzy zaprzedają Pana, prawdę i braci w różny sposób, i którzy, bez przyjścia do prawdy, idą na wtórą śmierć i potem podaje z tych dwóch paragrafów