Teraźniejsza Prawda nr. 15 – 1925 – str. 27
Wieku Ewangelii. Przeciwnie, ci z tych, którzy byli spłodzeni z Ducha Św. i stali się wodzami przesiewaczy w jakimkolwiek z tych sześciu przesiewań, ci pójdą na wtórą śmierć, jak to uwidocznia typ, (250 Lewitów) którzy byli czynnymi w piątym – przeciwieństwie – przesiewaniu. (4 Moj. 16:35, 38). Bezwątpliwie ci prześladowali i będą prześladować prawdziwy kościół jako pozaobrazowy Judasz. Dla takowych spłodzonych z Ducha nie ma żadnej nadziei. Ci na pewno pójdą na wtórą śmierć: lecz ci nie są wyobrażeni w przypowieści o kozłach którzy reprezentują tych z klasy wtórej śmierci, którzy umrą przy końcu tysiąclecia, lecz nie tych, którzy po sto latach (Iz. 65:20) podczas tysiąclecia umrą wtórą śmiercią.
Za swój ostatni i przypuszczalnie wnioskujący dowód zły sługa podaje 2 Tes. 1:6-10 i myśli, że to odnosi się tylko do wielkiego ucisku i twierdzi, że to uczy o ukaraniu prześladującego niespłodzonego z ducha kleru itd. wtórą śmiercią w czasie wielkiego ucisku. Lecz wiersz ten nie może być tak zastosowany, ponieważ mówi (wiersz 10) gdy przyjdzie, a to odnosi się do wtórego przyjścia Pana, i wyraża się, że to ma być „przy objawieniu Pana” (wiersz 7) a w literalnym znaczeniu tego słowa odnosi się to do czasu tysiąclecia. Brat Russell często wskazywał, że całe tysiąclecie jest okresem jego przyjścia (obecności) i objawienia. Słowa „gdy przyjdzie” mogą być zastosowane do Jego parousyi a słowa „gdy przyjdzie przy Jego objawieniu” mogą też być zastosowane do całej Paruzji i Epifanii. Ustępy pokazujące słowa „ma przyjść” – (gdy przyjdzie) które odnoszą się do wtórego przyjścia naszego Pana podczas całej Parousyi i Epifanii, są następujące: 1 Kor. 11:26; Łuk. 12:37; 21:34; 1 Tes. 5:2; 2 Piotra 3:10; Judy 14. Ustępy pokazujące słowa „ma przyjść” odnoszące się do wtórego przyjścia naszego Pana podczas całego tysiąclecia są następujące: Mat. 16:27; 23:39; 25:31; Mar. 8:38-9:10; Łuk. 17:20. Ustępy, które uczą, że objawienie naszego Pana będzie przed tysiącleciem są jeszcze następujące: Łuk. 17:30; Kol. 3:4. Ustępy, które odnoszą się do Objawienia naszego Pana przed i podczas tysiąclecia są jeszcze następujące: 1 Kor. 1:7; 1 Piotra 1:7, 13; 4:13 a ustępy które się tylko odnoszą do tysiąclecia są Rzym 2:5; 8:18, 19.
Z punktu zapatrywania na te fakta musimy zbadać znaczenie słów „ma przyjść” i „objawienie”, jak są użyte w 2 Tes. 1:6-10 i dowiedzmy się z tego samego ustępu, czy to odnosi się do rzeczy przed lub podczas tysiąclecia, co się tyczy nauk o ukaraniu wszystkich prześladowców Kościoła. Wiersze 6, 7, 10 dowodzą, że to odnosi się do całego tysiąclecia, a nie tylko do Paruzji i Epifanii. Zauważmy przede wszystkim podanie czasu w 7 wierszu ” przy objawieniu Pana Jezusa”. Co poprzedzające słowa mówią odnośnie dziania się „przy objawieniu się naszego Pana Jezusa”? (1) Nie tylko, że cały Kościół będzie znajdować się w odpoczynku od prześladowań, mając nagrodę od Pana; lecz (2) że wszyscy nie poświęceni prześladowcy Kościoła od czasów Pawła otrzymają pomsty karanie od Pana. Co to znaczy? Że wszyscy prześladowcy znów ożyją! A kiedy to będzie? Po zakończeniu się dnia gniewu Bożego, po ucisku, podczas Restytucji. Dlatego wyrażenie „przy objawieniu Pana Jezusa” w 7 wierszu
kol. 2
nie odnosi się do ukarania prześladowców w Paruzji lub Epifanii, lecz do Bazylei (Królestwa) czyli jedynie do czasu Restytucji; ponieważ nie prędzej, aż w tym czasie, wszyscy prześladowcy Kościoła powrócą z grobów. Dlatego zły sługa nie zastosował ten ustęp Pisma Św. właściwie, jeżeli używa go na dowód wtórej śmierci niespłodzonego z ducha i prześladującego kleru itd, przy końcu tego wieku. Po drugie patrzmy na 10 wiersz, gdzie inny wskas czasu jest dany, wyjaśniając znaczenie słów „gdy przyjdzie”. Ten czas wskazuje przez wyrażenie „w on dzień”. Jaki dzień? Ma się rozumieć, dzień tysiąclecia, restytucyi. Jak możemy to wiedzieć? (1) Nie tylko, że to jest zwykłe znaczenie tego wyrażenia; lecz (2) mianowicie wyrażenie „wszystkich wierzących… w on dzień” jest innem okresem od sądzenia Kościoła, przez to dowodząc, że tym dniem jest tysiąclecie, różniące się od Wieku Ewangelii – od dnia Wielkiego Zbawienia. Dlatego wyrażenie wierszu 10 „gdy przyjdzie” nie jest ograniczone do czasu przybycia Pana, ani do Parousyi, ani do Epifanii, ale do całych tysiąc lat, – do czasów naprawienia wszystkich rzeczy, kiedy rzeczywiście będzie uwielbiony w Świętych Swoich i podziwiany przez wszystkich innych wierzących. Dlatego klasy tu wzmiankowane są (1) nieznający Boga i (2) nieposłuszni Ewangelii są (A) nie tylko ci (a) którzy umrą w 100 latach (ci, którzy Boga nie znają) i (b) ci, którzy umrą przy końcu tysiąclecia jak symboliczne kozły ( którzy nie są posłuszni Ewangelii); lecz (B) także (a) ci z Paruzji i Epifanii, spłodzeni z ducha w nominalnym kościele, którzy grzesząc grzechem na śmierć, nigdy nie przyszli do prawdy i dlatego nigdy właściwie nie poznali Boga (którzy Boga nie znają); i (b) ci spłodzeni z ducha w prawdzie, którzy grzeszą grzechem na śmierć (ci którzy nie są posłuszni Ewangelii – prawdzie, która uzdolniła by ich do poznania Boga). Z punktu zapatrywania się na 9 wiersz, przyznawamy się do omyłki, którą żeśmy raz wyrazili i pisaliśmy że ci, którzy Boga nie znają „to nominalny lud Boży, a ci”, którzy nie są posłuszni Ewangelii, to wielkie grono. Widzimy, że ta nasza omyłka była błędem, odwołując to, żałujemy, żeśmy to uczynili. Dlatego, że nie zastanowiliśmy się zupełnie nad karą 9 wierszu, gdzie mówi, że dwie klasy 8 wierszu będą ukarane.
Co więc nasze zbadanie dowodzi, odnośnie tych ustępów? Odpowiadamy, że te ustępy nie mogą odnosić się do okresu lub czasu przed tysiącleciem, czyli przed królestwem (bazileą), lecz odnoszą się do całego tysiąclecia, mianowicie do drugiej i trzeciej fazy wtórego przyjścia Pana, to jest do Epifanii i do Bazylei! Jaki wniosek mamy z tego? Ten że musimy kompletnie obalić twierdzenie złego sługi w jego nowym poglądzie wtórej śmierci na przypowieść o kozłach i owcach, jak on błędnie naucza.
Czasami ów „głupi i niepożyteczny pasterz” bez wstydu twierdzi, że niektórzy bracia używają ich umiejętności greckiego i Hebrajskiego, aby pokręcić prawdę. Jego czytelnicy rozumią go, że on o nas to myśli. Nasi znów czytelnicy, dobrze wiedzą o tym, że my posiadamy umiejętność (znajomość) tych języków, lecz również dobrze wiedzą o tym, że używamy tych talentów do bronienia i wyjaśniania prawdy i często do zbijania jego