Teraźniejsza Prawda nr. 15 – 1925 – str. 24
nie; gdy zaś fakt ich próby przy końcu przyszłego wieku wyobraża, że będą wystawieni na niekompletne wrażenia. Jako szósty dowód do swego nowego poglądu twierdzi, że wszystkie nauki i fakty mające łączność z proroczymi wypadkami są całkowicie dane w jednym ustępie odnoszącym się do takiego wypadku; gdy zaś Pismo Święte podaje je w sposób „trochę tu, trochę tam”, i dlatego przypowieść nie pokazuje wszystkich rzeczy na przyszły wiek i następujący potem krótki czas, lecz jej główne myśli odnoszą się do różnych postępków praktykowanych podczas tysiąclecia, gdy oznaczy klasy, do której z nich kto będzie należeć w tym krótkim czasie, gdy zaś Objaw. 20:7-9 pokazuje jak złe charaktery, które dla braku miłości podczas tysiąclecia, czego nie określa tego w tym ustępie, doprowadzą ludzi ze złymi charakterami do oburzenia, po tysiącleciu. Dalej przekręca i jako siódmy powód na swój „nowy pogląd” podaje, że nie można o nikim mówić z punktu zapatrywania przeszłego stanowiska z którego na zawsze wyszedł, i dlatego twierdzi, że ci, którzy staną się braćmi w tysiącleciu, że do tych się to nie odnosi dlatego, że po staniu się braćmi, nie będą w więzieniu; gdy zaś Pismo Święte nazywa osoby, choć już więcej nie są, choć kiedyś byli takimi, na przykład, Jezus jest nazwany Michałem (Dan. 12:1) w czynności po 2000 latach, gdy już przestał być Michałem i Szatan jest nazwany Lucyferem (Izaj. 14:12-14) przeszło 3000 lat po przestaniu być Lucyferem. Dalej „zły sługa” błędnie twierdzi, że zastanowienie się nad czasem wymaga „nowego poglądu”, gdy zaś między tą przypowieścią i dwoma przeszłymi lub w tej tylko nic nie ma łączności z czasem, lub że decyzja tej przypowieści jest przed panowaniem tysiącletnim. Dalej przekręca, że przyjście Pana naszego z Kościołem, aby panować (porównaj Mat. 25:31 z Mat. 19:28) znaczy to samo, co jego przyjście z Kościołem, aby ukarać bezbożników (Judy 14) i że to znaczy to samo, że Jezus będąc w swoim Kościele i dawając władzę wypowiadania czasu ucisku (Izaj. 6:1-11) o czym Św. Jan opisuje, że to działo się rychło na początku obu żniw (Jana 12:39-41) to samo co Jego walka wraz z Jego świętymi po obu stronach zasłony – a nie przy Jego przyjściu jak błędnie zły sługa twierdzi) prawdą jako bronią przeciwko błędom (Obj. 19:11-16 i że to jest to samo, że święci wykonują pomstę Psalmu 149:5-9 (co też święci od 1914-1916 czynili, gdy zaś „zły sługa” bez żadnego usprawiedliwienia wstrzymywał się od służenia tej pracy pierwszego rozdzielenia Jordanu). Błędnie znów twierdzi, że owce i kozły w łączności z nagrodą lub karą, ponieważ nie będąc spłodzeni z ducha Świętego nie mogą iść na wtórą śmierć. Dalej błędnie twierdzi, że myśli podane w tych trzech przypowieściach tego rozdziału są odpowiedzią naszego Pana jako znaki Jego obecności i syntelei, żniwa (Mat. 13:39; 24:3) na zapytania jego uczni; gdy zaś znakiem Jego obecności jest prawda (Mat. 24:27, 30) a znakiem syntelei jest dzieło żniwa; i ponieważ te dwie rzeczy wychodzą tylko przypadkowo i podporządkowo do innych linii myśli w pierwszych dwóch przypowieściach i wcale nie są podane w trzeciej przypowieści. Dalej błędnie podaje jako zasadę dla jakichkolwiek argumentów, że nauczyciela odpowiedź na kwestie może zawierać tylko takie myśli, o które się pytano; gdy zaś jak
kol. 2
inni nauczycieli, jeżeli okoliczności i potrzeba tego wymagają, Pan nasz jako obfity dawca i nieutrudzony pomocnik dał uczniom Swoim więcej niż to o co prosili, ponieważ okoliczności i potrzeba wymagała tej pomocy w ogólności. Dalej błędnie jeszcze twierdzi, że ostateczna decyzja jest dana przy końcu tego wieku, lecz potem tak kręci, że na koniec zostawia dla swoich czytelników wrażenie, że decyzja nie jest dana, aż przy końcu przyszłego wieku, co znów obala jego pogląd. Tłumaczenie uzasadnione na mnóstwie takich błędach, musi pewnie być fałszywym.
SIEDMIORAKIE ZBICIE JEGO TWIERDZEŃ
W krótkości podamy siedem linii myśli, które wykażą, że brata Russela tłumaczenie jest prawdziwe: (1) Jego tłumaczenie czyni ten ustęp harmonijny z samym sobą, z wszystkimi innymi ustępami i naukami biblijnymi, z charakterem Bożym, z okupem Chrystusa, z faktami i pobożnością; gdy zaś pogląd, którego zbijamy, mniej i więcej sprzeciwia się każdemu z tych siedmiu pewnikom biblijnego tłumaczenia. (2) Otwierający wiersz pokazuje, że Chrystus nie prędzej usiądzie na tronie, aż całe Maluczkie Stadko będzie z Nim – „wszyscy święci Aniołowie (posłańcy) z Nim” (Mat. 25:31; Kol. 3:4; Rzym 8:17; 2Tym. 2:11, 12). (3) Zgromadzenie wszystkich narodów przed Niego jest sprawą indywidualną a nie klasową; gdy w jego błędnym tłumaczeniu „zły sługa” tylko mówi o klasach. (4) Ich rozdzielenie jest również indywidualną a nie klasową sprawą, choć to indywidualne rozdzielenie sformuje później dwie klasy; gdy zaś błędny „nowy pogląd” czyni separację na początku z już sformowanymi klasami. (5) Chrystusa „najmniejsi bracia” (literalne tłumaczenie, zobacz Rotherhama i oba Revised Version – poprawne tłumaczenia „Young’a itd.) są braćmi Restytucji, a po kolei, coraz to więksi bracia po braciach Restytucyjnych są aniołowie, potem Młodociani Święci, potem Wielkie Grono, potem Starożytni Święci a na koniec najwięksi Jego bracia to Maluczkie Stadko; gdy zaś tłumaczenie „nowego poglądu” nie może w żaden sposób być porównane z poprawnymi tłumaczeniami ani z całym Boskim Planem, tylko „zły sługa” nie doświadczając i nie będąc zdolny ku nauczaniu (2Piotra 3:15, 16) opiera się na A.V. błędnym tłumaczeniu Pisma Świętego. (6) Wszyscy wierni z klasy Restytucji, jako prawdziwe owce, odziedziczą ziemię przy końcu przyszłego wieku, gdy zaś nie wszyscy z tych owiec, którego artykuł teraz przeglądamy, są prawdziwymi owcami i dlatego nie wszyscy z takich owiec otrzymają żywot wieczny na ziemi. (7) Wszyscy niepoprawni, czyli kozły, będą razem z szatanem i jego aniołami zniszczeni; gdy zaś nie wszyscy z tych kozłów w tłumaczeniu „nowego poglądu” będą prawdziwymi kozłami i dlatego nie wszyscy z jego kozłów pójdą na wieczne zatracenie z szatanem i jego aniołami.
Pierwszy artykuł z 15 lutego 1923 pod tytułem „Los Kozłów” – The Destiny of the goats – stara się bronić swego „nowego poglądu” na owce i kozły i jak każdy inny nowy pogląd, którego zły sługa podaje, jawnie pokazuje wzrastające zaciemnianie się jego prawego oka, tak jak Pan o nim przepowiedział. (Zach. 11:15-17). Przez pewne półprawdy stara się zakryć właściwe prawdy i przez mnóstwo sfałszowanych i popsutych słów