NASZE SZÓSTE ROCZNE SPRAWOZDANIE

      Szósty raz mamy przywilej dać roczne sprawozdanie pracy Epifanii Najwyższego Kapłana świata – Jezusa, Głowy i Kościoła Jego Ciała – przeciwko pozaobrazowemu Kozłowi Azazela. Fakt, że część podkapłaństwa nie znajduje się jeszcze w Prawdzie Epifanii, lecz jest zabłąkana między różnymi lewickimi grupami, nie znaczy, ażeby to sprawozdanie nie było dziełem całego Kapłaństwa: ponieważ Kapłaństwo, które nie jest w Prawdzie Epifanii, wykonywało bardzo ważną pracę (choć nie objawiała się tak jak owa oświeconych Epifanią świętych) w przeciwstawieniu się rewolucji Lewitów, w odmiennych sposobach i okolicznościach od owych w Prawdzie Epifanii. Rzeczywiście wszelkie sprzeciwianie się Lewitom w prawdzie, ich nowym rewolucjom od czerwca 1933, było uczynione przez kapłaństwo, nie będące w Prawdzie Epifanii; ponieważ od tej daty pozaobrazowy Jezus z punktu zapatrywania na osiem małych cudownych dni (ostatnie osiem dni Jezusa w ciele, były typem na 80 lat Paruzji i Epifanii, odnośnie nominalnego chrześcijaństwa i również na 8 lat od 1917 do 1925 roku odnośnie ludu w prawdzie; artykuł ten był ogłoszony – figura i pozafigura – w Angielskiej Teraźniejszej Prawdzie) był umarłym (Jego członki ciała – Dz.Ap. 4:32 29; 9:5) i dlatego nic nie działał w opozycji do nowych rewolucji między Lewitami w prawdzie; ponieważ w tym okresie Jezus (Jego członki) był ogólnie uważany za klasę wtórej śmierci; i w ten sposób jego ukrzyżowanie zostało poza małym nominalnym pozaobrazowym Jeruzalem dokonane, i dla tej przyczyny Jego czynności między Lewitami przeciwko ich nowym rewolucjom były bezpożytecznymi. Kapłaństwo jednak było czynnym podczas tego czasu przeciw rewolucji Lewitów między protestantami i katolikami w nominalnym chrześcijaństwie w pozaobrazowej drugiej walce Gedeona, w Strofowaniu Janowym i Liście Eliasza.

      Jak więc może to sprawozdanie być również nieoświeconych Epifanią świętych pracy w ich sprzeciwianiu się Lewickiej Rewolucji między
kol. 2
ludem Prawdy? Tylko przez uznanie ogólnych faktów ich pracy, choć nie była nam podana, i dlatego nie 'możemy z natury wypadku je podać. Choć od czerwca 1923 pokazywały się w „Teraźniejszej Prawdzie” artykuły przeciwko rewolucji między Lewitami w Prawdzie, to jednak nie były cyrkulowane między rewolucjonistami, lecz zostały tylko abonentom „Prawdy” wysyłane. Dlatego ze strony Epifania oświeconych świętych nie były żadne wysiłki i przeciwstawiania nowym rewolucjom między Lewitami wprawdzie czynione od tego czasu, lecz były czynione ze strony zabłąkanego kapłaństwa między Lewitami w prawdzie. Błędy na przypowieści o mądrych i głupich pannach, o grzywnach i talentach, o kozłach i owcach, i że szatan jeszcze nie jest wiązany itd. itd. które były głoszone w Stowarzyszeniu między ich zwolennikami, były silnie przez kapłaństwo między zwolennikami Stowarzyszenia zbijane. Nowe błędy Towarzystwa P.B.I. – szczególnie te tyczące się proroctw Daniela – zostały również w podobny sposób przez kapłaństwo między P.B.I. zwolennikami zbijane. A takie sprzeciwiania się tym błędom były skuteczniejszymi z ich strony, aniżeli by mogły być z strony Epifania oświeconych Świętych; ponieważ, że z jednej strony wodzowie lewiccy absolutnie nie zważają na ostatnich, ponieważ mogą to łatwo że większość jest w błędzie uczynić; to z drugiej strony mając bojaźń utracić pierwszych, powstrzymują się od rewolucjonizmu, którego w ich sercach lubią. Dlatego radujemy się, że możemy zauważyć skutki tego sprzeciwiania się błędom naszych obłąkanych kapłańskich braci, między lewitami, z którymi mają społeczność. Niech Pan ich błogosławi z jeszcze większymi skutkami w ich pracy przeciwko pozaobrazowemu Kozłowi Azazela.

      W powyższym nadmienieniu ogólny charakter naszej pracy jest określony – prowadzenie pozaobrazowego Kozła Azazela do bramy, oddanie go na to przeznaczonemu człowiekowi, i do używania go przez Azazela. Choć dajemy świadectwo światu, i choć jeszcze więcej

poprzednia strona – następna strona