Teraźniejsza Prawda nr 13 – 1924 – str. 85
stosują się do tego? Akuratna data 2520 lat po typowym wypadku była od 6 wieczorem 13 sierpnia do 6 wieczorem 14 sierpnia 1914. Jaki wypadek spełnił się w tym czasie stosownie do prowadzenia niewolników Izraelskich? Odpowiadamy, cara ostateczna decyzja do zjednania na powrót rozłączonych części Polski, a zagwarantowanie autonomii było w tym dniu zmniejszone do napisania i podpisania takowej, a następnego dnia uroczyście wydane i ogłoszone Polsce. Następujące rzeczy to wyjaśnia. Chrześcijaństwo zawsze wolało mieć autokrację w swych rządach, i poddawało się demokracji i samo-postanowieniu tylko z przymusu. Rosja posiadała największy autokratyczny rząd z chrześcijaństwa i dlatego, że była zmuszoną przez okoliczności dać autonomie jakiejkolwiek części jej państwa, było wielkim powstrzymaniem Rosji symbolicznym uwięzieniem. I od tego czasu obie strony ustawicznie dawali coraz więcej wolności ich poddanym, ażeby od nich otrzymać pomoc; i w ten sposób mniej i więcej autokratyczne chrześcijaństwo przychodziło stopniowo w tamowanie – w symboliczny niewolę. Pamiętajmy łącznie z tym, że wszystkie te wypadki w równoległości czasów (paraleli w pozafigurze) wyobrażają początki w tych datach a nie ukompletowanie pozaobrazów, jak było w typie.
Następna pod rozwagę biorąca data ma łączność z pierwszym dniem siódmego miesiąca w jedenastym roku Sedekiasza. Wypadki pierwszego dnia. siódmego miesiąca były przybycie Sedekiasza do Ryblaty i zamordowanie Godoliasza w Masfie. Jaką była data akuratnie 2520 lat potem stosująca się do pierwszego dnia siódmego miesiąca w typie? Była od 6 godz. wieczorem 19-go września do 6 godz. wieczorem 20 września 1914. W tym dniu walka w Aisne trwała już osiem dni. Podczas tych ośmiu dni alianci na zachodnim froncie atakowali ufortecowanych Niemców z największymi wysiłkami i stratami. Przy końcu ataku ósmego dnia nieomal utracili nadzieje wyparcia Niemców, i zadecydowali jeszcze jeden dzień spróbować; a potem, gdyby chybili, chcieli zrobić zakopy aby oprzeć się Niemcom. Ta decyzja przyprowadziła chrześcijaństwo do tego miejsca – do pozaobrazowej Ryblaty – gdzie ostateczny sąd przeciwko terminowaniu władzy miał być wykonany; ponieważ w tym dniu termin władzy – czasy pogan – skończył się, i przypadkowo zabił partię (Godoliasza), która chciała przez dawniejsze miary wojenne powstrzymać władzę; i pamiętajmy o tym, że przez walki z zakopów, było ostatecznie zadecydowane w następnym dniu, że chrześcijaństwo, którego termin do władzy się skończył, otrzymało początek „procesu jego wyrzucania.”
A teraz przystępujemy do ostatecznej daty, do drugiego dnia siódmego miesiąca, jedenastego roku Sedekiasza. W tym dniu Sedekiasz został odkorowany, jego synowie, szlachta i urzędnicy byli przed jego oczami zabici, a potem wydłubano mu oczy, a Żydzi, którzy zostali w Palestynie pouciekali z ich mieszkań – wypadek, który uprzedził ich ucieczkę do Egiptu. Dzień akuratnie 2520 lat po tym wypadku w typie był od 6 wieczorem 20 września do 6 wieczorem, 21 września, 1914. W tym dniu, gdy atak aliantów w Aisne nie udał się, zadecydowano walczyć w okopach i rozpoczęto to, jako jedyna korzystną metodę. Ta decyzja doprowadziła do innego biegu czynności, która wielce osłabiła chrześcijaństwo,
kol. 2
odbierając od niego prawo do panowania pod Boskim pozwoleństwem, niszcząc wielkie reputacje chrześcijaństwa najzdolniejszych urzędników i zaciemniając chrześcijaństwo odnośnie rzeczy, które się działy, że to było wypełnieniem się końca władzy, początkiem jego wyrzucania. Możemy być pewni, że walka w zakopach była początkiem wyrzucania i niszczenia społeczeństwa – symbolicznej ziemi; ponieważ przez te walki zakopowe narody stopniowo niszczyły się, przez to osłabiały, aby zostały przygotowane do Armagedonu, przez co chrześcijaństwo, jak teraz jest zorganizowane, zostanie „zniszczone i bez obywatela”. Lecz walki zakopowe były tylko początkiem a nie ukompletowaniem tego zniszczenia.
Pewna wzmianka mająca łączność z naszym przedmiotem powinna tu być dana. Nasi czytelnicy wiedzą o tym, że Teraźniejsza Prawda zawsze trzymała się tych myśli, zgodnie z naukami Prawdy Paruzji, że znalezienie pierwszego dnia Księżycowego miesiąca otrzymujemy przez rozpoczynanie go o 6 wieczorem po pierwszej nowi księżyca, gdzie cały świat zaczyna dzień, przy 180 stopniu wschodniej długości, bez względu na to, czy to się zgadza z obecnym (niewłaściwym) żydowskim kalendarzem lub nie. Stosując powyższe paralele na daty roku 1912 i 1914, dowiedzieliśmy się, że żadne z nich nie zgadzają się z teraźniejszym żydowskim kalendarzem, ale że wszystkie zgadzają się akuratnie każda na początek w pozafigurze, według rachuby księżycowych miesięcy tego sposobu rachowania, którego „Teraźniejsza Prawda” zawsze uznawała za jedyny prawdziwy. Na przykład podług żydowskiego kalendarza 1 sierpień 1914 był dziewiątym dniem piątego miesiąca i dlatego jeden dzień za rychło na pozafigurę paralelu. (Zobacz Żydowski kalendarz na 100 lat) Lecz sposób rachowania „Teraźniejszej Prawdy” wskazał 1 sierpnia 1914 właściwie na dziesiąty dzień piątego miesiąca. Gdy żydowski kalendarz spóźnił się o dzień na 1 sierpnia, 1914, to znów był dzień za rychło na wypadki pierwszego i drugiego dnia siódmego miesiąca jedenastego roku Sedekiasza. Te fakta dowodzą, że Bóg rachuje księżycowe miesiące jako zaczynając się według nowi księżyca od 180 stopnia wschodniej długości (to jest w Greenwich, w Anglii) i że teraźniejszy żydowski kalendarz Bóg nie uznaje za prawdziwy i pewny.
Te równoległe okresy czasu znaleźliśmy już w styczniu 1915. Nie myśleliśmy wcale o tym w tym czasie, że one będą użyte na dowód dla ludu Prawdy, że przy odkoronowaniu Sedekiasza Czasy Pogan właściwie rozpoczęły się; ponieważ w tym czasie nigdy nie myśleliśmy o tym, że bracia mając takie silne dowody o tym, mieliby zwątpić. Jednakowoż fakty naszych dni pokazują, jak łatwo różne odłamy Lewitów odstępują od nauk Biblijnych. Dlatego drodzy Bracia, trzymajmy się jeszcze więcej wiernego słowa Bożego, i pamiętajmy o tym, od kogo żeśmy się tego nauczyli – od Pana przez Jego „Wiernego i Roztropnego Sługę.”
POD SKRZYDŁEM
I choć nadchodzi nocy cień,
Choć wciąż się sroży ludzka złość,
Mam w moim sercu wiary dość,
By wytrwać aż przez Pański dzień.