Teraźniejsza Prawda nr 12 – 1924 – str. 67
Tak więc widzimy, że zrównanie najniższego okresu, to jest siedmiu dni czyli tygodnia, prowadziło i wskazało najniższy jubileusz, który był większym świętem od siódmego sabatu cykla. To jest jeden dowód, że zrównanie (7×7) najniższego periodu prowadziło i wskazało następne większe święto. Następny wyższy doskonały okres od cykla tygodni w typie, jest cykl lat – tygodnie z lat. Przez zrównanie tego periodu po siedem lat (7×7) (3 Moj. 20:8), mieli oni siedem kompletnych rocznych sabatów, a ich ostatni sabatowy rok prowadził ich i wskazał im następny rok, jubileusz lat (3 Moj. 25:9, 10). Tu znów możemy widzieć, że musieli oni zrównać najniższy, aby następny wyższy period osiągnąć, który znów poprowadził ich do jeszcze większego święta; siódmy sabat lat prowadził ich i wskazał im Jubileusz, który był wyższym świątecznym rokiem nad wszystkie sabatowe lata w takim cyklu. Lecz jubileusz, będąc najwyższym z wszystkich świąt typowych, który był osiągnięty przez metodę zrównania, po ostatnim jubileuszu, najniższy period do zrównania, aby otrzymać następny wyższy period, który jest pozaobrazowym cyklem, musi być sam typowym jubileuszowym cyklem, ponieważ zawsze zrównanie następnego niższego doprowadza i wskazuje następny wyższy period (okres); i najdłuższy typowy okres, będąc następnie niższym od pozaobrazowego cykla, był od jednego jubileuszu do drugiego, okresem 50 lat. Dlatego pozaobrazowy cykl byłby zrównaniem typowego cykla jubileuszowego, 50×50, czyli 2500 lat. I tak samo jak w każdym innym ustanowionym typie uczynionym do daty, pozaobraz musiał się rozpocząć w tym czasie, gdy typ się wypełnił, tak więc ostatni rok, z 2500 lat, był pierwszym rokiem pozaobrazowego Jubileuszu. Zwiastun (Herald) używa właściwie owe 2500 lat, czyli 50×50, ażeby osiągnąć pozaobrazowy Jubileusz w 1874, lecz ponieważ twierdzi, że było tylko 49 lat od jednego do drugiego jubileuszu, dla jakiej racji, zapytujemy się, rachują oni 50×50? Jeżeli ich pogląd względem długości czasu od rozpoczęcia się jednego typowego jubileuszu do następnego był właściwy, musieliby mnożyć po 49×49 a nie 50×50. Ich wielki cykl składałby się z 2401 lat, a ich pozaobrazowy Jubileusz musiałby rozpocząć się w październiku 1775, jeżeliby to było prawdą. Tak więc ich pogląd na czas od początku jednego jubileuszu do drugiego, wzięty (a nie wynaleziony przez nich jak twierdzą) od Nominalnego Kościoła, dałby początek pozaobrazowemu Jubileuszowi 146 lat temu! Jest to bardzo wielki błąd, ponieważ musielibyśmy Restytucję w większym znaczeniu widzieć, jeżelibyśmy w niej się znajdowali od 146 lat! Tak więc ich metoda nie dozwala im osiągnąć października 1874, jako początku pozaobrazowego jubileuszu przez używanie pozaobrazowego cykla. Dlaczego ci wydawcy i dyrektorzy starają się wydrzeć chronologiczne prawdy z rąk Pańskiego ludu? Jak mogli być tak niedbałymi, aby nie widzieć, że ich uczenie o 49 lat długich jubileuszach zmusza ich do równania 49×49 a nie do 50×50, ażeby pozaobrazowym cyklem wykazać pozaobrazowy jubileusz? Z naszej strony nie możemy sobie wcale wytłumaczyć, dlaczego tak inteligentne osoby jak wydawcy i dyrektorzy P.B.I. mieliby się stać winnymi takich błędów; lecz dlatego tylko, że znajdują się w rękach Azazela i przez niego są zaślepieni. A gdyby bracia pamiętali o tym, że szatan używa tych wydawców
kol. 2
i dyrektorów do wprowadzenia błędów, ażeby nieostrożnych w łapkę wprowadzić – aby jakiś podrobiony ruch do zakończenia żniwa lub do pierwszego rozdzielenia Jordanu utworzyć – poprzestaliby brać nauki od takich zaślepionych braci do dalszego duchowego ich prowadzenia.
(2) Przeciwko ich myślom, że cykle jubileuszowe były po 49 lat, podajemy podanie biblijne, że siedem sabatowych cykli stanowiło 49 pełnych lat (3 Moj. 25:8) i że następny rok był pięćdziesiątym rokiem, jubileuszowym (3Moj. 25:9, 10). Bez zaprzeczenia musiało to być prawdą o pierwszym jubileuszowym cyklu, a następne cykle musiał być na to samo mustro zrobione lub też Biblia podawałaby coś specjalnego, że następne jubileusze musiały być w inny sposób rachowane od pierwszego. Mogą oni sobie kręcić i wymyślać co tylko im się podoba względem „600 księżycowych miesięcy” i „606 księżycowych miesięcy” (ażeby przez to otrzymali odznakę 666 na czole) i mogą podawać „Przybliżający Koniec Wieku” na wieczność, aby udowodnić, że jubileusz przyszedł w 49 roku, mówiąc: „(Pierwszy) rok jubileuszowy rozpoczął się w siódmym miesiącu 49 roku” (3Moj. 25:10). Na tym punkcie obwiniamy ich pogląd w dwojaki sposób, (1) że sprzeciwia się podaniu Boskiemu, które mówi, że rok Jubileuszowy nastąpił po zakończeniu się 49 roku i że był 50 rokiem i (2) że ich pogląd wymaga, aby następne jubileusze według innej metody rachowania osiągnąć od metody rachowania pierwszego Jubileuszu. Dlaczego nie mogli tak ważnych faktów zauważyć? Azazel może im powiedzieć dlaczego; może też i Pan i Jego Epifanią oświecony lud.
JUBILEUSZ DZIENNY I ROCZNY
(3) Ich pogląd, że cykle jubileuszowe były po 49 lat długie, sprzeciwia się równoległej metodzie rachowania, przez którą jubileusz tygodni. Zielone Świątki, były osiągnięte. W 3Moj. 23:15, 16 wyraźnie nam podaje, że gdy narachowali 49 pełnych dni, a nie 48 lub 48 1/4 dni, mieli jeszcze jeden dzień rachować, pięćdziesiąty i obchodzić go jako święto, jako święto pierwszych pierwiastek. Powtarzamy, że słowo „Zielone Świątki” znaczy „pięćdziesiąt”, dzień jubileuszowy, który różni się od roku jubileuszowego. Święto to jest opisane w wierszach 15-21. A fakt ten mocno i dobitnie dowodzi, że rok jubileuszowy przyszedł co 50 lat a nie co 49 lat. W tej łączności pamiętajmy, że dzień jubileuszowy jak i rok jubileuszowy były przez ten sam sposób rachowania osiągnięte – przez zrównanie 7×7 i przez dodanie dnia lub roku jak wypadek tego wymagał. Jak mogli wydawcy i dyrektorzy P.B.I. tak ważny fakt zaniedbać? Azazel wie, a także Pan i Jego Epifanią oświecony lud.
(4) Pismo Św. dowodzi, że ósmy rok od rozpoczęcia siódmego sabatowego cykla, był rokiem jubileuszowym, i sprzeciwia się poglądowi P.B.I., że jubileusz przychodził zawsze na siódmy dzień od rozpoczęcia siódmego sabatowego cykla. To może być widziane z następujących faktów: W 3Moj. 25:21, 22 Bóg zachęcał Izraelitów, aby nie siali przez dwa lata i uspokajał ich wyrażone wątpliwości; w wierszu 20 obiecał im, że w szóstym roku siódmego sabatowego cykla rozmnoży obficie ich urodzaje, ażeby wystarczyły im aż do dziewiątego roku, w którym mieli żąć to, co było nasiane przy końcu ósmego roku, a rychło siano soczewicę i jęczmień na dziewiąty rok do żęcia. Dlaczego tak? Ponieważ siódmy